Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Ὁ Παπισμός δέν εἶναι ἁπλό σχίσμα, ἀλλά αἵρεσις» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Θ΄ Μέρος

Ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστίνος Καντιώτης, μᾶς ἀναφέρει στόν τρίτο Λόγο του γιά τό Θεόπνευστο ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τά ἑξῆς: «Ὥστε με ἀπό Ἱερουσαλήμ καί κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ» (Ῥωμ. 15, 19).

Ὁ Τρίτος Λόγος: Ἀλβανία καί ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός.

“Τῆ 24η Αὐγούστου, ἑορτή τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. (18)

Ἡ ἐπέτειος αὕτη ὑπενθυμίζει ἐκτός τῶν ἄλλων καί τήν μαρτυρικήν χώραν τῆς Βορείου Ἠπείρου, εἰς τήν ὁποίαν πρό δύο περίπου αἰώνων ἀφῆκε τήν τελευταίαν του πνοήν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς.

Περί τῆς μαρτυρικῆς αὐτῆς χώρας, ὡς ἦτο καί ὡς εἶνε σήμερον, θά χαράξωμεν ὀλίγας γραμμάς.

Ἡ Βόρειος Ἤπειρος, ἀνήκουσαν σήμερον εἰς τήν «Δημοκρατίαν» τῆς Ἀλβανίας, κατά τήν ἐποχήν τῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας σ υ μ π ε ρ ι ε λ α μ β ά ν ε τ ο εἰς μίαν μεγάλην περιοχήν ἡ ὁποία ἦτο γνωστή εἰς τόν ἀρχαῖον κόσμον ὡς Ἰλλυρία.

Ὡς ἕνα ἀπό τά ἰσχυρότερα θέματα τῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ἐπεξετείνετο κατά μῆκος τῶν ἀκτῶν τοῦ Ἀνδριατικοῦ πελάγους καί κατῳκεῖτο ἀπό ὀρεσιβίους, σκληροτράχηλους καί γενναίους ἄνδρας, τούς ὁποίους δυσκόλους κατενίκησαν αἱ ῥωμαϊκαί λεγεῶνες.

Εἰς τήν χώραν αὐτήν ἡ ἁρχαία Ἑλλάς εἶχεν ἐγκαταστήσει ἀποικίας ὡς τήν Ἐπίδαμνην, ἡ ὁποία εἶχε καταστῆ τό μῆλον τῆς ἔριδος μεταξύ τῶν δύο ἑλληνικῶν πολιτειῶν, τῆς Κερκύρας καί τῆς Κορίνθου.

Ἀπό τότε ζωηρῶς εἶχον ἐντυπωθῇ τά ἴχνη τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.

Ἀλλά ὁ ἐμφύλιος σπαραγμός τῶν Ἑλλήνων, κατάρα προγονική, δέν ἀφῆκε νά σταθεροποιηθῇ εἰς τήν χώραν αὐτήν τό κράτος τῆς Ἑλλάδος.

Μόνον μνημεῖα, τά ὁποῖα ἀνακαλύπτει ἑκάστοτε ἡ ἀρχαιολογική σκαπάνη μαρτυροῦν ὅτι κάποτε ἀπό ἐκεῖ ἐπέρασεν ἡ Ἑλλάς.

Ἡ Ἰλλυρία ἀναφέρεται εἰς τήν Καινήν Διαθήκην. Τήν ἀναφέρει ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων, Ἀπόστολος Παῦλος.

Γράφων οὗτος τήν πρός Ῥωμαίους ἐπιστολήν ἐν τέλει ἀναφέρει καί τό ὄνομα τῆς Ἰλλυρίας.

Ἰδού τό σχετικόν χωρίον:

– Ἔχω οὖν καύχησιν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τά πρός τόν Θεόν, οὐ γάρ τολμήσω λαλεῖν τι οὖν κατειργάσατο Χριστός δι᾿ ἐμοῦ εἰς τήν ὑπακοήν ἐθνῶν λόγῳ καί ἔργων, ἐν δυνάμει σημείων καί τεράτων, ἐν δυνάμει Πνεύματος Θεοῦ, ὥστε με ἀπό Ἱερουσαλήμ, καί κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκέναι τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. (Ῥωμ. 15, 17-19).

Ὁ Παῦλος, ὡς χρυσαετός, ἐπέταξεν εἰς ἀνατολήν καί δύσιν, διέδραμε χώρας ὁλοκλήρους καί μετέφερε παντοῦ τό μήνυμα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας.

Ἔφθασε, κατά τό χωρίον τοῦτο, καί μέχρις Ἰ λ λ υ ρ ί α ς.

Καί ὅτι μέν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐκήρυξεν εἰς τήν Νικόπολιν –σημερινήν Πρέβεζαν– πόλιν τῆς Ἠπείρου κειμένην εἰς τά κράσπεδα τῆς Ἰλλυρίας, εἶνε ἱστορικόν γεγονός, τό ὁποῖον μαρτυρεῖται ὑπό τοῦ ἰδίου ἐν τῇ πρός Τίτον Ἐπιστολῇ, εἰς τήν ὁποίαν γράφει:

– Σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γάρ κέκρικα παραχειμάσαι (Τίτον 3, 12). Ἀλλά ἐάν ὁ Παῦλος ἐπροχώρησε εἰς τά ἐνδότερα καί ἐπεριόδευσε εἰς τάς σπουδαιοτέρας πόλεις τοῦ Ἰλλυρικοῦ, τοῦτο δέν μαρτυρεῖται ἱστορικῶς.

Εἰς τό ἀνωτέρω ὅμως χωρίον στηριζόμενοι πολλοί παραδέχονται ἀρχαίαν παράδοσιν, κατά τήν ὁποίαν ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, καί εἰς τήν χώραν αὐτήν ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιον.

Σημειωτέον, ὅτι εἰς μίαν παράλιον πόλιν τοῦ Ἰλλυρικοῦ, τό Δυῤῥάχιον, κατέληγεν ἡ περίφημος Ἐγνατία ὁδός, διά τῆς ὁποίας ἐπεκοινώνει ἡ Ἀνατολή μέ τήν Δύσιν.

Ἐάν δέ λάβωμεν ὑπ᾿ ὅψιν ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κατά τάς ἀποστολικάς του περιοδείας ἐπεσκέπτετο συνήθως τά κέντρα τοῦ ἀρχαίου κόσμου.

Καί ἐκεῖ ἠγωνίζετο νά ἱδρύσῃ τάς πρώτας Ἐκκλησίας, ἵνα ἐκεῖθεν ἀκτινοβολήσῃ τό φῶς τοῦ Χριστοῦ.

– Τότε διατί νά μήν παραδεχθῶμεν ὅτι καί εἰς τό Δυῤῥάχιον, κόμβον συγκοινωνίας, ἐάν αὐτοπροσώπως δέν μετέβη ὁ Ἀπόστολος Παῦλος;

Πάντος ὑπό τινος μαθητοῦ ἐκηρύχθη ἐκει τό κήρυγμα τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ τοῦ κόσμου.

Ὁ δέ μαθητής αὐτός, κατὰ πᾶσαν πιθανότητα, εἶνε ὁ Τίτος. Αὐτός κατ᾿ ἐντολήν τοῦ Παύλου π ε ρ ι ώ δ ε υ σ ε τήν Δαλματίαν, ἡ ὁποία συνώρευε μέ τήν Ἰλλυρίαν. (Β´ Τιμ. 4, 10).

Ἀλλά ἄς ἀφήσωμεν τούς ἐκκλησιαστικούς ἱστορικούς νά ἀσχοληθοῦν μέ τήν ἔρευναν, τίς πρῶτος ἐκήρυξε τό Εὐαγγέλιον εἰς τήν Ἰλλυρίαν.

Ἄς ἴδωμεν τό βέβαιον καί ἀναμφισβήτητον γεγονός, ὅτι ἡ Ἰ λ λ υ ρ ί α ὑπῆρξε μία ἀπό τάς χώρας τῶν Βαλκανίων, εἰς τάς ὁποίας ἐσπάρη κατά τόν πρῶτον ἀποστολικόν αἰῶνα ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁ λόγος δέ τοῦ Εὐαγγελίου ἐκαρποφόρησεν εἰς τήν χώραν αὐτήν.

Οἱ κάτοικοι τῆς χώρας αὐτῆς ἀπέβαλον τά ἄγρια εἰδωλολατρικά ἤθη καί ἔθιμά των, καί ἔγιναν πιστοί Χριστιανοί.

Ἤκμασεν ἐκεῖ ὁ Χριστιανισμός.

Ἄνθη εὐώδη ἁγιότητος ἀνέδειξεν ἡ πρώην χέρσος καί ἀγρία γῆ.

Ὁ λόγιος ἱεροκῆρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πρεβέζης Ἀρχιμανδρίτης Φιλάρετος Βιτάλης, ἐρευνήσας ἐπιμελῶς τάς ἀρχαίας πηγάς, εὗρεν, ὅτι κατά τήν περίοδον τῶν φοβερῶν διωγμῶν τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων, (12) δώδεκα μάρτυρες τῆς περιφερείας αὐτῆς ἔχυσαν τό αἷμά των ὑπέρ τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ.

Οὗτοι δέ εἶνε:

1. Ἄστιος ἐπίσκοπος Δυῤῥαχίου.

2. Ἐλευθέριος ἐπίσκοπος Αὐλῶνος.

3. Ἀνθία μήτηρ τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου.

4. Δάναξ ἀναγνώστης.

5. Δονᾶτος.

6. Θερῖνος.

7.Ἴσαυρος.

8. Βασίλειος.

9. Ἰννοκέντιος.

10. Ἑρμείας.

11. Φῆλιξ

12. Περεγρῖνος. (19)

Ἔνδοξος ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἰλλυρίας, τῆς ὁποίας τό ὄνομα μέ συγκίνησιν ἀνέφερεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτε καυχώμενος ἐν Κυρίῳ ἔῤῥιπτεν ἕν βλέμμα εἰς τήν τότε ἱεραποστολικήν του δρᾶσιν.

Τῆς δέ Ἰλλυρίας σημαντικόν τμῆμα ἦτο ὁλόκληρος ἡ σημερινή Ἀλβανία.

Ἐπί αἰῶνας ἀναφέροντο καί ἤκμαζον αἱ ἐπισκοπαί Δυῤῥαχίου, Ἀγχιάσμου, Ἀνδριανουπόλεως, Φοινίκης καί Βουθρωτοῦ.

Ἅγιοι δέ Ἱεράρχαι ἐκ τῆς περιοχῆς αὐτῆς ἔλαβον μέρος εἰς Οἰκουμενικάς Συνόδους.

Ἤκμαζεν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἰλλυρίας. Ἀλλά ἐάν ἐκ τῆς ἐνδόξου ἐκείνης ἐποχῆς ῥίψωμεν ἕν βλέμμα εἰς τούς μετά ταῦτα αἰῶνας, καί μάλιστα εἰς τόν τελευταῖον αἰῶνα, αἴσθημα βαθυτάτης λύπης θά καταλάβῃ τάς καρδίας μας.

Πολλά πλήγματα ὑπέστη ἡ Ἐκκλησία αὕτη.

Τό πρῶτον πλῆγμα ἦλθεν ἐκ δυσμῶν.

– Ἀπό ποῖον νομίζετε;

– Ἀπό εἰδωλολατρικόν καί κοσμικόν συγκρότημα;

– Ἀπό ἡγεμόνας καί βασιλεῖς, οἱ ὁποῖοι δέν ἐπίστευον εἰς τόν ἀληθινόν Θεόν;

– Ὄχι.

– Ἦλθεν ἀπό τόν π α π ι σ μ ό ν, τοῦ ὁποίου τινές τῶν ἡμετέρων, ἀγνοοῦντες τήν ἱστορίαν, ἐπιζητοῦν τήν φιλίαν καί συνεργασίαν ἐπί σκοπῷ ἑνώσεως, ἤ μᾶλλον ἀποῤῥοφήσεως τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὁ Παπισμός, ὡς ἐκ τῆς φύσεώς του, ἦτο καί ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἐχθρός τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ὁ Παπισμός δέν εἶναι ἁπλό σχίσμα, ἀλλά αἵρεσις”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες. (20)

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 18. Ἅγιος Ἱερομάρτυς Κοσμᾶς Αἰτωλός. Τρεῖς Λόγοι τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη τοῦ Παρίου (1906-2010) (Ἐκ τοῦ: Κοσμᾶς Αἰτωλός. Ἐκδόσεις Σταυρός, Ἀθήνα 1998)
  Γ΄ Λόγος: Ἀλβανία καί Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Ἐδημοσιεύθη εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμόν 381/1976 φύλλον τοῦ περιοδικοῦ· Χριστιανική Σπίθα. http://users.uoa.gr/
• 19. (Ἰδέ Ἀρχιμανδρίτου Φιλαρέτου Βιτάλη· Ὁ Χριστιανισμός εἰς τήν Βόρειαν Ἤπειρον καί τήν Ἀλβανίαν. Ἀθῆναι 1974, σελ. 6).
• 20. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄)