Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ὅλα ἐνεργοῦνται διά τῆς ψυχῆς» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΙZ΄ Μέρος

Ἐπειδή πραγματικά δέ γνωρίζουμε τά σχετικά μέ τήν Δημιουργία τοῦ ὑλικοῦ κόσμου ἀλλά καί τοῦ ἀνθρώπου, πάντοτε μέ τήν ἀκρίβεια πού ἁρμόζει γιά τήν Πίστη μας, ἄς ἀκούσουμε προσεκτικά τά «μυρωμένα» λόγια μέσα ἀπό ὅλη τήν πνευματικότητα καί τήν ἁγιότητα τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Ὅπως ἀκριβῶς βλέπουμε νά εἶναι ὁ Ἅγιος Πατροκοσμᾶς, ἕνας πνευματικά ἁπλός καί ταπεινός ἅγιος ἄνθρωπος, ἔτσι κι’ ἐμεῖς σήμερα, ἄς γίνουμε ἐξίσου ἁπλοί καί ταπεινοί ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ. Γιά αὐτό τόν σημαντικό λόγο, ἄς δοῦμε μέ πολύ προσοχή τήν ἰδιαίτερη προσταγή τοῦ Πανάγαθου Τριαδικοῦ Θεοῦ γιά τήν ἁγία ἡμέρα Του.

Τήν ἁγία ἡμέρα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν πρώτη ἡμέρα τοῦ Κυρίου μας, τήν Κυριακήν.

Αὐτά τά Θεϊκά λόγια τῆς «Α´ Διδαχῆς» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἔχουν ὡς ἑξῆς: “Ἐπρόσταξεν ὁ Θεός καί ἔγιναν ἑπτά ἡμέραι· καί πρώτην ἔκαμε τήν Κυριακήν καί τήν ἐκράτησε διά λόγου Του. (32)

Καί τάς ἄλλας ἕξ τάς ἐχάρισεν εἰς ἡμᾶς νά ἐργαζώμεθα διά τά ψεύτικα ταῦτα γήϊνα.

Καί τήν Κυριακήν νά σχολάζωμεν καί νά πηγαίνωμεν εἰς τάς ἐκκλησίας μας νά δοξάζωμεν τόν Θεόν μας, νά ἱστάμεθα μέ εὐλάβειαν, ν᾿ ἀκούωμεν τό ἅγιον Εὐαγγέλιον καί τά λοιπά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας.

– Τί μᾶς παραγγέλλει ὁ Χριστός μας νά κάμνωμεν;

Νά σ τ ο χ α ζ ώ μ ε θ α τάς ἁμαρτίας μας, τόν θάνατον, τήν Κόλασιν, τόν Παράδεισον, τήν ψυχήν μας ὁπού εἶνε τιμιωτέρα ἀπό ὅλον τόν κόσμον, νά τρώγωμεν καί νά πίνωμεν τό ἀρκετόν μας, ὁμοίως καί τά ροῦχα μας τά ἀρκετά.

Τόν δέ ἐπίλοιπον καιρόν νά τόν ἐξοδεύωμεν διά τήν ψυχήν μας, νά τήν κάμνωμεν Νύμφην τοῦ Χριστοῦ μας, καί τότε πρέπει νά λεγώμεθα ἄνθρωποι καί ἐπίγειοι ἄγγελοι.

Εἰ δέ καί ζητοῦμεν πῶς νά τρώγωμεν, πῶς νά πίνωμεν, πῶς νά ἁμαρτάνωμεν, πῶς νά στολίζωμεν τοῦτο τό βρώμικο σῶμα, ὁπού αὔριον θά τό φάνε τά σκουλήκια, καί ὄχι διά τήν ψυχήν ὁπού εἶνε ἀθάνατος, τότε δέν πρέπει νά λεγώμεθα ἄνθρωποι, ἀλλά ζῶα.

Λοιπόν κάμετε τό σῶμα δοῦλον τῆς ψυχῆς, καί τότε νά λέγεσθε ἄνθρωποι.

Τήν Πρώτην ἡμέραν ἐπρόσταξεν ὁ Θεός καί ἔγινε φῶς.

Τήν Δευτέραν ἡμέραν ὁ οὐρανός, ἡ γῆ, τά νερά, ὁ ἀέρας κ.λπ.

Τήν Τρίτην ἔγιναν τά χόρτα καί τά φυτά.

Τήν Τετάρτην ὁ ἥλιος, ἡ σελήνη καί τά ἄστρα.

Τήν Πέμπτην ἡ θάλασσα, τά ὀψάρια καί τά πετεινά.

Τήν Παρασκευήν ἐπρόσταξε τήν γῆν καί ἔβγαλεν ὅλα τά ζῶα.

Ἡ Δημιουργία τοῦ Ἀνθρώπου

Ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα εἰς τόν κόσμον δέν ἦσαν.

Ἐπῆρεν ὁ Θεός ἀπό τήν γῆν χῶμα καί ἔπλασεν ἕνα ἄνδρα ὡσάν ἡμᾶς, καί ἐνεφύσησε καί τοῦ ἐχάρισε ψυχήν ἀθάνατον.

Καί καθώς ἡμεῖς οἱ ἄνθρωποι βάνομεν ἀλεύρι καί νερό καί τά ζυμώνομεν καί κάμνομεν ἕνα ψωμί, οὕτω καί ὁ Θεός.

Πρέπει καί ἡμεῖς νά στοχασθῶμεν τί εἶνε τό σῶμα καί τί εἶνε ἡ ψυχή.

Τό σῶμα εἶνε χῶμα καί αὔριον θά τό φάγουν τά σκουλήκια, καί ἀνάγκη εἶνε ἡ ψυχή νά χαίρεται πάντοτε εἰς τόν Παράδεισον, ἀνίσως καί κάμη καλά.

Τοῦτο τό σῶμα ὁπού βλέπετε, ἀδελφοί μου, εἶνε τό φόρεμα τῆς ψυχῆς.

Ἡ ψυχή εἶνε ἄνθρωπος· ἡ ψυχή εἶνε ὁπού βλέπει, ἀκούει, ὁμιλεῖ, περιπατεῖ, μανθάνει ἐπιστήμας, δίδει ζωήν εἰς τό σῶμα.

Καί δέν τό ἀφήνει νά βρωμήση.

Καί ἅμα ἔβγη ἡ ψυχή, τότε βρωμά, σκουληκιάζει τό σῶμα.

Τό κορμί ἔχει τά ὄμματα, μά δέν βλέπει· ἔχει τά ὦτα, μά δέν ἀκούει· ὁμοίως καί αἱ λοιπαί αἰσθήσεις τοῦ σώματος.

Ὅλα ἐνεργοῦνται διά τῆς ψυχῆς.

– Τόν κλαίετε τόν ἀποθαμένον;

– Τόν κλαίομεν.

– Ὡς φαίνεται, σᾶς πονεῖ δι᾿ αὐτόν. Καί πόσας ἡμέρας τόν φυλάγετε;

– Δυό

– Τρεῖς ὥρας.

– Τόσην ἀγάπην ἔχετε εἰς τόν ταλαίπωρον;

Ἀπό τήν σήμερον νά μή τόν θάπτετε, ἀλλά νά τόν φυλάττετε εἰκοσιτέσσαρες ὧρες· καί νά μαζεύεσθε ὅλοι, μικροί καί μεγάλοι, καί νά στοχάζεσθε καλά, διότι καλύτερος διδάσκαλος δέν εἶνε ἄλλος ἀπό τόν θάνατον.

Καί μή τούς κλαίετε τούς ἀποθαμένους, διότι βλάπτετε καί τόν ἑαυτόν σας καί ἐκείνους.

Καί αἱ γυναῖκες ὅσες ἔχετε λερωμένες μπόλιες νά τάς ρίψετε.

Ὅταν ἔκαμεν ὁ Θεός τόν ἄνδρα, ἔλαβεν ὁ Πανάγαθος μίαν πλευράν ἀπ᾿ αὐτόν καί ἔκαμε τήν γυναίκα, καί τοῦ τήν ἔδωκε διά σύντροφον.

Ἴσια τήν ἔκαμεν ὁ Θεός τήν γυναίκα μέ τόν ἄνδρα, ὄχι κατωτέρα.

– Ἐδῶ πῶς τάς ἔχετε τάς γυναῖκας;

Διά κατωτέρας.

– Ἀνίσως, ἀδελφοί μου, καί θέλετε νά εἶσθε καλύτεροι οἱ ἄνδρες ἀπό τάς γυναῖκας, πρέπει νά κάμνετε καί ἔργα καλύτερα ἀπό αὐτάς.

Εἰ δέ καί αἱ γυναῖκες κάμνουν καλύτερα καί πηγαίνουν εἰς τόν Παράδεισον καί ἡμεῖς εἰς τήν Κόλασιν, τί μᾶς ὠφελεῖ;

Εἴμεθα ἄνδρες καί κάμνομεν χειρότερα.

Ἐγώ βλέπω ἐδῶ πού περιπατῶ καί διδάσκω· εἶπα ἕνα λόγον διά τάς γυναῖκας καί σκέπτονται νά ρίψουν τά περιττά σκουλαρίκια, δακτυλίδια, καί μέ ἤκουσαν εὐθύς.

Βλέπω ὁπού τρέχουν νά ἐξομολογηθοῦνε.

Εἶπα καί ἕνα λόγον διά τούς ἄνδρας.

Φυσικόν εἶνε τοῦ ἀνδρός ὅταν πηγαίνῃ πενήντα χρονῶν νά βγάνη γένεια.

Καί ἐγώ βλέπω ἐδῶ καί εἶνε ἑξήντα καί ὀγδοήντα χρονῶν γέροντες, καί ἀκόμη ξυρίζονται.

– Δέν τό ἐντρέπεσθε νά ξυρίζεσθε;

– Δέν ἤξευρεν ὁ Θεός ὁπού ἔδωκε τά γένεια;

Καί καθώς εἶνε ἄπρεπον μία γυναίκα γερόντισσα νά στολίζεται καί νά βάνη φτιασίδια, ὁμοίως καί ἕνας γέρων, ὅταν ξυρίζεται.

– Τό σιτάρι, ὅταν παίρνη καί ἀσπρίζη, τί θέλει;

Θερισμόν.

– Ὁμοίως καί ὁ ἄνθρωπος, ὅταν παίρνη καί ἀσπρίζη, τί φανερώνει;

Τόν θάνατον.

– Εἶνε κανένας ἐδῶ καί θέλει νά ἀφήσῃ τά γένεια του;

– Ἄς σηκωθῆ νά μοῦ τό εἰπῆ, νά γίνωμεν ἀδελφοί, νά τόν εὐχηθῶ καί ἐγώ.

Καί νά βάλω καί ὅλους τούς Χριστιανούς νά τόν σ υ γ χ ω ρ ή σ ω σ ι.

Ἐγώ εἶμαι, διδάσκαλε.

– Καλά, ἔχε τήν εὐχήν μου.

Παρακαλεῖτε τόν Θεόν δι᾿ ἐμένα τόν ἁμαρτωλόν, νά παρακαλῶ καί ἐγώ διά λόγου σας, ὅσον καιρόν καί ἄν ζήσω.

– Τό κάμνετε;

– Τό κάμνομεν, ἅγιε τοῦ Θεοῦ.

– Σᾶς παρακαλῶ, Χριστιανοί μου, νά εἰπῆτε, δι᾿ ὅσους ἀφήσουν τά γένεια, τρεῖς φορές:

Ὁ Θεός συγχωρήσαι καί ἐλεήσαι αὐτούς.

Ζητήσατε καί ἡ εὐγένειά σας συγχώρησιν, καί ἄμποτε καί σᾶς φωτίσῃ ὁ Θεός, καθώς ἀφήκατε τά γένεια, νά ἀφήσετε καί τάς ἁμαρτίας.

Καί ἐσεῖς οἱ νέοι νά τούς τιμᾶτε.

Καί ἄν τύχῃ ἕνας ἄνθρωπος καί εἶνε τριάντα χρόνων ὁπού ἄφησε τά γένειά του, ἔτυχε καί ἕνας 50 ἤ 60 ἤ 100 καί ξυρίζεται, νά βάλῃς ἐκεῖνον ὁπού ἄφησε τά γένεια παραπάνω νά καθήση ἀπό ἐκεῖνον ὁπού ξυρίζεται, τόσον εἰς τήν ἐκκλησίαν, ὅσον καί εἰς τό τραπέζι.

Δέν σᾶς λέγω πάλιν ὅτι τά γένεια σᾶς πᾶνε εἰς τόν Παράδεισον, ἀλλά τά καλά ἔργα.

Καί τά φορέμετά σου νά εἶνε ταπεινά, καί τό φαγί σου καί τό πιοτό σου, καί ὅλη σας ἡ συμπεριφορά νά εἶνε Χριστιανική, διά νά δίδετε καλόν παράδειγμα καί εἰς τούς ἄλλους.

Ὁ ἄνδρας, ἀδελφοί μου, ἐγέννησε τήν γυναίκα ἀπό τήν πλευράν του χωρίς γυναίκα, καί πάλιν ἔγινε γερός.

Ἐδανείσθη ἐκείνη τήν πλευράν ἀπό τόν ἄνδρα καί τήν ἐχρεωστοῦσε.

Ἐγεννήθησαν ὡσάν τά ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ γυναῖκες εἰς τόν κόσμον, ἀλλά δέν ἐφάνη καμία ἀξία νά γεννήση ἄνδρα, νά πληρώση τήν πλευράν ὁπού ἐχρεωστοῦσε, παρά ἡ Δέσποινα Θεοτόκος.

Ὁπού ἠξιώθη διά τήν καθαρότητά της καί ἐγέννησε τόν γλυκύτατον Χριστόν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, χωρίς ἄνδρα, ἡ Παρθένος Μαρία.

Kαί πάλιν ἔμεινε Παρθένος, καί ἐπλήρωσεν ἐκείνην τήν πλευράν”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 32. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄, ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄, ΙΣΤ΄)