Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ὑπό τό ἔνδυμα τοῦ ἀρνίου κρύπτεται τό θηρίον, ἕν ἐκ τῶν θηρίων τῆς Ἀποκαλύψεως» (Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Ι΄ Μέρος

Ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης, μέ πόνο μᾶς ἀναφέρει στήν συνέχεια τοῦ τρίτου Λόγου γιά τήν σκόπιμη καί μεθοδευμένη προσπάθεια ἀποῤῥοφήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας μας ἀπό τόν παπισμό καί γιά τό ἅγιο ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τά ἑξῆς: “Καί εἶνε μέν ἀληθές ὅτι κατά τήν τελευταίαν ἐποχήν ὁ παπισμός ἔχει δείξει σημεῖά τινα στροφῆς, ἀλλά ἡ στροφή αὐτοῦ δέν δύναται νά λογισθῇ ὡς βεβαία ἀπόδειξις ἐπιστροφῆς εἰς τήν ἀρχαίαν παράδοσιν, εἰς τήν ἐκκλησίαν τῶν ὀκτώ πρώτων αἰώνων. (21)

Ὑπό τό ἔνδυμα τοῦ ἀρνίου κρύπτεται τό θηρίον, ἕν ἐκ τῶν θηρίων τῆς Ἀποκαλύψεως.

Σκληροί εἶνε οἱ λόγοι οὗτοι καί δυσάρεστοι εἰς τούς ἀντί πάσης θυσίας ἐπιζητοῦντας τήν ἕνωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας μετά τοῦ παπισμοῦ.

Ἀλλά εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ῥίπτουν ἕν βλέμμα εἰς τό παρελθόν, τό μακράν καί τό ἐγγύς, ὁ χαρακτηρισμός τοῦ παπισμοῦ ὡς θηρίου τῆς Ἀποκαλύψεως δέν εἶνε ἄδικος.

Τοῦτο βλέπει τις σαφῶς μελετῶν καί τήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἰλλυρίας ἤ Ἀλβανίας.

Ἡ ὀρθόδοξος αὐτή χώρα ὑπέστη τό πρῶτον αὐτῆς πλῆγμα ὑπό τῶν ὀργάνων τοῦ παπισμοῦ, τά ὁποῖα κατώρθωσαν νά ἀποσπάσουν ἀπό τούς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας ὡρισμένους ὀρθοδόξους τῶν βορείων ἐπαρχιῶν, καί ἰδίως τῆς περιφερείας Σκόδρα.

Καί διά τῆς προσελκύσεως αὐτῶν εἰς τόν παπισμόν, προκάλεσαν ῥῆγμα εἰς τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Εκκλησίας.

Ἐν τούτοις, παρά τάς ἐπιμόνους προσπαθείας τοῦ παπισμοῦ, οἱ Χριστιανοί τῆς Ἰλλυρίας (Ἀλβανίας) παρέμειναν κατά τήν μεγίστην πλειονοψηφίαν ἀφωσιωμένοι εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν.

Ἀλλά καί δεύτερον πλῆγμα ὑπέστη ἡ Ἀλβανία, ὄχι ἐκ τῆς Δύσεως, ἀλλά ἐκ τῆς Ἀνατολῆς.

Ἦτο ὁ μωαμεθανισμός, ὁ ὁποῖος ἐνεφανίσθη ἐπί τῆς σκηνῆς τοῦ κόσμου τόν 7ον αἰῶνα.

Τό ἀντιχριστιανικόν τοῦτο σύστημα, ἐσημείωσε καταπληκτικήν πρόοδον, ἡ ὁποία ὠφείλεται κυρίως εἰς τό γεγονός, ὅτι τό Κοράνιον, τό βιβλίον τοῦ μωαμεθανισμοῦ, κολακεύει ἐλεεινῶς τά ἀνθρώπινα πάθη.

Καί μάλιστα τό πάθος τοῦ σεξουαλισμοῦ, ὑπόσχεται παράδεισον σαρκικῶν καί ὑλικῶν ἀπολαύσεων, καί συνιστᾷ τήν μάχαιραν ὡς μέσον διαδόσεως τῆς πλάνης.

Ὁ μωαμεθανισμός, ἐνέσπειρε τόν φόβον καί τόν τρόμον εἰς τούς λαούς.

Κατέκτησε τάς χώρας τῆς Ἀνατολῆς, ὑπερέβη τήν Προποντίδα, ἔθεσε τάς πόδας ἐπί τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ ἐδάφους, ἐκυρίευσε τήν βασιλίδα τῶν πόλεων, καί ἐκεῖθεν ἐξώρμησεν πρός κατάκτησιν ὅλων ἐκείνων τῶν ἐδαφῶν, ἐπί τῶν ὁποίων ἐκυριάρχει ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία.

Αἱ κτήσεις αὐτῆς, ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης, περιήρχοντο εἰς τήν ἐξουσίαν τῆς ἡμισελήνου. Οὕτω τό θηρίον τοῦτο τῆς ἀβύσσου ἔφθασε καί μέχρι τῆς ὀρεινῆς καί δυσπροσίτου Ἰλλυρίας.

Ἀλλά ἐκεῖ συνήντησεν ἡρωϊκή ἀντίστασιν ἀπό τόν Χριστιανικόν πληθυσμόν, ἐπί κεφαλῆς τοῦ ὁποίου ἐτέθη ὁ ἐθνικός ἥρωας Γεώργιος Καστριώτης ἤ Σκεντέρμπεης.

Οὗτος ὅτε ἦτο μικρός, συνελήφθη αἰχμάλωτος καί ἐξισλαμίσθη.

Ἀλλά ὅταν ἠνδρώθη, κατώρθωσε νά θραύσῃ τά δεσμά του καί νά ἐπιστρέψῃ εἰς τήν πίστιν τῶν πατέρων του, εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν.

Σ υ γ κ ρ ο τ ή σ α ς στρατόν ἀξιόλογον, κατώρθωσε κατ᾿ ἐπανάληψιν νά νικήσῃ τούς Τούρκους, καί τό ὄνομά του ἀπέβη θρῦλος εἰς ὅλα τά χριστιανικά ἔθνη.

Μετά τόν θάνατον τοῦ Σκεντέρμπεη (1468) οἱ Τοῦρκοι μετά μανίας ἐπέπεσαν κατά τοῦ ἡρωϊκοῦ Χριστιανικοῦ λαοῦ τῆς Ἰλλυρίας καί μέ φοβεράς πιέσεις κατώρθωσαν νά ἀποσπάσουν πολλούς ἀπό τήν Χριστιανικήν πίστιν καί νά τούς κάμουν ὁπαδούς τοῦ Μωάμεθ.

Οἱ ἀλλαξοπιστήσαντες δέ οὗτοι εἶνε οἱ Τουρκαλβανοί, οἱ ὁποῖοι, ὡς ἀποστάται, ἔγιναν θανάσιμοι ἐχθροί τοῦ Χριστιανισμοῦ.

Ἀλλά καί παρά τάς πιέσεις αὐτάς, μέγα μέρος τῶν κατοίκων παρέμεινε πιστόν εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, καί πλῆθος Χριστιανοί, ἄνδρες καί γυναῖκες, προσέφεραν τό αἷμά των, ὡς ἱεράν σπονδήν ὑπέρ τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ διωγμός κατά τῆς Χριστιανωσύνης, συνεχίζετο διά μέσου τῶν αἰώνων μέ τινας διακοπάς.

Αἱ ὁποῖαι ὡφείλοντο εἰς τά φιλάνθρωπα καί ἐλεήμονα αἰσθήματα ὡρισμένων ἐκπροσώπων τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, εἰς τάς ψυχάς τῶν ὁποίων, ἀκτῖνές τινες τῆς Θείας ἀληθείας τοῦ Εὐαγγελίου, ἔῤῥιπτον φῶς, καί ἐμετρίαζον τό ἀπαίσιον σκότος τοῦ μωαμεθανικοῦ φανατισμοῦ.

Ἀλλά οἱ συμπαθῶς πῶς βλέποντες τούς Χριστιανούς, ἀπετέλουν ἐξαιρέσεις τοῦ κανόνος, ὁ δέ κανών ἦτο ἡ διά παντός μέσου ἐξόντωσις τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου.

Τά μικρά ἐκεῖνα διαλείμματα γαλήνης δ ι ε δ έ χ ο ν τ ο διωγμοί σκληρότεροι τῶν προηγουμένων.

Ἀγριώτεροι δέ ὅλων ἦσαν οἱ διωγμοί, οἱ ὁποῖοι ἐξέσπασαν εἰς τήν Ἰλλυρίαν καί γενικώτερον εἰς τά Βαλκάνια κατά τό τέλος τοῦ 18ου αἰῶνος.

Μέσα εἰς τό σκότος ἐκεῖνο τῆς Τουρκοκρατίας, τό ὁποῖον διαρκῶς ἐξηπλώνετο καί ἔτεινε νά καλύψῃ ὅλα τά Βαλκάνια, ὡς ἄστρον τῆς αὐγῆς ἐνεφανίσθη καί ἔλαμψεν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.

Μιμητής τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, παντοῦ περιώδευε καί ἐκήρυττε τόν λόγον τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά συχνότερον τά βήματά του ἔφερεν εἰς τά μέρη ὅπου ὁ ἐξισλαμισμός ἠπείλει νά ἐξαφανίσῃ τελείως τόν Χριστιανισμόν.

Καί τά μέρη αὐτά ἦσαν ἡ Ἤπειρος, ἡ Ἀλβανία, ἡ παλαιά Ἰλλυρία, καί ἡ νότιος Σερβία.

Ὡς ἀετός χρυσαετός ἐπέταξε καί ἐκήρυξεν εἰς μέρη ὅπου δέν ἠκούσθη φωνή ἱεροκήρυκος.

– Τί δέ ἐκήρυττεν;

Ὅ,τι ἐκήρυττεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Ἐκήρυττεν Ἰησοῦν Ἐσταυρωμένον καί ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.

Ἐκήρυττεν, ὄχι μέ θεολογικήν καί φιλοσοφικήν γλῶσσαν, ἀκατάληπτον εἰς τούς πολλούς, ἀλλά μέ γλῶσσαν ἁπλῆν.

Μέ εἰκόνας καί παραδείγματα ἀπό τήν καθημερινήν ἀγροτικήν ζωήν, μέ ἱστορίας καί ἀνέκδοτα καί προφητείας ἀκόμη, πού ἔκαμνον ζωηράν ἐντύπωσιν εἰς τόν λαόν.

Ἐκήρυττε, καί οἱ λόγοι του πύρινοι ἐξήρχοντο ἀπό μίαν καρδίαν, ἡ ὁποία ἐφλέγετο ἀπό τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπην τοῦ πλησίον.

Μαγνήτης τό ἁπλοῦν του κήρυγμα.

Χιλιάδες λαός ἤκουε μέ βαθυτάτην κ α τ ά ν υ ξ ι ν, καί ἀλλόπιστοι ἀκόμη, ἀξιωματοῦχοι τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, οἱ ὁποῖοι δέν ἱκανοποιοῦντο ἀπό τό Κοράνιον, εἱλκύοντο ἀπό τήν ἁπλῆν διδασκαλίαν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἰς τά κηρύγματά του ἠγωνίζετο νά τονώσῃ τήν πίστιν τῶν Χριστιανῶν.

Μέ δύναμιν περιέγραφε τό μεγαλεῖον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.

Δέν ὑπάρχει –ἔλεγεν– ἄλλη πίστις ἀνωτέρα ἀπό τήν πίστιν τήν ἰδικήν μας.

Εἰς τά ἁπλᾶ ἀλλά πλήρη πνευματικῆς δυνάμεως κηρύγματα τοῦ νεωτέρου ἰσαποστόλου Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τά ὁποῖα εἴς τινας περιπτώσεις συνώδευον καί θαύματα ἀκόμη, συνέῤῥεον πλήθη λαοῦ.

Ὅταν ἀνεχώρει εἰς ἄλλον χωρίον, τόν συνώδευε πλῆθος θαυμαστῶν, ἱερέων καί λαϊκῶν.

Συγκινητική θρησκευτική δ ι α δ ή λ ω σ ι ς, ἡ ὁποία κατά τήν ἐποχήν ἐκείνην προσελάμβανεν ἰδιαιτέραν σημασίαν.

Καί ἦτο ὡς μία δημοσία ὁμολογία πίστεως ἐν μέσῳ τῶν ἀλλοθρήσκων.

Ἀλλά καί Τοῦρκοι καλοπροαίρετοι, ὅπως εἴπομεν ἤκουον μέ συγκίνησιν τήν ἱεράν του διδασκαλίαν.

Καί αὐτός ὁ Κούρτ πασᾶς, ὁ ἀνώτερος διοικητῆς τῆς Ἀλβανίας, ἔχων ἔδραν τό Βεράτι, κατ᾿ ἀρχάς εὐμενῶς διετέθη ἔναντι αὐτοῦ.

Ἔβλεπεν ἐν τῷ προσώπῳ αὐτοῦ θεῖον ἄνδρα. Καί ὡς ἄλλοτε ὁ Ἡρώδης, ἤκουεν ἡδέως τῶν ῥημάτων τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ.

Ἐκδηλώνων δέ τήν ἐκτίμησίν του πρός τὸν Ἅγιον Κοσμᾶν, τοῦ ἐχάρισε σκαμνίον, δηλαδή ἔδραν, ἵνα ἐπ᾿ αὐτοῦ ἀνερχόμενος ὁ διδάσκαλος, κηρύττῃ πρός τά πλήθη.

Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ Ἡρώδης, ὑποχωρῶν εἰς ἀπαιτήσεις τῆς αἰσχρᾶς ἐκείνης γυναικός, τῆς Ἡρῳδιάδος, διέταξε τόν φόνον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, οὕτω καί ὁ Κούρτ πασᾶς, ὑποχωρῶν εἰς τάς ἀπαιτήσεις τῶν Ἑβραίων, οἱ ὁποῖοι ἔπνεον μένεα κατά τοῦ Ἁγίου διά τό κατ᾿ αὐτῶν κήρυγμά του, καί ἱκανόν ἀργύριον παρ᾿ αὐτῶν λαβών, διέταξε τόν φόνον τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Ἀπίστευτα τά ἤθη τῶν ἀρχόντων, καί μάλιστα ὅταν οἱ ἄρχοντες αὐτοί εἶνε ἀλλόφυλοι καί ἀλλόθρησκοι.

Εἰς μίαν τῶν τελευταίων ἡμερῶν τῆς ἐπιγείου του ζωῆς, ὅτε ὁ Ἅγιος εἶχε φθάσει μέχρι Τεπελενίου, μεταξύ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι τόν ἤκουον ἦτο καί ἕνας νεαρός Τουρκαλβανός.

Ἦτο ὁ μετά ταῦτα περιβόητος Ἀλῆς πασᾶς.

Οὗτος ἐκ περιεργείας παρηκολούθησε τόν Ἅγιον. Πρός αὐτόν κάποιαν στιγμήν ἐστράφη ὁ Ἅγιος καί εἶπε τά ἑξῆς προφητικά λόγια:

– Θά γίνῃς μεγάλος ἄνθρωπος· θά κυριεύσῃς ὅλη τήν Ἀρβανιτιά, θά ὑποτάξῃς τήν Πρέβεζαν, τήν Πάργα, τό Σούλι, τό Δέλβινο, τό Γαρδίκι καί αὐτό τό τάχτι τοῦ Κούρτ πασᾶ.

Θά ἀφήσῃς μεγάλο ὄνομα στήν οἰκουμένη. Αὐτή εἶνε ἡ θέλησις τῆς Θείας Προνοίας.

Ἐνθυμοῦ ὅμως εἰς ὅλην τήν διάρκειαν τῆς ἐξουσίας σου νά ἀγαπᾷς καί νά ὑπερασπίζεσαι τούς Χριστιανούς, ἄν θέλῃς νά μείνῃ ἡ ἐξουσία στούς διαδόχους σου.

Ὅτε δέ ὁ νεαρός ἐπρόκειτο νά ἀποχωρισθῇ ἀπό τόν Ἅγιον Κοσμᾶ ἠρώτησε καί πάλιν γιά τό μέλλον του καί συγκεκριμένως ἄν θά φθάσῃ εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν.

Καί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἀπήντησε:

– Καί στήν Πόλη θά πᾶς, μά μέ κόκκινα γένεια.

Προφητικός ἦτο ὁ λόγος αὐτός τοῦ Ἁγίου, τόν ὁποῖον δέν κατενόησεν ὁ νεαρός.

– Ὁ Ἀλή πασᾶς, κηρυχθείς ἐν τέλει ἐχθρός τοῦ Σουλτάνου ἀπεκεφαλίσθη, ἡ δέ κεφαλή αὐτοῦ αἱματόβρεκτος ἐστάλη εἰς τήν Πόλην ὡς δῶρον εἰς τόν Σουλτάνον.

Ὄντως ἐπῆγεν εἰς τήν Πόλην μέ κόκκινα γένεια. Νεκρός καί ἠτιμασμένος.

Αὐτή εἶνε ἡ θέλησις τῆς Θείας Προνοίας”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες. (22)

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 21. Ἅγιος Ἱερομάρτυς Κοσμᾶς Αἰτωλός. Τρεῖς Λόγοι τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη τοῦ Παρίου (1906-2010) (Ἐκ τοῦ: Κοσμᾶς Αἰτωλός. Ἐκδόσεις Σταυρός, Ἀθήνα 1998)
  Γ΄ Λόγος: Ἀλβανία καί Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ἐδημοσιεύθη εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμόν 381/1976 φύλλον τοῦ περιοδικοῦ· Χριστιανική Σπίθα. http://users.uoa.gr/
• 22. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄)