…Οφείλουμε εμείς οι γονείς απέναντι στο Θεό, απέναντι στα παιδιά μας και απέναντι στους εαυτούς μας να αποκτήσουμε πνευματική ωριμότητα, έτσι ώστε να μπορούμε να καθοδηγήσουμε σωστά τα παιδιά μας…

Χαρακτηριστική είναι η στάση του ιερού Χρυσοστόμου για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των νέων. Ο μεγάλος παιδαγωγός λέγει πολύ σημαντικά πράγματα για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των νέων, τα οποία βεβαίως βρίσκονται σε αντίθεση προς όσα η σημερινή ελευθεριάζουσα και αχαλίνωτη βιοθεωρία και παιδαγωγική προβάλει. Η σαρκική επιθυμία από το δέκατο πέμπτο έτος της ηλικίας επιτίθεται με σφοδρότητα και η χαλιναγώγησή της είναι πολύ δύσκολη. Συνιστά να αποφεύγονται τα αισχρά θεάματα και ακούσματα, που διεγείρουν την επιθυμία. Ως αντιστάθμισμα για την απώλεια αυτής της ψυχαγωγίας συνιστά τη στροφή του ενδιαφέροντος των νέων προς άλλες κατευθύνσεις· σε εκδρομές, επισκέψεις πόλεων και μουσείων, συναναστροφές με πνευματικούς και αγίους ανθρώπους.

Λάβαμε στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση (infokatanixis@gmail.com) το ακόλουθο άρθρο:

Υπερσεξουαλικότητα και πρώιμη ενηλικίωση

Της Ελένης Καμπούρη

Υπερσεξουαλικότητα και πρώιμη ενηλικίωση. Δύο όροι που αναμφίβολα κανείς θα συναντήσει στην εποχή μας, τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια. Αξίζει να σταθούμε στο γεγονός ότι εκείνο το κομμάτι της μετάβασης από την παιδικότητα στην εφηβεία έχει εξαφανιστεί από τα περισσότερα παιδιά. Καθώς βέβαια, κορίτσια και αγόρια νομίζουν ότι μπορούν να γίνουν κατευθείαν ενήλικες. Πόσο υγιές είναι αυτό; Τι αντίκτυπο έχει στην μετέπειτα ζωή τους; Ποιος ευθύνεται γι αυτό;

Ζούμε σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία που επιβάλλει οτιδήποτε αντικανονικό και ανορθόδοξο. Η ”μόδα” και η τάση της εποχής να επιβάλλει λάθος πρότυπα, λάθος συμπεριφορές, λάθος συνήθειες, λάθος τρόπο ζωής, παρασύρουν τους γονείς να υιοθετούν αναποτελεσματικούς και επικίνδυνους τρόπους ανατροφής των παιδιών τους. Με αποτέλεσμα βέβαια, να παρουσιάζονται συχνότατα, δυστυχώς, δεκάχρονα, εντεκάχρονα ή δωδεκάχρονα ως ενήλικες και όχι ως φυσιολογικοί έφηβοι, αγνοώντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν.

Αντιλαμβανόμαστε ότι, ένα παιδί θα έπρεπε να ζει με ασφάλεια στο μικρόκοσμό του και να αντιμετωπίζει τα προβλήματα και τα θέματα που αφορούν την ηλικία του. Ας προβληματιστούμε, ενώ τα παιδιά στην ηλικία αυτή στερούνται συναισθηματικής και οργανικής ωριμότητας, πώς γίνεται να πρέπει να διαχειριστούν καταστάσεις ενηλίκων; Είναι παράδοξο στα δώδεκα να  πρέπει να διαχειριστείς μία ερωτική απογοήτευση από πιθανή ερωτική σχέση. Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, το άτομο οργανικά και πνευματικά αυξάνει τις πιθανότητες του να βγει αλώβητο από μία άτυχη ερωτική σχέση. Είναι αξιοπρόσεκτο πως για όλο αυτό ευθυνόμαστε εμείς οι γονείς που ανεχόμαστε την τάση της εποχής και επιτρέπουμε την υπερέκθεση του παιδιού στον αληθινό αλλά σκληρό κόσμο, με λάθος τρόπο. Ως “απότοκο”, λοιπόν, των ασυνείδητων γονέων εμφανίζονται οι ασυνόδευτοι άγουροι έφηβοι τις νυχτερινές ώρες, τα τολμηρά και ακατάλληλα ρούχα, το μακιγιάζ ενηλίκων, η κατανάλωση ποτών, η υπερέκθεση στο χαοτικό ιντερνετικό κόσμο, συνοδεία βέβαια απαράδεκτης φρασεολογίας.

Γιατί δε γινόμαστε σωστοί φροντιστές των παιδιών που μας χάρισε ο Κύριός μας; Τα παιδιά έχουν ανάγκη από σαφή όρια που μόνο στόχο θα έχουν την σωστή καθοδήγησή τους. Όπως λένε και οι φροντιστές ψυχικής υγείας, ο ρόλος των γονιών είναι να βάζουν τα όρια και ο ρόλος των παιδιών είναι να τα παραβιάζουν, αλλά οι γονείς θα πρέπει να τα ξαναβάζουν. Ένας διαρκής αγώνας επιβολής ορίων αρμόζει να γίνει κατανοητός στα παιδιά με λογικά επιχειρήματα και  να πραγματωθεί με απέραντη αγάπη. Γίνεται ιδιαίτερα σαφές πως εκείνο που απασχολεί τον γονέα είναι να συνειδητοποιήσει το παιδί ότι ο γονιός του μεριμνά για την δική του ασφάλεια, σωματική και ψυχική υγεία. Είναι χρέος μας να παρέχουμε στα παιδιά μας όλα εκείνα τα εφόδια που θα σταθούν ως ασπίδες στον αδηφάγο κόσμο και παράλληλα θα περιφρουρήσουν την αξιοπρέπεια του παιδιού. Είναι καλό να δίνουμε τροφή για σκέψη στα παιδιά μας, ανάλογα με την ηλικία τους και ανάλογα με το γνωστικό επίπεδο και την ωριμότητα που διαθέτουν.

Είναι γεγονός ότι τα παιδιά βιάζονται να μεγαλώσουν, βιάζονται να “πετάξουν” μακριά από την οικογενειακή προστασία και θαλπωρή και συνεπώς, βιάζονται να ενηλικιωθούν. Από την δική μας πλευρά λοιπόν, δεν είναι ούτε ώριμο, ούτε ασφαλές, ούτε και θεάρεστο να επιτρέπουμε ή ακόμα και να εθελοτυφλούμε όταν τα παιδιά μας ετοιμάζονται να ζήσουν καταστάσεις πρόωρα. Τί λόγο θα δώσουμε στο Θεό και στα παιδιά μας, όταν δεν τους επιτρέπουμε να μεγαλώσουν την σωστή ώρα με τον σωστό τρόπο;

Οφείλουμε εμείς οι γονείς απέναντι στο Θεό, απέναντι στα παιδιά μας και απέναντι στους εαυτούς μας να αποκτήσουμε πνευματική ωριμότητα, έτσι ώστε να μπορούμε να καθοδηγήσουμε σωστά τα παιδιά μας. Όταν όμως εμείς δεν έχουμε μετάνοια γι αυτά που σκεφτόμαστε και πράττουμε, τότε πώς περιμένουμε να καθοδηγήσουμε σωστά τα παιδιά μας; Το δικό μας παράδειγμα και ο τρόπος που ζούμε, είναι η σημαντικότερη πυξίδα των παιδιών μας. Αν εμείς αφεθούμε από νωρίς στο πετραχήλι ενός παραδοσιακού ορθόδοξου πνευματικού, θα μάθουμε να εφαρμόζουμε το θέλημα του Κυρίου στην ζωή μας κι έτσι θα είμαστε έτοιμοι να το δείξουμε και στα παιδιά μας. Η ηθική διδάσκεται, η μετάνοια διδάσκεται, η εν Χριστώ ζωή διδάσκεται, η ορθοπραξία διδάσκεται. Ας τη διδαχτούμε εμείς οι γονείς από τον σωστό πνευματικό και μετά από υπακοή ας την εφαρμόσουμε στις ζωές μας και στα σπίτια μας.

Εύλογο είναι να θεωρήσουμε πως δεν υπάρχουν καλύτεροι οδοδείκτες από τους Αγίους μας. Προσωπικά, ευλαβούμαι πολύ τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, όχι μόνο για την αγιότητά του, αλλά και για τις άριστες συμβουλές του σε παιδαγωγικά θέματα. Ένας άριστος επίσκοπος, παιδαγωγός, ψυχολόγος, ευφυής, μαχητικός, ασκητής αυστηρός, ακούραστος και δίκαιος. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο πύρινος λόγος του, γεμάτος θείο ζήλο συγκλόνιζε τα πλήθη. Ένας τέτοιος άριστος διδάσκαλος, ένας ποιμενάρχης απ’ τους λίγους θα έπρεπε να είναι πρότυπο για όλους τους σημερινούς επισκόπους και τους φροντιστές ψυχικής υγείας. Ας με συγχωρέσει για το θάρρος μου να τον περιγράψω. Εξάλλου ποια είμαι εγώ που θα μιλήσω γι αυτόν; Απλώς τον ευλαβούμαι πολύ και θα τον ήθελα για επίσκοπό μου.

Τέτοιους παιδαγωγούς χρειαζόμαστε, αν θέλουμε  να μην είναι άμισθη η παιδοτροφία μας. Ας παρακαλέσουμε την Παναγία μας, να μας καθοδηγεί στο δύσκολο έργο που μας εμπιστεύτηκε ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας και ας γίνουμε οι γονείς και οι παιδαγωγοί που θα ήθελαν τα παιδιά να περηφανεύονται και να καμαρώνουν πως έχουν.