Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη

Άραγε ακόμα και με τόσα δεινά μπορούμε να αντιληφθούμε πού πάμε; 

«Φωνή ἐν ‘Ραμᾶ ἠκούσθη, θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς·Ραχήλ κλαίουσα τά τέκνα αὐτῆς, καί οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι ὅτι οὐκ εἰσιν» (Ματθ. 2,18) 

Ανείπωτες τραγωδίες, συγκλονιστικές καταστροφές, πρωτόγνωρες για την πατρίδα μας, βιώνει ο λαός μας. Απ’ άκρη σε άκρη αυτός ο τόπος καιροφυλακτεί με τον θάνατο και βρίσκεται αντιμέτωπος πότε με την μανιασμένη φωτιά και πότε με τις βιβλικές πλημμύρες.

Όπου και να στρέψουμε το βλέμμα μας, η καρδιά μας ματώνει μπροστά στο μέγεθος της συμφοράς! Μόνο με τη λέξη θεομηνία περιγράφεται αυτό που ζούμε.

Λένε η κλιματική αλλαγή… Σε παρόμοια αμαρτωλή κατάσταση στα Σόδομα και τα Γόμορρα -είναι ιστορικό γεγονός και όχι μύθος- … η κλιματική αλλαγή κατέστρεψε τα πάντα; Η κλιματική αλλαγή είναι που ευθύνεται ή οι αμαρτίες μας που παρόργισαν τον φιλεύσπλαχνο Θεό μας;

Τώρα με εμάς είναι ακόμη σοβαρότερα τα πράγματα γιατί ο Θεός έχει στείλει και έχει θυσιάσει ήδη τον Μονογενή Υιό Του. Έχει εισέλθει στην ανθρωπότητα ο Ίδιος ο Κύριος με την σάρκωση Του και μας φανερώθηκε και θαυματούργησε και κήρυξε για την Βασιλεία των Ουρανών. Ενώ τότε, στην Παλαιά Διαθήκη όχι ακόμα…

Επιμένουμε, δυστυχώς, να αυταπατόμαστε και να βουλιάζουμε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ στην αμαρτία απενεχοποιώντας τα πάντα…

Πόσο έχουμε λυπήσει τον καλό Θεό μας…!

Με την μεγάλη αμαρτωλότητά μας ανοίξαμε πόλεμο με τον Θεό.

Πόσο λυπήσαμε τον Χριστό μας για να φτάνει σε αυτό το σημείο της παιδαγωγίας.

Ο μακαριστός πνευματικός πατέρας μας, ο πατήρ Νικόλαος Μανώλης, αναφέρθηκε σε αυτά τα δεινά, που τα έβλεπε να έρχονται και το έλεγε με βαθύ πόνο. Αυτά που βίωνε η προσευχόμενη καρδιά του, όλα αυτά που εμείς οι σκληρόπετσοι και τυφλοί πνευματικά δεν μπορούσαμε καν να καταλάβουμε. Έλεγε τότε στις σχετικές ομιλίες του ότι μόνο η μετάνοια η εθνική και η προσωπική θα μας σώσει.

Άραγε ακόμα και με τόσα δεινά μπορούμε να αντιληφθούμε πού πάμε; Μπαίνουμε στον κόπο να δούμε πιο βαθιά, να δούμε ως Ορθόδοξος λαός την πνευματική διάσταση της υλικής πραγματικότητας;

Ο λαός έχει μεγάλη δύναμη στα χέρια του, αλλά δεν την εκμεταλλεύεται για το καλό του.

Τόσες πλημμύρες, τόσα κακά και δεν βγαίνει στους δρόμους, παρασύροντας και τους ιερείς του για λιτανεία και προσευχή. Κοιμόμαστε με μεγάλο νανουριστή το διάβολο που μας κρατάει χειροπόδαρα δεμένους με τις αμαρτίες μας. Μας έχει βάλει με την συγκατάθεση μας σε ένα τούνελ χωρίς έξοδο.

Μόνο η προσευχή μπορεί να μας γιατρέψει και να μας σώσει για άλλη μία φορά. Ο λαός θα πρέπει να αρχίσει να απαιτεί από τους ιερείς τα αυτονόητα της Πίστεως μας.

Έχει δύναμη στα χέρια του. Να ξεκολλήσουμε από τις οθόνες επιτέλους που μόνο μέσα από εκεί πολεμάμε…

Αυτή είναι η Κατήχηση πλέον.

Ποια πρέπει να είναι η στάση μας και πώς θα πρέπει να αντιδρούμε εν καιρώ μεγάλων πειρασμών και δοκιμασιών, μας το δείχνει η βαθιά πίστη εν Χριστώ αδελφών μας που προστρέχουν στην Σκέπη και Καταφυγή, στην μόνη αληθινή προστασία που δεν εγκαταλείπει ποτέ αλλά πάντοτε σώζει και αυτή είναι η προστασία της Παναγίας μας, των Αγίων μας και των Αρχαγγελικών δυνάμεων!

Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει όλη μας η ζωή να συνυφαίνεται με το Ορθόδοξο βίωμα. Ζούμε άραγε την Πίστη μας, βιώνουμε στην πράξη το Άγιο Ευαγγέλιο, πιστεύουμε ακράδαντα μέσα μας το «Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερον, ο αυτός και εις τους αιώνας»; (Προς Εβρ. 13, 8) Αν δεν έχουμε ενεργοποιήσει στη ζωή μας την Χάρη που λάβαμε με το Άγιο Βάπτισμα, τότε αδερφοί μου ως Ορθόδοξοι χριστιανοί γινόμαστε οι δυστυχέστεροι πάντων!

Αν όμως ζούμε εν μετανοία, ζούμε ευγνωμονούντες τον Χριστό μας, ζούμε προσευχόμενοι, τότε γνωρίζουμε πώς να σταθούμε απέναντι στις δυσκολίες που έρχονται, γνωρίζουμε που να προσφύγουμε για την αληθινή βοήθεια, και έχοντας μόνη ελπίδα στο Θεό, βιώνουμε τα θαύματα.

Ένα τέτοιο θαύμα μας περιγράφει τόσο όμορφα η πνευματική αδερφή μας κ. Τζένη Σώρου.  

Θαυματουργός ο Άγιος Αρχάγγελος Μιχαήλ, τρέχει με τις φτερούγες Του να βοηθήσει, όπου τον επικαλούνται!!

Πριν 19 χρόνια τέτοια μέρα στη γιορτή Του, ο Ν. Μαρμαράς Χαλκιδικής θα καιγόταν από πυρκαγιά. Η φωτιά από το βουνό με ιλιγγιώδη ταχύτητα του ανέμου έφτασε στα σπίτια του χωριού.

Οι κάτοικοι τα εγκατέλειψαν προσευχόμενοι στον Άγιο, που γιόρταζε εκείνη τη μέρα ως πολιούχος του χωριού.

Ο Μέγας Αρχάγγελος Μιχαήλ δεν καθυστέρησε λεπτό και με τη δύναμη του θαυματούργησε, γύρισε τον αέρα και έδιωξε τη φωτιά στο πίσω μέρος του βουνού. Το θαύμα αυτό το ζήσαμε παρόντες στο σπίτι μας, που σώθηκε από τον Άγιο, δι΄ ευχών του Αγίου Γέροντα μας!!

Δόξα τω Θεώ, την Κυριακή στην Λειτουργία ο ιερέας σφράγισε το θαύμα του Αγίου, που όπως είπε έγινε για χάρη μιας χούφτας χωρικών, που τίμησαν τον Άγιο στη Λειτουργία της γιορτής Του!”

Πόσο λυπηρό είναι αδερφοί η αδιαφορία μας στις λειτουργίες των Αγίων και πόσο χαρμόσυνο η επίσκεψη Τους στις δυσκολίες μας!!!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI