Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Κήρυγμα, ὡς ἦτο τό κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, κήρυγμα ἁπλοῦν, ζωηρόν, ἐλεγκτικόν, προφητικόν, κήρυγμα τό ὁποῖον συνώδευεν ἡ θαυματουργός δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙΑ΄ Μέρος

Ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης, μέ ἀγάπη καί συγκίνηση μᾶς ἀναφέρει στήν συνέχεια του τρίτου Λόγου γιά τό ἅγιο ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τά ἑξῆς: “Ἀκροαταί ἤ μᾶλλον μαθηταί τῶν κηρυγμάτων τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ἦσαν καί ἁμαρτωλοί καί κλέφται τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, οἱ ὁποῖοι κατήρχοντο ἐκ τῶν κρησφυγέτων καί ἤκουον τούς λόγους τοῦ θαυμαστοῦ ἱεροκήρυκος. (23)

Εἰς ἰδιαιτέρας πρός αὐτούς ὁμιλίας, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἀναμφιβόλως ἔσπειρε τόν σπόρον τῆς ἀναστάσεως καί ἀναγεννήσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ἡ ὁποία θά ἐπετυγχάνετο διά τοῦ Θείου κηρύγματος, καί τῆς πιστῆς ἐφαρμογῆς αὐτοῦ.

Διά τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἑλλάς θά ἐγίνετο μεγάλη καί ἔνδοξος.

Καί αὐτοί οἱ ἀλλόφυλοι, ἀκούοντες τήν ἁγίαν διδασκαλίαν καί βλέποντες τήν λαμπράν ζωήν τῶν Χριστιανῶν θά εἱλκύοντο εἰς τήν πίστιν, θά ἐγίνοντο καί αὐτοί Χριστιανοί.

Αὐτός ἦτο ὁ μέγας ὁραματισμός τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Ἐπίστευεν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἰς τήν Θείαν ἀποστολήν τήν ὁποίαν εἶχεν ἐν τῷ κόσμῳ ἡ Ἑλλάς.

Π ρ ο φ ή τ ε υ σ ε τήν προσεγγίζουσαν ἐλευθερίαν τῆς πατρίδος.

Εἰς τό χωρίον Τσαραπλανᾶ τῆς Ἠπείρου ἀτενίζων ὁ Ἅγιος τήν σχισμήν ἑνός πελωρίου πλατάνου, εἶπε:

– Τά βάσανα εἶνε ἀκόμη πολλά.

Θυμηθῆτε τά λόγια μου.

Προσεύχεσθε, ἐνεργεῖτε καί ὑπομένετε στερεά· ἕως ὅτου κλείσῃ αὐτή ἡ πληγή τοῦ πλατάνου, τό χωριό σας θά εἶνε σκλαβωμένο καί δυστυχισμένο. Ἡ σχισμή ἔκλεισε τό 1912, τό ἔτος κατά τό ὁποῖον ἀπηλευθερώθη ἡ Ἤπειρος.

Ἀλλά ἐκτός τῆς προφητείας ταύτης ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἶπε καί ἄλλας προφητείας.

Μερικαί ἐξ αὐτῶν εἶνε καταπληκτικαί διά τήν ἐπαλήθευσίν των, ὡς εἶνε αἱ περί τηλεγράφου, αὐτοκινήτου, ἀεροπλάνου καί ἑτέρων ἐφευρέσεων προφητεῖαι.

Ἀναμφισβητήτως ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς εἶχε τό προφητικόν χάρισμα.

Κήρυγμα, ὡς ἦτο τό κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, κήρυγμα ἁπλοῦν, ζωηρόν, ἐλεγκτικόν, προφητικόν, κήρυγμα τό ὁποῖον συνώδευεν ἡ θαυματουργός δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Μαγνήτης τό ἁπλοῦν του κήρυγμα.

Καί ἐδημιούργει, ὡς ἦτο ἑπόμενον, πνευματικόν σεισμόν.

Προλήψεις, δεισιδαιμονίαι, πλάναι καί αἱρέσεις, ἐῤῥιζωμέναι κακίαι καί ἐλαττώματα, πού ἀπετέλουν τό σύγχρονον καθεστώς τοῦ ψεύδους καί τῆς ἁμαρτίας, ὑπό σφοδρά πλήγματα τοῦ Θείου κηρύγματος ἐκλονίζοντο καί ἔπιπτον, καί μιά νέα ζωή ὀρθοδόξου πίστεως καί ἀρετῆς ἤρχισεν νά ἀναθάλλῃ εἰς τήν χέρσον ἐκείνην γῆν.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ἀνήκει εἰς τήν κατηγορίαν ἐκείνην τῶν κηρύκων, τούς ὁποίους ἀποστέλλει ὁ Θεός εἰς δυσκόλους στιγμάς, ἵνα, ὡς λέγει ἡ προφητεία τοῦ Ἱερεμίου:

– Διπλοῦν ἔργον ἐπιτελέσουν, τό ἐκριζώνειν καί τό φυτεύειν. (Ἱερ. 1, 10).

Ἐκριζωτής καί φυτοκόμος ὑπῆρξεν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.

Τόν ἀπέστειλεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἰς ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν τό ὑπόδουλον Γένος διέτρεχε τόν φοβερόν κίνδυνον τοῦ ἐξισλαμισμοῦ.

Χάρις εἰς τούς ἀτρύτους κόπους καί ἀγῶνάς του, εἰς τήν πάλαι ποτέ Ἰλλυρίαν καί νῦν Ἀλβανίαν, καί ἰδιαιτέρως εἰς τήν Βόρειον Ἤπειρον, δύο καί πλέον ἑκατοντάδες χιλιάδες ψυχές παρέμειναν πισταί εἰς τήν Ὀρθόδοξον πίστιν.

Τό κήρυγμά του ἐῤῥιζωσε εἰς τάς ψυχάς, καί καμία δύναμις δέν ἠδυνήθη νά τό ἐκριζώσῃ.

Τό ὄνομά του ἔγινε θρῦλος.

Τό μνημόσυνόν του αἰώνιον.

Δάκρυα φέρει εἰς τούς ὀφθαλμούς τῶν πιστῶν.

– Πρό ἑκατῶν περίπου ἐτῶν, ὡς ἀνέγραψε τότε περιοδικό τῶν Ἀθηνῶν, συγγραφεύς τις εἶχε ἐπισκεφθῆ τό Γηροκομεῖον τῶν Ἰωαννίνων καί ἠρώτησεν ἑκατοντούτην γέροντα, τί ἐξ ὅλων ὅσα ἤκουσε καί εἶδεν εἰς τήν μακράν του ζωήν, τοῦ ἔκαμε ἐντύπωσιν.

Καί ὁ γέρων ἀπήντησεν:

– Ὅταν μικρός ἄκουσα τήν διδαχή τοῦ Πατροκοσμᾶ, καί φίλησα τό χέρι του.

Νέος Παῦλος ἀνεδείχθηὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.

Οὕτω πώς τόν ἐγκωμιάζει τό δοξαστικόν τῶν αἴνων τοῦ ὄρθρου τῆς ἑορτῆς του.

Δυστυχῶς, ἡ Βόρειος Ἤπειρος, ἡ ἐκλεκτή αὐτή χώρα, διά τήν ὁποίαν τόσον ἐκοπίασεν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, μένει ἔξω τῶν ὁρίων τῆς πατρίδος.

Τό ἄστρο τῆς ἐλευθερίας τρεῖς φορές ἐφάνη καί ἔλαμψεν εἰς τήν μαρτυρικήν αὐτήν γῆν.

Ἡ πρώτη φορά ἦτο τό 1912, ὅτε τά Ἑλληνικά στρατεύματα ἐκ Δυτικῆς Μακεδονίας ἐξώρμησαν καί κατέλαβον ὁλόκληρον τήν Βόρειον Ἤπειρον.

Ἡ δευτέρα φορά ἦτο τῷ 1916, ὅτε ἡ Ἑλλάς συμμετέχουσα εἰς τόν Α´ Παγκόσμιον πόλεμον, ἐξώρμησε καί κατέλαβε καί πάλιν τήν Βόρειον Ἤπειρον.

Ἡ δέ τρίτη φορά, ἡ καί ἐνδοξοτέρα ὅλων, ἦτο τῷ 1940-41, ὅτε κατά τόν ἑλληνο–ιταλικόν πόλεμον τά ἡρωϊκά τάγματα τῆς μικρᾶς Ἑλλάδος ἐνίκησαν τόν Γολιάθ, τόν Ἰταλόν δικτάτορα, καί μέ ὁρμήν ἀκάθεκτον κατέλαβον ὅλην τήν ἱεράν γῆν τήν ὁποίαν διά τοῦ αἵματός του, καθηγίασεν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς.

Μέ ἀνέκφραστον χαράν οἱ ὑπόδουλοι Χριστιανοί τοῦ Ἀργυροκάστρου, τῆς Κορυτσᾶς, τῆς Χειμάῤῥας καί ἄλλων πόλεων καί χωρίων ὑπεδέχθησαν τούς ἥρωας ἐλευθερωτάς.

Καί ἤλπιζον ὅτι τήν φοράν αὐτήν μόνιμος πλέον θά ἐκυμάτιζεν ἡ σημαία τοῦ Σταυροῦ.

Ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἤλπιζον, ὅτι μετά τήν λῆξιν τοῦ Β´ Παγκοσμίου πολέμου, ἡ μικρά αὕτη γωνιά τῶν Βαλκανίων, θά ἀπεδίδετο ὁριστικῶς εἰς τήν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἐχάρισεν εἰς τούς συμμάχους τήν πρώτην λάμψιν τῆς νίκης.

Ἀλλά δυστυχῶς, αἱ ἐλπίδες αὐταί δ ι ε ψ ε ύ σ θ η σ α ν.

Ἡ μεγάλη δύναμις τοῦ Βοῤῥᾶ, ἡ Ῥωσσία, διά τοῦ στόματος τοῦ Στάλιν, ἀντέταξε τό ὄχι εἰς τήν δικαίαν αὐτήν ἀπαίτησιν τῆς μικρᾶς Ἑλλάδος.

Εἰς τήν ἄρνησιν αὐτήν, συνηυδόκησαν δυστυχῶς καί αἱ ἄλλαι λεγόμεναι Μεγάλαι Δυνάμεις, καί οὕτως ἡ Βόρειος Ἤπειρος παρέμεινεν ἐκτός τῆς Ἑλλάδος, καί ἔκτοτε ὑπήχθη εἰς τήν δικαιοδοσίαν τῆς Ἀλβανίας.

Τό νέον καθεστώς, ἐκήρυξεν ἀπηνῆ διωγμόν ἐναντίον τῆς θρησκείας.

Ἐνοχλεῖται καί μόνον ἀκοῦον τήν λέξιν Θεός.

Εἶναι ἡ ἀγριωτέρα ἐμφάνισις ἀθεϊστικοῦ κράτους ἐν τῇ συγχρόνῳ ἐποχῇ.

Ἰδίως ὁ διωγμός ἐστράφη ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπί αἰῶνας διετήρησαν τήν θρησκευτική των πίστιν.

Θλιβεραί εἶνε αἱ ἐκεῖθεν πληροφορίαι.

Ὁ γέρων Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Δαμιανός, ἀπέθανεν ἐν τῇ φυλακῇ.

Ἱερεῖς ἐφυλακίσθησαν, ἐξωρίσθησαν, ἐξετελέσθησαν ὡς δῆθεν ἀντιδρῶντες.

Ἱεροί Ναοί περίλαμπροι εἰς Ἀργυρόκαστρον, Κορυτσᾶν καί ἄλλας μεγάλας πόλεις ἤ χωρία, ἤ κατηδαφίσθησαν, ἤ μετατράπησαν εἰς ἀποθήκας, λέσχας, κέντρα διασκεδάσεως, καί οὐδαμοῦ διά τῆς καθαγιασθείσης διά τοῦ αἵματος τῶν Μαρτύρων καί ἡρώων γῆς, ἀκούεται ἡ φωνή Ὀρθοδόξου ἱερέως.

Βαπτίσεις ἀπαγορεύονται.

Ἐσχάτως δέ, ὡς ἀνεγράφη εἰς τόν τύπον, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, δυστυχῶς ὑποχρεώθησαν ἐντός τακτῆς προθεσμίας νά ἀντικαταστήσουν τά Χριστιανικά των ὀνόματα, τά ὀνόματα τῶν Ἁγίων τους, μέ ὀνόματα τῆς ἀρεσκείας τοῦ ἀθέου καθεστώτος.

Γενικῶς πᾶν ὅ,τι ὑπενθυμίζει Χριστιανισμόν, πρέπει νά ἐξαλειφθῇ ἐν τῷ ἀθέῳ καθεστῶτι τοῦ Ἐμβέρ Χότζα.

Ἐν τούτοις, ὡς πληροφορούμεθα, οἱ ἐκεῖ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, παραμένουν πιστοί εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν.

Εἰς τά ὑπόγεια τῶν οἰκιῶν των συγκεντρωμένοι ἀκούουν τήν Θείαν Λειτουργίαν ἐκ τῶν ῥαδιοφωνικῶν σταθμῶν τῆς Ἑλλάδος.

Κατά δέ τήν ἑορτήν τοῦ Πάσχα, τολμηροί Χριστιανοί νέοι, ἔῤῥιψαν εἰς τούς πόδας τῶν ἀθέων τά φλούδια κοκκίνων αὐγῶν τῆς Ἀναστάσεως!

Καί οὕτως ἀποδεικνύουν, ὅτι εἶνε γνήσια παιδιά τοῦ Ἱεραποστόλου τῶν Βαλκανίων, Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Ἀλλά ἡ ἑλληνική πατρίς, ἡ ὁποία πληροφορεῖται τά φοβερά γεγονότα, τί πράττει διά τούς Ὀρθοδόξους αὐτούς Χριστιανούς τῆς Βορείου Ἠπείρου;

Ἡ γείτων Τουρκία, διά τήν πυρπόλησιν ἑνός τουρκικοῦ σχολείου τῆς Θράκης, προβαίνει εἰς ἔντονον διαμαρτυρίαν πρός τήν Ἑλλάδα.

– Ἡ δέ Ἑλλάς τί ποιεῖ διά τόν διωγμόν τῶν Ἑλλήνων ἐν τῇ Βορείῳ Ἠπείρῳ;

Δυστυχῶς τό Κράτος, ὑπηρετοῦν εἰς σκοπούς καθαρῶς οἰκονομικούς καί ἐμπορικούς, συνάπτει συμφωνίας μέ τάς γείτονας χώρας ἐπί τοῦ οἰκονομικοῦ πεδίου καί ἀδιαφορεῖ διά τά ὕψιστα, ὡς εἶνε ἡ ἐλευθέρα ἄσκησις τῶν θρησκευτικῶν καθηκόντων τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Χριστιανῶν ἐν Βορείῳ Ἠπείρῳ.

Τό Κράτος μας ἀδιαφορεῖ.

Οἱ δέ νέοι τῆς Ἑλλάδος μένουν ἀδιαφώτιστοι καί ἀκαθοδήγητοι ἐπί τῶν ὑψίστων θεμάτων.

Ἕρμαια ἀναρχικῶν καί ἀντιχριστιανικῶν ἱδεολογιῶν, εἶνε ἕτοιμοι νά κατέλθουν εἰς τά πεζοδρόμια διαμαρτυρόμενοι διά τά πολιτικά δικαιώματα τῶν κατοίκων τῆς Χιλῆς ἤ ἄλλης τινός χώρας τῆς Εὐρώπης ἤ τῆς Ἀσίας.

Ἀλλά διά τά στοιχειώδη δικαιώματα τά ὁποῖα τόσον βαναύσως καταπατεῖ τό ἄθεον καθεστώς τοῦ Ἐμβέρ Χότζα ἐν Ἀλβανίᾳ, οὐδεμία φωνή!

– Ὑπό πάντων λοιπόν, ἐγκαταλείφθησαν οἱ ἥρωες ἀδελφοί μας τῆς Βορείου Ἠπείρου;

Οὐδεμία φωνή!”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες. (24)

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 23. Ἅγιος Ἱερομάρτυς Κοσμᾶς Αἰτωλός. Τρεῖς Λόγοι τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη τοῦ Παρίου (1906-2010) (Ἐκ τοῦ: Κοσμᾶς Αἰτωλός. Ἐκδόσεις Σταυρός, Ἀθήνα 1998)
  Γ΄ Λόγος: Ἀλβανία καί Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ἐδημοσιεύθη εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμόν 381/1976 φύλλον τοῦ περιοδικοῦ· Χριστιανική Σπίθα. http://users.uoa.gr/
• 24. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄)