Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Νά εὐφραίνεσθε ὅπου εἶσθε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί νά κλαίετε διά τούς ἀσεβεῖς καί τούς αἱρετικούς ὅπου περιπατοῦν εἰς τό σκότος» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

ΣΤ΄ Μέρος

Μᾶς ἀναφέρει στόν δεύτερο Λόγο του, ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης: “Ἐν πρώτοις ἐκεῖνο τό ὁποῖον λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δι᾿ ἑαυτόν καί τούς λοιπούς Ἀποστόλους: «Ἐπίστευσα, διό ἐλάλησα», εἶχε τήν πλήρη ἐφαρμογήν του εἰς τόν ἅγιον τοῦτον ἄνδρα. (11)

– «Ἔχοντες δέ τό αὐτό πνεῦμα τῆς πίστεως κατά τό γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διό ἐλάλησα, καί ἡμεῖς πιστεύομεν, διό καί λαλοῦμεν, εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τόν Κύριον Ἰησοῦν καί ἡμᾶς διά Ἰησοῦ ἐγερεῖ καί παραστήσει σύν ὑμῖν» (Β´ Κορ. 4, 13-14).

Ὁ Κοσμᾶς ἐπίστευεν εἰς ὅλας τάς σωτηριώδεις ἀληθείας τῆς Ὀρθοδόξου.

Ἐπίστευεν ἀκραδάντως.

– Ἐγώ –ἐκήρυττεν– ἐδιάβασα πολλά περί Ἑβραίων, ἀσεβῶν, αἱρετικῶν καί ἀθέων.

Τά βάθη τῆς σοφίας ἠρεύνησα.

Ὅλες οἱ πίστες εἶνε ψεύτικες.

Τοῦτο ἐκατάλαβα ἀληθινά· μόνον ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων εἶνε καλή καί ἁγία, τό νά πιστεύωμεν καί νά βαπτιζώμεθα εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός, καί τοῦ Υἱοῦ, καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…

Τοῦτο σᾶς λέγω εἰς τό τέλος:

– Νά εὐφραίνεσθε ὅπου εἶσθε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί νά κλαίετε διά τούς ἀσεβεῖς καί τούς αἱρετικούς ὅπου περιπατοῦν εἰς τό σκότος.

Καί τήν πίστιν αὐτήν ἐκήρυττε μέ ἁπλότητα θαυμαστήν.

Ἐκήρυττε τόσον ἁπλᾶ, ὥστε καί ἕνα παιδί ἀκόμα ἠδύνατο νά ἐννοήσῃ.

Ἐκήρυττε μέ συναίσθησιν.

Ἐκήρυττε μέ δάκρυα.

Ἐκήρυττε κάτω ἀπό τήν σκιάν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ἔκοπτε τόν πνευματικόν ἄρτον εἰς μικρά τεμάχια καί τόν διένειμεν εἰς ὅλους, ὅπως ὁ ἱερεύς μέ τό ἅγιον κοχλιάριον μεταδίδει τήν Θείαν Κοινωνίαν, τό Τίμιον Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Κυρίου.

Ὄντως ἱερουργίαν ἐπετέλει κηρύττων τό Εὐαγγέλιον.

Διά τῆς προσευχῆς, ἡνωμένος μέ τόν Θεόν, ἐγνώριζε τόν τρόπον, μέ τόν ὁποῖον ἐπεκενώνει μέ τάς ψυχάς τῶν ἀκροατῶν.

Τό κήρυγμά του ἦτο μ ε τ α ρ σ ί ω σ ι ς ψυχῶν.

Καί σήμερον ἀκόμη ὅποιος διαβάζει τάς διδαχάς, τάς ὁποίας διέσωσαν οἱ μαθηταί αὐτοῦ, αἰσθάνεται ὅτι μία δύναμις πνευματική τόν ἁρπάζει, τόν ὑψώνει ὑπεράνω τῆς γῆς, καί μέ πτέρυγας ἀετοῦ, μέ πτέρυγας ἀγγέλου, τόν μεταφέρει εἰς κόσμους πνευματικούς, καί ἀΰλους.

Τοιαύτην ἦτο ἡ ἐντύπωσις, τήν ὁποίαν προεκάλει τό ἁπλοῦν, ἀλλά πλήρες ἀπό τήν δύναμιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος κήρυγμα, ὥστε μέ δάκρυα εἰς τά μάτια οἱ ἀκροαταί του παρεκάλουν νά μείνῃ εἰς τόν τόπον, νά ὁμιλήσῃ καί πάλιν.

Κατά χιλιάδας, κλῆρος καί λαός, ἠκολούθουν αὐτόν εἰς μακράς ἀποστάσεις, διότι δέν ἤθελον νά ἀποχωρισθοῦν τοιούτου ἀνεκτίμητου κήρυκος τοῦ Εὐαγγελίου, ὁδηγοῦ ψυχῶν.

2. Ἡ κατ’ ἄτομον διδασκαλία

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὡς ἱεραπόστολος δέν ἠρκεῖτο μόνον εἰς τό κήρυγμα, ὅπερ ἀπηύθηνε πρός χιλιάδας ἀκροατῶν.

Πλήν τοῦ γενικοῦ τούτου κηρύγματος, μιμητής τοῦ κορυφαίου Ἀποστόλου, τοῦ ἀΰλου, ὅστις κάμνων σύντομον ἀπολογισμόν τοῦ ἀποστολικοῦ του ἔργου ἐν Ἐφέσῳ ἔλεγε:

– «Τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον» (Πράξ. 20, 31), ἀληθής ὁπαδός τοῦ Θεανθρώπου, ὅστις παρά τό φρέαρ Συχάρ ὡς ἀκροατήριον εἶχε μίαν καί μόνην ψυχήν, τήν Σαμαρείτιδα, ὁ Κοσμᾶς ἐδίδασκεν, ὅσον ἠδύνατο, καί ἰδιαιτέρως ἕνα ἕκαστον.

– «Ἔρχεται γυνή ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· δός μοι πιεῖν… καί ἐπί τούτῳ ἦλθον οἱ μαθηταί αὐτοῦ, καί ἐθαύμασαν ὅτι μετά γυναικός ἐλάλει· οὐδείς μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς ἤ τί λαλεῖς μετ᾿ αὐτῆς;» (Ἰωάν. 4, 7-27).

– Καί κατά τάς ἀποστολικάς του περιοδείας ἤρχετο εἰς ἐπαφήν μέ ποικίλης καταστάσεως ἄτομα, ἤνοιγε συζητήσεις καί μέ πτωχούς, ἀλλά καί μέ πλουσίους καί ἄρχοντας καί ἐξουσιαστάς τοῦ καιροῦ ἐκείνου, καί μέ ἀλλοπίστους ἀκόμη.

Μέ ἕναν καί μόνον σκοπόν, νά διαφωτίσῃ καί νά σώσῃ, καί νά ἑλκύσῃ ἐκ τοῦ σκότους εἰς τό θαυμαστόν φῶς πᾶσαν ψυχήν.

Εἶχε τό τάλαντον τοῦ λόγου, τῆς εὐκόλου καί ταχείας ἐπικοινωνίας μέ τάς ψυχάς, κατεῖχε τό μυστικόν νά ἀπαντᾷ εἰς ἕνα ἕκαστον ὅ,τι δι᾿ αὐτόν ἦτο χρήσιμον καί ἀναγκαῖον καί νά πληροφορῇ τόν νοῦν καί νά ἀναπαύῃ τήν καρδίαν.

Ὡς ἰατρός πολύπειρος ἔκαμνεν ὀρθήν διάγνωσιν τῶν πνευματικῶν νόσων καί ἐχορήγει ἑκάστῳ τό κατάλληλον φάρμακον εἰς δόσεις κανονικάς.

Ἄς ἀναφέρωμεν δύο ἀνέκδοτα ἐκ τῆς ἱεραποστολικῆς του ζωῆς.

Ἕνας Μπέης ἦτο ἀσθενής, καί μή εὑρίσκων θεραπείαν εἰς αὐτούς, κατέφυγε εἰς αὐτόν.

Ὁ Ἅγιος τόν ἤκουσε μέ προσοχήν, καί κατόπιν σκέψεως τοῦ λέγει:

Ἐάν θέλῃς νά θεραπευθῇς, τό πρῶτον πού ἔχεις νά κάμῃς εἶναι νά παύσῃς νά πίνῃς ῥακί (Ὁ Μπέης ἦτο ἀλκοολικός).

Τό δεύτερον· ὅσας κακουργίας ἔκαμες, τόσας ἀγαθοεργίας νά κάμῃς.

Καί τρίτον· νά δίδῃς πάντοτε ἐλεημοσύνην, τουλάχιστον τό 1/10 τῶν ἀγαθῶν σου.

Αὐτά τά φάρμακα συνέστησεν εἰς τόν Μπέην.

Ὁ Μπέης ἐστενοχωρήθη, ἰδίως διά τό πρῶτον φάρμακον, τήν τελείαν ἀποχήν ἀπό τήν μέθην, ἀπό τά οἰνοπνευματώδη ποτά, ἀλλά τέλος ὑπεχώρησε καί ἐδήλωσεν, ὅτι θά συνεμορφοῦτο πρός τάς ὁδηγίας τοῦ Ἁγίου.

Συνεμορφώθη καί ἐθεραπεύθη καί ἐγένετο θαυμαστής τοῦ Ἁγίου.

Ἄλλοτε πάλιν συνήντησε ληστοσυμμορίαν, τῆς ὁποίας ὁ ἀρχηγός καί τά παλληκάρια ἦλθον καί ἡσπάθησαν τήν χεῖρά του.

Τόσον σεβασμόν ἐνέπνεεν καί εἰς τάς ἀγρίας αὐτάς φύσεις.

Τούς ἐδίδαξε καταλλήλως. Οἱ λησταί σ υ ν ε κ ι ν ή θ η σ α ν.

Τό ἀποτέλεσμα:

– Ἄφησαν τά ὅπλα, καί ἄλλοι μέν ἀπῆλθον εἰς μοναστήρια θρηνοῦντες διά τά κακουργήματα πού εἶχον διαπράξει, ἄλλοι δέ κατῆλθον εἰς τήν πολιτείαν καί ἔζησαν ἥσυχον βίον μεταξύ τῶν Χριστιανῶν, τούς ὁποίους προηγουμένως ἔκλεπτον καί ἐλήστευον.

Ἀκόμη καί κατά τήν ὥραν τοῦ γενικοῦ κηρύγματος προσεκάλει ἕναν ἐκ τῶν ἀκροατῶν καί ἤνοιγε μετ᾿ αὐτοῦ χαριέστατον διάλογον:

Προσπαθῶν διά ἐρωτήσεων νά πληροφορηθῇ ἐάν καί κατά πόσον οἱ ἀκροαταί του ἐφήρμοζον τήν βασιλικήν ἐντολήν, τήν ἐντολήν τῆς ἀγάπης, ἐάν εἶχον τήν ἀγάπην πρός τόν Θεόν, καί τόν πλησίον.

Θέλω –ἔλεγε– νά ζυγίσω τήν ἀγάπη σας ἐάν εἶνε γνησία…

3. Ὁμάδες (πυρῆνες χριστιανικῆς μελέτης)

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς δέν ἤθελε ἡ γενική καί κατ᾿ ἄτομον διδαχήν του μετά τήν ἀναχώρησίν του νά λησμονηθῇ, δέν ἤθελε ὁ πολύτιμος σπόρος τῆς ἀληθείας νά ἁρπαχθῇ ἀπό τά ἐναέρια πνεύματα καί νά μήν μείνῃ τίποτε ἀπολύτως εἰς τήν μνήμην των.

Ἤθελεν ἡ Θεία διδαχή νά φυλαχθῇ εἰς τό βάθος τῆς ὑπάρξεως τῶν ἀκροατῶν, ὡς μία διαρκής ὑπόμνησις τοῦ ἠθικοῦ καί θρησκευτικοῦ των χρέους.

Πρός τοῦτο π ρ ο έ τ ρ ε π ε ν, ἵνα οἱ ἀκροαταί του σ υ γ κ ε ν τ ρ ώ ν ω ν τ α ι κάπου, καί ἀντί νά συζητοῦν ἀνωφελεῖς καί ματαίας συζητήσεις, συζητοῦν ἐπάνω εἰς τό κήρυγμα, εἰς τά Θεῖα ῥητά τῆς Γραφῆς, πού αὐτός ἡρμήνευσεν. Ἰδού πώς ἐπί τοῦ θέματος τούτου ἐκφράζεται:

– Τώρα καί ἐγώ ἐδῶ ὅπου ἦλθα καί κοπιάζω εἶνε καλόν νά μήν δώσητε ὀλίγην παρηγορίαν, πληρωμήν;

– Καί τί πληρωμήν θέλω ἐγώ;

– Χρήματα;

–Καί τί νά τά κάμω;

– Ἐγώ μέ τήν χάριν τοῦ Θεοῦ μήτε σακκούλα ἔχω, μήτε σπίτι, μήτε ἄλλο ῥάσο, καί τό σκαμνί ὅπου ἔχω ἰδικόν σας εἶνε, τό ὁποῖον εἰκονίζει τόν τάφον μου.

Ἐτοῦτος ὁ τάφος ἔχει τήν ἐξουσίαν νά διδάξῃ βασιλεῖς, πατριάρχας, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἄνδρας καί γυναῖκας, νέους καί γέροντας καί ὅλον τόν κόσμον.

Ἀνίσως καί ἐπερπατοῦσα διά ἄσπρα, θά ἤμουν τρελλός καί ἀνόητος.

– Ἀμή τί εἶνε ἡ πληρωμή μου;

– Νά καθήσετε ἀπό πέντε-δέκα νά συνομιλῆτε αὐτά τά Θεῖα νοήματα, νά τά βάλετε μέσα εἰς τήν καρδίαν σας, διά νά προξενήσουν τήν αἰώνιον ζωήν…

Τώρα ἀνίσως καί τά κάμνετε καί τά βάλλετε εἰς τόν νοῦν σας, δέν μέ φαίνεται καί ἐμέ τίποτε ὁ κόπος.

Εἰ δέ καί δέν τά κάμνετε, φεύγω λυπημένος μέ τά δάκρυα στά μάτια”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες. (12)

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 11. Ἅγιος Ἱερομάρτυς Κοσμᾶς Αἰτωλός. Τρεῖς Λόγοι τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη τοῦ Παρίου (1906-2010) (Ἐκ τοῦ: Κοσμᾶς Αἰτωλός. Ἐκδόσεις Σταυρός, Ἀθήνα 1998)
  Β΄ Λόγος: Ὁ Ἱεραπόστολος τοῦ Γένους. Ἀλβανία καί Κοσμᾶς. Ἐδημοσιεύθη εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμόν ??/1959 φύλλον τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανική Σπίθα». http://users.uoa.gr/
• 12. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄)