Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἐάν ὅμως μένωμεν ἀμετανόητοι, σκληροκάρδιοι, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, τότε, κἄν ὅλοι οἱ Ἅγιοι καί Μάρτυρες ὑπέρ ἡμῶν δ έ ω ν τ α ι, δέν θά σωθῶμεν» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Γ΄ Μέρος

Σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ –τήν ὁποία ἀκούει καί εὐφραίνεται καί ἡ δική μας ταπεινή καί διψασμένη ψυχή– μέσα ἀπό τούς παρακάτω ἁγίους λόγους, τῆς μέγιστης αὐτῆς Ἁγίας Μορφῆς ἀκόμα καί γιά τήν ἐποχή μας, αὐτῆς τῆς φωνῆς τοῦ Ἁγίου Ἱεραποστόλου μας:

– Τοῦτο σᾶς λέγω εἰς τό τέλος· νά εὐφραίνεσθε ὅπου εἶσθε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καί νά κλαίετε διά τούς ἀσεβεῖς καί τούς αἱρετικούς ὅπου περιπατοῦν εἰς τό σκότος. (5)

Ἠγάπα τήν Ὀρθοδοξίαν.

Καί μαζί μέ τήν Ὀρθοδοξίαν, ἠγάπα καί τήν Ἑλλάδα, ὡς στενῶς καί ἀδιαῤῥήκτως μετ᾿ αὐτῆς συνδεδεμένην.

Ἡ Ἑλλάς ἦτο ἡ πρώτη πιστή θυγάτηρ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὀρθοδοξία καί Ἑλλάς ἦσαν ἀχώριστοι ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ Ἁγίου.

Διά τήν Ἑλλάδα, τήν «βασκανισμένην» αὐτήν χώραν, ὡμίλει μέ δάκρυα.

Συνίστα τήν Ἑλληνικήν παιδείαν καί ἵδρυσε περί τά 300 Ἑλληνικά Σχολεῖα.

– Ἀδελφέ! –ἔλεγεν εἰς τό κήρυγμά του– σύ πού κάμνεις παιδιά, νά τά παιδεύῃς καί νά τά μανθάνῃς γράμματα καί ἐξόχως Ἑλληνικά, διότι ἡ Ἐκκλησία μας εἶνε εἰς τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν.

Δέν σᾶς λέγω περισσότερα, διότι εἶσθε φρόνιμοι καί γνωστικοί… Τόσον ἠγάπα τήν Ἑλλάδα ὁ μακάριος, ὥστε ηὐφραίνετο νά ἀκούῃ παντοῦ τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν.

Ἰδιαιτέρας προσπαθείας κατέβαλεν εἰς τά βλαχοχώρια τῆς Πίνδου διά νά μάθουν τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν οἱ κάτοικοι.

Εἰς δέ τά χωρία ἐκεῖνα τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Ἀλβανίας, εἰς τά ὁποῖα εἶχεν ἐπικρατήσει ἡ ἀλβανική γλῶσσαν καί μαζί μέ τήν διάδοσιν τῆς γλώσσης ὑπῆρχε καί ὁ κίνδυνος τοῦ ἐξισλαμισμοῦ, ὁ Ἅγιος ἦτο αὐστηρότατος.

Κάποτε ἠκούσθη νά λέγῃ:

– Ὅποιος Χριστιανός, ἄνδρας ἤ γυναῖκα, ὑπόσχεται μέσα εἰς τό σπίτι του νά μήν κουβεντιάζῃ ἀρβανίτικα, ἄς σηκωθῇ ἐπάνω νά μοῦ εἰπῇ καί νά πάρω ὅλα μου τά ἁμαρτήματα εἰς τόν λαιμό μου ἀπό τόν καιρόν ὅπου ἐγεννήθηκε ἕως τώρα.

Καί νά βάλω ὅλους τούς Χριστιανούς, νά τόν συγχωρέσουν καί νά λάβῃ μίαν συγχώρεσιν ὅπου νά ἔδιδε χιλιάδες πουγγιά δέν θά τήν ἐματάβρισκε.

Μέ διάφορα σημεῖα π ρ ο ε φ ή τ ε υ σ ε ν τήν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος. Ὀλίγον δέ πρό τοῦ μαρτυρικοῦ του θανάτου εἶπε ὅτι ἡ Ἑλλάς θά ἔχῃ ἔνδοξον μέλλον εἰς τήν Ἀνατολήν.

Ἠγάπα ὁ Κοσμᾶς τήν ἐπίγειον Πατρίδα.

Ἀλλά πέρα ἀπό τήν ἐπίγειον Πατρίδα, ὁ πιστός καί ἀφωσιωμένος δοῦλος τοῦ Κυρίου ἔβλεπε τήν Οὐράνιον Πατρίδα.

Ὤ, μέ πόσην θερμότητα ὡμίλει δι᾿ αὐτήν!

– Ὁ Θεός –ἐκήρυττε– μᾶς ἔκανε μέ τό κεφάλι ὀρθούς, καί μᾶς ἔβαλε τόν νοῦν εἰς τό ἐπάνω μέρος, διά νά σ τ ο χ α ζ ώ μ ε θ α πάντα τήν Οὐράνιον Βασιλείαν, τήν ἀληθινήν μας Πατρίδα.

– Ὅθεν ἀδελφοί μου, σᾶς διδάσκω καί σᾶς συμβουλεύω, πλήν τολμῶ πάλιν καί παρακαλῶ τόν γλυκύτατον Ἰησοῦν Χριστόν, νά στείλῃ οὐρανόθεν τήν χάριν του, καί τήν εὐλογίαν του εἰς αὐτήν τήν χώραν καί ὅλους τούς Χριστιανούς, ἄνδρας καί γυναῖκας, νέους καί γέροντας, καί τά ἔργα τῶν χειρῶν σας.

– Καί πρῶτον ἀδελφοί μου, ἄμποτε νά σᾶς εὐσπλαγχνισθῇ καί νά σᾶς συγχωρέσῃ τάς ἁμαρτίας σας καί νά σᾶς ἀξιώσῃ νά διέλθετε καί ἐδῶ καλήν καί εἰρηνικήν αὐτήν τήν μάταιαν ζωήν,

– Καί μετά θάνατον εἰς τόν Παράδεισον, εἰς τήν Πατρίδα μας τήν ἀληθινήν, νά χαιρώμεθα πάντοτε, νά δοξάζωμεν καί νά προσκυνῶμεν τήν Ἁγίαν Τριάδα εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ἀμήν.

Ὀρθοδοξία καί Ἑλλάς καί Αἰωνιότης. Ἰδού τά συναισθήματα πού μέ μεγάλην δύναμιν ἔῤῥιπτε παντοῦ ὁ πατήρ Κοσμᾶς.

Μαθηταί του ὑπῆρξαν χιλιάδες. Ὁ Σαμουήλ, ὁ διάσημος ἐκεῖνος ἱερομόναχος, ὅστις ἔθεσε πῦρ καί ἐνεταφιάσθη εἰς τά ἐρείπια τοῦ Σουλίου· ὁ ἐκ Σαμαρίνης νεομάρτυς Δημήτριος, ὅστις ζῶν ἐκτίσθη καί ἐμαρτύρησε.

Χιλιάδες ἁμαρτωλοί καί κλέφται, οἱ ὁποῖοι ὡς μικρά παιδία τόν ἤκουσαν, καί ἀνδρωθέντες κατόπιν συμμετέσχον εἰς τόν ἱερόν ἀγῶνα τοῦ 1821· ὑπῆρξαν ἀφοσιωμένοι μαθηταί του.

Καί μέχρι σήμερον, ἡ ἀνάμνησίς του ὡς διδασκάλου, ὡς Προφήτου, ὡς Θαυματουργοῦ ζῇ εἰς τήν ψυχήν τοῦ λαοῦ μας.

Κατά τήν περιοδείαν μου ὡς ἱεροκήρυκος εἰς τήν ἐπαρχίαν Γρεβενῶν, συνήντησα σεβασμίους γέροντας, βοσκούς τῆς Πίνδου, οἱ ὁποῖοι ἤκουσαν τούς πάππους των νά λέγουν ὅτι οἱ γονεῖς των εἶχον ἀκούσει οἱ ἴδιοι τόν ἀείμνηστον διδάσκαλον, καί ἀνέφερον πλεῖστα ὅσα ἀνέκδοτα ἐκ τῆς θαυματουργοῦ δράσεώς του.

Εἰς δέ τήν ὡραίαν κωμόπολιν τῆς Πίνδου τήν Σαμαρίναν, εἰς τό μέρος ὅπου ἐκήρυξεν, οἱ εὐσεβεῖς της κάτοικοι ἔκτισαν πρό ὀλίγων ἐτῶν Ἱερόν Ναόν τιμώμενον ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ.

– Ἀλλ᾿ ἐάν τώρα ἐκ τῶν ὑπωρειῶν τῆς Πίνδου, μεταβῶμεν εἰς τήν ἰδιαιτέραν πατρίδα τοῦ Ἁγίου, τήν εὑρισκομένην εἰς τά ὅρια τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας, μήπως θά σ υ ν α ν τ ή σ ω μ ε ν ἐκεῖ, ἄραγε ἕναν μεγαλοπρεπῆ Ἱερόν Ναόν;

– Ἀλλά θά εἶναι ἀντάξιος τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ μεγάλου τούτου Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ διαφωτιστοῦ καί διδασκάλου τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους;

– Δυστυχῶς ὄχι!

– Καί ὅμως οἱ Αἰτωλοί καί οἱ Ἀκαρνᾶνες, οἱ διακρινόμενοι ἀνέκαθεν διά τά θρησκευτικά καί πατριωτικά συναισθήματά των, θά ἔπρεπε νά εἶχον κτίσει πρό πολλοῦ τοιοῦτον Ἱερόν Ναόν.

Πρό τοῦτο ὅμως ἀπαιτεῖται ἄνθρωπος, ὅστις θ᾿ ἀνάψῃ τό πρῶτον πῦρ.

Ὅπως καί εἰς τόν πρόλογον τῆς δευτέρας ἐκδόσεως ἐγγράφομεν, ὡραῖος Ἱερός Ναός ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἐκτίσθη εἰς τήν ἰδιαιτέραν του πατρίδα.

Ἄξιοι πολλῶν ἐπαίνων διά τήν ἀνοικοδόμησιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, εἶναι οἱ μετά ζήλου ἐργασθέντες κληρικοί καί λαϊκοί, καταγόμενοι ἐκ τῆς περιφερείας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ.

Εἶθε νά μήν εἶνε μακράν ἡ ἡμέρα κατά τήν ὁποίαν καί Ἱερά Μονή θά κτισθῇ, καί Ἱεραποστολική Σχολή ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ θά ἱδρυθῇ ἐκεῖ εἰς τήν ἰδιαιτέραν πατρίδα τοῦ Ἁγίου, πρός ἀναζωογόνησιν τοῦ θρησκευτικοῦ συναισθήματος.

Εἶθε ἕνας ἐκ τῶν δραστηρίων κληρικῶν, τῶν πεφωτισμένων θεολόγων καί τῶν εὐσεβῶν τέκνων, πού δέν ἔπαυσε νά γεννᾷ ἡ ἡρωϊκή αὕτη ἐπαρχία τῆς Ῥούμελης, εἶθε ἕνας νά εὑρεθῇ νά ἐνστερνισθῇ τήν ἰδέαν αὐτήν.

Καί ἐκεῖ ὅπου εἶδε τό πρῶτον τό φῶς τοῦ ἡλίου ὁ Νεομάρτυς, νά κτισθῇ περίλαμπρος Ἱερός Ναός καί παραπλεύρως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Σχολή μέ τήν ἐπιγραφήν: Ἱε­ραποστολική Σχολή «Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός».

Τῆς ὁποίας Σχολῆς οἱ μαθηταί θά ἐμπνεώνται, θά δ ι δ ά σ κ ω ν τ α ι καί θά ἐφαρμόζουν τάς πρακτικάς μεθόδους τοῦ κηρύγματος τοῦ μεγάλου τούτου ἱεραποστόλου τῶν νεωτέρων χρόνων.

Ἡ Ἑλλάς περιμένει ἀπό τήν Ἀκαρνανίαν νέους Ἱεραποστόλους μέ τήν φλόγα τοῦ μεγάλου συμπατριώτου των.

– Ἅγιε Κοσμᾶ, Ἱερομάρτυς καί Ἰσαπόστολε!

Ἐβάδισες ἐπάνω εἰς τά ἴχνη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.

Νεώτερος Ἀπόστολος τοῦ Κυρίου ἀνεδείχθης.

Ἡ Ἑλλάς τήν ὁποίαν εὐηργέτησες μέ διδασκαλίαν, μέ προφητείας, μέ θαύματα, καί τέλος μέ τό μαρτυρικόν σου αἷμα, δέν πρόκειται νά λησμονήσῃ τό ὄνομά σου.

Τό Ἱερόν σου Λείψανον μένει ἐκεῖ, πέραν τῶν συνόρων μας, ὅπως μένουν τά ὀστᾶ τόσων ἡρώων καί μαρτύρων τῆς Φυλῆς μας… !

Ἀλλ᾿ ἡ μακαρία ψυχή σου πτερυγίζει ὑπεράνω τῆς Χώρας ταύτης, βλέπει τά δάκρυα καί τά αἵματα, τάς ἀγχόνας καί τά ἰκριώματα, πού ἔστησεν ὁ Ἑωσφόρος διά νά ἐξαφανίσῃ τήν Φυλήν μας, καί δέεται ὑπέρ ἡμῶν.

– Καί μή παύσῃς δεόμενος ὅπως ὁ Θεός δώσῃ λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ.

Διά νά ἐπαναλάβῃ ὁ μαρτυρικός αὐτός λαός, τά τελευταῖα παρήγορά σου λόγια, μέ τά ὁποῖα ἐσφράγισες τήν ἰδικήν σου μαρτυρικήν ζωήν:

– «Ὅτι ἐδοκίμασας ἡμᾶς, ὁ Θεός, ἐπύρωσας ἡμᾶς, ὡς πυροῦται τό ἀργύριον· εἰσήγαγες ἡμᾶς εἰς τήν παγίδα, ἔθου θλίψεις ἐπί τόν νῶτον ἡμῶν. Ἐπεβίβασας ἀνθρώπους ἐπί τάς κεφαλάς ἡμῶν, διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος, καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν» (Ψαλμός 65, 12).

– Ταῦτα ἐγράφοντο καθ᾿ ὄν χρόνονεἰς τάς κορυφάς τῶν Ἠπειρωτικῶν καί Μακεδονικῶν ὀρέων σ φ ο δ ρ α ί μάχαι διεξήγοντο καί ἡ Ἑλλάς ἐκινδύνευε νά πέσῃ εἰς στό στόμα ἀγρίων θηρίων τῆς Ἀποκαλύψεως.

Ἡμεῖς πιστεύομεν ὅτι, ἐάν πολλάκις ἐσώθημεν ἐκ φοβερῶν κινδύνων, τοῦτο ὀφείλομεν εἰς τάς προσευχάς τῶν Ἁγίων καί Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν καί ἐμαρτύρησαν ἐν μέσῳ ἡμῶν.

Ἐάν ὅμως μένωμεν ἀμετανόητοι, σκληροκάρδιοι, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, τότε, κἄν ὅλοι οἱ Ἅγιοι καί Μάρτυρες ὑπέρ ἡμῶν δέωνται, δέν θά σωθῶμεν.

«Ὑπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν»”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες. (6)

Μέ τόνΣταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 5. Ἅγιος Ἱερομάρτυς Κοσμᾶς Αἰτωλός. Τρεῖς Λόγοι τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη τοῦ Παρίου (1906-2010) (Ἐκ τοῦ: Κοσμᾶς Αἰτωλός. Ἐκδόσεις Σταυρός, Ἀθήνα 1998)
  Λόγοι: Α΄ Λόγος: Σκιαγραφία τοῦ Ἁγίου. Ἐδημοσιεύθη εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμόν 96/1949 φύλλον τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανική Σπίθα». http://users.uoa.gr/
• 6. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄)