Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Κυριακή Δ΄, 14 Ιουλίου 2019, ιερά μνήμη των Αγίων και θεοφόρων Πατέρων της εν Χαλκηδόνι Δ’ Οικουμενικής Συνόδου.

Ως “πεφωτισμένος” ιεράρχης, ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής μετέφερε την Ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου της Κρήτης στην Αμερική. Καημένο εκκλησίασμα, κακόμοιροι απλοί χριστιανοί, που σας έλαχε η διαποίμανση ενός εκ των κορυφαίων οικουμενιστών ρασοφόρων του 21ου αιώνα! Πόσο αποκαλυπτικά είναι αυτά που η Ιστοσελίδα Κατάνυξη ανέδειξε με τα δημοσιεύματά της για τούτο τον επίσκοπο! Πόσο θα βοηθηθεί ο ορθόδοξος πιστός της Αμερικής, αν κάνει τον κόπο και μελετήσει την ακόλουθη σειρά αποκαλυπτικών δημοσιεύσεων για τη δράση του, με τίτλο: “Νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου Οικουμενιστικά λεχθέντα και πραχθέντα” (Μέρος 1ον), (Μέρος 2ον) καί (Μέρος 3ον). 

Στο κήρυγμα αυτής της Κυριακής, όπως θα παρακολουθήσετε στο βίντεο που ακολουθεί, αποκαλύπτεται η πλάνη του ανθρώπου που πολλοί τον αποκαλούν Ελπιδοκτόνο. Κατ’ αυτόν λοιπόν:

– αιρετικός = εριστικός

– αιρετικός = καβγατζής

Διατύπωσε ανερυθρίαστα την εκτρωματική άποψη πως “οι άλλοι αδελφοί μας οι Χριστιανοί, οι οποίοι δεν είναι Ορθόδοξοι, δεν είναι αιρετικοί”.

Για τον Αμερικής, αιρετικός άνθρωπος δεν είναι εκείνος που καταδικάστηκε από τις Οικουμενικές Συνόδους για τις αιρετικές διδασκαλίες του, αλλά εκείνος που διασπείρει το μίσος μεταξύ των ανθρώπων.

Φαίνεται πως εκεί στην Αμερική διδάσκονται πλέον πως η Εκκλησία είχε λάθος Πίστη τόσες χιλιάδες χρόνια.

Αναλυτικότερα για το κήρυγμα που άκουσε ο αμερικάνος πιστός:

Αφού οριοθέτησε γεωγραφικά την περιοχή της Νίκαιας και της Χαλκηδόνας, ο Ελπιδοφόρος  εξηγεί πως αυτά τα λέει, για να ξέρουν οι πιστοί και να καταλαβαίνουν αυτά που ακούν στην Εκκλησία. Αυτό είναι δηλαδή το νόημα του κηρύγματος; Αυτό είναι που πρέπει πρωτίστως να μάθει ο πιστός χριστιανός, ακούγοντας κήρυγμα την ημέρα της εορτής των Πατέρων της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου; Πρωτίστως δεν έπρεπε να διατρανωθεί ότι αυτή η μεγάλη και σπουδαία Σύνοδος της Εκκλησίας μας έβαλε τέλος στην αίρεση του Μονοφυσιτισμού, που πολλά προβλήματα δημιούργησε με τις πλάνες του αρχιμανδρίτη Ευτυχούς, σχετικά με το πρόσωπο του Χριστού μας και την αιρετική του άποψη, της σύγκρασης των δύο φύσεων και της εξαφάνισης της ανθρώπινης φύσης από τη θεία φύση του Χριστού;

Αντί της γεωγραφίας, θα έπρεπε να δοθεί βάρος στον περίφημο Όρο και το Δόγμα της Χαλκηδόνας, που σφράγισε οριστικά τη διακήρυξη της Ορθόδοξης Πίστης. Που συμπλήρωσε το δόγμα σχετικά με τις δύο φύσεις του Χριστού, όπως διατυπώθηκε στην Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο και συγκεκριμένα στο πώς έγινε η ένωση της θείας με την ανθρώπινη φύση. Αποσαφήνισε τους όρους φύση, ουσία, πρόσωπο και υπόσταση.

Αλλά δυστυχώς, πού να τολμήσουν να αναφέρουν την ουσία και το νόημα αυτής της Συνόδου,που συγκλήθηκε από την ανάγκη καταπολέμησης της φοβερής αίρεσης του Μονοφυσιτισμού και του αιρετικού Ευτυχή. Και πού να τολμήσουν να αναφέρουν την καταδίκη της αμέσως προηγούμενης ληστρικής συνόδου, που συγκλήθηκε στην Έφεσο από τον υποστηρικτή του Ευτυχούς, αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β΄και τον Αλεξανδρείας Διόσκουρο και την αποκατάσταση των παρανόμως καθαιρεθέντων αυτής της ληστρικής συνόδου, όπως του Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανού.

Αυτά λέει ο Ελπιδοφόρος να τα καταλαβαίνουμε με τους σημερινούς όρους και τις σημερινές λέξεις. Μα υπάρχει περίπτωση η Αλήθεια της Πίστης μας να διατυπώνεται με διαφορετική ορολογία ανά εποχή; Να μεταλλάσσεται και να αναπροσαρμόζεται;

Συνεχίζει, λέγοντας πως πρέπει να μας γίνονται βίωμα και γνώση πού βρίσκονται οι περιοχές. Βίωμα και γνώση οφείλουμε να μας γίνουν οι Όροι των Οικουμενικών Συνόδων, ώστε να αναγνωρίζουμε την αίρεση αυτοστιγμεί και να την πολεμάμε.

Ακολούθως στο κήρυγμα, υποστηρίζει ότι η Σύνοδος της Χαλκηδόνας έγινε αιτία να αποκοπούν ολόκληρες περιοχές και να αποτελέσουν ξεχωριστές Εκκλησίες, όπως οι κόπτες της Αιγύπτου, οι Αρμένιοι κλπ.

Άμεσα επικυρώνει και υποστηρίζει τις αποφάσεις του Κολυμπαρίου, λέγοντας πως οι Αρμένιοι, που τους αγαπούμε και είναι αδερφοί μας… αυτοί είναι μια Εκκλησία (καλά κρατεί το Κολυμπάρι) που δεν δέχτηκε την Δ΄Οικουμενική Σύνοδο. Ακόμη εξηγεί, για τους λόγους που σας ανέφερα, ότι δεν δέχτηκαν την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο, αλλά ενώ πλησιάζει στο τέλος του κηρύγματος, δεν τολμά να αναφέρει την αίρεση του Μονοφυσιτισμού.

Ωραιοποιεί τα πράγματα, αναφέρει για τις ρίζες αυτών των Εκκλησιών  π.χ. τον Απόστολο Θωμά στις Ινδίες, αλλά εξακολουθεί να μην λέει τίποτα για την αίρεση του Μονοφυσιτισμού.

Και φτάνουμε στο 10ο λεπτό του κηρύγματος, για να μάθουμε μια μεταλλαγμένη ερμηνεία της έννοιας του αιρετικού. Μας λέει ότι αιρετικός δεν είναι αυτός που ανήκει σε άλλες Εκκλησίες, αυτός που δεν είναι Ορθόδοξος αλλά ο καβγατζής… Άκουσον…! άκουσον…!

Άρα τι γιορτάζουμε, κ. Ελπιδοφόρε, κατά την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο; Γιατί ενδύθηκες τα άμφια σου τα λαμπρά και λειτούργησες αυτή τη μεγάλη μέρα για την Ορθοδοξία μας; Γιατί βεβηλώνεις τη μνήμη αυτής της μεγάλης εορτής για την Πίστη μας; Τη μέρα αυτή, που κατατροπώθηκε η μεγάλη αίρεση του Μονοφυσιτισμού! Γιατί, εν τη ρύμη του λόγου σου, φαίνεται πως, κατά κάποιο τρόπο, οι Πατέρες της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου έκαναν ζημιά στους χριστιανούς και τους διέσπασαν σε κομμάτια. Μια χαρά ήταν πριν την Δ΄Οικουμενική Σύνοδο όλοι ενωμένοι… Ἀλλοίμονό σου αν φοβάσαι, Ελπιδοφόρε, να πεις το όνομα της αίρεσης που καταδίκασαν οι Άγιοι Πατέρες μας!

Το επαναλαμβάνει συνεχώς, για να το εμπεδώσει ο πιστός λαός, ότι αιρετικός δεν είναι αυτός που ανήκει σε μια άλλη Εκκλησία, που πιστεύει σε άλλο δόγμα, αλλά αυτοί που προκαλούν διχόνοιες και μίση. Και πως οι χριστιανοί από άλλες Εκκλησίες είναι αδέρφια μας και τους αγαπούμε. Κανείς δεν είπε, πάτερ, να τους μισούμε, αλλά να φανερώνουμε την αίρεση και πλάνη στην οποία βρίσκονται, για να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στην Ορθή Πίστη, την μόνη αληθινή και έτσι να σωθούν με τη Χάρη του Χριστού μας. Άρα, πάτερ, προς τι ο αιματηρός αγώνας των Αγίων Πατέρων μας εναντίον των αιρέσεων; Προς τι η σύγκληση των Οικουμενικών Συνόδων και μάλιστα της Δ΄Οικουμενικής, αν ήταν να μην καταδικαστεί η φοβερή αίρεση του Μονοφυσιτισμού;

Για κάτι μάταιο και ανούσιο, όπως το παρουσιάζετε, οι Πατέρες μας διένυαν τρομερές αποστάσεις και συμμετείχαν στις Οικουμενικές Συνόδους, ακόμα και με κίνδυνο της ζωή τους, όπως ο Άγιος Φλαβιανός που κακοποιήθηκε και θανατώθηκε από τους μονοφυσίτες παραβολάνους της ληστρικής Συνόδου της Εφέσου;

Και εν τέλει σαν συμπέρασμα βγάζουμε, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του Ελπιδοφόρου, πως αιρετικός δεν είναι αυτός που ανήκει σε άλλη Εκκλησία, αλλά αυτός που προκαλεί διχόνοιες μεταξύ των χριστιανών. Ακόμη ότι οι Πατέρες της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου διατυπώνοντας τον Όρο και το Δόγμα της Χαλκηδόνας, έφεραν ως αποτέλεσμα την αντίδραση των μονοφυσιτών και τη διαίρεση των χριστιανών. Κατά συνέπεια, οι Πατέρες της Δ΄Οικουμενικής Συνόδου είναι αιρετικοί… Κύριε, ελέησον!!!