Ἄρθρο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση
Ὁμότιμου Καθηγητή Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

“Συνυπεύθυνες μέ τίς χριστιανικές Ὁμολογίες τῆς Δύσεως εἶναι δυστυχῶς καί οἱ Ὀρθόδοξες χῶρες πού συμμετέχουν τώρα στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη, καί πρώτη μεταξύ αὐτῶν ἡ Ἑλλάδα”

Ἡ μειωμένη ἀντίδραση ἐναντίον τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων πού διεξάγονται στό Παρίσι γιά ὅσα παρουσιάσθηκαν κατά τήν τελετή ἔναρξης, βλάσφημα καί ὑβριστικά τῆς χριστιανικῆς πίστης, ἔδειξε ὁλοφάνερα ὅτι ἡ Εὐρώπη συνολικά ἔχει ἀποκοπῆ ἀπό τίς χριστιανικές της ρίζες, ὅτι ἔχει σέ μέγιστο βαθμό ἀποχριστιανισθῆ, μέ εὐθύνη βέβαια τῶν ἐκεῖ χριστιανικῶν κοινοτήτων τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Ἄν ἐξακολουθοῦσε ἡ Εὐρώπη νά εἶναι χριστιανική ἤ κατά πλειοψηφία χριστιανική, ἔπρεπε οἱ κυβερνήσεις νά διαμαρτυρηθοῦν ἔντονα γιά ὅσα βλάσφημα καί ἀνήθικα παρουσιάσθηκαν ἀκόμη καί νά ἀποσύρουν τούς ἀθλητές τῶν χωρῶν τους ἀπό τήν διεξαγωγή τῶν ἀγώνων.

Ὁ ἀποκλεισμός τῆς μεγάλης Ὀρθόδοξης Ρωσίας γιά γεωπολιτικούς λόγους ἀπό τήν συμμετοχή στούς ἀγῶνες τήν ἐγλύτωσε ἀπό τήν ντροπή καί τήν διεστραμμένη παρακμή, ἀλλά συγχρόνως ἔδειξε ὅτι χωρίς δυνατή Ὀρθόδοξη παρουσία ὁ Χριστιανισμός εἶναι ἀτελής καί ἐκκοσμικευμένος, ὑποταγμένος στόν ἄρχοντα τοῦ αἰῶνος τούτου, στόν ὁποῖο ὑπετάγη ἡ Γαλλία τελείως μετά τήν περιώνυμη Γαλλική Ἐπανάσταση καί τόν ἄθεο καί λογοκρατούμενο Διαφωτισμό ἤ καλύτερα Διασκοτισμό. Ἡ διαφημιζόμενη πόλη τοῦ «φωτός», τό Παρίσι, ἔγινε πόλη τοῦ σκότους, ἀφοῦ ἔπαυσε νά ἔχει σχέση μέ τό μοναδικό Φῶς τοῦ κόσμου, πού ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι ὁ Χριστός¹· ἀφοῦ ὄχι μόνον δέν ἔχει σχέση μέ τό Φῶς, ἀλλά μισεῖ τό Φῶς ἐπιβεβαιώνοντας ὅσα ἀδιάψευστα εἶπε ὁ Χριστός: «Τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό φῶς· ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα. Πᾶς γάρ ὁ τά φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα μή ἐλεγχθῇ τά ἔργα αὐτοῦ»².

Συνυπεύθυνες μέ τίς χριστιανικές Ὁμολογίες τῆς Δύσεως εἶναι δυστυχῶς καί οἱ Ὀρθόδοξες χῶρες πού συμμετέχουν τώρα στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη, καί πρώτη μεταξύ αὐτῶν ἡ Ἑλλάδα. Ὄχι μόνο γιατί αὐτή πρώτη χρονικά ἐντάχθηκε στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη, στήν «λευκή δαιμονία» κατά τόν Ἅγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, ἀλλά καί γιατί πρώτη ἄφησε καί ἀφήνει νά εἰσάγονται νομοθετήματα εὐρωπαϊκά πού κατεδαφίζουν τίς χριστιανικές ἀρχές καί ἀξίες, ὅπως μεταξύ ἄλλων τήν θέσπιση τοῦ γάμου τῶν Ὁμοφυλοφίλων³. Κατέκτησε ἔτσι τό «χρυσό» τοῦ Διαβόλου μετάλλιο, μεταξύ τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, μέ μηδενική σχεδόν ἀντίδραση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱεραρχίας. Πρίν πάρουν εὔκολα τό «χρυσό» μετάλλιο τοῦ Διαβόλου οἱ ΛΟΑΤΚΙ+ στό Παρίσι στήν τελετή ἔναρξης, πρίν ἀπό ὅλα τά μετάλλια τῶν ἀθλητῶν, πρόλαβε ἡ «Ὀρθόδοξη» Ἑλλάδα νά τούς «στεφανώσει» γιά τίς ἁμαρτωλές τους ὀρέξεις καί τίς ἀδιάντροπες παρελάσεις ὑπερηφανίας (Gay Pride). Σοβαροί ἀναλυτές ἐκτιμοῦν ὅτι τήν σφραγίδα, τόν λογότυπο, στούς Ὀλυμπιακούς τοῦ Παρισιοῦ τήν ἔβαλαν οἱ ΛΟΑΤΚΙ+, πού ξεπέρασαν προηγούμενες ἐπιδόσεις τους.

Ἦταν ἀναμενόμενη αὐτή ἡ ἐξέλιξη, διότι καί θεσμικά ἡ ἄθεη καί ἀντιχριστιανική Εὐρώπη ἀρνήθηκε νά ἐπιβεβαιώσει τήν χριστιανική της ἱστορία, τόν ἔκδηλο καί ὁλοφάνερο χριστιανικό της πολιτισμό. Συγκεκριμένα τόν Δεκέμβριο τοῦ 2000 συνῆλθε τό Εὐρωπαϊκό Συμβούλιο στήν Νίκαια τῆς Γαλλίας, ὅπου οἱ δεκαπέντε (15) τότε ἡγέτες τῶν χωρῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἐπρόκειτο νά ἐγκρίνουν τήν Χάρτα γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ὁ τότε Γάλλος σοσιαλιστής πρωθυπουργός Λ. Ζοσπέν ἐζήτησε ἀπό τόν πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς πού ἐκπόνησε τό σχέδιο τῆς Χάρτας νά ἀπαλειφθεῖ κάθε ἀναφορά στήν χριστιανική ἱστορία τῆς Εὐρώπης, διότι ὅπως ἐπί λέξει εἶπε «ἡ Γαλλία εἶναι μία ἄθρησκη Δημοκρατία καί ἑπομένως ἡ ἀναφορά στήν θρησκευτική κληρονομιά τῶν Εὐρωπαίων εἶναι γι᾽ αὐτήν ἀπαράδεκτη»⁴. Τό ἐπιβεβαίωσε καί ὁ πρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς Ρομάνο Πρόντι σέ ἀπάντηση πού ἔδωσε στόν ἐπιχαίροντα γι᾽ αὐτές τίς ἐξελίξεις Ἕλληνα δημοσιογράφο Γιάννη Πρετεντέρη: «Ὁ Χριστιανισμός δέν ἀναφέρθηκε ὀνομαστικά, ἁπλῶς ἐπειδή κάτι τέτοιο θά ἀντέβαινε στήν παράδοση ὁρισμένων χωρῶν»⁵. Καί ἔρχεται τώρα μετά ἀπό εἰκοσιτέσσερα (24) χρόνια ὁ πρόεδρος τῆς Γαλλίας Μακρόν μέσῳ τῶν ὀργανωτῶν τῆς τελετῆς ἔναρξης, πού ἀσφαλῶς εἶναι ἐπιλογή του, ὄχι ἁπλῶς νά ἀποσιωπήσει, νά κρύψει τόν Χριστιανισμό, ἀλλά νά προσβάλει τήν χριστιανική πίστη μέ τήν βλάσφημη διακωμώδηση τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καί τόν ὁλόγυμνο Διόνυσο, πού δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τούς ἀρχαίους Ὀλυμπιακούς ἀγῶνες· μέ τήν ἀρχαία Ἑλλάδα, ἡ ὁποία πάντως δέν ἦταν ἄθρησκη χώρα, ἀλλά γεμάτη ἀπό ναούς καί βωμούς τῶν θεῶν καί πού γι᾽ αὐτήν τήν ἐσφαλμένη ἔστω θεογνωσία της ἐπαινέθηκε ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο ἐπάνω στόν Ἄρειο Πάγο, ἀλλά στράφηκε μέ ζῆλο στήν ἀληθινή θεογνωσία, στήν μοναδική Ἀλήθεια, στήν πίστη στόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό. Τώρα γιατί νά ἐπαινέσουμε τήν δαιμονική ἀθεΐα τῆς Γαλλίας. Ταιριάζει ἁπλῶς νά ἐρωτήσουμε: Ποῦ πηγαίνεις Εὐρώπη, μέ τέτοιους ἡγέτες; Quo vadis Europa? Καί νά ἀπαντήσουμε ὅτι πηγαίνουμε ὅλοι στόν βοῦρκο τοῦ Σηκουάνα, τοῦ ὁποίου σέ λίγες ὧρες ὁ παντοδύναμος Θεός μέ τήν καταιγίδα τῆς βροχῆς ἀχρήστευσε τά πολυδάπανα ἔργα καθαρισμοῦ του καί ἔδειξε ποιός εἶναι ὁ Κύριος τοῦ κόσμου, πού ἔθεσε τούς φυσικούς νόμους, καί ἑποπτεύει τή λειτουργία τους.

Παρουσιάζοντας παλαιότερα πρίν ἀπό τριάντα (30) χρόνια τά ἰδιαίτερα γνωρίσματα τοῦ Δυτικοευρωπαϊκοῦ καί τοῦ Ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ ὡς πέμπτο χαρακτηριστικό τοῦ πρώτου παρουσίαζα τήν ἀθεΐα καί ἔγραφα:

«Καί τέλος ἕνα πέμπτο χαρακτηριστικό, μολονότι μπορεῖ κανείς νά ἀπαριθμήσει περισσότερα. Εἶναι ἡ ἀπιστία, ἡ ἀθεΐα, ἡ ὁποία ἰδιαίτερα ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Διαφωτισμοῦ, ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Βολταίρου ἔχει κατασυντρίψει καί διαλύσει τόν πολιτισμό τῆς Δύσεως. Χάθηκε ἡ ἐπαφή μέ τόν οὐράνιο κόσμο, μέ τόν Χριστό, μέ τήν Ἐκκλησία. Χάθηκαν καί ἐξαφανίσθηκαν οἱ ἀρετές. Ὁ Βολταῖρος παθιασμένος φώναζε: “Τσαλαπατῆστε, γκρεμίστε τήν Ἐκκλησίαν”. Ὁ σκοτεινός αὐτός Διαφωτισμός τῆς ἀπιστίας καί ἀθεΐας δημιούργησε τήν Γαλλική Ἐπανάσταση, ἡ ὁποία ἐπί τέλους μετά ἀπό διακόσια χρόνια, ἄρχισε νά μελετᾶται κριτικά καί νά διαπιστώνεται ὅτι ἡ πολυδιαφημισθεῖσα Ἐπανάσταση προκάλεσε τοῦ κόσμου τά προβλήματα· ἐγκρέμισε ἕνα ὁλόκληρο πνευματικό κόσμο καί στό ὄνομα τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δημοκρατίας ἐξέθρεψε τήν ἀναρχία, τήν ἀχαλίνωτη ἐλευθερία, τήν ἔλλειψη σεβασμοῦ στήν πειθαρχία, τήν νομιμότητα, τήν τάξη. Ἔσβησαν ἡ πίστη στόν αἰώνιο κόσμο, πού μᾶς ἀποκάλυψε ὁ Θεός, καί οἱ ἀρετές πού πηγάζουν ἀπ᾽ αὐτόν, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀγάπη, ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Στήν ἀπιστία αὐτή συνετέλεσαν κατά τόν Κόντογλου, πολλοί διανοούμενοι τῆς Δύσεως «δαιμονόψυχοι, ἐλεεινοί ἄνθρωποι, πού μισήσανε τό Θεό, ὅπως ὁ Βολταῖρος, ὁ Νίτσε, ὁ Φρόϋντ, ὁ Σάρτρ»⁶.

Γράφει πολύ διδακτικά ὁ μεγάλος λογοτέχνης καί ἁγιογράφος Φώτης Κόντογλου, ὁ νέος Παπαδιαμάντης πού εἶχε ζήσει χρόνια στήν Γαλλία: «Ἡ ἀπιστία εἶναι θρονιασμένη στήν καρδιά μας… Οἱ ψυχές τῶν νέων εἶναι ρημαγμένες ἀπό τά ἄγρια ἔνστικτα, πού τά ἀνεβάσανε στήν ἐπιφάνεια ἀπό τά σκοτεινά τάρταρα τῆς ἀνθρώπινης φύσης, κάποιοι ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου, κάποιοι πνευματικοί ἀνθρωποφάγοι, πού ἀνάμεσά τους πρωτοστατεῖ ἕνας τρελλός λύκος λεγόμενος Νίτσε, μιά μούμια σάν παληόγρια, λεγόμενη Βολταῖρος, κάποιος ζοχαδιακός Φρόϋντ κι᾽ ἕνα πλῆθος ἀπό τέτοια ὄρνια καί κοράκια καί νυχτερίδες. Ὅσοι τούς θαυμάζανε, ἄς καμαρώσουνε σήμερα τά φαρμακερά μανιτάρια, πού φυτρώσανε μέσα στίς καρδιές καί στίς ψυχές τῆς γαγγραινιασμένης ἀνθρωπότητος»⁷.

• 1. Βλ. Ἰω. 8, 12: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσει ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς». Αὐτόθι 1, 9: «Ἦν τό φῶς τό ἀληθινόν, ὅ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». Αὐτόθι 12, 46: «Ἐγώ φῶς εἰς τόν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ ἐν τῇ σκοτίᾳ μή μείνη». Ματθ. 4, 16: «Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς». Καί πολλά ἄλλα.
• 2. Ἰω. 3, 19-20.
• 3. Βλ. σχετικά Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωροσ Ζησησ, «Κακή πρωτιά τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας. Καμμία Ὀρθόδοξη χώρα δέν νομοθέτησε ὑπέρ τοῦ γάμου τῶν Ὁμοφυλοφίλων», Θεοδρομία 25 (2023) 552-560 καί στό Διαδίκτυο.
• 4. Γιωργοσ Παπαθανασοπουλοσ, Ἐφημ. «Ἐλεύθερος Τύπος», Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2000.
• 5. Ἐφημ. «Τό Βῆμα», Κυριακή 7 Ἰανουαρίου 2001. Περισσότερα γιά ὅλα αὐτά εἰς Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωροσ Ζησησ, Ἀπό τήν Νίκαια τῆς Γαλλίας στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας. Ὁ Μ. Κωνσταντῖνος καί οἱ μικροί τῶν καιρῶν μας, Σειρά «Καιρός» 16, Θεσσαλονίκη 2001.
• 6. Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωροσ Ζησησ, Φραγκέψαμε. Ἡ εὐρωπαϊκή μας αἰχμαλωσία, Θεσσαλονίκη 1994.
• 7. Φωτη Κοντογλου, Μυστικά ἄνθη, σελ. 111-112 καί Κ. Καβαρνου, Ἑλλάς καί Ὀρθοδοξία, Ἀθῆναι 1987, σελ. 35, 44, 45.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI