Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἀλλά ἐκείνη, ἡ ὁποία κατ᾿ ἐξοχήν φαίνεται ἀποῦσα κατά τάς τραγικάς στιγμάς πού διέρχεται ἡ Πατρίς, εἶνε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» (Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙΒ΄ Μέρος

Ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης, ἀναφέρει τήν πικρή ἀλήθεια διά τόν “διωγμόν τῶν Ἑλλήνων ἐν τῇ Βορείῳ Ἠπείρῳ” καί τήν ἀπουσία τῆς φωνῆς τῆς Ἱεραρχίας, ὡς ἑξῆς: “Ἀλλά ἐκείνη, ἡ ὁποία κατ᾿ ἐξοχήν φαίνεται ἀποῦσα κατά τάς τραγικάς στιγμάς πού διέρχεται ἡ Πατρίς, εἶνε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. (25)

Αὕτη ἔπρεπε πρό πολλοῦ νά εἶχε συνέλθει μέ ἕνα μόνον θέμα, τούς διωγμούς τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐν Βορείῳ Ἠπείρῳ.

Αἰρομένη δέ ὑπεράνω τῶν ἀθλίων πολιτικῶν σκοπιμοτήτων τῆς ἐποχῆς μας νά ἐκδώσῃ ἔντονον διαμαρτυρίαν πρός ὅλον τόν κόσμον διά τούς σατανικούς διωγμούς ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Ἀλλά δυστυχῶς, ἡ σημερινή διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας, περί ἄλλα μικρά μεριμνᾷ καί τυρβάζει.

Ὡς γράφει εὐθαρσής ἐπίσκοπος τοῦ Βοῤῥᾶ, οὐδεμία ἔξαρσις, οὐδεμία συγκίνησις, οὐδεμία πνοή…

– Ἀλλά ὅ,τι δέν πράττει ἡ Ἱεραρχία ἐν τῷ συνόλῳ της ἄς πράξουν τουλάχιστον οἱ ἐπίσκοποι τῶν παραμεθορίων περιοχῶν, οἱ ὁποῖοι γειτνιάζουν μέ τήν μαρτυρικήν αὐτήν χώραν καί α ἰ σ θ ά ν ω ν τ α ι ἐντονότερον τόν πόνον καί τόν κλαυθμόν τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Ἄς κινηθοῦν λοιπόν, καί ἄς καλέσουν τόν Ὀρθόδοξον λαόν, εἰς πάνδημον συλλαλητήριον, διά νά ἀκουσθῇ βροντόφωνος ἡ διαμαρτυρία τῆς Χριστιανικῆς μας Πατρίδος.

Ἡ ὁποία ὑπέρ τούς ἐμπορικούς ὑπολογισμούς καί τάς πολιτικάς σκοπιμότητας θέτει τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν.

Τήν Πίστιν, διά τῆς ὁποίας τό Ἔθνος μας ἀνέστη ἐκ τῆς δουλείας.

Καί χάριν τῆς ὁποίας ἀξίζει καί ν᾿ ἀποθνήσκωμεν”.

Ὁ Ἱστορικός – Συγγραφέας Σαράντος Καργάκος ἀναφέρει μία προσωπική μαρτυρία σέ ἕνα ἄρθρο του σχετικά μέ τήν «κατάρα τοῦ Πατροκοσμᾶ», τά ἑξῆς: “Κατά τήν τελευταία ἐπίσκεψή μου στήν Πρέβεζα, εἶχα τήν εὐκαιρία νά συναντηθῶ μέ ἕναν παλαιό γνώριμο πολύ στοχαστικό. Εἴπαμε πολλά καί γιά τά παλιά καί γιά τά τωρινά. (26)

Ὁ συνομιλητής μου δέν εἶχε κανένα δισταγμό νά μέ προειδοποιήσει ὅτι ἐπίκειται καταστροφή σάν αὐτή πού ἔχει μείνει γνωστή στήν ἱστορία μέ τήν ὀνομασία «Χαλασμός τῆς Πρέβεζας».

– Πρόκειται γιά ἕνα (τραγικό) γεγονός πού συνέβη τό 1798.

Τήν πόλη τότε κατεῖχαν οἱ Γάλλοι τοῦ Βοναπάρτη. Στό χῶρο τῆς ἀρχαίας Νικοπόλεως–ἀκριβῶς 6 χλμ. ἔξω ἀπό τήν Πρέβεζα– εἶχαν φτιάξει ὀχυρώματα.

Ὁ Ἀλῆς τούς ἐπιτέθηκε μέ χιλιάδες Ἀλβανούς.

Στό πλευρό του εἶχε καί Ἕλληνες ὁπλαρχηγούς.

Ἡ ἄμυνα τῆς Νικοπόλεως ἔσπασε καί ὁ Γάλλος στρατηγός Ντέ λά Σαλσέτ γιά νά σώσει τούς ἐπιζήσαντες στρατιῶτες του καί τήν πόλη ἀπό τόν ἀφανισμό, παραδόθηκε κατόπιν συμφωνίας στόν Ἀλῆ.

– Ἀλλ᾽ ὁ δόλιος Τεπελενλῆς διέταξε τόν σφαγιασμό τῶν τραυματισμένων στρατιωτῶν, ἔβαλε τά κεφάλια τους σέ σακκιά καί ὑποχρέωσε τούς λοιπούς Γάλλους καί τόν Ντέ λά Σαλσέτ μαζί νά τά μεταφέρουν στήν πλάτη ὥς τήν Κωνσταντινούπολη.

Έπί δύο ἡμέρες ἡ πόλη λεηλατήθηκε.

Ἔντρομοι οἱ Πρεβεζάνοι μέ κάθε πλωτό μέσο, ἀκόμη καί κολυμπώντας, ἔφθασαν στό ἀπέναντι Ἄκτιο.

Ὁ Ἀλῆς γιά νά τούς ἐξοντώσει ἔστειλε τόν Δεσπότη Ἄρτας Ἰγνάτιο νά τούς καλέσει πίσω, ὑποσχόμενος ἀσφάλεια μέ ὅρκο.

Ἔβαλε μάλιστα τό χέρι του πάνω στό Κοράνι.

Ἀλλ᾽ ὁ Ἀλῆς ἦταν «μπεκτασής» καί λίγη σημασία ἔδινε στούς θρησκευτικούς ὅρκους.

Ὁ Ἰγνάτιος πῆγε στήν ἀπέναντι ἀκτή κι’ ἔπεισε τούς Πρεβεζάνους νά ἐπιστρέψουν στήν πόλη τους.

Μπῆκαν στά πλεούμενα τοῦ Ἀλῆ, ἀλλά αὐτά μέ μυστική διαταγή ἔπλευσαν πρός τή Σαλαώρα (στήν λιμνοθάλασσα τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου), ὅπου τούς περίμενε ἀλβανικός στρατός.

Ὁ δήμιος ἄρχισε τόν ἀποκεφαλισμό τῶν ἀρχηγῶν ὅλων τῶν πρεβεζάνικων οἰκογενειῶν.

Ἀπό τήν κούραση πέθανε κι αὐτός!

– «Κι’ ὅλα αὐτά εἶναι τό τίμημα τῆς ἁμαρτίας», μοῦ εἶπε ὁ παλαιός γνώριμος στοχαστικά.

– «Προδώσαμε τόν Πατροκοσμᾶ».

Ὑπάρχει κάτι θλιβερό καί στήν περίπτωση αὐτή.

– Περί τά μέσα τοῦ 18ου αἰώνα τό Πατριαρχεῖο, βλέποντας πώς ὁ Χριστιανισμός ὑποχωρεῖ σέ διάφορες περιοχές τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ἔστειλε σ᾽ αὐτές δυναμικούς ἱεροκήρυκες, τούς λεγόμενους «ἑξαρίθμους» γιά νά στερεώσουν τή Χριστιανική πίστη.

Ἕνας ἀπό αὐτούς, ὁ Ναούμ στάλθηκε στή Σερβία, ὅπου καί μαρτύρησε.

Ἕνας ἄλλος, ὁ Δανιήλ, δίδαξε στήν Ἑρζεγοβίνη.

Ἑνῶ ὁ ἱερόμοναχος Κοσμᾶς στάλθηκε στήν κυρίως Ἑλλάδα.

Οἱ Βενετοί τόν ἔδιωξαν ἀπό τή Λευκάδα καί ὁ Κοσμᾶς τότε, περί τό 1745–1750, ἔφθασε στήν Πρέβεζα πού ἦταν κι’ αὐτή βενετική κτίση.

Ἄρχισε κι’ ἐδῶ τό ἐμπνευστικό καί ἐμπρηστικό του κήρυγμα.

Καταφύγιο καί διδακτήριο εἶχε τήν οἰκία τοῦ εὔπορου ἀλλά εὔφορου σέ πατριωτισμό Χρήστου Μαμμάτη, τόν ὁποῖο εἶχε μυήσει στά σχέδιά του.

Ἡ οἰκία Μαμμάτη βρισκόταν στήν πλατεία τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου.

Σέ αὐτή, ὡς ἀκροατές, συνέρρεαν καί κάποιοι πληροφοριοδότες τῶν Βενετῶν.

Κι’ αὐτοί μετέφεραν στίς βενετικές ἀρχές τά ὅσα ἐρεθιστικά ἔλεγε γιά τό «μελλούμενο» ὁ «Πατροκοσμᾶς», ὅπως τόν ἔλεγε ὁ λαός.

Ὁ Βενετός «πρεβεδοῦρος» –προβλεπτής– διέταξε τόν Κοσμᾶ νά ἀπέλθει παρευθύς.

Ὁ Κοσμᾶς ἐγκατέλειψε τήν Πρέβεζα ἀκολουθούμενος ἀπό πλήθη κόσμου.

Στά ἐρείπια τῆς ἀρχαίας Νικοπόλεως ἔκανε τό τελευταῖο του κήρυγμα.

Κατά τήν παράδοση, πού διατηρεῖται ἔντονα στήν ψυχή τοῦ λαοῦ, ὁ Κοσμᾶς ἔβγαλε τά σ α ν δ ά λ ι ά του, τά τίναξε καί καταράστηκε τούς προδότες.

Διότι αὐτοί παντοῦ καί πάντα φέρνουν τή συμφορά.

Μέχρι σήμερα λέγεται ἡ φράση: «Ἡ κατάρα τοῦ Πατροκοσμᾶ».

Οἱ εὐλαβεῖς Πρεβεζάνοι, ὅσους γνώρισα παλιά, εἶχαν τόσο σέβας πρός τόν Πατροκοσμᾶ, πού ἔλεγαν: «Ἔτσι τό εἶπε ὁ Πατροκοσμᾶς».

Ἀπό χείλη γερόντων εἶχα πληροφορηθεῖ ὅτι στή διάρκεια τῆς παραμονῆς του στήν Πρέβεζα, οἱ γυναῖκες τοῦ ἔδιναν ροῦχα δικά τους, νά τά φορέσει κι’ ἔτσι τά ροῦχα νά ἁγιάσουν.

Ἕνας τέτοιος ἁγιασμένος χιτώνας φυλασσόταν –δέν ξέρω ἄν διατηρεῖται ἀκόμη– στόν ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου.

Στίς 25 Αὐγούστου ὅπου ἡ ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη τοῦ Πατροκοσμᾶ, ὁ χιτώνας ἐξετίθετο σέ προσκύνηση.

Ὁ συνομιλητής μου, ἀναφερόμενος σέ ὅλα αὐτά, μοῦ εἶπε ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἔκαναν παλιά κι αὐτοί λάθη πολλά.

Ἤξεραν ὅμως νά μετανοοῦν καί ὅπου χρειαζόταν νά ὁμονοοῦν.

Ἐμεῖς κατά τά τελευταῖα χρόνια ἁμαρτήσαμε βαριά εἰς βάρος τῆς χώρας μας, εἰς βάρος τῆς γλώσσας, εἰς βάρος τῆς θρησκείας μας.

Εἴμαστε ὅμως ἀμετανόητοι καί γι᾽ αὐτό ἀκατανόητοι.

Ὡς Δαμόκλειος σπάθη κρέμεται πάνω ἀπό τήν κεφαλή μας ἡ κατάρα τοῦ Πατροκοσμᾶ.

Προδώσαμε τόν ἑαυτό μας· προδώσαμε ὅσια καί ἱερά.

Προσωπικά δέν συμμερίζομαι αὐτήν τήν ἀπαισιοδοξία.

Πάντα, ἀπό τήν ἀρχαία ἐποχή, τό φυτό τῆς προδοσίας εἶχε πλούσια καρποφορία.

Ἀλλά πάντα τήν Ἑλλάδα ἔσωζαν κάποιοι «ἱππότες» τῆς αὐταπαρνήσεως.

Μέ τή δική τους θυσία ἔσβηναν τό ἄγος τῆς προδοσίας.

Ἔτσι θά γίνει καί τώρα”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες. (27)

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 25. Ἅγιος Ἱερομάρτυς Κοσμᾶς Αἰτωλός. Τρεῖς Λόγοι τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη τοῦ Παρίου (1906-2010) (Ἐκ τοῦ: Κοσμᾶς Αἰτωλός. Ἐκδόσεις Σταυρός, Ἀθήνα 1998)
  Γ΄ Λόγος: Ἀλβανία καί Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ἐδημοσιεύθη εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμόν 381/1976 φύλλον τοῦ περιοδικοῦ· Χριστιανική Σπίθα. http://users.uoa.gr/
• 26. Ἡ κατάρα τοῦ Πατροκοσμᾶ. Σαράντος Ι. Καργάκος
• Ἱστορικός – Συγγραφέας Πηγή: Ἄρθρα Ἐστία. Ἡμερομηνία: 24/06/2011 https://www.sarantoskargakos.gr/
• 27. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄)