Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ἀδελφοί μου, τί κακόν πράγμα εἶνε ἡ φιλαργυρία» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΜΑ΄ Μέρος

Ἀπό τήν διδαχή τοῦ Ἁγίου Πατροκοσμᾶ, ἔχουμε τό ἁγιώτερο παράδειγμα γιά τήν ζωή μας, μέσα ἀπό τήν Θεία Ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Του, ὅπως καί τήν ἁγιασμένη μαρτυρική καί ὁμολογιακή ζωή ὅλων τῶν Ἁγίων τῆς μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, στήν Ὀρθοδοξία μας.

Διά τοῦτο ἀδέλφια μου,ἄς ἀκούσουμε μέ πολύ προσοχή αὐτά τά Θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, σχετικά μέ τήν ἀναμάρτητη θυσιαστική καί ἄφθαρτη Ζωή τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τά ὁποῖα ἔχουν ὡς ἑξῆς:

Ἡ Ζωή τοῦ Χριστοῦ Παράδειγμα

“Ὡσάν ἐβαπτίσθη ὁ Κύριος, ἀδελφοί μου, εἰς τόν Ἰορδάνην ποταμόν ἀπό τόν Τίμιον Πρόδρομον, ἀρχίνισε νά διδάσκη τόν κόσμον νά μετανοοῦν, καί νά βαπτίζωνται εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. (58)

Θέλοντας ὁ Κύριος νά ξερριζώση κάθε ἀπιστία καί κάθε κακίαν ἀπό τήν καρδίαν τῶν ἀνθρώπων, δέν ἐμεταχειρίσθη νά δίνει ἄσπρα καί φλωρία καί καθώςοἱ αἱρετικοί καί μάλιστα ὁ ἀντίχριστος.

Ἀλλ᾿ ἀρχίνισε νά κάμνη θαύματα καθώς τόν ἔπρεπε ὡσάν Θ ε ό ς, νά ἰατρεύη τυφλούς καί κωφούς καί λεπρούς καί δαιμονισμένους καί, τό μεγαλύτερον, νά προστάζη τούς νεκρούς νά ἀνασταίνωνται.

Ἀνάστησε καί τόν Λάζαρον, ὁπού εἶχε τέσσαρες ἡμέρας εἰς τόν τάφον· ἔζησε καί τριάντα χρόνια ὕστερα ἀπό τήν Ἀνάστασιν καί ἔγινε καί ἀρχιερεύς.

Καί βλέποντας οἱ ἄνθρωποι φανερά τόν Χριστόν μας νά κάμνη θαύματα ἐκατάλαβαν πώς εἶνε Θεός, διατί μόνος ὁ Θεός ἔχει τήν ἐξουσία νά προστάζη τούς νεκρούς καί ἀνασταίνωνται.

Ἔπιπταν ἐκεῖ ἄνθρωποι χιλιάδες καί ἐπίστευαν καί ἐβαπτίζονταν.

Καί ἐπίστεψαν καί μερικοί Ἑβραῖοι, μά οἱ μεγαλύτεροι, οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι, ὄχι μόνον δέν ἐπίστευσαν, ἀλλά ἔβαλαν τόν διάβολον εἰς τήν καρδιάν τους, καθώς τόν ἔχουν ἕως τήν σήμερον, καί ἔβαλαν σκοπόν νά σταυρώσουν τόν Χριστόν μας.

Τήν Μεγάλη Πέμπτη τό βράδυ, ἠξεύροντας ὁ Κύριος ὡς καρδιογνώστης Θεός πάντα τά μέλλοντα καί μάλιστα τήν κακίαν τῶν ἱερέων καί τοῦ Ἰούδα, ἐπῆρε καί ἔπλυνε τά πόδια τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, διά νά σοῦ δείξη παράδειγμακαί ἐσένα.

Καί βασιλεύς νά εἶσαι, πάντοτε νά ταπεινώνεσαι καί νά τιμᾶς ἐκεῖνον τόν πτωχόν καί νά τόν ἔχῃς καλύτερα ἀπό λόγου σου καί νά μήν τόν καταφρονᾶς.

Διότι αὔριον βλέπεις ἐκεῖνον τόν πτωχόν, τόν γυμνόν, τόν πεινασμένον, τόν καταφρονημένον μέσα εἰς τόν Παράδεισον νά χαίρεται, καί ἐσύ πηγαίνεις εἰς τήν Κόλασιν νά καίεσαι.

Ἐκάθησεν ὁ Κύριος καί ἐδίδαξεν τούς Ἁγίους Ἀποστόλους πολλά καί διάφορα νοήματα.

Σιμά εἰς τά πολλά καί διάφορα τούς διδάσκει καί ἐτοῦτα καί λέγει:

– Νά ἠξεύρητε, μαθηταί μου, πώς ἕνας ἀπό σᾶς, ὁ Ἰούδας, θέλει νά μέ πουλήση εἰς τούς Ἑβραίους διά τρία φλωρία καί νά μέ περιγελάσουν οἱ Ἑβραῖοι, νά μέ ὑβρίσουν, νά μέ δείρουν, νά μέ σταυρώσουν.

Ὅμως μή λυπεῖσθε, μαθηταί μου, διατί ἐγώ θέλω σταυρωθῶ μέ τό θέλημά μου, διά νά σταυρώσω τήν ἁμαρτίαν καί τόν διάβολον, καί τήν τρίτην ἡμέραν θέλω νά ἀναστηθῶ, νά δώσω ζωήν τῶν ἀνθρώπων.

Καί ἡ Ἀνάστασίς μου θέλει προξενήσει χαρά εἰς ὅλον τόν Οὐρανόν, χαρά εἰς ὅλον τόν κόσμον, φαρμάκι καί σπαθί δίστομον εἰς τήν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καί μάλιστα τοῦ διαβόλου.

Θέλοντας ὁ Κύριος νά μᾶς δώσῃ ζωήν τήν αἰώνιον, τήν οὐράνιον τροφήν, ἐπῆρε ψωμί καί κρασί καί τό εὐλόγησε καί ἔκαμε τά Ἄχραντα Μυστήρια, τό Πανάγιον Σῶμα καί Αἷμά του, καί ἐμετάλαβε τούς δώδεκα Ἀποστόλους.

Οἱ ἕνδεκα Ἀπόστολοι, εὐθύς ὁπού ἐμετάλαβαν τά Ἄχραντα Μυστήρια μέ καλήν γνώμην, μέ καλήν προαίρεσιν, ἐφωτίσθηκαν, ἐλαμπρύνθηκαν, ἔγιναν ὡς σοφοί διδάσκαλοι τοῦ κόσμου καί μέ ἐκείνην τήν χαράν ἐλαλούσανε ὅλες τίς γλῶσσες τοῦ κόσμου.

Καί ἐπέρασαν ἐδῶ καλά καί ἐπῆγαν εἰς τόν Παράδεισον νά χαίρωνται πάντοτε.

Ὁ Ἰούδας. Λαϊκαί παραδόσεις περί αὐτοῦ

Ὁ Ἰούδας ὁ κακός ὁπού ἐμετάλαβε τά Ἄχραντα Μυστήρια μέ κακήν γνώμην, μέ κακήν προαίρεσιν, ἐσκοτίσθη, ἐμπῆκεν ὁ διάβολος μέσα εἰς τήν καρδιάν του καί ἐπρήσθηκε τόσον, ὁπού εἰς ἕνα σοκάκι, ὁπού ἐχωροῦσαν νά περάσουν δυό ἁμάξια μέ εὐκολία, καί ἐκεῖνος δέν ἐχωροῦσε.

Καί ἀπέθανε μέ κακόν θάνατον καί ἐπῆγεν εἰς τήν Κόλασιν νά καίγεται μαζί μέ τόν διάβολον πάντοτε.

Ἦταν μία χώρα πού ἐλέγετο Ἰσκαρία, κοντά εἰς τά Ἱεροσόλυμα.

Ἐκεῖ ἦταν ἕνας Ἑβραῖος μέ τή γυναῖκα του.

Βλέπει ἡ γυναίκα του εἰς τόν ὕπνον της πώς θέλει νά γεννήσῃ ἕνα διάβολο νά κάψη ὅλον τόν κόσμο.

Τό ἐφανέρωσε εἰς τόν ἄνδρα της τί καί τί εἶδε.

Τέλος πάντων ἐγέννησε τόν Ἰούδα.

Τόν ἐφύλαξαν δυό μῆνες καί ὕστερα τόν ἔβαλαν μέσα εἰς μίαν κασέλα καί τόν ἔρριξαν εἰς τήν θάλασσαν καί εἶπαν, ἄν θέλῃ ὁ Θεός, νά γλυτώσῃ· ἀλλέως, ἄς χαθῇ.

Ἐκεῖ εἰς τόν λιμένα ἦταν κάποιοι περαστικοί καί βλέποντας τήν κασέλα εἰς τό πέλαγος ἔκαμαν τρόπο καί τήν ἔβγαλαν.

Τήν ἀνοίγουν καί ηὗραν τό παιδίον μέσα καί τό ἔβγαλαν καί τό ἐπῆγαν εἰς τήν χώραν τους, τήν Ἰσκαρίαν, καί δέν τό εἶπαν κανενός πώς τό ηὗραν εἰς τήν θάλασσαν, μόνον εἶπαν πώς εἶνε ὀρφανό παιδί.

– Εἶπαν οἱ γονεῖς του: Δέν τό παίρνουμε νά τό κάμωμε παιδί μας;

Καί ἔτσι τό ἐπῆραν καί τό ἔθρεψαν.

Εἰς τόν χρόνον ἐγέννησε καί ἄλλον ἕνα παιδί ἡ μάνα του.

Ὅταν ἐγένηκαν δώδεκα χρονῶν τά παιδία, ἐκάκισαν ἀνάμεσόν τους καί ὁ Ἰούδας ἔδειρε τό ἀληθινόν παιδίον.

– Λέγουν οἱ γονεῖς τοῦ Ἰούδα: Διατί τό ἔδειρες τό παιδί μας;

Ἐσένα σέ ἔχουμε ψυχοπαίδι.

Ἐμεῖς, παιδί μου, ἴσα θά σᾶς ἀφήσωμεν κληρονόμους νά μοιράσετε εἰς τήν μέσην.

– Ἀκούοντας ὁ Ἰούδας πώς ἴσα θέ νά πάρη μερτικό μέ τό ἄλλο παιδί, τί τόν παρακίνησε ὁ διάβολος νά κάμῃ ἀπό τήν φιλαργυρίαν του;

Μίαν ἡμέρα, ἐσήκωσε ἕνα λιθάρι καί ἐσκότωσε τόν ἀδελφό του.

– Τί νά κάμη ὁ πατέρας;

– Νά τόν σκοτώση;

Τόν ἐλυπήθη.

Ὁ Ἰούδας, ὡσάν ἐσκότωσε τό παιδί, ἐφοβήθη καί ἔφυγε, καί πηγαίνοντας εἰς τά Ἱεροσόλυμα ἐμπῆκεν εἰς ἕνα βασιλέα δοῦλος.

Καί τοῦ ἔδωσε τήν ἐξουσίαν, τήν σακκούλαν ὁ βασιλεύς διά νά ἐξοδιάζῃ, ἤτοι νά δίνῃ καί νά παίρνῃ.

– Διατί ἐμπῆκε εἰς τόν βασιλέα;

Ἀπό τήν πολλήν του φιλαργυρίαν πού εἶχε, ἐστοχάσθη πώς κάτι ἔχει νά καζαντίσῃ.

Θέλει νά δώσει δέκα παράδες νά πάρῃ ψάρια, καί αὐτός ἀπό τήν φιλαργυρίαν του ἔδινε τούς πέντε.

Οἱ γονεῖς του, ὡσάν δέν εἶχαν ἄλλο παιδίον, τί νά κάμνουν, ἐπῆγαν εἰς Ἱεροσόλυμα νά προσκυνήσουν τήν Σιών, ὁπού ἔκτισε ὁ Σολομών.

Καί ὡσάν ἐπῆγαν ἐκεῖ, τούς ἄρεσεν ὁ τόπος καί ἀγόρασαν ἕνα περιβόλι καί μετ᾿ ἐκεῖνο ζούσανε.

Ὁ Ἰούδας ἐπήγαινε καί ἔπαιρνε λάχανα ἀπό τό περιβόλι.

Ἐδιάβηκε καιρός καί μίαν ἡμέραν ἀπό τίς πολλές λέγει ὁ περιβολάρης:

– Διατί μοῦ κρατεῖς τό δίκαιόν μου;

Τά λάχανα ὁπού ἔχεις παρμένα, κάνουν δέκα γρόσια, καί ἐσύ μοῦ δίνεις τά πέντε· θέλω νά τό εἰπῶ τοῦ βασιλέως πώς μέ ἀδικεῖς.

Ἀκούοντας ὁ Ἰούδας πώς θέλει νά τόνε μαρτυρήσῃ εἰς τόν βασιλέα, ἔβγαλε ἕνα μαχαίρι καί τόν ἔσφαξε.

– Φωνάζει ἡ γυναίκα: Πῶς νά κάμω, λέγει, βασιλεῦ;

Ὁ δοῦλος σου ἐσκότωσε τόν ἄνδρα μου.

– Τῆς λέγει ὁ βασιλεύς: Τί νά κάμω;

– Λέγει του ἡ γυναίκα: Μέ τί ἔχω νά κυβερνηθῶ, ποῖος θά μέ θρέψῃ, ὁπού εἶμαι μέλος ἀδύνατον;

– Τῆς λέγει ὁ βασιλεύς: Πάρε τόν Ἰούδα διά ἄνδρα σου νά σέ θρέψῃ.

Τί νά κάνη ἡ στενεμένη, τόν ἐπῆρε γιά ἄνδρα.

Μίαν ἡμέραν ἐσυνομιλοῦσαν ἐκεῖ ποὖθε εἶνε ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος.

Καί ἐρωτώντας καί ἐξετάζοντας ἐγνωρίσθηκαν πώς εἶνε μάνα καί υἱός.

– Τότε λέγουν: Ἀλλοίμονον εἰς ἐμᾶς.

Τόν καιρόν ἐκεῖνον ἐπεριπάταγε ὁ Χριστός μας καί ἐδίδασκε.

Ἀκούοντας ὁ Ἰούδας καί ἡ μητέρα, ἡ γυναίκα του, πώς κάμνει θαύματα καί δέν παίρνει ἄσπρα, εἶπεν ὁ Ἰούδας:

– Τώρα εἶνε καιρός νά πάγω νά καζαντίσω.

Ἐπήγανε εἰς τόν Χριστόν καί ἐξωμολογηθήκανε.

Καί τούς ἐσυγχώρησε.

Τούς εἶπε νά ὑπάγουν ὀπίσω.

Ὁ Ἰούδας ἀπόμεινε καί ἔγινεν Ἀπόστολος.

Ὁ Χριστός μας εὐθύς τόν ἐκατάλαβε πώς εἶνε φιλάργυρος καί τοῦ ἔδωσε τήν σακκούλαν νά ἐξοδιάζῃ.

Αὐτός ἀπό τήν φιλαργυρίαν του, ἐπούλησε καί τόν Χριστόν μας, διά τριάντα ἀργύρια εἰς τούς Ἑβραίους, καί ἐπῆγεν εἰς τήν Κόλασιν καί καίγεται μαζί μέ τόν διάβολον πάντοτε.

– Ἀκούετε, ἀδελφοί μου, τί κακόν πράγμα εἶνε ἡ φιλαργυρία;

Ἔτσι τό ἔκαμε καί ἕνας παπάς εἰς μίαν χώραν· ἐπούλαγε τόν Χριστόν ἀπό τήν φιλαργυρίαν του, διά νά παίρνῃ ἄσπρα.

Καί τοῦ ἔκοψεν ὁ Θεός τήν ζωήν του μέ κακόν θάνατον, ὡσάν τόν Ἰούδα, καί ἐπῆγεν εἰς τήν Κόλασιν νά καίγεται μέ τόν διάβολον.

– Ἐκαταλάβατε, ἀδελφοί μου, τό νόημα, ὅποιος ἔχει τό πάθος τῆς φιλαργυρίας τί παθαίνει;

Παθαίνει καθώς ἔπαθε καί ὁ Ἰούδας.

Ἀδελφοί μου, τί κακόν πράγμα εἶνε ἡ φιλαργυρία”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

58. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
–  Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου