Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, τί εἴμαστε, δίκαιοι ἤ ἁμαρτωλοί;» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΛΔ΄ Μέρος

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἦταν τό πρότυπο ὅλων τῶν συγχρόνων του καί τῶν ἐπόμενων φιλοκαλικῶν διδασκάλων τοῦ Γένους τῶν Ῥωμηῶν, ὁ ὁποῖος ὡςκατά Χάριν Θεούμενος ἄνθρωπος, ἐπιθυμοῦσε διακαῶς νά εἶναι ἀκριβῶς στά βήματα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὥστε νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεάνθρωπο Κύριο.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, ἀντιστάθηκε στήν ἐποχή του, καί δέ συμβιβάστηκε ποτέ μέ τό νεωτεριστικό φιλοσοφικό πνεῦμα, γι’ αὐτό ἐπίσης δέ λειτούργησε ποτέ ὡς ἕνας «σοφός μεταφραστής» ἤ ὡς ἕνας ἔνθερμος κομιστής τῆς ἐκοσμικευμένης ἀντίληψης τοῦ μάταιου τούτου κόσμου.

Ἀλλάὁ ταπεινός Ἱερομόναχος Πατροκοσμᾶς μέσα ἀπό τίς «Διδαχές» του κηρύττει πάντοτε τήν μέγιστη ἀξία τῆς λειτουργικῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, μέσα στήν ὁποία διαμορφώνεται τό ἐκκλησιολογικό ὕφος καί τό εὐχαριστιακό ἦθος ὁλοκλήρου τοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιάσματος.

Ἡ «ἐν Ἐκκλησίαις» λατρευτική ζωή ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο. Καί ἡ τέλεση τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀποτελεῖ τήν μεγαλύτερη προσφορά τῆς Ἐκκλησίας στόν κόσμο!

Διότι ἡ Θεία Λειτουργία καί ἡ ἐν γένει λατρευτική ζωή τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπῆρξε ἀνέκαθεν ἡ «κιβωτός» τοῦ Γένους τῶν Ῥωμηῶν, καθώς ἀπό αὐτή ἐξαρτήθηκε καί ἡ πολυπόθητη σωτηρία του, ἀπό τήν δ ο υ λ ε ί α του, ἀλλά καί ἀπό κάθε μορφῆς σύγχρονης δουλείας.

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς, μᾶς διδάσκει πραγματικά πώς νά ἀναγνωρίζουμε τά Σημεῖα τῶν Καιρῶν, ὡς ἑξῆς:

Τά Σημεῖα τῶν Καιρῶν

“Διαβάζοντας, ἀδελφοί μου, τήν Θείαν καί Ἱεράν Γραφήν εὑρίσκω ὅτι ὁ Προφήτης Ἠλίας εἶνε ζωντανός καί τόν ἔχει ὁ Θεός χιλιάδες χρόνους καί μέλλει νά τόν στείλη καί τότε θέλει νά χαλάση ὁ κόσμος. (51)

Καί πάλιν ἐρευνώντας τήν ἱεράν Γραφήν τό εὑρίσκω ὅτι ὁ Προφήτης Ἠλίας ἦλθεν, ἦλθεν καί ὁ ἀντίχριστος, τόν ὁποῖον ἔχομεν καί εἰς τό κεφάλι μας, καί δέν πρέπει νά σᾶς τό εἰπῶ, ὅτι τόν ἠξεύρετε.

Καί τώρα δέν καρτεροῦμεν οὔτε Προφήτην Ἠλίαν οὔτε ἀντίχριστον.

Λυπηρόν εἶνε νά σᾶς τό εἰπῶ, ἀδέλφια μου, μά ἡ Ἱερά καί Ἁγία Γραφή μέ προστάζει νά σᾶς τό εἰπῶ:

– Σήμερον αὔριον καρτεροῦμεν πεῖνες, δίψες, πανοῦκλες, λοιμούς, θανατικά μεγάλα, νά μή προφθάνουν τούς ἀποθαμένους.

Σήμερον αὔριον καρτεροῦμεν νά γίνῃ μέγας σεισμός, νά πέσουν ὅλα τά βουνά, ὁ ἥλιος καί τό φεγγάρι νά σκοτίζωνται.

Τά ἄστρα νά πέσουν καί ὁ οὐρανός νά τυλιχθῆ ὡσάν ἕνα χαρτίον καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά ἀποθάνουν.

Δευτέρα Παρουσία καί Κρίσις

Καί ἔπειτα μέλλει νά λάμψῃ ὁ Πανάγιος Σταυρός περισσότερον ἀπό τόν ἥλιον.

Μέλλει νά λάμψῃ ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς Χριστός ἑπτά φορές περισσότερον ἀπό τόν ἥλιον.

Καί νά ἀναστήσῃ ὅλον τόν κόσμον μέ τήν ψυχήν καί μέ τό σῶμα –καί ὁ καλός θά εἶνε ὡσάν τόν ἄγγελον καί ὁ κακός θά εἶνε ὡσάν τόν τρισκατάρατον τόν διάβολον– καί νά εἰπῆ εἰς τούς δικαίους:

– Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου νά κληρονομήσετε τήν βασιλείαν τοῦ Πατρός μου, διότι ἐφυλάξατε τά προστάγματά μου καί τήν Πίστιν μου.

Ἔπειτα θά εἰπῆ ὁ Κύριος εἰς τούς ἀμαρτωλούς:

– Πηγαίνετε ἐσεῖς οἱ κατηραμένοι εἰς τήν Κόλασιν, νά εἶσθε μαζί μέ τόν πατέρα σας τόν διάβολον, διατί δέν ἐφυλάξατε τά προστάγματά μου καί τήν Πίστιν μου.

Καί τότε θέλει ἀνοίξει ὁ Κύριος ἕνα π ύ ρ ι ν ο ποταμόν ὡσάν θάλασσαν, νά φλογίζη τούς ἁμαρτωλούς καί τούς ἀσεβεῖς, καί νά βάλῃ τούς δικαίους εἰς τά δεξιά, τούς ἁμαρτωλούς εἰς τά ἀριστερά.

– Ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, τί εἴμαστε, δίκαιοι ἤ ἁμαρτωλοί;

Εἰ μέν καί εἴμαστε δίκαιοι, καλότυχοι καί τρισμακάριοι· εἰ δέ καί εἴμαστε ἁμαρτωλοί, πρέπει τώρα, ὁπού ἔχομεν καιρόν, νά μετανοήσωμεν, νά διορθωθοῦμεν.

Ἡ Νοερά Προσευχή

Σᾶς παραγγέλω λοιπόν τοῦτο νά κάμετε· νά πάρετε ὅλοι ἀπό ἕνα κομπολόγιον καί αὐτό κομπολόγιον νά ἔχῃ ἑκατόν τρία σπυρία καί εἰς κάθε σπυρίον νά λέγετε:

– «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, διά τῆς Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων ἐλέησόν με τόν ἀματρωλόν καί ἀνάξιον δοῦλόν σου».

Λοιπόν ἐγώ μέλλω νά σᾶς ἀφήσω τήν ὑγείαν ψυχικά καί σωματικά.

Μέσα εἰς τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ἀδέλφια μου, θεωρεῖται Ἁγία Τριάς.

Καί πάντες οἱ Ἅγιοι μέ τόν Τίμιον Σταυρόν, μέ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἐσταυρώθηκαν ψυχικά καί σωματικά.

Ἀδελφοί μου, ἡμεῖς πρέπει νά εὐλογοῦμεν τήν γῆν, τόν οὐρανόν, τήν θάλασσαν καί νά πηγαίνετε εἰς τόν Παράδεισον νά χαίρεσθε καί νά εὐφραίνεσθε πάντοτε.

Ἡ Θερμή Πίστις Μετακινεῖ Ὄρη.

Συντρίβει τόν Ἑωσφόρον. Νικᾶ τούς Ἀπίστους

Ἦτον ἕνας βασιλεύς εἰς τήν Αἴγυπτον καί εἰς τήν Ἀλεξάνδρειαν ἦτον Πατριάρχης, τό ὄνομά του Ἰωακείμ, ἁγιώτατος ἄνθρωπος, καλός, εὐλαβής, σοφός.

Ὁ βασιλεύς ἐκεῖνον τόν ἠγάπησε περισσῶς καί κοντά εἰς τήν ἀγάπην ὁπού τόν εἶχεν ὁ βασιλεύς ἐβγῆκεν ἕνας Ἑβραῖος καί ἔγινεν Τοῦρκος καί κοντά ὁπού ἐτούρκεψε ἔγινε καί βεζίρης.

Λέγει ὁ Ἑβραῖος πρός τόν βασιλέα:

– Βασιλέα μου πολυχρονεμένε, τί τόν ἀγαπᾶς τόσον τόν Πατριάρχην αὐτόν;

Καί ὁ βασιλεύς ἀποκρίνεται πρός τόν τρισκατάρατον τόν Ἑβραῖον καί τόν λέγει:

– Ἐπειδή ὁ Πατριάρχης εἶνε καλός ἄνθρωπος, εὐλαβής, σοφός, καί διά τοῦτο τόν ἀγαπῶ.

Λέγει πάλιν ὁ Ἑβραῖος πρός τόν βασιλέα:

– Βασιλέα μου, ἐπειδή λέγεις ὅτι τόν ἀγαπᾶς τόν Πατριάρχην, κράξε τον νά ἔλθη εἰς τό παλάτιόν σου καί νά ἔλθω καί ἐγώ νά συνομιλήσωμεν μαζί μέ αὐτόν, καί νά ἰδῆς πῶς θά τόν κάμω νά μείνη ἀναπολόγητος.

Ἔπειτα κράζει ὁ βασιλεύς τόν Ἰωακείμ.

Καί ἦλθεν ὁ Ἰωακείμ εἰς τό παλάτιον καί ἤρχισεν ὁ Ἑβραῖος νά φιλονικῆ μέ τόν Πατριάρχην.

Λέγει ὁ Ἑβραῖος:

– Πατριάρχη, δέν λέγει ὁ Χριστός εἰς τό Εὐαγγέλιον ὅτι ὅποιος ἀπό σᾶς τούς Χριστιανούς ἔχει πίστιν, νά σηκώνη τά βουνά ἀπό τόν τόπον τους;

Λοιπόν ἐπρόσταξεν ὁ βασιλεύς τόν Πατριάρχην νά σηκώση ἕνα βουνόν ἀπό τόν τόπον του καί τότε νά πιστεύσουν εἰς αὐτόν.

– Καί λοιπόν τί κάνει ὁ εὐλογημένος Πατριάρχης;

Προστάζει καί συνάζει τούς εὐλογημένους τούς Χριστιανούς καί κάνει δέησιν εἰς τόν Ἅγιον Θεόν τρεῖς ἡμέρας καί τρεῖς νύκτας.

Καί ἔπειτα τελειώνοντας ὁ Πατριάρχης καί οἱ Χριστιανοί τήν δέησίν τους καί ἄρχισεν ὁ Πατριάρχης νά θυμιάζη τό βουνόν ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ἦτο μεγάλο ἕως ἕξ ὥρας τοῦ μάκρους.

Καί τοῦ λέγει τοῦ βουνοῦ ὅτι ἐγώ ὁ ἀνάξιος δοῦλος τοῦ Χριστοῦ μου σέ προστάζω, βουνόν, νά σηκωθῆς ἀπό αὐτοῦ καί νά ἔλθῃς εἰς τήν Αἴγυπτον.

– Καί, ὤ τοῦ θαύματος!

Ἐκόπηκε τό βουνόν ἐκεῖνο καί ἔγινεν εἰς τρία εἰς τιμήν τῆς ἁγίας Τριάδος καί ἐκίνησε καί ἦλθε κατεπάνω εἰς τήν Αἴγυπτον.

Ἔπειτα φωνάζει ὁ βασιλεύς τόν Πατριάρχην καί τοῦ λέγει:

– Διά τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, Πατριάρχη, πρόσταξε τό βουνόν νά σταθῆ νά μή μᾶς πλακώση.

Καί εὐθύς ὁ Πατριάρχης ἔτρεξε μετά θερμῶν δακρύων καί ἐπρόσταξε τό βουνόν καί ἐστάθη ἐπάνω εἰς τήν Αἴγυπτον.

Καί τό βουνόν ἐκεῖνο τό ὀνομάζουν ἕως σήμερον Ντουρντᾶς.

Καί εἰς αὐτό τό θαῦμα ἐπίστευσαν λαός πολύς, χιλιάδες ἕξ.

Λέγει δέ πάλιν ὁ τρισκατάρατος Ἑβραῖος τοῦ βασιλέως:

– Βασιλέα μου, ἤξευρε ὅτι οἱ Χριστιανοί λέγουν εἰς τήν γλώσσαν τους στάσου, βουνόν… Καί ἐπίστευσαν πάλιν ἕξ χιλιάδες.

Λέγει καί ἄλλον λόγον ὁ Ἑβραῖος τόν βασιλέα:

– Βασιλέα μου, ἤξευρε καί ἐτοῦτο· ὅτι οἱ Χριστιανοί λέγουν πώς λέγει τό Εὐαγγέλιόν τους πώς ὅποιος ἔχει πίστιν νά πίη ἕνα ποτήρι φαρμάκι καί δέν ἀποθαίνει.

Καί ἔπειτα ὁ βασιλεύς πρόσταξε τόν Ἑβραῖον καί κάμνει ἕνα ποτήρι φαρμάκι, ὁπού δέν εὑρίσκονταν χειρότερον εἰς τόν κόσμον.

Καί πάλιν λέγει ὁ Ἑβραῖος ἄλλον λόγον τοῦ βασιλέα:

– Βασιλέα μου, ἤξευρε καί ἐτοῦτο, ὅτι οἱ Χριστιανοί ἔχουν τόν Σταυρόν καί σταυρώνουν τό πικρόν καί γίνεται γλυκόν.

Πρέπει λοιπόν νά προστάξετε τόν Πατριάρχην, ὅταν θά τοῦ δώσῃς τό φαρμάκι νά τό πίη, νά μή κάμη τόν Σταυρόν του, οὔτε ἀπάνω του οὔτε ἀπάνω εἰς τό ποτήριον.

Καί ἔπειτα ἐπῆρεν ὁ βασιλεύς τό ποτήριον εἰς τό χέρι του καί τό ἔδωσε τοῦ Πατριάρχη καί τοῦ λέγει:

– Νά ἐτοῦτο τό ποτήριον· νά τό πίης καί νά μή κάμης τόν Σταυρόν σου οὔτε ἐπάνω σου οὔτε εἰς τό ποτήριον.

Καί ὁ εὐλογημένος Πατριάρχης θέλησε νά τούς γελάση καί νά τούς πομπεύσῃ εἰς τόν κόσμον διά νά τούς κάμη μασκαράδες.

Τότε λέγει τοῦ βασιλέα:

– Βασιλέα μου, καλά μέ προστάξατε νά τό πίω ἐτοῦτο τό ποτήριον, μά δέν μέ εἶπες πόθεν νά τό πίω τό ποτήριον.

Καί κάμνει μέ τό χέρι του ἀπό τό πλευρόν καί ἀπό κάτω καί ἀπό ἐπάνω καί εὐθύς ἔπιε τό ποτήριον.

Καί ὁ Πανάγαθος Θεός εὐθύς ἄνοιξέ του μίαν τρύπαν εἰς τήν δεξιάν πλευράν καί ἐχύθη τοῦ ποτηρίου τό φαρμάκι καί ἔμεινεν ἄβλαβος.

Καί ἔπειτα μέσα εἰς ἐκεῖνο τό ποτήριον ἔμεινε παραμικρόν καί τό ἐξέπλυνε καί λέγει τόν βασιλέα:

– Βασιλέα μου πολυχρονεμένε, ἐγώ ἔπια τόν καρπόν, πρόσταξε τόν Ἑβραῖον νά πίη καί αὐτός καί ἐάν δέν ἀποθάνη, νά πιστεύσωμεν εἰς αὐτόν.

Καί ὁ τρισκατάρατος Ἑβραῖος δέν ἤθελε νά τό πίη.

Καί τόν ἐπίεσεν ὁ βασιλεύς μεγάλως καί τό ἔπιεν τό ποτήριον ὁ Ἑβραῖος καί ἔσκασεν ὁ τρισκατάρατος καί ἐπῆγεν εἰς τήν αἰώνιον Κόλασιν καί καίεται μαζί μέ τόν τρισκατάρατον διάβολον.

Κ α τ α λ α μ β ά ν ε τ ε λοιπόν, παιδιά μου, τί δύναμιν ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός.

Ὅμως μέ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τό ὄνομα νά πηγαίνετε εἰς τόν Παράδεισον”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

51. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄, ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄, ΙΣΤ΄, ΙΖ΄, ΙΗ΄, ΙΘ΄, Κ΄, ΚΑ΄, ΚΒ΄, ΚΓ΄, ΚΔ΄, ΚΕ΄, ΚΣΤ΄, ΚΗ΄, ΚΘ΄, Λ΄, ΛΒ΄, ΛΓ΄)