Επικαιρότητα
Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (ΛΖ΄ Μέρος)
12 Οκτ 2021
Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr
«Ἄχ, Θεέ μου, ἀξίωσέ με νά σέ ἀπολαύσω» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
ΛΖ΄ Μέρος
Μέσα ἀπό τίς «Διδαχές» τοῦ Ἁγίου Ἐθναπόστολου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, γίνεται φανερή ἡ πνευματική ἀνάγκη γιά τήν τήρηση ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπωςκαί γιά τήν ἐργασία ὅλων τῶν ἀρετῶν γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Καθώς γιά τήν ἐπίτευξη ὅλων αὐτῶν τῶν ἀρετῶν συντρέχει τόσο ἡ σωματική μαζί μέ τήν πνευματική ἄσκηση καί τήν νηπτική ἐργασία, ὅσο καί ἡ μετοχή μας στήν εὐχαριστιακή καί μυστηριακή ζωή.
Ὅλα τοῦτα μαζί συνιστοῦν τήν μία καί τήν μοναδική ἀδιάσπαστη πνευματική ἑνότητα γιά τό ὀρθόδοξο ποίμνιο.
Ἐπίσης ἡ χριστομίμητη εὐαγγελική ζωή καλλιεργεῖ στόν πιστό ἄνθρωπο τήν διάθεση τῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς καί τῆς μυστικῆς λατρείας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Ἡ δέ λατρευτική μυστηριακή ζωή εἶναι ἐκείνη πού εὐνοεῖ τήν νήψη μαζί μέ τήν πνευματική ἄσκηση καί προάγει τό ὀρθόδοξο ἦθος.
Ἡ Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ Δέσποινα Παναγία, ἡ Κυρία Θεοτόκος, εἶναι τό πρότυπον γιά τήν ἁγιότητα στή ζωή μας, μέ τήν συγκέντρωση ὅλων τῶν ἀρετῶν καί ὅλων τῶν χαρισμάτων τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ γιά τήν ὁποία μᾶς ἀναφέρει ὁ ταπεινός Ἱερομάρτυρας Πατροκοσμᾶς, τά ἑξῆς:
Ἡ Θεοτόκος εἰς τόν Ναόν
“Ὅταν ἔγινεν ἡ Δέσποιναν ἡ Θεοτόκος τριῶν χρονῶν, ἐνθυμήθηκαν οἱ γονεῖς τό χρέος ὁπού εἴχανε εἰς τόν Θεόν. (54)
– Καί τί χρέος εἴχανε;
Τήν εἴχανε ταμένη τήν Θεοτόκον εἰς τήν ἐκκλησίαν καί τήν ἐπῆγαν καί τήν ἀφιέρωσαν.
Καί καθώς ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα ἐνθυμήθηκαν τό χρέος τους καί τό ἔκαμαν, ἔτσι πρέπει καί ἡμεῖς οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί νά ἐνθυμούμεθα πάντοτε τό χρέος μας, ὁπού ἔχομεν εἰς τόν Θεόν.
Νά τό κ ά μ ν ω μ ε ν, καί τότε νά ζητοῦμεν τόν Παράδεισον πληρωμήν.
– Καί τί χρέος ἔχομεν;
– Τόν Παράδεισον τόν θέλομεν, καί τό χρέος μας δέν τό ξ ε ύ ρ ο μ ε ν;
Σᾶς λέγω ἐγώ παραμικρόν, ζητήσετε καί ἡ εὐγένιά σας νά μάθετε τό περισσότερον.
– Χριστιανοί μου!
Μή λησμονεῖτε ποτέ τά χρέη σας
Μᾶς ἐχάρισεν ὁ Πανάγαθος Θεός τά ὀμμάτιά μας νά τηράζωμεν εἰς τόν οὐρανόν, νά βλέπωμεν τά ἄστρα, τόν ἥλιον, τό φεγγάρι, τά πάντα, νά δοξάζωμεν τόν Θεόν καί νά λέγωμεν:
– Θεέ μου, ἐάν αὐτός ὁ ἥλιος εἶνε τόσον λαμπρός, ὁπού εἶνε κτίσμα, ἀμή ἐσύ, ὁπού ἔκαμες τόν ἥλιον, πόσον εἶσαι λαμπρότερος!
– Ἄχ, Θεέ μου, ἀξίωσέ με νά σέ ἀπολαύσω.
Αὐτό εἶνε τό χρέος μας, ἀδελφοί μου.
Καί δέν μᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός τά ὀμμάτιά μας νά βλέπωμεν οἱ γυναῖκες ἄνδρας καί οἱ ἄνδρες γυναίκας ἤ καί νά βλέπωμεν τοῦ ἀδελφοῦ μας τό πράγμα νά τό κλέπτωμεν.
Καί νά φονεύωμεν τούς ἀδελφούς μας, ἤ νά παίζωμεν τά χαρτιά, τά παιχνίδια τοῦ διαβόλου, καί νά ζοῦμε μέ αἵματα καί ἀδικίες τῶν ἀδελφῶν μας.
Μᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεός τά ποδάρια μας.
Ἔχομεν χρέος νά πηγαίνωμεν εἰς τήν ἐκκλησίαν, νά στεκώμεθα μέ εὐλάβειαν καί νά περιπατῶμεν εἰς τόν καλόν δρόμον.
Καί δέν μᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός τά ποδάρια μας νά περιπατῶμεν εἰς τά βουνά ὡσάν τούς σκύλους, ὡσάν τά θηρία, νά πέρνωμεν τό σεγγούνι τους, νά τούς ψένωμεν καί νά παίρνωμεν τά πράγματά τους.
Μᾶς ἐχάρισεν ὁ Θεός πλοῦτον.
Ἔχομεν χρέος νά τρώγωμεν καί νά πίνωμεν τό ἀρκετόν μας, τά ρουχαλάκια μας τά ἀρκετά, καί τά ἐπίλοιπα νά τά ἐξοδιάζωμεν εἰς τούς πτωχούς διά τήν ψυχήν μας.
Καί δέν μᾶς ἔδωκεν ὁ Θεός τόν πλοῦτον διά νά πολυτρώγωμεν καί νά κάμωμεν πολύτιμα φορέματα καί παλάτια ὑψηλά, νά χορεύουν τά ποντίκια αὔριον, καί οἱ πτωχοί νά ἀποθάνουν ἀπό τήν πεῖναν.
Αὐτό εἶνε τό χρέος μας, ἀδελφοί μου· ἔτσι τό ἠξεύρετε.
Ἀπό τήν σήμερον καί ὕστερα ἔτσι νά κάμνετε, ἄν θέλετε νά σωθῆτε.
– Θέλεις νά καταλάβης, ἀδελφέ μου, τό χρέος ὁπού ἔχεις εἰς τόν Θεόν;
– Ἐσύ, ἀδελφέ μου, ἔχεις μίαν γυναίκα.
Εἶσαι εὐχαριστημένος νά τήν φιλήση ἄλλος σέ ἕνα μήνα;
– Ὄχι.
– Σέ ἕνα χρόνο;
– Ὄχι.
– Σέ δέκα χρόνους;
– Ὄχι.
– Σέ πενήντα χρόνους;
– Ὄχι.
– Σέ ἑκατό χρόνους;
– Ὄχι.
Νά πορνεύσῃ ἄλλος μέ τήν γυναῖκα σου δέν τό εὐχαριστεῖσαι, νά ἐγγίζη τό δάκτυλό του ἄλλος ἐπάνου της, μήτε αὐτό δέν θέλεις.
Τόσην μερίδα σέ θέλει ὁ Θεός νά μή ἔχῃς καί σύ μέ τόν διάβολον, ὅσην μερίδα δέν θέλεις καί ἐσύ νά ἔχῃ ἄλλος μέ τήν γυναῖκα σου.
Δέν μᾶς ἔκαμεν ὁ Θεός διά τόν διάβολον καί διά τήν Κόλασιν, ἀλλά διά τοῦ λόγου Του καί διά τόν Π α ρ ά δ ε ι σ ο ν.
Αὐτό εἶνε τό χρέος μας Χριστιανοί μου.
Τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
Εἰς τήν ἐκκλησίαν, ὁπού ἐπῆγαν ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα τήν Θεοτόκον, ἦτο ἀρχιερεύς τόν καιρόν ἐκεῖνον ὁ Προφήτης Ζαχαρίας, ὁ πατήρ τοῦ Τιμίου Προδρόμου.
Καί καθώς τήν εἶδε, τόν ἐφώτισε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί ἐκατάλαβε πώς αὐτή εἶνε ὁπού μέλλει νά γεννήση τήν ζωήν τήν αἰώνιον, τόν Χριστόν.
Καί εὐθύς τήν ἀγκάλιασε καί τήν ἐφίλει, τήν ἐπῆρε καί τήν ἔβαλε μέσα εἰς τό ἅγιον Βῆμα”.
Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:
“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες.
Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.
Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.
Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.
Ἀμήν, γένοιτο!
Συνεχίζεται…
54. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/
Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra
Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄, ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄, ΙΣΤ΄, ΙΖ΄, ΙΗ΄, ΙΘ΄, Κ΄, ΚΑ΄, ΚΒ΄, ΚΓ΄, ΚΔ΄, ΚΕ΄, ΚΣΤ΄, ΚΗ΄, ΚΘ΄, Λ΄, ΛΒ΄, ΛΓ΄, ΛΔ΄, ΛΣΤ΄)