“Δέσποινά μου, εις την σκέπην σου και βοήθειαν παραδίδω το τέκνον μου, ότι δεν έχω άλλον τινά να το φυλάγη, ειμή την χάριν σου, οπού είσαι Μήτηρ των ορφανών”

Γυνή της ευλαβής της Αειπαρθένου Μαρίας, πτωχή εις την σωματικήν περιουσίαν, αμή εις την ψυχήν πιστή και ενάρετος, είχεν ένα παιδίον μικρόν ενός χρόνου˙ και μίαν ημέραν ήθελε να υπάγη του ανδρός της γεύμα εις το χωράφιον, όπου εδούλευε.  

Μη έχουσα γουν άλλον τινά εις τον οίκον να φυλάγη το βρέφος προσηύξατο τη Θεομήτορι λέγουσα˙ Δέσποινά μου, εις την σκέπην σου και βοήθειαν παραδίδω το τέκνον μου, ότι δεν έχω άλλον τινά να το φυλάγη, ειμή την χάριν σου, οπού είσαι Μήτηρ των ορφανών. Ταύτα μετά πίστεως λέγουσα, απήλθεν εις την υπηρεσίαν της.

Και ως ανεχώρησεν, έτυχε και άναψε ένα σπήτι του γειτόνου της, και απ’ εκεί άναψε και εις το εδικόν της, η στία. Ταύτα ως ήκουσεν εις το χωράφιον, έδραμον μετά του ανδρός της κλαίοντες τον θάνατον του παιδός.  Φθάσαντες δε εύρον τον οίκον στάκτη γενόμενον, έξω από τους τοίχους και έδαφος.  Νομίζουσα δε η γυνή ότι εκάη το παιδίον, εθρήνει απαραμύθητα λέγουσα˙ Ω παμμακάριστε Δέσποινα, εγώ παρέδωκα μετά πίστεως το τέκνον μου εις την σκέπην σου και βοήθειαν, και πώς δεν το εφύλαξες άβλαβον, Μήτερ της ελεημοσύνης, αμή αφήκες, και απώλετο; Ερευνήσαντες δε το ηύρασι ζωντανόν, και εξέστησαν˙ διατί κανέν ξύλον δεν έμεινεν άκαγον, ούτε ιμάτιον. Και πάντες εδόξασαν τον Θεόν ευχαριστούντες την Αειπάρθενον Μητέρα των ορφανών, οπού σκέπει και διαφυλάττει αυτά, και ρύεται εκ διαφόρων περιστάσεων.

ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟΥ ΚΡΗΤΟΣ, ΤΟΥ ΕΝ ΤΩ ΑΓΙΩ ΟΡΕΙ ΤΟΥ ΑΘΩ ΑΣΚΗΣΑΝΤΟΣ
ΜΕΡΟΣ Γ΄  ΘΑΥΜΑ Ξ΄

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI