Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ὅσον ἐξομολογεῖται ὁ ἄνθρωπος, νηστεύει καί προσεύχεται, τόσον κατακαίεται καί φεύγει ὁ διάβολος» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙΣΤ΄ Μέρος

Ἄν πραγματικά ἐγκαταλείψουμε τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας τότε θά ἔλθουμε μέσα ἀπό τόν μονόδρομο τῆς Θείας Χάριτος στόν «ἐξαγιασμένο» τόπον ἀπό τίς θυσίες ὅλων τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καί σέ ἐκεῖνον τόν ἅγιον κόσμον τῆς ἀληθείας τοῦ Θεοῦ, τῆς σοφίας, τῆς πίστεως, τῆς ἐλπίδας, καί τῆς ἀγάπης, ὅπως καί τῆς Θεϊκῆς Δικαιοσύνης.

Διότι τότε μόνον θά καταφέρουμε νά ἀνανήψουμε πνευματικά μέ τήν Χάρη τοῦ Κυρίου μας, ὥστε νά ἔλθουμε πραγματικά «εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας».

Καί μόνον ἔτσι θά γίνουμε οἱ κοινωνοί τῆς Χάριτος τοῦ Πανάγιου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί οἱ ἀληθινοί δοῦλοι Του, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς θέλει ο Κύριος γιά νά γίνουμε οἱ μελλοντικοί κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Γι’ αὐτό ἄς ἀκούσουμε τά λόγια τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, σχετικά μέ τήν Θεία Δημιουργία καί τά Ἅγια Ἀγγελικά Τάγματα καί ἡ ὁποία ἔχει ὡς ἑξῆς:

Ἡ Θεία Δημιουργία

Τά Δέκα Τάγματα τῶν Ἀγγέλων

“Ὁ Πανάγαθος λοιπόν καί Πολυέλεος Θεός εἶνε καί λέγετε ἀγάπη· εἶνε καί λέγετε Τριάς. (31)

Παρακινούμενος ὁ Κύριος ἀπό τήν εὐσπλαχνίαν του ἔκαμε πρῶτον δέκα τάγματα Ἀγγέλους.

Οἱ Ἄγγελοι εἶνε πνεύματα πύρινα, ἄϋλα, καθώς εἶνε ἡ ψυχή μας.

Τό κάθε τάγμα εἶνε ὡς τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ.

– Ποίος ἐπαρακίνησε τόν Θεόν καί τούς ἔκαμεν;

Ἡ εὐσπλαχνία Του.

Πρέπει καί ἡμεῖς, ἀδεφοί μου, ἀνίσως καί θέλωμεν νά λέγωμεν τόν Θεόν μας Πατέρα, νά εἴμεθα εὔσπλαχνοι, νά κάμνωμεν τούς ἀδελφούς μας νά εὐφραίνωνται, καί τότε νά λέγωμεν τόν Θεόν Πατέρα:

– «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς…».

Εἰ δέ καί εἴμεθα ἄσπλαχνοι, σκηροκάρδιοι καί κάμνωμεν τούς ἀδελφούς μας καί φαρμακεύονται καί βάνομεν τόν θάνατον εἰς τήν καρδίαν των, δέν πρέπει νά λέγωμεν τόν Θεόν μας Πατέρα, ἀλλά τόν διάβολον.

Διότι ὁ διάβολος θέλει νά κάμνωμεν τούς ἀδελφούς μας νά φαρμακεύωνται, καί ὄχι ὁ Θεός.

Καί ἔτσι, ἀδελφοί μου, τό πρῶτον τάγμα ἀπό τούς Ἀγγέλους ὁπού προείπομεν, ἔπεσεν εἰς ὑπερηφάνειαν καί ἐζήτησε νά δοξασθῆ ἴσα μέ τόν Θεόν.

Ἀπό ἐκεῖ ὁπού ἦτο ἄγγελος φωτεινός καί λαμπρότατος, ἔγινε διάβολος σκοτεινότατος, καί πολέμιος τῶν ἀνθρώπων· καί ἔχει νά καίεται πάντοτε εἰς τήν Κόλασιν.

Καί ὅταν ἀκούωμεν διάβολον, αὐτός εἶνε ὁπού ἦτο πρῶτος ἄγγελος· αὐτός εἶνε ὁπού παρακινεῖ τούς ἀνθρώπους νά ὑπερηφανεύωνται, νά φονεύουν καί νά κλέπτουν.

Αὐτός εἶνε ὁπού ἐμβαίνει μέσα εἰς ἀποθαμένον ἄνθρωπον καί φαίνεται ὡς ζωντανός καί τόν λέγομεν β ρ υ κ ό λ α κ α.

Αὐτός εἶνε ὁπού ἐμβαίνει καί μέσα εἰς ζωντανόν ἄνθρωπον καί παίρνει τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας ἤ τινός Ἁγίου, τρέχων ἄνω καί κάτω ὡσάν δαιμονισμένος καί λέγει ὅτι κάμνει θαύματα.

Αὐτός εἶνε ὁ διάβολος ὁπού ἐμβαίνει εἰς τόν ἄνθρωπον καί σεληνιάζεται καί δαιμονίζεται.

Καί ἄς εἶνε δ ε δ ο ξ α σ μ έ ν ο ς ὁ Θεός ὁπού μᾶς ἐχάρισε τρία ἄρματα μέ τά ὁποῖα νά τόν πολεμῶμεν.

Ἀνίσως καί εἶνε ἐδῶ τίνας ἀπό σᾶς καί δαιμονίζεται, καί θέλη νά μάθῃ τά ἰατρικά, εὔκολον εἶνε· ἐξομολόγησις, νηστεία καί προσευχή.

Ὅσον ἐξομολογεῖται ὁ ἄνθρωπος, νηστεύει καί προσεύχεται, τόσον κατακαίεται καί φεύγει ὁ διάβολος.

Ὡσάν ἐξέπεσε τό πρῶτον τάγμα ἀπό τήν ἀγγελικήν δόξαν καί ἔγιναν δαίμονες, τά ἄλλα ἐννέα τάγματα ἐταπεινώθησαν καί ἔπεσον καί προσεκύνησαν τήν Παναγίαν Τριάδα καί ἐστάθησαν εἰς τόν τόπον των, γιά νά χαίρωνται πάντοτε.

Πρέπει καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, νά στοχαζώμεθα τί κακόν πράγμα εἶνε ἡ ὑπερηφάνεια· ἐκρήμνισε τόν διάβολον ἀπό τήν ἀγγελικήν δόξαν καί ἔχει νά καίεται εἰς τήν Κόλασιν πάντοτε.

Καί πῶς ἡ ταπείνωσις ἐβάσταξεν τούς Ἀγγέλους εἰς τόν Οὐρανόν νά χαίρωνται πάντοτε εἰς ἐκείνην τήν δόξαν τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Πρέπει ἀκόμη νά στοχασθῶμεν πῶς ὁ Πανάγαθος Θεός μισεῖ τόν ὑπερήφανον καί ἀγαπᾶ τόν ταπεινόν.

Καί ὄχι μόνον ὁ Θεός, ἀλλά καί ἡμεῖς, ὅταν ἰδοῦμεν τινά ταπεινόν, τόν βλέπομεν ὡς ἄγγελον, μᾶς φαίνεται ν᾿ ἀνοίξωμεν τήν καρδίαν μας νά τόν βάλωμεν μέσα.

Καί ὅταν ἰδοῦμεν τινά ὑπερήφανον, τόν βλέπομεν ὡς τόν διάβολον, γυρίζομεν τό πρόσωπόν μας εἰς ἄλλο μέρος νά μή τόν βλέπωμεν.

Ἄς φύγωμεν λοιπόν, ἀδελφοί μου, τήν ὑπερηφάνειαν, διότι εἶνε ἡ πρώτη θυγατέρα τοῦ διαβόλου, εἶνε δρόμος πού μᾶς πηγαίνει εἰς τήν Κόλασιν.

Καί νά ἔχωμεν τήν ταπείνωσιν, διότι εἶνε ἀγγελική, εἶνε δρόμος ὁπού μας πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον.

– Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε;

– Τήν ταπείνωσιν ἀγαπᾶτε ἤ τήν ὑπερηφάνειαν;

Ὅστις ἀγαπᾶ τήν ταπείνωσιν, ἄς σηκωθῆ ἐπάνω νά μοῦ τό εἰπῆ, νά τόν εὐχηθῶ.

– Ἐγώ, ἅγιε τοῦ Θεοῦ, ἀγαπῶ τήν ταπείνωσιν.

– Ἔκβαλε τά φορέμετά σου, ἐνδύσου πενιχρά φορέματα, καί γύριζε εἰς τήν ἀγοράν.

– Δέν τό κάμνεις;

– Ἐντρέπεσαι;

Κἀμέ ἄλλο.

Κόψε τό μισό σου μουστάκι καί ἔβγα εἰς τό παζάρι.

– Μήτε καί αὐτό τό κάμνεις;

– Δέν τό λέγω δι᾿ ἐσέ μόνον, ἀλλά διά νά ἀκούσουν καί οἱ ἄλλοι· νά μή λέγητε ὅτι εἶσθε ταπεινοί.

– Μέ βλέπετε καί ἐμέ μέ αὐτά τά γένεια;

Εἶνε γεμάτα ὑπερηφάνειαν, καί ὁ Θεός νά τήν ξερριζώση ἀπό τήν καρδίαν μας.

Ὁ Χριστιανός χρειάζεται δυό πτέρυγας διά νά πετάξη νά ὑπάγη εἰς τόν Παράδεισον:

– «Τήν τ α π ε ί ν ω σ ι ν καί τήν ἀ γ ά π η ν».

Ἡ Δημιουργία τοῦ Κόσμου

Ὡσάν ἐξέπεσεν τό πρῶτον τάγμα καί ἔγιναν δαίμονες, τότε ἐπρόσταξεν ὁ Πανάγαθος Θεός καί ἔγινεν ὁ κόσμος οὗτος.

Καί ἀπό τόν καιρόν ὁπού ἔκαμε τόν κόσμον εἶνε 7288 χρόνοι.

Εἶνε δέ ὁ κόσμος οὗτος ὡς αὐγό, καί καθώς εἶνε ὁ κρόκος εἰς τήν μέσην του αὐγοῦ, ἔτσι εἶνε ἡ γῆ ποιημένη ἀπό τόν Θεόν νά στέκη χωρίς νά ἐγγίζη εἰς κανέν ἄλλο μέρος.

Καί καθώς εἶνε τό ἀσπράδι ὁλόγυρα εἰς τόν κρόκον, ἔτσι εἶνε καί ὁ ἀέρας εἰς τήν γῆν.

Καί καθώς εἶνε ὁ φλοιός ὁλόγυρα, ἔτσι εἶνε καί ὁ οὐρανός ὁλόγυρα ἀπό τήν γῆν.

Ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη καί τά ἄστρα εἶνε κολλημένα εἰς τόν οὐρανόν.

Ἡ γῆ εἶνε στρογγυλή, καί ὅπου πηγαίνει ὁ ἥλιος, ἐκεῖ γίνεται ἡμέρα, ἡ νύκτα δέ εἶνε ὁ ἴσκιος τῆς γῆς.

Τώρα ἐδῶ ἔχομεν βράδυ, εἰς ἄλλο μέρος εἶνε αὐγή· καί καθὼς εἶνε ἄνθρωποι ἐδῶ εἰς τήν γῆν, ἔτσι εἶνε καί ὑποκάτω τῆς γῆς.

Διά τοῦτο ἐνομοθέτησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες νά βάφωμεν τά αὐγά κόκκινα τήν Λαμπράν ἡμέρα τοῦ Κυρίου.

Διότι τό αὐγό σημαίνει τόν κόσμον, τό δέ κόκκινον τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας, ὁπού ἔχυσεν εἰς τόν Σταυρόν καί ἁγίασεν ὅλον τόν κόσμον.

Πρέπει καί ἡμεῖς νά χαιρώμεθα καί νά εὐφραινώμεθα χιλιάδες φορές, πώς ἔχυσεν ὁ Χριστός τό αἷμά Του καί μᾶς ἐξηγόρασεν ἀπό τάς χεῖρας τοῦ Διαβόλου.

Μά πάλιν νά κλαίωμεν καί νά θρηνῶμεν, πώς αἱ ἁμαρτίαι μας ἐσταύρωσαν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, τόν Χριστόν μας”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 31. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄, ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄)