Ἄρθρο τοῦ πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη

Στό Βατικανό τό μεγαλεῖο τῆς Γεννήσεως ἀποδίδεται μέ ἕνα μάτσο σιδερικά καί τενεκεδοκούτια, γιατί τόση ἀξία δίνουν οἱ αἱρετικοί γελωτοποιοί τῶν Χριστουγέννων καί μέχρι ἐκεῖ μποροῦν νά φτάσουν… στήν κακόγουστη καί βλάσφημη τέχνη!

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Τό θρίλερ στό Βατικανό: Ἡ φάτνη!

Γράφει ὁ π.Νικόλαος Μανώλης

Ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή φάτνη τῶν ὀρθοδόξων;

Φώτης Κόντογλου: Ὁ τύπος τῆς Γεννήσεως στούς βυζαντινούς εἶναι τοῦτος: Στή μέση στέκεται ἕνα σπήλαιο σάν ἀπό κρουστάλινα βράχια περισκεπασμένο. Μέσα στό μαῦρο ἄνοιγμά του εἶναι μία φάτνη καί μέσα βρίσκεται ἕνα μωρό φασκιωμένο, ὁ Χριστός, κι ἀπό πάνω του τόν ἀχνίζουνε μέ τό χνῶτο τους ἕνα βόδι κι ἕνα γαϊδοῦρι εἴτε ἄλογο. Ἡ Παναγία εἶναι ξαπλωμένη πλάγι στό τέκνο της ἀπάνω σ’ ἕνα στρωσίδι, ὅπως συνηθίζουνε στήν Ἀνατολή. Στό ἀπάνω μέρος ἀπό τά δεξιά εἶναι χορός Ἀγγέλων σέ στάση δεήσεως, ἐνῷ ἀπό τ’ ἀριστερά ἕνας ἄλλος ἄγγελος μέ φτερά ἀνοιχτά, μιλᾷ μέ τούς τσομπάνηδες σάν νά τούς λέγει τή χαροποιά τήν εἴδηση.

Στό κάτω μέρος ἀπό τά δεξιά παριστάνεται ὁ γέρο Ἰωσήφ καθισμένος σ’ ἕνα κοτρόνι καί συλλογίζεται μέ τό κεφάλι ἀκουμπισμένο στό χέρι του, κατά τό Εὐαγγέλιο πού λέγει «ἠβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν», καθ’ ὅσον δέν ἤθελε νά ἐκθέσει τήν Παναγία πού γέννησε δίχως νά ‘ναι δικό του τό παιδί. Μπροστά του στέκεται ἕνας γέρος τσομπάνης ἀκουμπισμένος στό ραβδί του, ντυμένος μέ προβιά, καί του μιλᾷ σάν νά θέλει νά τόν παρηγορήσει.

Στά ἀριστερά εἶναι καθισμένη μιά γριά πού βαστᾷ στήν ἀγκαλιά της τό νεογέννητο γυμνό, καί δοκιμάζει μέ τό χέρι της τό ζεστό νερό μέσα σέ μία κολυμπήθρα, ἐνῷ μία μικρή χωριατοπούλα μέ τό τσεμπέρι χύνει νερό γιά νά κολυμπήσουνε τό μωρό. Γύρω τους κι ἐπάνω στίς ραχοῦλες βοσκᾶνε πρόβατα, κάθουνται ξαπλωμένα καί δυό τρία μαντρόσκυλα.

Ἕνας τσομπάνης ἀρμέγει. Πίσω ἀπό τή σπηλιά φαίνουνται μέσα στό βουνό οἱ τρεῖς μάγοι καβαλλικεμένοι στάλογα, ὁ ἕνας σέ ἄσπρο, ὁ ἄλλος σέ μαῦρο κι ὁ ἄλλος σέ κόκκινο. Ἡ Παναγία ζωγραφίζεται καί γονατιστή, μά αὐτό θαρρῶ πώς φραγκοφέρνει.

Ἡ Ἑρμηνεία τῶν Ζωγράφων τοῦ Διονυσίου τοῦ ἐκ Φουρνᾶ τῶν Ἀγράφων, γράφει γιά τόν τύπο τῆς Γεννήσεως: «Σπήλαιον, καί ἔσω εἰς τό δεξιόν μέρος ἡ Θεοτόκος βάλλουσα τό βρέφος ἐσπαργανωμένον μέσα εἰς τήν φάτνην καί ἀριστερά ὁ Ἰωσήφ γονατιστός ἔχων τά χέρια ἐσταυρωμένα καί ὄπισθεν τῆς φάτνης ἕνα βόδι καί ἕνα ἄλογον βλέποντα τόν Χριστόν καί ὄπισθεν ποιμένες βαστάζοντες ράβδους καί βλέποντες μετά θάμβους τόν Χριστόν. Καί ἔξωθεν τοῦ σπηλαίου πρόβατα καί ποιμένες, ὁ ἕνας λαλῶν αὐλόν καί ἕτεροι βλέποντες ἄνω μετά φόβου. Καί ἐπάνωθεν αὐτῶν ἕνας ἄγγελος εὐλογῶν αὐτούς, καί ἀπό τό ἄλλο μέρος οἱ μάγοι μετά βασιλικῆς στολῆς καθήμενοι ἐπάνω εἰς ἄλογα καί δεικνύοντες ἀλλήλοις τόν ἀστέρα. Καί ἐπανωθεν τοῦ σπηλαίου πλῆθος ἀγγέλων…»^[1].

Τό κατά Λουκᾶν Εὐαγγέλιο μιλάει γιά τή φάτνη: «Καί ἐσπαργάνωσεν (ἡ Παναγία) αὐτόν καί ἀνέκλινεν αὐτόν ἐν τῇ φάτνῃ»^[2]. Καί λίγο παρακάτω ἡ φάτνη καί τά σπάργανα εἶναι τά σημάδια πού ἔδωσε ὁ ἄγγελος στούς τσομπάνηδες γιά νά ἀναγνωρίσουν τόν Σωτῆρα: «Καί τοῦτο ὑμίν τό σημεῖον εὐρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ»^[3].

Ποιά εἶναι ἡ φάτνη τῶν παπικῶν;

Ἡ φάτνη^[4] εἶναι ἔθιμο τῆς παπικῆς ἐκκλησίας. Δέν ὑπάρχει σπίτι παπικῶν χωρίς φάτνη, καί μάλιστα τά μεσάνυχτα τῶν Χριστουγέννων ἐκκλησιάζονται σέ ναούς στολισμένους μέ ἀγαλματάκια πού ἀναπαριστοῦν τή Γέννηση. Πῶς δημιουργήθηκε τό ἔθιμο; Τόν μεσαίωνα οἱ ἀγράμματοι, πού ἀποτελοῦσαν τήν πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων, ἀδυνατοῦσαν νά κατανοήσουν τή μεγάλη γιορτή τῆς χριστιανοσύνης. Ἔτσι, δημιουργήθηκε ἡ ἀνάγκη ἑνός «ἐποπτικοῦ διδακτικοῦ μέσου», ὥστε μέ τρόπο ἀπόλυτα κατανοητό καί παραστατικό νά φανερώνεται τί συνέβη τή νύχτα τῶν Χριστουγέννων. Ἡ φάτνη, ὡς τρισδιάστατη ἀναπαράσταση ὑπῆρξε προϊόν μίας μακροχρόνιας διαδικασίας πού διήρκεσε αἰῶνες καί ὡρίμασε μέ τήν ἀνάπτυξη κυρίως τῆς γλυπτικῆς. Στό τέλος τοῦ 15οῦ αἰῶνα ἀγάλματα μέ μάγους, βοσκούς, ζῶα, ἀλλά καί ὁμοιώματα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας, τοποθετοῦνται σέ ἐκκλησίες.

Ἡ ἀνάγκη τῆς ὀπτικοποίησης τῶν Θείων ἀπό τήν παπική Δύση αἰτιολογεῖται, διότι στερεῖται τῆς Χάρης τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ἀναζητᾷ νά ἑρμηνεύσει τήν Ἀλήθεια μέ βάση τήν ἀνθρώπινη λογική. Ἐφόσον τά μάτια τῆς ψυχῆς τῶν παπικῶν εἶναι τυφλά καί δέν μποροῦν νά ἀντικρίσουν τήν πνευματικότητα τῶν μυστηρίων, ἐπιδιώκουν νά δοῦν μέ τά μάτια τοῦ σώματος. Τό γεγονός αὐτό, ἐκτός ἀπό τό ὅτι καταμαρτυρεῖ τήν ἀπουσία τῆς Χάρης καί τῆς Ἀλήθειας τοῦ Κυρίου, ἀποκαλύπτει καί τό λαϊκότροπο καί κοσμικό προφίλ πού ἀποδίδουν στόν Πανάγαθο Κύριο καί στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Πρόκειται γιά μία ταύτιση τῆς θεϊκῆς φύσης μέ τήν κενότητα τῆς ὕλης. Πρόκειται γιά τόν εὐτελισμό καί καταντροπιασμό τῆς Ἀληθινής Πίστης!

Ἀνάμεσα στά μέσα πού χρησιμοποιοῦνται στή λατρεία παπικῶν καί ὀρθοδόξων, ἐντοπίζονται πολλές καί οὐσιαστικές διαφορές. Ἡ Ὀρθόδοξη λατρεία χρησιμοποιεῖ τίς σεβάσμιες εἰκόνες, οἱ ὁποῖες μᾶς ἀνάγουν ἀπό τόν κόσμο τῆς ὕλης στόν κόσμο τοῦ πνεύματος. Ἀντίθετα, ἡ παπική αἵρεση ἐγκατέλειψε τήν ἱερατική τέχνη τῆς παλαιᾶς καί χριστιανικῆς περιόδου καί υἱοθέτησε εἰκόνες ὑλοκρατικές καί σαρκικές, πού κρατοῦν τόν ἄνθρωπο δέσμιο τοῦ κόσμου τῆς ὕλης καί τῆς σαρκός. Γι’ αὐτό οἱ παπικοί χρησιμοποιοῦν ἀγάλματα στή λατρεία τους. Λέγοντας ἀγάλματα ἐννοοῦμε τά ὁμοιώματα, πού εἶναι ψηλαφητά ἀπ’ ὅλες τίς πλευρές, καί ὄχι ἐκεῖνα πού ἐξέχουν ἀπό τήν ὁμαλότητα καί τήν ἐπίπεδη ἐπιφάνεια, δηλαδή τά ἀνάγλυφα πού ἔχουν χαρακτῆρα εἰκόνων. Ἡ  Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποφεύγει τή χρήση ἀγαλμάτων. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης σχολιάζει τόν ὅρο τῆς Ζ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί λέει: «Τά ἀγάλματα, ὄχι μόνον δέν προσκυνεῖ, ἀλλ᾿ οὐδέ ὅλως κατασκευάζει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διά πολλᾶ αἴτια»:

A. Διά τί ἐν τῷ παρόντι ὅρῳ αὐτῆς ἡ Σύνοδος αὕτη λέγει νά κατασκευάζωνται εἰκόνες ἀπό χρώματα, ἀπό ψηφί, καί ἀπό ἄλλην ὕλην ἐπιτηδείαν… Δέν ἀνέφερε δέ ὁλότελα περί κατασκευῆς ἀγάλματος, ἢ ἀνδριάντος, μᾶλλον δέ ὁ ὅρος αὐτῆς οὗτος ἀναιρετικός τῶν ἀγαλμάτων ἐστί.

B. Ὅτι οὔτε αἱ ἐπιστολαί ὁπού ἔγραψαν οἱ Πατριάρχαι ἀναμεταξύ τους, καί εἰς τούς βασιλεῖς, οὔτε αἱ ἐπιστολαί τῶν Παπῶν Γρηγορίου πρός Γερμανόν, καί Ἀδριανοῦ πρός τήν παροῦσαν Σύνοδον, οὔτε αἱ διαλαλιαί καί διαλέξεις ὁπού εἶπον οἱ Ἐπίσκοποι καί Μοναχοί εἰς ὅλας τάς ὀκτώ πράξεις τῆς παρούσης συνόδου, περί ἀγαλμάτων καί ἀδριάντων ὅλως ἀναφέρουσιν…Τινές δέ λέγουν, ὅτι διά τοῦτου ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπέβαλε τά ἀγάλματα, διά νά φύγῃ παντελῶς τήν ὁμοιότητα τῶν εἰδώλων. Τά γάρ εἴδωλα ὁλόγλυπτα ἀγάλματα ἦσαν, πανταχόθεν ψηλαφώμενα… Ὥστε ἐκ πάντων τῶν εἰρημένων ἀποδεικνύεται ὅτι παρά τήν Παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας ποιοῦσιν οἱ Δυτικοί, οἱ τά ἀγάλματα καί τούς ἀνδριάντας ποιοῦντες, καί ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἀναστηλοῦντες αὐτῶν» (Πηδάλιον, σ. 315-316)^[5].

Στόν ὀρθόδοξο χῶρο μπορεῖ τά ἀγαλματίδια κάποιας φάτνης πού κοσμεῖ τόν ἐξωτερικό χῶρο ἑνός ναοῦ, νά μήν ἀποτελοῦν κομμάτι τῆς λατρείας, ὅμως εἶναι μία συνήθεια πού βασίζεται στήν παπική νοοτροπία καί μή ὀρθή θεολογική θεώρηση. Ἀκόμη καί στήν περίπτωση πού θά μπορούσαμε νά δικαιολογήσουμε τά τεχνάσματα πού σκαρφίζεται ἡ παπική Δύση δημιουργώντας τά «ἱερά τῶν πλαστικῶν» προκειμένου νά ἀγγίξει λίγη ἀπό τήν οὐσία τῆς βίωσης τοῦ Θεοῦ, δέν μποροῦμε νά νοήσουμε τήν ἀντικατάσταση τῶν Θείων Προσώπων ἀπό τερατόμορφα πλάσματα. Φαίνεται ὅτι τά τελευταῖα χρόνια ἡ ἐκτός τῆς σωτηριολογικῆς ἀλήθειας αἵρεση δέν μπορεῖ νά χαλιναγωγήσει τό πραγματικό-δαιμονικό πνεῦμα πού τήν κυριεύει καί ἀντικαθιστᾷ τά ἱερά μέ πραγματικές δαιμονικές φιγοῦρες.

Σχετικό ἄρθρο^[6] μᾶς ἐνημερώνει ὅτι φέτος τό θέμα πού ἔχει ἡ φάτνη τοῦ Βατικανοῦ φυσικά καί δέν εἶναι ὁ Κύριος Ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀλλά διάφορες τερατόμορφες φιγοῦρες βγαλμένες ἀπό ταινία ἐπιστημονικῆς φαντασίας: Τό θρίλερ τοῦ Βατικανοῦ! Τό πνεῦμα τῆς Γεννήσεως ἀποδίδεται ἀπό ἕνα μάτσο σιδερικά, τενεκεδοκούτια ὅπως θά μποροῦσε κάποιος νά τά χαρακτηρίσει. Ὁλόκληρο λοιπόν τό μεγαλεῖο της ἀληθινῆς φάτνης παρουσιάζεται μέ αὐτόν τόν ντροπιαστικό καί γελοῖο τρόπο. Αὐτή εἶναι ἡ κατακρεούργηση τῆς Εἰκόνας τῆς Γεννήσεως! Διότι τόση πραγματικά ἀξία δίνουν οἱ αἱρετικοί γελωτοποιοί τῶν Χριστουγέννων! O νοῦς τοῦ ἀνθρώπου τοῦ βουτηγμένου στήν αἵρεση μέχρι ἐκεῖ μπορεῖ νά φτάσει… στήν κακόγουστη καί βλάσφημη τέχνη!

Μετά ἀπό τήν ἀναταραχή πού προκάλεσε τό εἰδωλολατρικό φιάσκο, ὁ Πάπας Φραγκίσκος σέ ὁμιλία του τήν Κυριακή (20/12) ἐξέφρασε ἔμμεσα τήν ἀντίθεσή του μέ αὐτό τό ἀποκρουστικό θέαμα τῆς φάτνης τοῦ Βατικανοῦ. Ἀπέφυγε νά καταδικάσει εὐθέως τήν κατασκευή καί δήλωσε ὅτι: «Ὁ καταναλωτισμός ἀπήγαγε τά Χριστούγεννα (παίρνοντάς τα) μακριά ἀπό ἐμᾶς». Δέν ὑπάρχει καταναλωτισμός στή φάτνη στή Βηθλεέμ. Αὐτό πού ὑπάρχει εἶναι ἡ πραγματικότητα, ἡ φτώχεια καί ἡ ἀγάπη»^[7]. Ἡ ἀποτυχημένη προσπάθεια τοῦ Πάπα γιά δακρύβρεχτες χριστουγεννιάτικες δηλώσεις πέφτει στό κενό, ἐπειδή δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι ἡ σύμπνοια τοῦ δαιμονικοῦ πνεύματός του ταιριάζει ἀπόλυτα μέ αὐτή τήν αἰσχρή ἀπόδοση τῆς φάτνης. Σάν katanixi.gr σχολιάζουμε ὅτι αὐτόν τόν «ἀπαγωγέα καί κλέφτη τῶν Χριστουγέννων» οἱ ἴδιοι οἱ παπικοί τόν θρέφουν μέ τά τραγικά δογματικά σφάλματά τους, τήν κατάργηση τῶν ἱερῶν κανόνων καί τή θεοποίηση τοῦ Πάπα. Αὐτοί πάσχουν ἀπό «ὑπερκατανάλωση βλασφημίας», «φτώχεια Θείας Χάριτος καί σωτηριολογικῆς Ἀλήθειας» καί «ἀγάπης πρός καθετί ἀντίχριστο καί δαιμονικό». Χριστός ἐτέχθη… ἀπό τή φάντη τῆς Γεννήσεως τῆς Ἀλήθειας, τῆς Ὀρθοδοξίας.

• ^[1] Φώτη Κόντογλου, Φ. Κόντογλου – 5 Μελετήματα γιά τόν πεζογράφο καί τόν καλλιτέχνη , ἔκδ. Ἱ. Μ. Χατζηφώτη, ἔκδ. τῶν «Κριτικῶν Φύλλων», Ἀθῆνα 1975, σελ. 51-54
• ^[2] (Λουκ. 2,7)
• ^[3] (Λουκ. 2,12)
• ^[4] Ἡ Ἱστορία τῆς Φάτνης http://www.isth.gr/images/uploads/05.2-NAOUMHS.pdf
• ^[5] ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΒΑΡΝΟΥ, ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ, Κεφάλαιο 4, οι διαφορές στη λατρεία
• ^[6] Σάλος από την φάτνη των Χριστουγέννων του Βατικανού για το 2020: Αρχαίοι αστροναύτες, Σουμέριοι και… αστραπές
• ^[7] Βατικανό: Τα αρνητικά σχόλια του Πάπα Φραγκίσκου για τη φάτνη στην πλατεία του Αγίου Πέτρου

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Ο σιλικονούχος Άγιος
– Σύναξις Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, Αιρεσιάρχου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου Α΄Λεχθέντα και πραχθέντα (Μέρος 1ον)
– Ο Οικουμενισμός στην Εκκλησία (β΄μέρος)
– Ο Οικουμενισμός στην Εκκλησία (α΄μέρος)
– Ο Οικουμενισμός στην Εκκλησία (γ΄μέρος)
– Ο Πάπας Φραγκίσκος προτείνει να προστεθεί νέα αμαρτία στην Καθολική Εκκλησία
– Πάπας Φραγκίσκος σε Φαναριώτες: Πλήρης ενότητα με τις επιτρεπόμενες διαφορές
– Άσπρο Μαύρο: Αλλάζει το «Πάτερ Ημών» ο Πάπας Φραγκίσκος