Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἔτσι καί ἡμεῖς νά ν η σ τ ε ύ ω μ ε ν τήν Τετάρτην, διότι ἐπωλήθη ὁ Χριστός μας, καί τήν Παρασκευήν, διότι ἐσταυρώθη» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΚΒ΄ Μέρος

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, λέγει σχετικά μέ τήν «τελεία ἀγάπη» πρός τόν Δεσπότη Του τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστό κι’ αὐτῆς τῆς ἀγάπης τοῦ ἀδελφοῦ του, στήν (Γ΄) τρίτη κατά σειρά Θεόπνευστη «Διδαχή», τά ἑξῆς: “Καί, ἄν τύχη καί ἀνάγκη, νά χύνετε καί τό αἷμα σας διά τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀδελφοῦ σας. (37)

Ἡ τελεία ἀγάπη εἶνε νά πωλήσῃς ὅλα σου τά πράγματα καί νά τά δώσῃς ἐλεημοσύνην, καί σύ νά πωληθῆς σκλάβος, καί ὅσα παίρνεις νά τά δίδης ἐλεημοσύνην.

Εἰς τήν ἀνατολήν ἦτον ἕνας Δεσπότης, τοῦ ἐπῆραν ἀπό τήν ἐπαρχίαν του ἑκατόν σκλάβους, ἐπώλησεν ὅλα του τά πράγματα καί τούς ἐξεσκλάβωσεν.

Ἕνα παιδί μιᾶς χήρας ἀπέμεινε σκλαβωμένο.

– Τί κάμνει ὁ Δεσπότης;

Ξυρίζεται καί πηγαίνει καί παρακαλεῖ τόν ἀφέντη, ὁπού εἶχε τό παιδί, νά τό ἐλευθερώση, καί νά κρατήσῃ ἐκεῖνον σκλάβον, ὅπερ καί ἐγένετο.

Καί ἐπερνοῦσε μεγάλην σκληραγωγίαν, ἕως ὁπού διά τήν ὑπομονήν του τόν ἠξίωσεν ὁ Θεός καί ἔκαμνε θαύματα.

Ὕστερα τόν ἠλευθέρωσεν ὁ ἀφέντης του καί πάλιν ἔγινεν ἀρχιερεύς.

Αὐτήν τήν ἀγάπην θέλει ὁ Θεός νά ἔχωμεν καί ἡμεῖς.

– Εὑρίσκεται κανένας νά ἔχῃ αὐτήν τήν ἀγάπην;

– Ὄχι!

Μή πωλεῖσαι σύ, πώλησον μόνον τά πράγματά σου καί δός τα ἐλεημοσύνην.

– Δέν δύνασαι νά τό κάμης;

Δόσε τό ἥμισυ, τό τρίτον, ἤ τό τέταρτον.

– Δέν δύνασαι καί τοῦτο;

Μή παίρνης τό ψωμί τοῦ ἀδελφοῦ σου, μή τόν κατατρέχης, μή τόν συκοφαντῆς.

Πῶς θέλομεν νά σωθῶμεν, ἀδελφοί μου;

Τό ἕνα μᾶς φαίνεται βαρύ, τό ἄλλο πικρόν.

Ὁ Θεός εἶνε εὔσπλαγχνος.

– Ναί!

Ἀλλ᾿ εἶνε καί δίκαιος· ἔχει καί ράβδον σιδηρᾶν.

Λοιπόν ἄν θέλωμεν νά σωθῶμεν, πρέπει νά ἔχωμεν τήν ἀγάπην εἰς τόν Θεόν καί εἰς τούς ἀδελφούς μας.

Ἐνήστευσεν ὁ Μωϋσῆς σαράντα ἡμερόνυκτα καίἔγινεν ὡσάν Ἄγγελος.

Ἔτσι καί ἡμεῖς νά νηστεύωμεν τήν Τετάρτην, διότι ἐπωλήθη ὁ Χριστός μας, καί τήν Παρασκευήν, διότι ἐσταυρώθη.

Καί καθώς ὁ Μωϋσῆς ἔμαθε γράμματα, ἔτσι πρέπει καί ἡμεῖς νά μανθάνωμεν, διά νά ἠξεύρωμεν τόν Νόμον τοῦ Θεοῦ.

Καί ἄν δέν ἐμάθετε οἱ γονεῖς, πρέπει νά μάθουν τά τέκνα σας.

– Δέν βλέπετε ὅτι ἀγρίωσε τό Γένος μας ἀπό τήν ἀμάθειαν καί ἐγίναμεν ὡσάν θηρία;

Διά τοῦτο σᾶς συμβουλεύω νά κάμετε σχολεῖον, διά νά ἐννοῆτε τό Ἅγιον Εὐαγγέλιον καί τά λοιπά βιβλία.

Βλέπων ὁ Πανάγαθος Θεός τήν καλήν του γνώμην τόν ἠξίωσε καί ἔγινε βασιλεύς εἰς τούς Ἑβραίους καί ἐβασίλευσε τεσσαράκοντα χρόνους· τόν ἠξίωσε καί ἔγινε Προφήτης.

– Καί τί θέλει νά εἰπῆ Προφήτης;

Νά ἠξεύρη τά περασμένα καί τά μέλλοντα.

Ἔτσι καί ἡμεῖς ἀδελφοί μου, ὅταν κάμωμεν καλά ἔργα, μᾶς ἀξιώνει καί ἡμᾶς, καί ὅ,τι τοῦ ζητήσωμεν μέ Πίστιν μᾶς τό δίδει.

Εἰ δέ καί κάμνομεν κακά καί δέν ἔχομεν ἀγάπην καί ἔχομεν τό μίσος, τότε δέν ἔχομεν μέρος μέ τόν Θεόν, ἀλλά μέ τόν διάβολον εἰς τήν Κόλασιν νά καιώμεθα πάντοτε.

2. Νῶε

Τόν παλαιόν καιρόν, ἀδελφοί μου, ὁ μισόκαλος διάβολος ἔβγαλεν ὅλας του τάς κακίας καί παρεκίνει τούς ἀνθρώπους νά ὑπερηφανεύωνται, νά φονεύωνται, νά πορνεύουν, νά μοιχεύουν, καί νά κάμνουν πράγματα τά ὁποῖα δέν ἔκαμνον μήτε τά ἄλογα ζῶα.

Καί τό χειρότερον, ἐπροσκυνοῦσαν διά Θεόν τόν ἥλιον, ἄλλος τήν σελήνην, ἄλλος τήν θάλασσαν.

Θέλων ὁ Θεός νά κάμη κατακλυσμόν νά χαλάση τόν κόσμον, ἐπρόσταξε τόν Νῶε νά κάμη ἕνα καράβι ἐπάνω εἰς τήν γῆ.

– Διά νά τόν ἐρωτοῦν οἱ ἄνθρωποι, διατί τό κάμνεις;

Νά τούς λέγη ὅτι ὁ Θεός θά χαλάση τόν κόσμον, καί αὐτοί θά τόν περιγελοῦν, ἀλλά νά μήν τόν μέλη.

– Ἤρχισεν ὁ Νῶε τό καράβι.

Τόν ἐρωτοῦσαν οἱ ἄνθρωποι:

– Διατί κάμνεις τό καράβι;

Ὁ Νῶε τούς ἔλεγε:

– Διότι ὁ Θεός θά χαλάση τόν κόσμον.

Ἐκεῖνοι τοῦ ἔλεγον ὅτι εἶνε τρελλός.

– Τί ἔπαθεν ὁ Θεός νά χαλάση τόν κόσμον;

Ὁ Νῶε ἐτήραγε τήν δουλειά του, καί εἰς 100 χρόνους ἐτελείωσε τό καράβι.

Τόν καιρόν ἐκεῖνον ὀκτώ ἄνθρωποι εὑρέθησαν καλοί.

Ὁ Νῶε, ἡ γυναίκα του, τά τρία του τέκνα καί αἱ τρεῖς του νυφάδες.

Θέλων ὁ Θεός νά φυλάξῃ αὐτούς τούς ὀκτώ, ἐπρόσταξε τόν Νῶε νά πισσώση τό καράβι, διά νά μή ἔμβη μέσα βροχή, καί νά ἐμβάση μέσα ὅλα τά ζῶα, ἀρσενικά καί θηλυκά, καθαρά καί ἀκάθαρτα.

Καί ἀφοῦ ἐμβῆκε καί αὐτός μέσα μέ τήν γυναῖκά του, τά παιδιά του, καί οἱ νυφάδες του, ἔκλεισε τό καράβι.

Οἱ ἄνθρωποι ἔξω ἔτρωγον, ἔπινον, ἔκαμνον πραγματείας καί ἄλλα διαβολικά ἔργα.

Τότε ἤνοιξεν ὁ Θεός τούς καταρράκτας τοῦ οὐρανοῦ καί ἔπιπτεν ἡ βροχή ὡς ποταμός εἰς τήν γῆν.

Ἐφώναζον οἱ ἄνθρωποι:

– Νῶε, ἄνοιξόν μας νά ἔμβωμεν εἰς τό καράβι.

– Ὁ Νῶε τούς ἔλεγε:

– Ποῦ εἶσθε ἐδῶ καί ἑκατό χρόνους ὁπού σᾶς ἔλεγον ὅτι ὁ Θεός θά χαλάση τόν κόσμον;

– Τώρα τί νά σᾶς κάμω;

Ἐν τῷ ᾅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοιαν!

Καί τότε ἐπλημμύρισεν ἡ γῆ, καί τό νερό ἐσκέπασεν ὅλα τά ὄρη, καί ἐπνίγησαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἐκτός τοῦ Νῶε καί τῆς οἰκογενείας του.

Καί πάλιν ἀπό αὐτούς ἐγέμισεν ὅλος ὁ τόπος, καθώς λέγει ὁ Χριστός εἰς τό Ἅγιον Εὐαγγέλιον.

– «Ὥσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καί ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου», ἤγουν:

– Καθώς εἰς τόν καιρόν τοῦ Νῶε οἱ ἄνθρωποι δέν ἐπίστευον, ἀλλά τόν περιγέλων, ἕως ὅτου ἦλθεν ἔξαφνα ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ, ὁ κατακλυσμός, καί ἔπνιξεν ὅλον τόν κόσμον.

Ὁμοίως καί τώρα, Χριστιανοί μου, εἰς τήν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου, δέν θά π ι σ τ ε ύ ω σ ι ν οἱ ἄνθρωποι καθώς καί τότε.

Τά λόγια ὅπου σᾶς λέγω δέν εἶνε ἰδικά μου, ἀλλά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· καί ὅστις θέλει ἄς πιστεύση.

Ἐγώ τό χρέος μου τό ἔκαμα.

– Ἔπαθα μίαν ἀπάτην, ἀδελφοί μου· ὅταν ἤμουν νέος ἔλεγα: Ἄς κάμω ἁμαρτίας, καί ὅταν γηράσω κάμνω καλά καί σώζομαι.

Τώρα ἐγήρασα καί αἱ ἁμαρτίαι ἔκαμον ρίζας καί δέν ἠμπορῶ νά κάμω κανένα καλόν.

Λοιπόν προσέξετε καί σεῖς νά μή πάθητε τά ὅμοια.

Ἀλλά τώρα, ὁπού ἔχετε καιρόν, κάμνετε καλά διά νά σωθῆτε”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 37. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄, ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄, ΙΣΤ΄, ΙΖ΄, ΙΗ΄, ΙΘ΄, Κ΄, ΚΑ΄)