Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Καί συνηθίζετε τά τέκνα σας ἀπό μικρά εἰς τόν καλόν δρόμον, νά ἐξομολογοῦνται» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

ΚΖ΄ Μέρος

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, μᾶς λέγει ὅτι τά σημαντικότερα βήματα γιά τά μεγάλα ἔργα τῆς ἔμπρακτης μετανοίας μας στήν πνευματική ζωή μας εἶναι:

Τό πρῶτον βῆμα εἶναι νά συγχωρήσουμε ἀληθινά ὅλους τούς ἐχθρούς μας. Τό δεύτερον βῆμα μας εἶναι νά ἐξομολογούμαστε πάντοτε καθαρά. Τό τρίτον βῆμα μας εἶναι νά κατηγοροῦμε μόνον τόν ἁμαρτωλόν ἑαυτόν μας. Καί τό τέταρτον τελευταῖο βῆμα μας, εἶναι νά ἀποφασίζουμε μέ ὅλη τήν ψυχή μας, νά μήν ἁμαρτήσουμε ποτέ πιά ἔμπροσθεν εἰς τό πλέον ἀγαπημένο καί λατρεμένο πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γι’ αὐτό καί ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ ὁ Πατροκοσμᾶς, μᾶς διδάσκει καί μᾶς λέγει μέ ἀπόλυτη κατανόηση τῆς ἁμαρτωλότητάς μας, ἀκόμη καί στήν σημερινή ἐποχή μέ περισσότερη ἀγάπη, ὡς ἑξῆς: “Καί ἄν ἠμπορεῖτε νά ἐξομολογῆσθε καθ᾿ ἑκάστην· εἰ καί δέν ἠμπορεῖτε καθ᾿ ἡμέραν, ἄς εἶνε μίαν φορά τήν ἑβδομάδα καί μία φορά τόν μήνα ἤ ὀλιγώτερον τέσσαρας φοράς τόν χρόνον. (43)

Καί συνηθίζετε τά τέκνα σας ἀπό μικρά εἰς τόν καλόν δρόμον, νά ἐξομολογοῦνται.

Ἐκεῖνα ὁπού σᾶς δίδουν οἱ πνευματικοί, σαρανταλείτουργα, μετανοίας, νηστείας καί ἄλλα, δέν εἶνε ἰατρικά, ἀλλά διά νά μή τύχη καί πέσετε ἄλλην φοράν εἰς τήν ἁμαρτίαν.

Καί ὅστις τά βάλῃ μέσα εἰς τήν καρδίαν του αὐτά τά τέσσαρα, νά ἀποθάνη ἐκείνην τήν ὥραν, σώνεται· εἰ δέ χωρίς αὐτά, χιλιάδες καλά νά κάμη, εἰς τήν Κόλασιν πηγαίνει.

Ἡ Μνησικακία

Δυό ἄνθρωποι, Χριστιανοί μου, ἦλθον μίαν φοράν καί ἐξωμολογήθηκαν εἰς ἐμέ, Πέτρος καί Παῦλος, καί νά ἰδῆτε πῶς τούς ἐδιώρθωσα, καλά ἤ κακά.

Ἐγώ σᾶς φανερώνω τήν καρδίαν μου.

Μοῦ λέγει ὁ Πέτρος:

– Ἐγώ, πνευματικέ μου, ἀπό τόν καιρόν ὁπού ἐγεννήθηκα ἕως τώρα, ἐνήστευα, ἐπροσευχόμην πάντοτε, ἔκαμνα ἐλεημοσύνας, εἰς τούς πτωχούς, ἔκτισα Μοναστήρια, ἐκκλησίας καί ἄλλα καλά ἔκαμα.

Τόν ἐχθρόν μου δέν τόν συγχωρῶ.

Ἐγώ τόν ἀποφάσισα διά τήν Κόλασιν.

Ἔρχεται ὁ Παῦλος καί μοῦ λέγει:

– Ἐγώ ἀπό τόν καιρόν ὁπού ἐγεννήθηκα ποτέ κανένα καλόν δέν ἔκαμα, ἀλλά μάλιστα ἔχω κάμει τόσα φονικά, ἐπόρνευσα, ἔκλεψα, ἔκαψα ἐκκλησίας, Μοναστήρια.

Ὅλα τά κακά τά ἔκαμα, μά τόν ἐχθρόν μου τόν συγχωρῶ.

Νά ἰδῆτε τί ἔκαμα ἐγώ εἰς αὐτόν.

Εὐθύς τόν ἀγκάλιασα καί τόν ἐφίλησα· τοῦ ἔδωσα τήν ἄδειαν νά μεταλάβη.

– Καλά τούς ἐδιώρθωσα ἤ κακά;

Φυσικά θέλετε νά μέ κατηγορήσετε καί νά μοῦ εἰπῆτε:

– Ὁ Πέτρος ὁπού ἔκαμε τόσα καλά, καί διότι δέν ἐσυγχώρησε τόν ἐχθρόν του, διά τόσον ὀλίγον πράγμα τόν ἀπεφάσισες διά τήν Κόλασιν;

– Καί τόν Παῦλον ὁπού ἔκαμε τόσα κακά, καί διότι ἐσυγχώρει τούς ἐχθρούς του, τόν ἐσυγχώρησες καί τοῦ ἔδωκες τήν ἄδειαν νά μεταλάβη;

Ν α ί, ἀδελφοί μου, ἔτσι ἔκαμα.

– Θέλετε νά καταλάβετε μέ τί ὁμοιάζει ὁ Πέτρος;

Καθώς μέσα σέ 100ὀκάδας ἀλεύρι β ά ν ε ι ς ὀλίγον προζύμι καί ἔχει τόσην δύναμιν τό προζύμι ἐκεῖνο, νά γυρίση καί τάς 100 ὀκάδας τό ζυμάρι καί νά τό κουφίζη ὅλο, ἔτσι εἶνε καί ὅλα τά καλά ἐκεῖνα ὁπού ἔκαμεν ὁ Πέτρος.

Μέ ἐκείνην τήν ὀλίγην ἔχθραν, ὁπού δέν ἐσυγχώρησε τόν ἐχθρό του, τά ἐγύρισε καί τά ἔκαμε φαρμάκι τοῦ διαβόλου, καί ἔτσι τόν ἀπεφάσισα διά τήν Κόλασιν.

– Ὁ Παῦλος πάλιν μέ τί ὁμοιάζει;

Εἶνε ἕνας σωρός λ ι α ν ό ξ υ λ α καί βάνεις ἕνα μικρό κερί ἀναμμένον καί καίει ὅλον τόν σωρόν ἐκείνη ἡ ὀλίγη φλόγα.

Ἔτσι εἶνε ὅλα τά ἁμαρτήματα τοῦ Παύλου, ὡσάν τόν σωρόν τά λιανόξυλα· καί ἡ συγχώρησις ὁπού ἔκαμε τοῦ ἐχθροῦ του εἶνε ὡσάν τό κερί, ὁπού ἔκαψε ὅλα τά λιανόξυλα, ἤγουν τάς ἁμαρτίας, καί τόν ἀπεφάσισα διά τόν Παράδεισον.

Ἡ Νηστεία τῶν Ὀρθοδόξων

Παρεδόθη ὁ Κύριος, ἀδελφοί μου, εἰς τὰς χεῖρας τῶν παρανόμων Ἑβραίων· ὑβρίσθη, ἐδάρθη, ἐσταυρώθη κατά τό ἀνθρώπινον.

Τήν Μεγάλην Τετάρτην ἐπωλήθη ὁ Κύριος καί τήν Μεγάλην Παρασκευήν ἐσταυρώθη.

Πρέπει καί ἡμεῖς οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί νά νηστεύωμεν πάντοτε.

Μά περισσότερον τήν Τετάρτην, διότι ἐπωλήθη ὁ Κύριος καί τήν Παρασκευήν, διότι ἐσταυρώθη.

Ὁμοίως ἔχομεν χρέος νά ν η σ τ ε ύ ω μ ε ν καί τάς Τεσσαρακοστάς, καθώς ἐφώτισεν τό Ἅγιον Πνεῦμα τούς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας.

Καί ἐνομοθέτησαν νά νηστεύωμεν, διά νά νεκρώνωμεν τά πάθη καί νά ταπεινώνωμεν τό σῶμα, καί μάλιστα μέ τά ὀλίγα ζῶμεν μέ εὐκολίαν.

Ἐγώ ἠμπορῶ νά ζήσω μέ 100 δράμια ἄρτου· ἐκεῖνα τά εὐλογεῖ ὁ Θεός, διότι εἶνε ἀναγκαῖα· καί ὄχι νά τρώγωμεν 110· ἐκεῖνα τά 10 τά καταρᾶται, διότι εἶνε χαράμι· εἶνε ἐκείνου ὁπού πεινᾶ.

– Φυλάγετε αὐτάς τάς τέσσαρας Τ ε σ σ α ρ α κ ο σ τ ά ς, Χριστιανοί μου;

– Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε;

Ἄν εἶσθε Χριστιανοί, πρέπει νά τάς φυλάγετε· μάλιστα τήν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν.

– Κρατεῖτε τό τριήμερον ἐδῶ;

Τήν Καθαράν Δευτέραν εἶνε καλόν καί ἅγιον ὅποιος τήν φυλάγει.

Ὁ Ἀβραάμ εἶχε τό σπίτι του ἀνοικτόν πάντοτε, καί ὅπου πτωχός, ἐκεῖ ἐκόνευε· καί χωρίς ξένον ἄνθρωπον ὁ Ἀβραάμ ποτέ του δέν ἐκάθητο νά φάγη ψωμί.

Ὁ διάβολος τόν ἐφθόνησε καί ἐπῆγεν εἰς τόν δρόμον καί ἐμπόδιζε τούς διαβάτας νά μή περνοῦν ἀπό τοῦ Ἀβραάμ τήν Καλύβαν.

Ἐβγῆκεν εἰς τόν δρόμον ὁ Ἀβραάμ καί ἐπερίμενε τρεῖς ἡμέρας νηστικός.

Βλέπων ὁ Πανάγαθος Θεός τήν καλήν του γνώμην, φαίνονται τρεῖς ἄνθρωποι καί τούς ἐπῆρε εἰς τήν Καλύβαν του καί τούς ἐφίλευσεν· ὕστερον ἔγιναν ἄφαντοι ἀπ᾿ ἔμπροσθέν του.

Τότε κατάλαβε πώς ἦτο ἡ Ἁγία Τριάς καί ἐδόξασε τόν Θεόν εἰς τύπον τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ὅποιος νηστεύει τό τριήμερον ἔχει μισθόν εἰς τήν ψυχήν του, καί πάλιν δέν λέγω ἐκεῖνο ὁπού δέν δύναται.

Καί μίαν ἡμέραν νά νηστεύσῃ ὠφελεῖται.

Ἡ Ἔνδοξος Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου καί ἡ Ἀνάστασις τῶν Νεκρῶν

Θέλων ὁ Κύριος νά δείξη τό μέγα κακόν ὁπού ἀπετόλμησαν νά κάμουν τά τέκνα τοῦ διαβόλου, οἱ Ἑβραῖοι, ἐσκότισε τόν ἥλιον ἀπό τάς ἕξ ὥρας ἕως τάς ἐννέα εἰς ὅλον τόν κόσμον· αἱ πέτραι ἐσχίζοντο, ὅλη ἡ γῆ ἔτρεμεν.

Ἐτέθη ὁ Κύριος εἰς τόν τάφον, καί εὐθύς ἀνεστήθησαν χιλιάδες νεκροί, ὁπού ἦσαν χιλιάδες χρόνους ἀποθαμένοι, καί ἐκήρυξαν πώς μόνον ὁ Χριστός εἶνε Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, καί Θεός ἀληθινός, καί ζωή τῶν νεκρῶν.

Πρέπει καί ἡμεῖς οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί ἀπό σήμερον καί ὕστερα νά μή κλαίωμεν τούς ἀποθαμένους ὡσάν τούς ἀσεβεῖς καί ἀπίστους, ὁπού δέν ἐλπίζουν ἀνάστασιν.

Οὗτος ὁ κόσμος, ἀδελφοί μου, εἶνε ὡσάν μία φυλακή.

– Πότε πρέπει νά χαίρεται ὁ ἄνθρωπος;

– Ὅταν ἐμβαίνη εἰς τήν φυλακήν ἤ ὅταν ἐλευθερώνεται ἀπό τήν φυλακήν;

Μοί φαίνεται, ὅταν ἐμβαίνη εἰς τήν φυλακήν, τότε πρέπει νά κλαίη καί νά λυπῆται, καί ὅταν ἐξέρχεται ἀπό τήν φυλακήν, τότε πρέπει νά χαίρεται.

Ἔτσι, ἀδελφοί μου, νά μή λυπῆσθε διά τούς ἀποθαμένους.

Ἀλλά ἄν ἀγαπᾶτε τούς ἀποθαμένους, κάμνετε ὅ,τι ἠμπορεῖτε διά τήν ψυχήν των· συλλείτουργα, μνημόσυνα, νηστείας, προσευχάς, ἐλεημοσύνας.

Καί ὅσες γυναῖκες φορεῖτε λερωμένα διά τούς ἀποθαμένους σας, νά τά βγάλετε· διότι βλάπτετε καί τόν ἑαυτόν σας καί τούς ἀποθαμένους.

Φυσικόν εἶνε ὁ ἄνθρωπος νά γεννηθῆ καί ν᾿ ἀποθάνη.

Ὅταν γεννώμεθα, τότε πρέπει νά κλαίωμεν καί ὅταν ἀποθνήσκωμεν, νά χαιρώμεθα· καί μάλιστα νά μή κλαίετε διά τά μικράν παιδιά, ὁπού εἶνε ὡσάν Ἄγγελοι μέσα εἰς τόν Παράδεισον.

Τό παιδί σου, τοῦ Θεοῦ ἦτο.

Καί ὅταν σοῦ τό ἐχάρισε ὁ Θεός, σέ ἐτίμησε.

Καί τώρα πάλιν ὁπού σοῦ τό ἐπῆρε, σοῦ ἐτίμησε τό παιδί σου νά χαίρεσαι πάντοτε εἰς τόν Παράδεισον, καί σύ κάθεσαι νά κλαῖς εἶνε ἄπρεπον.

Ἕνας βασιλεύς σοῦ γυρεύει τό παιδί σου νά τό κάμη βεζίρη καί χαίρεσαι νά τοῦ τό δώσῃς.

– Πολύ μᾶλλον, δέν πρέπει νά χαίρεσαι, ὁπού σέ ἠξίωσεν ὁ Πανάγαθος Θεός καί ἐπῆρε καρπόν ἀπό τήν β ρ ω μ ι σ μ έ ν η ν κοιλίαν σου, καί σοῦ ἔβαλε τό παιδί σου μέσα εἰς τόν Παράδεισον.

– Καί σοῦ τό φυλάγει νά σοῦ τό παραδώση εἰς τήν Δευτέραν Παρουσίαν νά λάμπη περισσότερον ἀπό τόν ἥλιον, διά νά λάβης τόν μισθόν σου νά χαίρεσαι πάντοτε μαζί του;

Εἶνε μερικοί ὁπού ἔχουν τόν διάβολον εἰς τήν καρδίαν των καί λέγουν πώς δέν εἶνε ἀνάστασις καί δέν εἴδατε καμμίαν φοράν νά ἀναστηθῆ κανένας ἄνθρωπος.

– Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ὁπού εἶνε ἐδῶ, προτοῦ νά γεννηθοῦν, δέν ἦσαν ἀποθαμένοι;

Καθώς ἠδυνήθη ὁ Κύριός μας καί μᾶς ἀνέστησεν ἀπό τήν κοιλίαν τῆς μητρός μας, ἔτσι δύναται νά μᾶς ἀναστήσῃ καί ἀπό τήν κοιλίαν τῆς γῆς.

– Ἡ κοιλία τῆς μητρός μας καί ὁ τάφος τί διαφέρει;

– Δέ βλέπομεν φανερά τήν Ἀνάστασιν;

– Ὅταν κοιμώμεθα δέν εἴμεθα ἀποθαμένοι;

– Ὁ ὕπνος τί εἶνε;

– Μικρός θάνατος, καί ὁ θάνατος μεγάλος ὕπνος.

Καί καθώς τό σιτάρι ὁπού πίπτει εἰς τήν γῆν, ἀνίσως καί δέν βρέχη νά σαπηθῆ νά γίνῃ ὡσάν χυλός, δέν φυτρώνει, ἔτσι καί ἡμεῖς ὁπού ἀποθνήσκομεν καί θαπτόμεθα εἰς τήν γῆν.

Ἀνίσως καί δέν ἐθάπτετο πρῶτον εἰς τόν τάφον ὁ Χριστός μας, δέν μᾶς ἐπότιζε τήν ζωήν τήν αἰώνιον καί τήν Ἀνάστασιν.

– Δέν βλέπετε φανερά τά χόρτα πῶς τά ἀνασταίνει ὁ Θεός ἀπό τήν γῆν κατ᾿ ἔτος;

Γνῶσιν δέν ἔχομεν, Χριστιανοί μου, νά στοχασθῶμεν τά πάντα.

Ὅλα μᾶς τά ἐχάρισεν ὁ Θεός.

Ὅθεν διά τό παρόν, ἀδελφοί μου, σᾶς παρακαλῶ νά εἰπῆτε καί δι᾿ ὅλους τούς ἀποθαμένους τρεῖς φοράς:

– Ὁ Θεός συγχωρῆσοι καί ἐλεῆσοι αὐτούς”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

43. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄, ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄, ΙΣΤ΄, ΙΖ΄, ΙΗ΄, ΙΘ΄, Κ΄, ΚΑ΄, ΚΒ΄, ΚΓ΄, ΚΔ΄, ΚΕ΄, ΚΣΤ΄)