Κήρυγμα Πρωτοπρεσβυτέρου Χαραλάμπους Μανώλη

«Υμείς δε φρόνιμοι εν Χριστώ» (Α΄ Κορ. δ΄10)

Εις την τιμήν και μνήμην των Δώδεκα μαθητών και Αποστόλων του Κυρίου αφιερωμένη η σημερινή εορτή, μας καλεί να σταθούμε ευλαβικά μπροστά τους. Είναι οι πρώτοι κήρυκες της Χριστιανικής μας πίστεως. Η οικουμένη ούτε γνώρισε ούτε θα γνωρίσει εργάτες ισάξιους των Αποστόλων. Αυτοί υπήρξαν οι εκλεκτοί, τους οποίους κάλεσε πλησίον Του ο Χριστός και τους ανέδειξε ως πρώτα στελέχη του έργου Του και της εκκλησίας Του.

Πώς όμως αυτοί δέχτηκαν την κλήση του Κυρίου; Να το θέμα της σημερινής μας ομιλίας. Δεν θα αναφερθώ στο θαύμα της σωτηρίας της ενορίας μας το οποίο εσείς γνωρίζετε καλύτερα από εμένα.  

α) Ομολογουμένως φάνηκαν «φρόνιμοι εν Χριστώ», αν και θεωρήθηκαν «μωροί δια Χριστόν». Η σοφή κρίση και ενέργειά των αποδεικνύεται εκ του ότι «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ», όπως μας πληροφορεί ο ιερός ευαγγελιστής Ματθαίος στο δ’ κεφ. 20 στίχο. Και είναι πράγματι αξιοθαύμαστη η γρηγοράδα και η προθυμία με την οποία οι άγιοι Απόστολοι ανταπεκρίθηκαν στην πρόσκληση του Σωτήρος Χριστού. Μόλις ο Κύριος απηύθυνε σ’αυτούς την πρόσκληση «δεύτε οπίσω μου και ποιήσω Υμάς αλιείς ανθρώπων», αμέσως χωρίς καμιά αναβολή και πρόφαση, εγκαταλείπουν τα πλοία και τα δίκτυα, περιουσία και επάγγελμα, ακόμη και τον γέροντα πατέρα των οι υιοί Ζεβεδαίου, και όλοι με μεγάλη προθυμία ακολούθησαν Αυτόν.

Παράδειγμα σπουδαίο για μας. Γιατί όπως κάλεσε εκείνους ο Χριστός, έτσι προσκαλεί και όλους εμάς στη βασιλεία του. Και έχει πολλή σημασία, εάν κι εμείς ως «φρόνιμοι εν Χριστώ», θα δεχθούμε με προθυμία την πρόσκληση, την οποία μας απευθύνει.

Ο Κύριος δε βιάζει κανένα. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν». Ούτε τους μαθητές Του κάλεσε με τη βία να τον ακολουθήσουν, ούτε όσους προσκαλεί στην βασιλεία Του, τους βιάζει να εισέλθουν. Εν τούτοις βεβαίωσε κάποτε ότι «η βασιλεία των ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» (Ματθ. ια΄12). Είπε δηλ. ότι όσοι επιθυμούν να βρουν ανοιχτή την πόρτα της βασιλείας των ουρανών, πρέπει να τρέξουν, να βιάσουν τον εαυτό τους και χωρίς αναβολή να δεχθούν τη θεία πρόσκληση. Να αρχίσουν αμέσως να βαδίζουν το δρόμο της μετάνοιας. Να ακολουθούν το δρόμο της αρετής και ντα κατευθύνονται προς τον ουράνιο προορισμό τους.

Δεν είναι βέβαια δύσκολο να καταλάβουμε γιατί δεν πρέπει να αναβάλουμε στο ζήτημα αυτό γιατί α) ο χρόνος του βίου μας είναι σύντομος. Πράγματι! Στρέψε λίγο το βλέμμα προς το παρελθόν σου, άνθρωπε, και αμέσως θα πεις «πότε πέρασαν τα χρόνια». Όπως λέγει το πνεύμα το Άγιο, δια του Αποστόλου Ιακώβου δ’14. Η ζωή σας είναι μηδαμινή∙ είναι ένας λεπτότατος ατμός, ο οποίος φαίνεται για λίγες στιγμές και ύστερα εξαφανίζεται.

β) θα είμεθα «φρόνιμοι εν Χριστώ» αν δεχθούμε την θεία πρόσκληση, όπως οι Απόστολοι, «ευθέως» χωρίς αναβολές, ει δυνατόν από την νεότητός μας. Ο νέος και η νεάνις ευρίσκονται ες την αρχήν του σταδίου της επιγείου ζωής των. Και είναι πολύ μεγάλη η διαφορά αν δεχθεί ο άνθρωπος την θεία πρόσκληση ευθύς εξ αρχής και περάσει όλο το στάδιο της ζωής του επί των γραμμών της ευσεβείας και της αρετής, παρά αν περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του εν αμαρτία και ασεβεία, έπειτα δε και να μετανοιώσει θα έχει να θρηνεί για την αμαρτωλή ζωή του. όσοι από νεαράς ηλικίας αποφασίζουν να ζουν ευσεβώς, επεξεργάζονται ενωρίτερα τον χαρακτήρα των. Είναι τα δενδρύλλια τα οποία γίνονται ευθυτενή από της τρυφερής των ακόμη καταστάσεως. Απορροφούν τους χυμούς της Θείας Χάριτος και παρουσιάζουν ενωρίς άνθη ευώδη και καρπούς αρετής. Είναι υπάρξεις αμόλυντοι και αποπνέουν το άρωμα της πνευματικής ευωδίας και φέρουν τον στολισμό της αγνότητας από της παιδικής ηλικίας. Ενώ ο προχωρημένος στην ηλικία έχει πίσω του μια ζωή γεμάτη από ρύπους και κηλήδες.

γ) Οι μη κληθέντες όμως από της πρώτης ώρας έχουν περισσότερη ανάγκη να τρέξουν να αποδεχθούν την κλήση του Θεού όταν τους δοθεί η σχετική αφορμή.

Είπαμε ότι είναι ευτύχημα, εάν από της νεότητός του καλλιεργηθεί ο άνθρωπος. Αλλά για το Θεό ουδείς καιρός είναι άκαιρος. Σε πολλούς απευθύνει την κλήση Του κατά την ανδρικήν, την μέσην, την προχωρημένη και την γεροντική ακόμη ηλικίαν.

Η δύναμη μάλιστα στης Θείας Χάριτος αποδεικνύεται περισσότερο θαυμαστή, όταν αποσπά από την αμαρτία ανθρώπους που επί έτη δούλευαν σ’ αυτήν.

Εκάλεσε εκ κοιλίας μητρός τον Ιωάννη τον βαπτιστή και τον ανέδειξε μέγαν. Εξ άλλου όμως εκάλεσε σε ώριμη ηλικία και ανέδειξε επίσης μέγαν απόστολόν Του τον Παύλο. Ομοίως οι άλλοι απόστολοι είχαν κάποια σχετική ηλικία όταν τους κάλεσε ο Χριστός. Και τόσοι άλλοι ανεδείχθησαν άγιοι και εκέρδησαν την βασιλείαν των ουρανών, αν και πολύ αργά γνώρισαν το Σωτήρα Χριστό. (Αυγουστίνος, Κυπριανός, Μαρία Αιγυπτία, ληστής επί του Σταυρού).  

Το μυστικό λοιπόν της σωτηρίας αυτών έγκειται ες το ότι, όταν ο Κύριος τους κάλεσε, αμέσως ανταποκρίθηκαν και απεδείχθησαν τοιοτοτόπως «φρόνιμοι εν Κυρίω».

Αγαπητοί μου. Στην Δευτέρα προς Κορινθίους επιστολήν του ο Απόστολος Παύλος (ε΄20) γράφει, εξ ονόματος και των άλλων αποστόλων, απευθυνόμενος προς όλους τους Χριστιανούς τα εξής συγκινητικά λόγια εν μεταφράσει.

Εμείς οι Απόστολοι – και οι κήρυκες του θείου λόγου – είμεθα πρεσβευταί και απεσταλμένοι του Θεού, δια να παρακαλέσουμε κάθε άνθρωπο εκ μέρους του Θεού.

Σας παρακαλούμε λοιπόν, εν ονόματι του Χριστού, να συμφιλιωθείτε με τον Θεό. Θα είναι λοιπόν μεγάλο ευτύχημα εάν ο καθένας σας, δεχθεί την κλήση του Θεού και εργαστεί με ζήλο και προσφέρει έργα άξια της βασιλείας των ουρανών. Αμήν.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI