Γράφει ο Mandatoras

Πόσο θα απασχολήσει ο νέος διωγμός της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία και το νέο σχίσμα με το κοινό Πασχάλιο;

Η είδηση

«Από 1 ως 3 Σεπτεμβρίου η Σύναξη όλων των Ιεραρχών του Φαναρίου στην Κωνσταντινούπολη.

Στη Σύναξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου αναμένεται να συμμετάσχουν περί τους 130 με 150 ιεράρχες, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες και Επίσκοποι από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των Μητροπολιτών των λεγόμενων Νέων Χωρών της Ελλάδος».

Πέρα από τα προφανή

Οι σύγχρονοι Επίσκοποι δυστυχώς έχουν απωλέσει με τα έργα και τους λόγους τους την εμπιστοσύνη μεγάλου μέρους του ποιμνίου. Ενώ ζούμε σε χρόνους πονηρούς για την Ορθοδοξία, εκείνοι αμφισβητούν ακόμα και τα προφανή, τα αυτονόητα.

Λόγου χάριν είναι προφανές πως ένας Μητροπολίτης δεν μπορεί να ανήκει σε δύο Συνόδους, είναι παράλογο και έξω από την εμπειρία της Εκκλησίας. Εάν για παράδειγμα συνεδρίαζε ταυτόχρονα με την εν λόγω Σύναξη στο Φανάρι και η Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι Μητροπολίτες των Νέων Χωρών πού θα βρίσκονταν; Οι μητροπολίτες των Νέων Χωρών σε ποιο από τα δύο σώματα θα έπαιρναν απουσία;

Φωνή λαού, οργή… Επισκόπου!

Αν εξετάσουμε τη στάση των Επισκόπων για τα ζητήματα που προφανώς στερούνται κοινής λογικής, τους βλέπουμε να προχωρούν δίχως αναστολές. Δίνουν μάλιστα την εντύπωση πως ούτε δίνουν σημασία, ούτε λογαριάζουν, ούτε φοβούνται τη φωνή του ποιμνίου.

Αντιγράφουν με επιτυχία μεθόδους επικοινωνιακής διαχείρισης από το στίβο της πολιτικής. Όταν πρόκειται για αναζήτηση ευθυνών επικαλούνται τη Σύνοδο, όταν όμως ακουστεί κάποια έστω μεμονωμένη φωνή διαμαρτυρίας, απαιτούν υπακοή στην Εκκλησία και με ύφος χιλίων Καρδιναλίων τελικά απαιτούν… «υπακοή στον Επίσκοπο»! Προοδευτικά μάλιστα θα λέγαμε πως έχουμε περάσει και στο επόμενο επίπεδο δεσποτοκρατίας, αφού έχει επιβληθεί η αφωνία του ποιμνίου. Και από χρήσιμους κατά τον τύπον Αγιορείτες προβάλλεται ως μεγαλύτερη αρετή η σιωπή. Το χάσμα μεταξύ Επισκόπων και ποιμνίου μεγαλώνει, οι μεν δρουν ανεξέλεγκτα, οι δε σιωπούν από φόβο.

Μύθος του «συνδρόμου του βραστού βατράχου»

Ο μύθος αποδίδεται στον Olivier Clerc, γάλλο συγγραφέα και φιλόσοφο, που χρησιμοποίησε μια ενδεικτική ιστορία με απλά λόγια, για να εξηγήσει τη συναισθηματική κόπωση, ένα είδος εξάντλησης από καταστάσεις από τις οποίες φαίνεται αδύνατο να ξεφύγει κάποιος. Έτσι συνεχίζει να την ανέχεται, μέχρι την καταστροφή. Ο μύθος λέει πως: «.. αν βάλετε ένα βάτραχο σε μια κατσαρόλα με νερό και αρχίσετε να το θερμαίνετε αργά, ο βάτραχος σταδιακά προσαρμόζει τη θερμοκρασία του σώματός του με αυτή του νερού. Μόλις το νερό φτάσει στο σημείο της ζέσης, ο βάτραχος είναι αδύνατο να το σκάσει, επειδή έχει ήδη σπαταλήσει όλη την ενέργειά του προσαρμόζοντας τη θερμοκρασία του και πλέον δεν έχει τη δύναμη να αποδράσει. Και αυτό δημιουργεί το εξής ερώτημα: τι ήταν αυτό που σκότωσε το βάτραχο; Ήταν το βραστό νερό ή η ανικανότητά του να αποφασίσει ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για να πηδήξει; Η αντιμετώπιση της επιδείνωσης με τη σιωπή, μας δημιουργεί τη θανάσιμη ψευδαίσθηση ότι είμαστε μια χαρά».

Το «Κοινό Ποτήριο» είναι κόκκινη γραμμή ή σημείο βρασμού;

Η εκκλησιαστική κατάσταση στην Ορθοδοξία μοιάζει επικίνδυνα με καζάνι που βράζει! Ο Οικουμενισμός βρίσκεται «επί θύραις» και εκείνοι που ορίστηκαν να φυλάττουν την πίστη αμώμητον δεν αναγνωρίζουν τον Παπισμό ως αίρεση, δεν αναγνωρίζουν τον Οικουμενισμό ως παναίρεση και αναγνωρίζουν (με τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου Κρήτης) τις αιρέσεις ως Εκκλησίες. Κάθε οικουμενιστική εκτροπή ανεβάζει λίγο ακόμα τη θερμοκρασία στο καζάνι. Δυστυχώς εκ των πραγμάτων φαίνεται πως οι οικουμενιστές Επίσκοποι είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν ταχέως με κάθε κόστος. Ήδη το νέο Σχίσμα στην Ουκρανία και το φρικτό Νομοσχέδιο 8371 που ψηφίστηκε πρόσφατα από την κυβέρνηση Ζελένσκι, απειλούν με αφανισμό την μαρτυρική και διωκόμενη Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η σύμπτωση του κοινού εορτασμού του Πάσχα του 2025 με τους παπικούς επιχειρείται να θεσμοθετηθεί και να διατηρηθεί, οπότε η απειλή ενός τρίτου σχίσματος είναι παραπάνω από ορατή. Η κατάσταση μάλιστα στο Περιβόλι της Παναγίας είναι έκρυθμη και τα σύννεφα ενός νέου διωγμού με ανεξέλεγκτες συνέπειες και διαστάσεις έχουν μαζευτεί απειλητικά πάνω από τον Άθωνα.

Αντιλαμβάνεται κανείς πως ούτε τυπική ούτε αθώα μπορεί να είναι η σύγκληση των Ιεραρχών του Φαναρίου 1-3 Σεπτεμβρίου 2024.

«Πρεσβείαις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, Χριστέ, τὴν ποίμνην σου διαφύλαττε, ἐκ λύκων λυμαινομένων αὐτήν»

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI