Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Συγχώρησόν με, ἀδελφέ, καί ὁ Θεός σ υ γ χ ω ρ ή σ ο ι σε» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

ΚΣΤ΄ Μέρος

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, γνωρίζει ὅτι ἡ ἀληθινή παιδεία εἶναι αὐτή πού ἀποβλέπει στήν διατήρηση ἀλλά καί τήν ἀποκατάσταση τοῦ «ἀρχαίου Κάλλους» τῆς πραγματικῆς ἁγιοπνευματικῆς μορφῆς, πρῶτα αὐτῆς τοῦ διδασκάλου καί ἔπειτα ὅλων τῶν ἁγίων μαθητῶν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί αὐτή εἶναι μόνον ἡ «φιλοκαλική» Ὀρθόδοξη Χριστιανική παιδεία τοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων Ῥωμηῶν.

Ὅλοι οἱ πνευματικοί μας Ἅγιοι Πατέρες ἀντιτασσόμενοι στήν ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία εἰσήγαγε στήν Πατρίδα μας τό κοσμικό πνεῦμα τῆς Δύσεως, τολμοῦσαν νά διακηρύξουν –σύμφωνα καί μέ τόν λόγο τῆς Καθολικῆς Ἐπιστολῆς τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου– ὅτι ἡ ἀγάπη καί ἡ φιλία τοῦ κόσμου εἶναι προσκόλληση πρός τόν ἀμετανόητο καί ἁμαρτωλό κόσμο, ἑνῶ αὐτή εἶναι ἔχθρα πρός τόν Θεόν.

– «Ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστι; Ὅς ἄν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καθίσταται» (Ἰ­ακώβ. 4, 4).

Καί οἱ ὁποῖοι Ἅγιοι Πατέρες μας μέχρι σήμερα μᾶς διδάσκουν σύμφωνα μέ τό Εὐαγγελικό πνεῦμα, διότι πράγματι ὁ Θεός σέ ἐμᾶς τούς ταπεινούς καί ἁπλούς ἀλλά ἀληθινούς πιστούς Του, δίδει ἀκόμη μεγαλύτερη τήν Χάρη Του, καθώς, «μείζονα δέ δίδωσι χάριν· διό λέγει· ὁ Θεός ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν» (Ἰ­ακώβ. 4, 6).

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, μᾶς μιλάει μέ σεβασμό, μέ ἀγάπη, καί πάντοτε μέσα ἀπ’ τήν θερμή προσευχόμενη καρδιά του γιά τά βαθύτερα νοήματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, τά ὁποῖα βιώνουμε μόνον μέσα στήν Ἁγία Ἐκκλησία μας. Ἔτσι λοιπόν, μᾶς διδάσκει ὡς ἑξῆς: “Παρακινούμενος ὁ Κύριός μας ἀπό τήν πολλήν του εὐσπλαχνίαν ἔκαμε πρῶτον δέκα τάγματα Ἀγγέλους. (41)

Τό πρῶτον τάγμα ἐξέπεσεν ἀπό τήν ὑπερηφάνειάν του καί ἔγιναν δαίμονες.

Τότε ἐπρόσταξεν ὁ Πανάγαθος Θεός καί ἔγινε τοῦτος ὁ κόσμος καί ἔκαμεν ἕνα ἄνδρα καί μίαν γυναίκα ὡσάν ἡμᾶς· τό σῶμα ἀπό λάσπην, καί τήν ψυχήν ἀγγελικήν, ἀθάνατον.

Ὠνόμασε τόν ἄνδρα Ἀδάμ καί τή γυναίκα Εὔαν.

Ἔκαμε καί ἕνα Παράδεισον, κατά τό μέρος τῆς Ἀνατολῆς, ὅλον χαρά καί εὐφροσύνη.

Ἔβαλε τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔαν μέσα εἰς τόν Παράδεισον καί ἐχαίροντο ὡς Ἄγγελοι.

Τούς παρήγγειλε νά μή φάγουν ἀπό μίαν συκῆν καρπόν· ἀλλ᾿ ἐκεῖνοι κατεφρόνησαν τήν προσταγήν τοῦ Θεοῦ καί ἔφαγον· καί δέν μετενόησαν.

– Δέν μ ε τ ε ν ό η σ α ν…

Τούς ἐδίωξεν ὁ Θεός ἀπό τόν Παράδεισον καί ἔζησαν εἰς τοῦτον τόν κόσμον 930 χρόνους μέ μαῦρα καί πικρά δάκρυα.

Καί ἀφοῦ ἀπέθανον, ἐπῆγαν εἰς τήν Κόλασιν καί ἐκαίοντο 5.500 χρόνους.

Εὐσπλαχνίσθη ὁ Πανάγαθος Θεός τό γένος μας καί κατελθῶν ἐσαρκώθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου εἰς τήν κοιλίαν τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας καί ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος χωρίς ἁμαρτίαν, καί μᾶς ἐλύτρωσεν ἀπό τάς χεῖρας τοῦ διαβόλου.

Μᾶς ἔδειξε τήν Ἁγίαν Πίστιν, τό ἅγιον Βάπτισμα, τά Ἄχραντα Μυστήρια, διά νά ἠξεύρωμεν ποῦ περιπατοῦμεν.

Τήν Μεγάλη Πέμπτη τό βράδυ ἐπῆρεν ὁ Κύριος ἄρτον καί οἶνον καί τά εὐλόγησε· καί ἔκαμε τά Ἄχραντα Μυστήρια, τό Πανάγιον Σῶμα Του καί Αἷμα Του, καί ἐμετάλαβε τούς δώδεκα Ἀποστόλους.

Ἕως ἐδῶ ἀναφέραμεν τήν ἱστορίαν εἰς δυό λόγους καί τήν ἀφήσαμεν.

Τώρα δέ ἐλπίζοντες εἰς τήν εὐσπλαχνίαν τοῦ Χριστοῦ μας, καθώς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον μᾶς φωτίση, νά κάμωμεν ἀρχήν νά εἴπωμεν καί τά ἐπίλοιπα μέ συντομίαν.

Προετοιμασία διά τά Ἄχραντα Μυστήρια

1. Ἡ ἀληθινή Συγχώρησις (Σαπρίκιος – Νικηφόρος)

Καί πρῶτον, πρέπει ἀδελφοί μου, νά προσέχετε εἰς ὅλα τά νοήματα τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου, διότι εἶνε ὅλα διαμάντια, θησαυρός, χαρά, εὐφροσύνη, ζωή αἰώνιος, καί περισσότερον ἐδῶ εἰς τά Ἄχραντα Μυστήρια.

Καί πρῶτον νά στοχασθῶμεν τί ἔκαμεν ὁ Χριστός μας.

Δέν ἐφύλαξε μίσος καί ἔχθρα νά μή μεταλάβη τόν Ἰούδαν τόν ἐχθρόν του, ἀλλ᾿ ὅπως ἐμετάλαβε καί τούς ἕνδεκα μαθητάς, τούς φίλους του τούς καλούς, ἔτσι καί τόν Ἰούδαν, τόν ἐχθρόν του.

Ἦτο ἕνας ἄνθρωπος ὀνομαζόμενος Σαπρίκιος, ὁ ὁποῖος ἐνήστευε πάντοτε, προσηύχετο, ὑπάνδρευε πτωχάς γυναίκας, ἔκτιζεν ἐκκλησίας, ποτέ του δέν ἔβλαψεν, ἀλλ᾿ ἀγαποῦσε τό δίκαιον.

Ἦτο καί ἕνας ἄλλος ὀνομαζόμενος Νικηφόρος, ὁ ὁποῖος ποτέ του καλόν δέν ἔκαμε, μάλιστα ἔκλεπτεν, ἀδικοῦσε τόν κόσμον, ἐπόρνευεν, ὅλα τά κακά τά εἶχε κάμει.

Ἤθελε δέ νά φονεύσῃ καί τόν ἀδελφόν του Σαπρίκιον.

Μίαν ἡμέραν στέλλει ὁ βασιλεύς καί παίρνει τόν Σαπρίκιον καί τοῦ λέγει:

– Νά ἀρνηθῇς τόν Χριστόν καί νά προσκυνήσῃς τά εἴδωλα.

– Λέγει του ὁ Σαπρίκιος: Ἐγώ τόν Χριστόν μου δέν τόν ἀρνοῦμαι ποτέ.

Τόν ἐβασάνισεν ὁ βασιλεύς δυνατά καί ὡσάν εἶδε πώς δέν εἶνε τρόπος νά νικήση τήν γνώμην του, ἀπεφάσισε νά τόν θανατώσῃ.

Παίρνοντάς τον λοιπόν ὁ δήμιος νά τόν ὑπάγῃ εἰς τόν τόπον τῆς καταδίκης, τό ἔμαθεν ὁ Νικηφόρος καί πηγαίνει εἰς τόν δρόμον καί λέγει τοῦ Σαπρικίου:

– Ἐγώ, ἀδελφέ, σοῦ ἔπταισα· καί ἔμαθα ὅτι θά σέ θανατώσουν.

– Διά τοῦτο σέ παρακαλῶ, ἀδελφέ, νά μέ συγχωρήσῃς· σοῦ ἔσφαλα.

Πάλιν κύπτει ὁ Νικηφόρος καί τόν π α ρ α κ α λ ε ῖ, τοῦ φιλεῖ τά πόδια.

– Ἀδελφέ, λέγει, συγχώρησόν με διά τόν Θεόν.

Ἀλλ᾿ ὁ ἀδελφός του δέν τόν συγχωρεῖ.

Ἔφθασαν καί εἰς τόν τόπον τῆς καταδίκης.

Τόν παρεκάλει ὁ Νικηφόρος μετά δακρύων, καί δέν τόν ἐσυγχώρησε.

– Τοῦ λέγει πάλιν ὁ Νικηφόρος: Ἰδού, ἀδελφέ, τώρα θά σέ κόψουν· διατί δέν μέ συγχωρεῖς;

– Ἐσύ θά κολασθῇς· ἐγώ σέ συγχωρῶ μέ ὅλην μου τήν καρδίαν.

– Λέγει του ὁ Σαπρίκιος: Ἐγώ δέν σέ συγχωρῶ ποτέ!

Καί καθώς ἐσήκωσεν ὁ δήμιος τό σπαθί νά τοῦ κόψῃ τό κεφάλι, βλέπων ὁ Πανάγαθος Θεός τήν κακήν του γνώμην, σηκώνει τήν Χάριν του, καί ἐρωτᾶ ὁ Σαπρίκιος τόν στρατιώτην:

– Διατί θέλεις νά μέ φονεύσῃς;

– Λέγει του ὁ στρατιώτης: Καί δέν τό ἠξεύρεις τώρα τόσον καιρόν;

Διότι δέν προσκυνᾶς τά εἴδωλα.

– Λέγει του ὁ Σαπρίκιος: Διά τοῦτο μέ βασανίζεις;

Ἐγώ ἀρνοῦμαι τόν Χριστόν καί προσκυνῶ τά εἴδωλα!

Καί εὐθύς λέγοντας τόν λόγον δέν τόν ἐφόνευσεν, ἀλλ᾿ ἠρνήθη τόν Χριστόν καί ὑπῆγε μέ τόν δ ι ά β ο λ ο ν.

Βλέπων ὁ Νικηφόρος τούς Ἀγγέλους ὁπού ἔστεκαν μέ ἕνα στέφανον χρυσοῦν, λέγει εἰς τόν δήμιον:

– Ἐγώ εἶμαι Χριστιανός καί πιστεύω εἰς τόν Χριστόν μου.

Λέγει τοῦ Σαπρικίου:

– Συγχώρησόν με, ἀδελφέ, καί ὁ Θεός σ υ γ χ ω ρ ή σ ο ι σε.

Καί ἀμέσως ἔκοψεν ὁ στρατιώτης τό κεφάλι τοῦ Νικηφόρου καί παρέλαβον οἱ Ἄγγελοι τήν ψυχήν αὐτοῦ καί τήν ὑπῆγαν εἰς τόν Παράδεισον.

Διά τοῦτο καί ἡμεῖς εὐσεβεῖς Χριστιανοί πρέπει νά ἀγαπῶμεν τούς ἐχθρούς μας καί νά τούς συγχωρῶμεν· νά τούς τρέφωμεν, νά τούς ποτίζωμεν, καί νά παρακαλοῦμεν τόν Θεόν διά τήν ψυχήν των.

Καί τότε νά λέγωμεν εἰς τόν Θεόν:

– Θεέ μου, σέ παρακαλῶ νά μέ συγχωρήσῃς καθώς καί ἐγώ συγχωρῶ τούς ἐχθρούς μου.

Εἰ δέ καί δέν συγχωρήσωμεν τούς ἐχθρούς μας, καί τό αἷμά μας νά χύσωμεν διά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, εἰς τήν Κόλασιν π η γ α ί ν ο μ ε ν.

– Κάμνετε ἐδῶ ἀφορισμούς;

– Νά προσέχετε, Χριστιανοί μου, ποτέ σας νά μή κάμνετε, διότι ὁ ἀφορισμός εἶνε ξεχωρισμός ἀπό τόν Θεόν, ἀπό τούς Ἁγίους Ἀγγέλους, ἀπό τόν Παράδεισον, καί παραδομός εἰς τόν διάβολον, εἰς τήν Κόλασιν.

– Δι᾿ ἐκεῖνον τόν ἀδελφόν ἐσταυρώθη ὁ Χριστός νά βγάλη ἀπό τήν Κόλασιν, καί σύ διά μικρόν πράγμα τόν ἀφορίζεις καί τόν βάνεις εἰς τήν Κόλασιν νά καίεται πάντοτε;

– Τόσον σ κ λ η ρ ο κ ά ρ δ ι ο ς εἶσαι;

– Μά καλά στοχάσου· ἀπό τόν καιρόν πού ἐγεννήθης πόσες ἁμαρτίες ἔχεις πράξει μέ τό μάτι ἤ μέ τό αὐτί ἤ μέ τό στόμα ἤ μέ τόν νοῦν;

– Ἀναμάρτητος νομίζεις εἶσαι;

Τό ἅγιον Εὐαγγέλιον μᾶς λέγει ὅτι μόνον ὁ Χριστός εἶνε ἀναμάρτητος, ἡμεῖς δέ οἱ ἄνθρωποι εἴμεθα ὅλοι ἁμαρτωλοί.

Ὥστε νά μή κάμνετε ἀφορισμούς.

Διά τοῦτο, Χριστιανοί μου, ἄν θέλετε νά σᾶς συγχωρήσῃ ὁ Θεός ὅλα σας τά ἁμαρτήματα καί νά σᾶς γράψη διά τόν Παράδεισον, εἰπέτε καί ἡ εὐγένιά σας διά τούς ἐχθρούς σας τρεῖς φοράς:

– Ὁ Θεός συγχωρῆσοι καί ἐλεῆσοι αὐτούς.

Αὐτή, ἀδελφοί μου, ἡ συγχώρησις ἔχει δυό ἰδιώματα, ἕνα νά φωτίζῃ καί ἕνα νά κατακαίῃ.

Ἐγώ σᾶς εἶπα νά συγχωρῆτε τούς ἐχθρούς σας διά ἰδικόν σας καλόν.

Ἐσύ πάλιν ὁπού ἀδίκησες τούς ἀδελφούς σου καί ἤκουσες ὁπού εἶπον νά σέ συγχωρήσουν, μή χαίρεσαι, ἀλλά μάλιστα νά κλαῖς.

Διότι αὐτή ἡ συγχώρησίς σου ἔγινε φωτιά εἰς τό κεφάλι σου, ἀνίσως καί δέν ἐπιστρέψης τό ἄδικον ὀπίσω.

Νά κλαύσῃς καί νά παρακαλέσῃς νά σέ συγχωρήσῃ ὁ Θεός διά τάς ἰδικάς σου ἁμαρτίας.

Ὅλοι οἱ πνευματικοί, πατριάρχαι, ἀρχιερεῖς, ὅλος ὁ κόσμος νά σέ συγχωρήσῃ, ἀσυγχώρητος εἶσαι.

– Ἀμή ποῖος ἔχει τήν ἐξουσίαν νά σέ συγχωρήσῃ;

Ἐκεῖνος ὁπού τόν ἀδίκησες.

Καί ἄν ἐξετάσωμεν καλά, πρέπει νά δώσῃς εἰς τό ἕνα τέσσαρα, καθώς λέγει τό ἱερόν Εὐαγγέλιον, καί τότε νά λάβης συγχώρησιν.

– Ἔτυχε καί δέν ἔχεις νά πληρώσῃς;

Πήγαινε καί πώλησον τά πράγματά σου, καί ὅσα πάρεις δόσε τα.

Καί καλύτερα νά εἶσαι σκλάβος ἐδῶ εἰς τό σῶμα πέντε, δέκα χρόνους, καί νά πηγαίνης εἰς τόν Παράδεισον, παρά νά εἶσαι ἐλεύθερος ἐδῶ καί αὔριον νά πηγαίνης εἰς τήν Κόλασιν νά καίεσαι πάντοτε.

Ὅθεν, ἀδελφοί μου, ὅσοι ἀδικήσατε Χριστιανούς ἤ Ἑβραίους ἤ Τούρκους, νά δώσητε τό ἄδικον ὀπίσω, διότι εἶνε κατηραμένον καί δέν βλέπετε καμμίαν προκοπήν.

Ἐκεῖνα τά ἄδικα τά τρώγετε διά νά ζῆτε·καί ἐκεῖνα σᾶς θανατώνουν, καί ὁ Θεός σᾶς βάνει εἰς τήν Κόλασιν.

Ὅποιος θέλει νά δώσῃ τό ἄδικον ὀπίσω, ἄς σηκωθῆ νά μοῦ τό εἰπῆ, νά βάλω ὅλους τούς Χριστιανούς νά τόν σ υ γ χ ω ρ ή σ ω σ ι ν.

Ἕνα πρόβατον κλεμμένον νά βάλης εἰς 100 ἰδικά σου, τά μαγαρίζει ὅλα· διότι εἶνε ἀφωρισμένον καί κατηραμένον.

Σᾶς παρακαλῶ, Χριστιανοί μου, νά εἰπῆτε καί δι᾿ ἐκείνους, ὁπού ἤθελον δώσει τά ἄδικα ὀπίσω, τρεῖς φοράς:

– Ὁ Θεός συγχωρήσοι καί ἐλεήσοι αὐτούς”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

41. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄, ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄, ΙΣΤ΄, ΙΖ΄, ΙΗ΄, ΙΘ΄, Κ΄, ΚΑ΄, ΚΒ΄, ΚΓ΄, ΚΔ΄, ΚΕ΄)