Αθανάσιος Μπόλλας
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Ο Αρχιεπίσκοπος Λέων, ο οποίος υπέγραψε την κοινή δήλωση, δεν έχει ακούσει τι λέει ο Άγιός του, ο Άγιος Λέων;

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

«Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ;
Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;»
[Β’ Κορ. 6, 15]

«Παρὰ δὲ τοῖς αἰρετικοῖς,
ὅπου Ἐκκλησία οὐκ ἔστιν,
ἀδύνατον ἁμαρτημάτων ἄφεσιν λαβεῖν»
[Κανόνας Συνόδου Καρχηδόνας]

Όλο και πιο απροκάλυπτα πλέον οι οικουμενιστικές εκτροπές διαδέχονται η μία την άλλη, ιδιαιτέρως μετά την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου (2016). Με θλίψη βλέπουμε να εντείνεται και να επιδιώκεται η αλλοίωση της Ορθοδόξου πίστεως και Εκκλησιολογίας, ο υποβιβασμός της σωτηριώδους σημασίας των δογμάτων, καθώς και η αθέτηση και υποτίμηση των Ιερών Κανόνων από πρόσωπα που έχουν ιερό χρέος να διαφυλάττουν όλα τα παραπάνω.

Η είδηση

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2022 υπογράφηκε κοινή δήλωση / διακήρυξη σχετικά με το Βάπτισμα, μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Φινλανδίας και της Ευαγγελικής Λουθηρανικής ψευδοεκκλησίας της Φινλανδίας. Στη δήλωση διαβάζουμε μεταξύ άλλων ότι: “Κανένα μέλος της μίας εκκλησίας που αποφασίζει να ενταχθεί στην άλλη δεν αναβαπτίζεται. Υπό αυτή την έννοια, οι εκκλησίες μας αναγνωρίζουν η μία την εγκυρότητα του Βαπτίσματος της άλλης. [..] Οι εκκλησίες μας έχουν κοινές ρίζες στον αδιαίρετο χριστιανισμό της πρώτης χιλιετίας. Μετά, η εξέλιξη του δόγματος έχει οδηγήσει σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Επομένως, έχουμε επίσης διαφορετικές ιδέες για το Βάπτισμα και τον τρόπο με τον οποίο τελείται. [..] Οι θεολογικοί διάλογοι μεταξύ των εκκλησιών μας και η καθημερινή συνύπαρξη των μελών μας μας έχουν προετοιμάσει για τη διατύπωση αυτού του κοινού μηνύματος για το Βάπτισμα. [..] Μαζί θέλουμε να δώσουμε μαρτυρία για το δώρο του Βαπτίσματος και να παροτρύνουμε όλους να μάθουν περισσότερα για αυτό”. (Ολόκληρη η δήλωση στο τέλος του άρθρου). [1]

Την κοινή δήλωση υπέγραψαν ο Αρχιεπίσκοπος Ελσίνκι Λέων με τον Λουθηρανό “αρχιεπίσκοπο” της Φινλανδίας Tapio Luoma, στον καθεδρικό “ναό” της Λουθηρανικής ψευδοεκκλησίας στο Τουρκού (Turku) , αφού είχε συμφωνηθεί πριν, στους “θεολογικούς” διαλόγους της 20ης και 21ης Σεπτεμβρίου. Οι εκπρόσωποι της Ορθόδοξης Φινλανδικής Εκκλησίας στους διαλόγους ήταν: ο Μητροπολίτης Όουλου Ηλίας, ο π. Heikki Huttunen, ο π. Mikael Sundqvist, και η Soili Penttonen.

Στις δηλώσεις που έκανε στους παρευρισκόμενους, κατά την υπογραφή του κειμένου, ο Αρχιεπίσκοπος Λέων ανέφερε μεταξύ άλλων: “Σε μια εποχή παρακμής των βαπτίσεων παιδιών, ελπίζω ότι μέσω αυτού του εγγράφου οι εκκλησίες μας θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν τη σημασία του βαπτίσματος με πιο προσιτό τρόπο. [..] Οι θέσεις μας μπορούν να οριστούν ως ένας αμφίδρομος διάλογος: με το δυτικό πολιτισμό και τον ορθόδοξο κόσμο. Η επιτυχία του είναι εξαιρετικά σημαντική, γιατί χάρη σε αυτόν γεννιούνται ευκαιρίες για ενίσχυση των οικουμενικών δεσμών στο μέλλον – ίσως μια ακόμη στενότερη σχέση μεταξύ Ορθοδόξων και Λουθηρανών στη Φινλανδία και στη διεθνή σκηνή.” [2]

Σχολιασμός

Το πρώτο εμφανές θεολογικό σφάλμα που βλέπει κανείς είναι ότι η Λουθηρανική αίρεση αποκαλείται με τον όρο “Εκκλησία” (“οι εκκλησίες μας αναγνωρίζουν την εγκυρότητα”, “διάλογοι μεταξύ των εκκλησιών μας” κ.λπ.), κατά παράβαση του Συμβόλου της Πίστεως, σύμφωνα με το οποίο οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε «Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν». Αυτό είναι συχνό φαινόμενο, ιδίως μετά την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου, όπου είχαμε συνοδικά αποδοχή του όρου (“ιστορικής ονομασίας”) “Εκκλησία” για τους αιρετικούς [3].

Βλέπουμε επίσης στην κοινή δήλωση να γίνεται λόγος για “διαφορετικές ιδέες για το Βάπτισμα και τον τρόπο με τον οποίο τελείται”. Εδώ φαίνεται καθαρά η προσπάθεια των Οικουμενιστών να υποβιβάσουν τις δογματικές διαφορές σε απλές διαφορές ιδεών. Η θεολογία δεν είναι ιδεολογία. Τα δόγματα, όπως σημειώνει ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, είναι “ἀποκεκαλυμμένες ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας, [..] εἶναι ἀπολύτως καθοριστικὰ γιὰ τὴν ἁγιοπνευματικὴ ζωὴ τῶν πιστῶν [..] Δὲν μπορεῖ σὲ καμία περίπτωση νὰ ὑποβιβάζεται ἢ νὰ παραθεωρεῖται τὸ δόγμα [..] ἡ μὴ ἀποδοχὴ τῶν δογμάτων σημαίνει ἔκπτωση ἀπὸ τὴν [..] ἐν Χριστῷ σωτηρία. Ἔτσι, οἱ δογματικὲς διαφορὲς μὲ τοὺς ἑτεροδόξους δὲν ἔχουν θεωρητικὴ ἁπλῶς σημασία οὔτε περιθωριακὲς ἐκκλησιαστικὲς συνέπειες, ἀλλὰ καίριο καὶ θεμελιώδη σωτηριολογικὸ χαρακτήρα.” [4].

Δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίζουμε την πίστη, το δόγμα, από το Βάπτισμα, αφού αυτά είναι αδιαίρετα, σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο: “πίστις και βάπτισμα δύο τρόποι συμφυείς αλλήλοις και αδιαίρετοι· πίστις μεν γαρ τελειούται δια του βαπτίσματος, βάπτισμα δε θεμελιούται δια της πίστεως” [5].

Το βάπτισμα, όπως μας παραδόθηκε από τον Σωτήρα Χριστό, γίνεται στο όνομα της Αγίας Τριάδος: “βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Ματθ. 28, 19)”. Ωστόσο, οι αιρετικοί Λουθηρανοί, έχοντας διατηρήσει από τους παπικούς την αίρεση του filioque, διαστρέφουν το Τριαδολογικό δόγμα, άρα και την τέλεση του Βαπτίσματος. Επίσης, όπως τονίζει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, με την τριπλή κατάδυση του βαπτιζομένου, οι Ορθόδοξοι ομολογούμε πάλι το δόγμα της Αγίας Τριάδος αλλά και το δόγμα της Οικονομίας του Χριστού για τη σωτηρία μας, δηλαδή τον θάνατο, την ταφή και την τριήμερο Ανάσταση του Κυρίου [6]. Όλα αυτά οι Λουθηρανοί τα καταργούν, τελώντας το ψευδοβάπτισμά τους δια ραντισμού και όχι με τριπλή πλήρη κατάδυση. Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά, για να φανεί ότι οι διαφορές που έχουμε με τους Λουθηρανούς ως προς το Βάπτισμα και την τέλεσή του δεν είναι απλά σε ιδέες αλλά σε δόγματα και άρα έχουν να κάνουν με τη σωτηρία μας.

Έπειτα, μπαίνοντας στο κύριο θέμα της κοινής δήλωσης, έχουμε την βλάσφημη αναγνώριση του ψευδοβαπτίσματος των Λουθηρανών ως έγκυρου, καθώς και τη συμφωνία για μη (ανα)βαπτισμό όσων Λουθηρανών έρχονται στην Ορθοδοξία. Άλλο ένα κατάλοιπο της ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου, στην οποία εμμέσως επικυρώθηκαν “θεολογικά” κείμενα, μεταξύ των οποίων κείμενο που αποκλείει τον (ανα)βαπτισμό των αιρετικών [7]. Το να είναι όμως έγκυρα και τα δύο βαπτίσματα καταργεί την Αγία Γραφή, όπου ο Απόστολος Παύλος μιλάει για ένα μόνο βάπτισμα, λέγοντας «Εἷς Κύριος, μία Πίστις ἕν Βάπτισμα» (Εφεσ. 4, 5), αλλά καταργεί και το Σύμβολο της Πίστεως, σύμφωνα με το οποίο οι Ορθόδοξοι ομολογούμε «ἓν βάπτισμα» και όχι δύο. Όπως λέει και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, βασιζόμενος στον Άγιο Κυπριανό και την Σύνοδο της Καρχηδόνος: “Εἶ δέ ἀληθές εἶναι τό βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν, ἀληθές δέ εἶναι καί τό τῆς Ὀρθοδόξου καί Καθολικῆς Ἐκκλησίας, λοιπόν δέν εἶναι ἕν βάπτισμα, καθώς ὁ Παῦλος βοᾶ, ἀλλά δύο, ὅπερ ἐστί ἀτοπώτατον” [8]. Μάλιστα, ο (επικυρωμένος από Οικουμενική Σύνοδο) Κανόνας της Συνόδου της Καρχηδόνας, σύμφωνα με τον οποίο “οἱ παρὰ αἱρετικοῖς βεβαπτισμένοι, προσερχόμενοι τῇ ἐκκλησίᾳ βαπτίζονται”, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι: “Παρὰ δὲ τοῖς αἰρετικοῖς, ὅπου Ἐκκλησία οὐκ ἔστιν, ἀδύνατον ἁμαρτημάτων ἄφεσιν λαβεῖν. [..] Ἁγιάσαι δὲ ἔλαιον οὐ δύναται ὁ αἱρετικός, ὁ μήτε θυσιαστήριον ἔχων, μήτε Ἐκκλησίαν.” [9]

Ο Αρχιεπίσκοπος Λέων, ο οποίος υπέγραψε την κοινή δήλωση, δεν έχει ακούσει τι λέει ο Άγιός του, ο Άγιος Λέων, ότι: “ουδείς αιρετικός αγιασμόν παρέχει δια των μυστηρίων” [10] ; Δεν σέβεται ούτε φοβάται τους Ιερούς Κανόνες που ορίζουν ότι “Ἐπίσκοπον ἢ Πρεσβύτερον αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν” [11] και ότι “Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, [..] τὸν μεμολυσμένον παρὰ τῶν ἀσεβῶν, ἐὰν μὴ βαπτίση, καθαιρείσθω” [12] ; Δεν λογαριάζει την Αγία Γραφή που μας διδάσκει: “Μὴ συνάπτετε στενὸν σύνδεσμον πρὸς τοὺς ἀπίστους. [..] Ποία δὲ συμφωνία μπορεῖ νὰ γίνῃ μεταξὺ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Σατανᾶ; Ἢ ποῖον μερίδιον δύναται νὰ ἔχῃ ἕνας πιστὸς μὲ ἕνα ἄπιστον;” [13] και υπογράφει αθεόφοβα βλάσφημες συμφωνίες με την αίρεση;

Όπως φαίνεται από τις δηλώσεις του, ο Αρχιεπίσκοπος Λέων ελπίζει ότι με μια τέτοια δήλωση θα αυξηθεί ο αριθμός των βαπτίσεων των παιδιών. Όμως η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν επιζητεί απλώς να γίνονται βαπτίσεις όπως λάχει, αλλά σημασία έχει οι βαπτίσεις να γίνονται σύμφωνα με την ορθή πίστη, ορθοδόξως, ώστε να υπάρχει πραγματική ωφέλεια για τον βαπτιζόμενο. Όπως διευκρινίζει χαρακτηριστικά ο Μέγας Αθανάσιος: “ο Σωτήρ ουκ απλώς ενετείλατο βαπτίζειν, αλλά πρώτον φησι, Μαθητεύσατε είθ’ ούτω. Βαπτίζετε εἰς ὄνομα Πατρὸς, καὶ Υἱοῦ, καὶ ἁγίου Πνεύματος· ἵν’ ἐκ τῆς μαθήσεως ἡ πίστις ὀρθὴ γένηται, καὶ μετὰ πίστεως ἡ τοῦ βαπτίσματος τελείωσις προστεθῇ. Πολλαὶ γοῦν καὶ ἄλλαι αἱρέσεις, λέγουσαι τὰ ὀνόματα μόνον, μὴ φρονοῦσαι δὲ ὀρθῶς, ὡς εἴρηται, μηδὲ τὴν πίστιν ὑγιαίνουσαν ἔχουσαι, ἀλυσιτελὲς [ανώφελο] ἔχουσι καὶ τὸ παρ’ αὐτῶν διδόμενον ὕδωρ, λειπόμενον εὐσεβείᾳ·” [14].

Στο τέλος των δηλώσεων του, ο Αρχιεπίσκοπος αποκαλύπτει την ήδη γνωστή και αναμενόμενη στόχευση που έχει μία τέτοιου είδους κοινή δήλωση, δηλαδή την ενίσχυση της πλάνης του Οικουμενισμού, αφού με χαρά δηλώνει ότι με τον διάλογο “γεννιούνται ευκαιρίες για ενίσχυση των οικουμενικών δεσμών”. Αδιαφορεί για την προτροπή του Ευαγγελίου που λέει: “εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν [τοῦ Χριστοῦ] οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε. ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς” (Β’ Ιωάν. 1, 10-11). Και όχι μόνο δεν νουθετεί ούτε απομακρύνεται από τους αιρετικούς Λουθηρανούς, αλλά αντιθέτως κάνει συμφωνίες και ευελπιστεί σε “ακόμη στενότερη σχέση” με αυτούς.

Δεν πρόκειται για Οικονομία

Ίσως προβάλλει κάποιος το αντεπιχείρημα ότι και στο παρελθόν η Εκκλησία μας δέχτηκε κάποιους αιρετικούς στους κόλπους της, χωρίς (ανα)βαπτισμό. Το επιχείρημα αυτό είναι παραπλανητικό και ύπουλο, καθώς είναι φανερό ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν πρόκειται ούτε γίνεται πουθενά λόγος για μια κατ’ Οικονομία πράξη προς όφελος της Εκκλησίας, αλλά για μία οργανωμένη προσπάθεια διαστροφής της Εκκλησιολογίας μας προς όφελος του Οικουμενισμού.

Στην Εκκλησιαστική Ιστορία, οι περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκε η Οικονομία κατά την είσοδο των αιρετικών στην Ορθοδοξία ήταν συγκεκριμένες και έγιναν για συγκεκριμένους λόγους και με συγκεκριμένα κριτήρια. Μην ξεχνάμε ότι, όπως τονίζει ο κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, “α­να­γνώ­ρι­ση μυ­στη­ρί­ων ἐ­κτός τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας δέν ὑ­φί­στα­ται. Ἁ­πλῶς ὑ­πάρ­χουν δι­α­βαθ­μι­σμέ­νοι τρό­ποι ἀ­πο­δο­χῆς τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν” [15]. Για την περίπτωση των Δυτικών (Παπικοί, Προτεστάντες, Λουθηρανοί κ. ά.) δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις της Οικονομίας, αφού:

• Σύμφωνα και με τους Κολλυβάδες Πατέρες, Άγιο Νικόδημο Αγιορείτη [16] και Άγιο Αθανάσιο Πάριο [17], δεν υπάρχει στις μέρες μας κάποια ανάγκη για αποδοχή τους χωρίς (ανα)βαπτισμό, όπως υπήρξε παλαιότερα, όταν γίνονταν δεκτοί μόνο με χρίσμα “διά μεγάλην οἰκονομίαν”. Η Οικονομία τότε είχε γίνει “δια τον βρασμόν του παπισμού και την τυραννίαν”, όμως πλέον δεν έχει θέση αφού “τώρα ὅπου τίποτες καθ’ ἡμῶν δέν ἰσχύει ἡ λύσσα τοῦ παπισμοῦ, τί πλέον οἰκονομία χρειάζεται; Ἡ οἰκονομία γάρ ἔχει μέτρα καί ὅρια καί δέν εἶναι παντοτινή καί ἀόριστος.” και “νυν ο της οικονομίας παρήλθε καιρός”. Συμπέρασμα: “Ὥστε, τῆς οἰκονομίας παρελθούσης, ἡ ἀκρίβεια καί οἱ ἀποστολικοί κανόνες πρέπει νά ἔχουν τόν τόπον τους”.
• Δεν τηρείται ο Ορθόδοξος τύπος του Βαπτίσματος, δηλαδή η τριπλή κατάδυση και ανάδυση, αλλά γίνεται διά ραντισμού ή επιχύσεως νερού. Παρόμοια περίπτωση αιρετικών υπήρξαν οι Ευνομιανοί, για τους οποίους οι Ιεροί Κανόνες όρισαν να μην εφαρμοστεί η Οικονομία σε περίπτωση επιστροφής, γιατί “παραχαράξαντες τόν τρόπον τῆς ὕλης τοῦ βαπτίσματος, εἰς μίαν μόνον κατάδυσιν ἐβαπτίζοντο” [18], αλλά αφού περάσουν από μια διαδικασία κατήχησης, “τότε αὐτούς βαπτίζομεν” [19]. Άρα την ίδια αντιμετώπιση θα πρέπει να έχουν και οι Λουθηρανοί, οι παπικοί κ.λπ. οι οποίοι είναι χειρότεροι των Ευνομιανών, σύμφωνα και με τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο: “ἐπιχύσεις δέτινες [..] καί ραντισμούς [..] ἐπινοήσαντες, ὥστε καί εἶναι καί ὁμολογεῖσθαι, παντή ἀβαπτίστους, καί χείρους των Εὐνομιανῶν” [20].
• Λόγω της αιρέσεως του filioque, δεν τηρείται ούτε το Ορθόδοξο είδος (επίκληση των Προσώπων της Αγίας Τριάδος) του Βαπτίσματος. Ανάλογη περίπτωση αιρετικών στους Κανόνες αποτελούσαν οι Σαβελλιανοί, για τους οποίους απορρίφθηκε η Οικονομία, γιατί “τάς τρεῖς ἐπικλήσεις διαφθείροντες, ἐδίδασκον, πώς ὁ Πατήρ καί ὁ Υἱός καί τό Πνεῦμα εἶναι ἕνα πρόσωπον” [21]. Άρα όπως ο Κανόνας δεν δέχτηκε τους “Σα­βελ­λια­νούς τούς υἱ­ο­πα­το­ρί­αν δο­ξά­ζον­τας” [22] χωρίς (ανα)βαπτισμό, το ίδιο θα πρέπει να γίνει και με τους Δυτικούς των οποίων η αίρεση του filioque παραπέμπει στην “υιοπατορία” των Σαβελλιανών [23]

Συμπερασματικά λοιπόν, όπως αναφέρει και ο π. Γεώργιος Μεταλληνός σε σχετικό του βιβλίο: “Η εφαρμογή της ακριβείας κρίνεται επιβεβλημένη. Ιδιαίτερα στην εποχή μας, που τα πάντα σχετικοποιούνται, ακόμη και στον εκκλησιαστικό χώρο, η εμμονή στην παράδοση των Αγίων είναι η ουσιαστικότερη αντίσταση στον γενικό κατήφορο, έστω και αν μια τέτοια στάση χλευάζεται ως «φανατική» και «στερουμένη αγάπης».” [24]

Προϊστορία

Η αποδοχή εγκυρότητας στο βάπτισμα των αιρετικών παραπέμπει στην παπική θεωρία της βαπτισματικής ενότητος, σύμφωνα με την οποία η βάση για την ενότητα δεν είναι η κοινή πίστη και τα μυστήρια, αλλά αρκεί το “κοινό” βάπτισμα. Βασιζόμενοι στην σχετική διατριβή του π. Πέτρου Heers [25], θα παρουσιάσουμε ενδεικτικά κάποιες χαρακτηριστικές ανακοινώσεις / συμφωνίες, όπου φαίνεται η εξάπλωση αυτής της αιρετικής θεωρίας, που ξεκίνησε από τους παπικούς και εξαπλώθηκε και στους “Ορθοδόξους” Οικουμενιστές:

• 1975, Ομολογία Θυατείρων, “όλοι οι Χριστιανοί πιστεύουν στο ίδιο βάπτισμα διά του οποίου όλοι έχουν γίνει μέλη του Σώματός Του, της Εκκλησίας”.
• 1993, Συμφωνία του Μπάλαμαντ, “αυτό που ο Χριστός ενεπιστεύθη στην Εκκλησία Του [..] δεν δύναται να θεωρήται ως η ιδιοκτησία της μιας μόνον από τις Εκκλησίες μας. Στα πλαίσια αυτά είναι προφανές ότι κάθε είδους αναβαπτισμός αποκλείεται”.
• 1995, Κοινό Ανακοινωθέν του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β΄και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, “παρακινούμε τους πιστούς μας, Καθολικούς και Ορθοδόξους, να ενισχύσουν το πνεύμα της αδελφότητας, το οποίο προέρχεται από το ένα βάπτισμα και από την συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή”.
• 1999, Κοινό Συμφωνιθέν για το Βάπτισμα και τη Μυστηριακή Οικονομία, “Τα Ορθόδοξα και Καθολικά μέλη της Σύσκεψής μας παραδέχονται [..] μία κοινή διδασκαλία και μία κοινή πίστη σε ένα βάπτισμα, παρά τις κάποιες αποκλίσεις στην πρακτική, οι οποίες, πιστεύουμε, δεν επηρεάζουν την ουσία του μυστηρίου. Παρακινούμεθα επομένως να δηλώσουμε ότι αναγνωρίζουμε επίσης ο ένας το βάπτισμα του άλλου ως ένα και το αυτό. Αυτή η αναγνώριση έχει πρόδηλες εκκλησιολογικές συνέπειες. Η Εκκλησία είναι η ίδια μαζί με το περιβάλλον κα το αποτέλεσμα του βαπτίσματος, και δεν είναι δικό μας δημιούργημα”.
• 2004, «Συμφωνητικό έγγραφο» του Εθνικού Συμβουλίου Εκκλησιών της Αυστραλίας, με το οποίο οι επισκοπές της Αυστραλίας των Πατριαρχείων της Κωνσταντινουπόλεως, Αντιοχείας και της Ρουμανίας αναγνωρίζουν το μυστήριο του Βαπτίσματος, που τελείται στις ετερόδοξες κοινότητες (Ρωμαιοκαθολικούς, Αντιχαλκηδονίους, Αγγλικανούς, Λουθηρανούς, Ουνίτες, Κονγκρενασιοναλιστές) και προωθούν τη χρήση ενός κοινού «Πιστοποιητικού Βαπτίσματος»

Είναι εμφανές λοιπόν πόσο ισχύει το συμπέρασμα από το Συνέδριο “Οικουμενισμός: Γένεση – Προσδοκίες – Διαψεύσεις” ότι: “Ἀμφότεροι, Παπισμὸς καὶ Προτεσταντισμός, χάνουν διαρκῶς τὸ κῦρος τους σὲ Ἀμερική, Εὐρώπη καὶ ἀπανταχοῦ τῆς γῆς. Μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ προσπαθοῦν νὰ καλυφθοῦν, νὰ ἀποκρύψουν τὴν ἀλλοτρίωση καὶ ἀπομάκρυνσή τους ἀπὸ τὴν μόνη καὶ ἀληθὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, νὰ κατοχυρώσουν τὴν μεγαλύτερη ἐκκλησιολογικὴ αἵρεση τῶν αἰώνων, ὅτι δηλαδὴ δὲν ὑπάρχει, ὅτι ἐξέλι­πε ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ὅτι ὅλες οἱ χριστιανικὲς ὁμολογίες διασώζουν στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητος, ὥστε νὰ μὴν προβληματίζονται οἱ πιστοὶ τους καὶ ἀναζητοῦν τὴν ἀληθὴ Ἐκκλησία καὶ τὴν σωτηρία τους.” [26].

Στο κλίμα αυτό της συνεχώς αυξανόμενης επικράτησης του Οικουμενισμού, είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε η αφυπνιστική φωνή του π. Αθανασίου Μητυλιναίου, ο οποίος ήδη από το 1984 εφιστούσε την προσοχή, λέγοντας: “Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναι, πρέπει να ‘χουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. [..] Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὰ ἀκούσατε; Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὸ καταλάβατε; Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο; Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο; Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει. Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει!” [27].

Κοινή Δήλωση για το Βάπτισμα
Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία της Φινλανδίας και Ορθόδοξη Εκκλησία της Φινλανδίας

«ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ὧν ἐποιήσαμεν ἡμεῖς, ἀλλὰ κατὰ τὸν αὐτοῦ ἔλεον ἔσωσεν ἡμᾶς διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως Πνεύματος ῾Αγίου» (Τιτ. 3:4-5)

«ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε» (Γαλ. 3:27)

Τα κείμενα της Καινής Διαθήκης μαρτυρούν την πεποίθηση της πρώτης Εκκλησίας ότι ο Θεός έχει αποφασίσει να χαρίσει στον κόσμο μία νέα και αθάνατη ζωή στέλνοντας τον Υιό Του, Ιησού Χριστό, για να πραγματοποιήσει το έργο της σωτηρίας προς όφελος της ανθρωπότητας και όλου του κόσμου. Το έργο της Σωτηρίας πραγματοποιήθηκε από τον Τριαδικό Θεό μέ την ενσάρκωση του Χριστού, τη δημόσια δράση, καθώς και τον θάνατο και την Ανάστασή Του.

Ο άνθρωπος γίνεται συμμέτοχος στη σωτηρία όταν στο Βάπτισμα «ενδύεται τον Χριστό». Το Βάπτισμα είναι και στις δύο εκκλησίες ένα μυστήριο. Σε αυτό, ο ίδιος ο Θεός μεταφέρει τον βαπτιζόμενο από τον θάνατο στη ζωή. Το βάπτισμα γίνεται στο όνομα του Τριαδικού Θεού χρησιμοποιώντας νερό, σύμφωνα με την εντολή του Αναστημένου Χριστού: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28:19). Με το Βάπτισμα, ο άνθρωπος εισέρχεται στην Εκκλησία, μια κοινότητα που η Καινή Διαθήκη περιγράφει ως το Σώμα του Χριστού. Ο βαπτισμένος άνθρωπος ως εξομολογούμενο μέλος αυτής της κοινότητας, λαμβάνει τη χάρη να ζήσει μια νέα εν Χριστώ ζωή.

Οι καθιερωμένες πρακτικές και στις δύο εκκλησίες και η κατανόηση της σημασίας μιας κοινής χριστιανικής μαρτυρίας στη χώρα μας βασίζονται στο γεγονός ότι μοιραζόμαστε αυτή τη χριστιανική πίστη και την κατανόηση της σημασίας του Βαπτίσματος που πηγάζει από αυτήν. Κανένα μέλος της μίας εκκλησίας που αποφασίζει να ενταχθεί στην άλλη δεν αναβαπτίζεται. Υπό αυτή την έννοια, οι εκκλησίες μας αναγνωρίζουν η μία την εγκυρότητα του Βαπτίσματος της άλλης.

Οι εκκλησίες μας έχουν κοινές ρίζες στον αδιαίρετο χριστιανισμό της πρώτης χιλιετίας. Μετά, η εξέλιξη του δόγματος έχει οδηγήσει σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Επομένως, έχουμε επίσης διαφορετικές ιδέες για το Βάπτισμα και τον τρόπο με τον οποίο τελείται. Αυτές εξετάστηκαν στους κοινούς μας θεολογικούς διαλόγους και στην έκθεση που θα δημοσιευτεί βάσει αυτών.

Οι θεολογικοί διάλογοι μεταξύ των εκκλησιών μας και η καθημερινή συνύπαρξη των μελών μας μας έχουν προετοιμάσει για τη διατύπωση αυτού του κοινού μηνύματος για το Βάπτισμα. Σήμερα αντιμετωπίζουμε ερωτήματα-προκλήσεις σχετικά με τη μετάδοση της χριστιανικής κληρονομιάς. Το ζωογόνο περιεχόμενο του Βαπτίσματος μπορεί να παραμείνει λιγότερο γνωστό σε πολλούς. Μαζί θέλουμε να δώσουμε μαρτυρία για το δώρο του Βαπτίσματος και να παροτρύνουμε όλους να μάθουν περισσότερα για αυτό.

Εγκρίθηκε από τη Σύνοδο των Επισκόπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Φινλανδίας στις 15 Μαρτίου 2022 και τη Γενική Σύνοδο της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της Φινλανδίας στις 5 Μαΐου 2022.

Παραπομπές:

• [1] Η κοινή δήλωση στα Αγγλικά, από την ιστοσελίδα της Ευαγγελικής Λουθηρανικής ψευδοεκκλησίας της Φινλανδίας: https://evl.fi
  Η κοινή δήλωση στα Φινλανδικά, από την ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Φινλανδίας: https://ort.fi
  Η κοινή δήλωση στα Ρωσικά, από την ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Φινλανδίας: https://ort.fi
  Σημείωση: Η μετάφραση στα Ελληνικά έγινε χρησιμοποιώντας ως βάση την Αγγλική έκδοση, ενώ οι άλλες δύο εκδόσεις χρησιμοποιήθηκαν για εξακρίβωση και τυχόν διορθώσεις.
• [2] Για τις δηλώσεις χρησιμοποιήθηκε με τη βοήθεια μετάφρασης, το άρθρο από την ιστοσελίδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Φινλανδίας (2/10/2022), με τίτλο “Cовместная декларация – в поддержку учения о значении Крещения”: https://www.ort.fi
  Για τα λοιπά στοιχεία της είδησης χρησιμοποιήθηκαν τα εξής:
  Άρθρο της σελίδας “Orthodox Christianity” (3/10/2022), με τίτλο “Finnish Orthodox and Evangelical Lutherans sign joint declaration on Baptism” https://orthochristian.com
  Άρθρο στο ιστολόγιο Τας Θύρας (4/10/2022), με τίτλο “Φινλανδία – Ο ηγέτης της Ευαγγελικής Λουθηρανικής αίρεσης και ο αρχιεπ. Λέων της Ορθοδόξου Εκκλησίας υπέγραψαν κοινή συμφωνία για το Βάπτισμα.” https://tasthyras.wordpress.com
• [3] “Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορική ὀνομασία τῶν ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν πού δέν εὑρίσκονται σέ κοινωνία μέ αὐτήν”
  -Κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» από την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου, παράγραφος 6.
  Βλ. και άρθρο του Μοναχού Σεραφείμ με τίτλο “Γιατί είναι αιρετική η Σύνοδος του Κολυμπαρίου (συνοπτικώς)”, παράγραφος “Τό Κολυμπάρι ἀποδέχθηκε τόν ὅρο «Ἐκκλησία» γιά τούς αἱρετικούς” https://agiosiosif.gr
• [4]  “Λέγοντας δόγματα τῆς πίστεως ἐννοοῦμε ἐκεῖνες τὶς ἀποκεκαλυμμένες ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας, ποὺ ἀμφισβητήθηκαν καίρια στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ διατυπώθηκαν μὲ κάθε σαφήνεια κατεξοχὴν ἀπὸ Οἰκουμενικὲς Συνόδους ἢ ἀπὸ Συνόδους, οἱ ὁποῖες ἔγιναν ἀποδεκτὲς καὶ βιοῦνται στὸ ἑξῆς ἀναμφισβητήτως ἀπὸ τὴ δογματικὴ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. [..] Τὰ δόγματα τῆς πίστεως θεμελιώνονται στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ στὴν ἐν Χριστῷ ἀποκάλυψη, καὶ χαρακτηρίζονται τόσο γιὰ τὴν αἰωνίως ἀδιαμφισβήτητη ὀρθότητά τους ὅσο καὶ γιὰ τὴ διαχρονικὴ ἐπικαιρότητά τους. Ἐξαιτίας τοῦ ἀλάθητου χαρακτήρα τους, τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἐμπνεόμενα ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, δὲ μποροῦν νὰ τροποποιηθοῦν ἀπὸ κανένα θεσμικὸ φορέα, οὔτε πολὺ περισσότερο ἀπὸ κάποιο μεμονωμένο πρόσωπο, ὅσο σημαντικὸ καὶ ἂν εἶναι αὐτό. [..] Τὰ δόγματα τῆς πίστεως εἶναι ἀπολύτως καθοριστικὰ γιὰ τὴν ἁγιοπνευματικὴ ζωὴ τῶν πιστῶν. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁμολογούμενα ἁγιάζουν τὸν ἄνθρωπο. [..] Ἡ ἁγιοπνευματικὴ ζωὴ τῶν πιστῶν, ὡς ἐν Χριστῷ ζωὴ στὸ πλαίσιο τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἐξαντλεῖται βέβαια στὴ διατύπωση τῶν δογμάτων. Ἁπλῶς, ἡ ἀλήθεια τῶν δογμάτων ὁριοθετεῖ μὲ κάθε δυνατὴ ἀκρίβεια τὸ πνευματικὸ περιεχόμενο τῆς ζωῆς τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὰ δόγματα πρακτικῶς διασφαλίζουν ἀπὸ κάθε παραχάραξη τὴν ἐκκλησιαστικὴ πνευματικὴ ἐμπειρία. Τὰ δόγματα δηλαδὴ εἶναι κανόνες τῆς πίστεως, ποὺ συμπυκνώνουν ταυτόχρονα καὶ τὸ περιεχόμενο ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ δογματικὴ ἀλήθεια νοεῖται καὶ ὡς πλήρωμα ζωῆς. Γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν μπορεῖ σὲ καμία περίπτωση νὰ ὑποβιβάζεται ἢ νὰ παραθεωρεῖται τὸ δόγμα. Ἔτσι, κατανοεῖται γιατί ὁ Α΄ Κανόνας τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁρίζει, ὅτι ἐκπίπτει καὶ ἀναθεματίζεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος δὲν ἀποδέχεται τὰ δόγματά της. Ἀπὸ τὰ παραπάνω εἶναι προφανὲς ὅτι τὰ δόγματα τῆς πίστεως συνδέονται ἄρρηκτα μὲ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ἡ μὴ ἀποδοχὴ τῶν δογμάτων σημαίνει ἔκπτωση ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πράγμα ποὺ συνεπάγει τὴν ἔκπτωση καὶ ἀπὸ τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία. Ἔτσι, οἱ δογματικὲς διαφορὲς μὲ τοὺς ἑτεροδόξους δὲν ἔχουν θεωρητικὴ ἁπλῶς σημασία οὔτε περιθωριακὲς ἐκκλησιαστικὲς συνέπειες, ἀλλὰ καίριο καὶ θεμελιώδη σωτηριολογικὸ χαρακτήρα.”
  – Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης
  Άρθρο με τίτλο “Η σημασία του δόγματος στους διαλόγους με τους ετεροδόξους” https://www.imkythiron.gr
• [5] Μέγας Βασίλειος, Περί του Αγίου Πνεύματος, κεφ. Ιβ’.  Patrologiae Graecae Cursus Completus, J.P.Migne. τόμος 32, στήλη 117Β (P.G. 32, 117Β) https://archive.org
• [6] “Η αναγκαιότητα της τριπλής καταδύσεως για την υπόσταση του Μυστηρίου ανταποκρίνεται στην δογματική του φύση. Δια της τριπλής καταδύσεως «ομολογούμεν το δόγμα της θεαρχικής Τριάδος κατά τας επικλήσεις εκφωνούμενον», αλλά και «το δόγμα της οικονομίας Χριστού του Θεού και Σωτήρος ημών, ου τον θάνατον μετά της ταφής και την τριήμερον ανάστασιν συμβολικώς εκτυπούσιν» οι τρεις καταδύσεις και αναδύσεις. Κατά τον άγιο Νικόδημο δεν πρόκειται περί απλού συμβολισμού, αλλά περί πραγματικότητος, διότι «αυτός εν αυτώ ενεργεί τον του Κυρίου θάνατον, ο άνθρωπος. Τουτέστιν αυτός ο βαπτιζόμενος αποθνήσκει και συνθάπτεται τω Χριστώ τω ύδατι του βαπτίσματος» (πρβλ. Ρωμ. 6, 9). Χωρίς τις καταδύσεις είναι «αδύνατον να γένηται εις ημάς το ομοίωμα του θανάτου του Χριστού και της τριημέρου ταφής».”
  – π. Γεώργιος Μεταλληνός
  Βιβλίο με τίτλο “Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα – Ερμηνεία και εφαρμογή του Ζ’ Κανόνος της Β’ Οικουμενικής Συνόδου από τους Κολλυβάδες και τον Κων/νο Οικονόμο” (συμβολή στην ιστορικοκανονική θεώρηση του προβλήματος περί του κύρους του δυτικού βαπτίσματος), Έκδοση Β’ επηυξημένη, Μεταφορά στην Νέα Ελληνική: Αθανάσιος Σ. Λαγουρός,Εκδόσεις «ΤΗΝΟΣ», Αθήνα 1996, Κεφάλαιο Α’ “Ερμηνεία του Κανόνος”, παράγραφος 1 “Εκκλησιολογικές προϋποθέσεις”. http://users.uoa.gr
• [7] “Στά πλαίσια αύτά, είναι προφανές ότι κάθε είδους άναβαπτισμός άποκλείεται”
  – Συμφωνία του Μπάλαμαντ του Λιβάνου (1993), παράγραφοι 13-14
  Περιοδικό ‘Επίσκεψις, τεύχος 496 (1993)
  Η ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου εμμέσως επικύρωσε την συμφωνία αφού: “ἐκτιμᾷ θετικῶς τά θεολογικά κείμενα πού ἐκδόθηκαν ἀπό αὐτήν [τή σχετική Ἐπιτροπή τοῦ ΠΣΕ…], τά ὁποῖα ἀποτελοῦν ἀξιόλογο βῆμα στήν Οἰκουμενική Κίνηση γιά τήν προσέγγιση τῶν Χριστιανῶν”
  -Κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» από την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου, παράγραφος 21.
  Βλ. και άρθρο του Μοναχού Σεραφείμ με τίτλο “Γιατί είναι αιρετική η Σύνοδος του Κολυμπαρίου (συνοπτικώς)”, παράγραφος “Τό Κολυμπάρι ἐπικύρωσε τίς αἱρέσεις τῶν Συνάξεων Πόρτο Ἀλέγκρε, Πουσάν, Μπαλαμάντ κ.ἄ.” https://agiosiosif.gr
• [8] Σχόλιο Αγίου Νικοδήμου στην ερμηνεία του 46ου (Μς’) Αποστολικού Κανόνα
  – “Πηδάλιον της νοητής νηός”, έκδοση Β’, εκδότη Κωνσταντίνου Γκαρπολά, Αθήνα 1841, σελ. 29-30. https://anemi.lib.uoc.gr
• [9] Κανόνας της Συνόδου της Καρχηδόνας (251 μ.Χ.) που επικυρώθηκε από την Πενθέκτη (ς’) Οικουμενική Σύνοδο (680/681 μ.Χ.) και συγκεκριμένα από τον 2ο (β’) Κανόνα της. https://el.orthodoxwiki.org
  “Πηδάλιον της νοητής νηός”, έκδοση Β’, εκδότη Κωνσταντίνου Γκαρπολά, Αθήνα 1841, σελ. 212. https://anemi.lib.uoc.gr
• [10] Άγιος Λέων, προς Νικήταν επιστολή, βλ. σχόλιο Αγίου Νικοδήμου στην ερμηνεία του 46ου (Μς’) Αποστολικού Κανόνα, στο “Πηδάλιον της νοητής νηός”, έκδοση Β’, εκδότη Κωνσταντίνου Γκαρπολά, Αθήνα 1841, σελ. 30. https://anemi.lib.uoc.gr
• [11] “Ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα, ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάττομεν. Τὶς γὰρ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου.”
  – 46ος (Μς’) Αποστολικός Κανόνας. http://users.uoa.gr
• [12] “Ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, τὸν κατὰ ἀλήθειαν ἔχοντα βάπτισμα, ἐὰν ἄνωθεν βαπτίσῃ, ἢ τὸν μεμολυσμένον παρὰ τῶν ἀσεβῶν, ἐὰν μὴ βαπτίση, καθαιρείσθω, ὡς γελῶν τὸν σταυρόν, καὶ τόν τοῦ Κυρίου θάνατον, καὶ μὴ διακρίνων ἱερέας ψευδοϊερέων.”
  – 47ος (Μζ’) Αποστολικός Κανόνας. http://users.uoa.gr
• [13] “Μὴ γίνεσθε ἐτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; Τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; Τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; Ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;”
  Ερμηνεία Παναγιώτη Ν. Τρεμπέλα:
  “Μὴ συνάπτετε στενὸν σύνδεσμον πρὸς τοὺς ἀπίστους, μὲ τοὺς ὁποίους δὲν ἠμπορεῖτε νὰ ἀποτελέσετε ταιριαστὸ ζευγάρι, ὥστε νὰ ἐμβαίνετε εἰς τὸν ἴδιον ζυγὸν μαζί τους. Διότι ποῖος συνεταιρισμὸς ἠμπορεῖ νὰ ὑπάρχῃ μεταξὺ δικαιοσύνης καὶ ἀνομίας; Ποία δὲ ἐπικοινωνία μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους; Ποία δὲ συμφωνία μπορεῖ νὰ γίνῃ μεταξὺ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Σατανᾶ; Ἢ ποῖον μερίδιον δύναται νὰ ἔχῃ ἕνας πιστὸς μὲ ἕνα ἄπιστον;”
  – Προς Κορινθίους Β’ επιστολή, κεφ. 6, στ. 14-15
  https://www.agia-aikaterini-larissis.com
• [14] Μέγας Αθανάσιος, Κατά Αρειανών 2, 42-43. Patrologiae Graecae Cursus Completus, J.P.Migne. τόμος 26, στήλη 237Β (P.G. 26, 237B) https://books.google.gr
• [15] Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, Εισήγηση με θέ­μα: «Μπο­ρεῖ μί­α Σύ­νο­δος Ὀρ­θο­δό­ξων νά προσ­δώ­σει ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό­τη­τα στούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους καί νά ὁ­ρι­ο­θε­τή­σει δι­α­φο­ρε­τι­κά τήν ἕ­ως τώ­ρα ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας;» για την θεολογική-επιστημονική ημερίδα με τίτλο: «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ – Με­γά­λη προ­ε­τοι­μα­σί­α, χω­ρίς προσ­δο­κί­ες» (23/3/2016) https://aktines.blogspot.com
• [16] “Ὁ παπισμός τότε ἤκμαζε, καί ὅλας τάς δυνάμεις των τῆς Εὐρώπης βασιλέων εἶχεν εἰς τάς χεῖρας του, τό δέ βασίλειον τό ἰδικόν μας ἔπνεε τά λοίσθια. Ὅθεν ῆτον ἀνάγκη, ἄν ἡ οἰκονομία αὐτή δέν ἐγίνετο, νά ἐγείρη τά Λατινικά γένη ὁ Πάπας κατά τῶν Ἀνατολικῶν, νά αἰχμαλωτίζουν, νά φονεύουν, καί ἄλλα μύρια εἰς αὐτούς νά κάμνουν δεινά. Ἀλλά τώρα ὅπου κακά τοιάυτα δέν δύνανται εἰς ἡμᾶς νά κάμνουν, μέ τό νά ἐπέστησεν εἰς ἡμᾶς ἡ θεία πρόνοια φύλακα τοιοῦτον, ὅπου καί αὐτῶν ἐκείνων τῶν ἀγέρωχων εἰς τέλος κατέβαλε τήν ὀφρύν, τώρα λέγω, ὅπου τίποτες καθ’ ἡμῶν δέν ἰσχύει ἡ λύσσα τοῦ παπισμοῦ, τί πλέον οἰκονομία χρειάζεται; Ἡ οἰκονομία γάρ ἔχει μέτρα καί ὅρια. Καί δέν εἶναι παντοτινή, καί ἀόριστος. [..] Βέβαια κακή οἰκονομία εἶναι αὐτή, ὅταν διά μέσου αὐτῆς, οὔτε τούς Λατίνους ἠμποροῦμεν νά ἐπιστρέψωμεν, καί ἡμεῖς παραβαίνομεν τήν ἀκρίβειαν τῶν Κανόνων, καί δεχόμεθα τῶν αἱρετικῶν τό ψευδοβάπτισμα. «Οἰκονομητέον γάρ μή παρανομητέον», λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος. [..] Λοιπόν, ὅταν ἕως τότε, κατά τήν μαρτυρίαν τῶν ἰδίων ἐχθρῶν, οἱ Ἀνατολικοί τους ἐβάπτιζον, δῆλον, ὅτι διά μεγάλην οἰκονομίαν ὕστερον ἐμεταχειρίσθηκαν τόν τοῦ μύρου τρόπον, ἐπειδή δέν συνέφερεν εἰς τήν ἐσχάτην ἀσθένειαν τοῦ ἡμετέρου γένους, νά ἐξάψουν ἐπιπλέον τήν μανίαν τοῦ παπισμοῦ, καί μέ τοῦτο ἀκόμη, ὡσάν ὅπου τότε κατήργησαν καί ἄκυρα ἐποίησαν τα ἐν τή Φλωρεντία κακῶς γενόμενα, καί πολύς διά ταῦτα ῆτον ὁ Λατινικός βρασμός. Ὥστε, τῆς οἰκονομίας παρελθούσης, ἡ ἀκρίβεια, καί οἱ Ἀποστολικοί Κανόνες πρέπει νά ἔχουν τόν τόπον τους.”
  – Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
  Σχόλιο στην ερμηνεία του 46ου (Μς’) Αποστολικού Κανόνα, “Πηδάλιον της νοητής νηός”, έκδοση Β’, εκδότη Κωνσταντίνου Γκαρπολά, Αθήνα 1841, σελ. 32. https://anemi.lib.uoc.gr
• [17] “Τινές, πάθει μᾶλλον, ἤ καί ἀμαθείᾳ κινούμενοι, εἰσέτι καί νῦν ἀντιλέγειν ἐθέλουσι, τήν φερομένην [συνοδικήν] διάταξιν [τοῦ 1484] προβάλλοντες, τήν μύρῳ δεχομένη τούς ἀπό Λατίνων ἐπιστρέφοντας, οὐ,οὗ συνίασι δέ, πρῶτον μέν ὅτι οἰκονομία οἱ τότε χρώμενοι, δια τόν βρασμόν τοῦ παπισμοῦ καί τήν τυραννίαν οὕτως ἐτύπωσαν, οὕτως ἐτύπωσαν. Ἀλλά νύν ὁ τῆς οἰκονομίας παρῆλθε καιρός. Ὅτι φύλακα ἐπέστησεν ἡμῖν ἡ Θεία Πρόνοια καί οὐκέτι καθ’ ἡμῶν ἰσχύσει ἡ παπική μανία.”
  – Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος
  “Επιτομή των θείων της πίστεως δογμάτων”, έκδοση Εν Λειψία της Σαξωνίας, 1806, ενότητα “Περί Μυστηρίων”, κεφάλαιο Α’ “Περί του Αγίου Βαπτίσματος”, σελ. 352, σχόλιο https://anemi.lib.uoc.gr
• [18] Σχόλιο Αγίου Νικοδήμου στην ερμηνεία του 46ου (Μς’) Αποστολικού Κανόνα, “Πηδάλιον της νοητής νηός”, έκδοση Β’, εκδότη Κωνσταντίνου Γκαρπολά, Αθήνα 1841, σελ. 31. https://anemi.lib.uoc.gr
• [19] “Εὐνομιανοὺς μέντοι τοὺς εἰς μίαν κατάδυσιν βαπτιζομένους, [..] πάντας τοὺς ὑπ’ αὐτῶν θέλοντας προστίθεσθαι τῇ ὀρθοδοξίᾳ, ὡς Ἕλληνας δεχόμεθα· καὶ τὴν πρώτην ἡμέραν ποιοῦμεν αὐτοὺς Χριστιανούς, τὴν δὲ δευτέραν κατηχουμένους· εἶτα τῇ τρίτῃ ἐξορκίζομεν αὐτούς, μετὰ τοῦ ἐμφυσᾷν τρίτον εἰς τὸ πρόσωπον, καὶ εἰς τὰ ὦτα, καὶ οὕτω κατηχοῦμεν αὐτούς, καὶ ποιοῦμεν χρονίζειν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ ἀκροᾶσθαι τῶν γραφῶν, καὶ τότε αὐτοὺς βαπτίζομεν.”
  – 7ος (Ζ’) Κανόνας 2ας (Β’) Οικουμενικής Συνόδου. http://users.uoa.gr
  και 95ος (ϞΕ’) Κανόνας Πενθέκτης (Στ’) Οικουμενικής Συνόδου. http://users.uoa.gr
• [20] “Φεῦ κατά ἀλήθειαν τοῖς φιλοκοαινοτόμοις Παπισταίς. Εἰς οἵαν ἐξώκειλαν κατάστασιν, τό μέν θεῖον ὄντως καί ἅγιον καί Ἀποστολικόν ἀθετήσαντες βάπτισμα, ἐπιχύσεις δέτινες ἤτοι βραχύτατας κατά κορυφήν μόνον, καί ραντισμούς κατά μέτωπον δια τριχῶν χοιρείων ἐπινοήσαντες, ὥστε καί εἶναι καί ὁμολογεῖσθαι, παντή ἀβαπτίστους, καί χείρους των Εὐνομιανῶν. Εἶγε ἐκεῖνοι εἰς τρεῖς μέν οὐκ ἐβάπτιζον καταδύσεις, κατα τήν Ἀποστολικήν διάταξιν, ἐβάπτιζον γέμην τοὐλάχιστον εἰς μίαν. Ἀλλ’ οὗτοι ἀπό μίας ὅλως οὖ βαπτίζουσιν, οὔτε γούν εἰς μίαν, ἀλλά παρά τάς λεπτάς ἐπχύσεις, καί τούς ραντισμούς.”
  – Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος
  “Επιτομή των θείων της πίστεως δογμάτων”, έκδοση Εν Λειψία της Σαξωνίας, 1806, ενότητα “Περί Μυστηρίων”, κεφάλαιο Α’ “Περί του Αγίου Βαπτίσματος”, σελ. 350, σχόλιο https://anemi.lib.uoc.gr
• [21] “Οἱ Σαβελλιανοί [παραχαράξαντες] τόν τρόπον τοῦ εἴδους τοῦ βαπτίσματος, ταῦτον εἰπεῖν τάς τρεῖς ἐπικλήσεις διαφθείροντες, ἐδίδασκον, πώς ὁ Πατήρ καί ὁ Υἱός καί τό Πνεῦμα εἶναι ἕνα πρόσωπον.”
  – Σχόλιο Αγίου Νικοδήμου στην ερμηνεία του 46ου (Μς’) Αποστολικού Κανόνα, “Πηδάλιον της νοητής νηός”, έκδοση Β’, εκδότη Κωνσταντίνου Γκαρπολά, Αθήνα 1841, σελ. 31. https://anemi.lib.uoc.gr
• [22] “Σαβελλιανούς, τοὺς υἱοπατορίαν διδάσκοντας, καὶ ἕτερά τινα καὶ χαλεπὰ ποιοῦντας [..] πάντας τοὺς ὑπ’ αὐτῶν θέλοντας προστίθεσθαι τῇ ὀρθοδοξίᾳ, ὡς Ἕλληνας δεχόμεθα· καὶ τὴν πρώτην ἡμέραν ποιοῦμεν αὐτοὺς Χριστιανούς, τὴν δὲ δευτέραν κατηχουμένους· εἶτα τῇ τρίτῃ ἐξορκίζομεν αὐτούς, μετὰ τοῦ ἐμφυσᾷν τρίτον εἰς τὸ πρόσωπον, καὶ εἰς τὰ ὦτα, καὶ οὕτω κατηχοῦμεν αὐτούς, καὶ ποιοῦμεν χρονίζειν εἰς τὴν ἐκκλησίαν, καὶ ἀκροᾶσθαι τῶν γραφῶν, καὶ τότε αὐτοὺς βαπτίζομεν.”
  – 7ος (Ζ’) Κανόνας 2ας (Β’) Οικουμενικής Συνόδου. http://users.uoa.gr
  και 95ος (ϞΕ’) Κανόνας Πενθέκτης (Στ’) Οικουμενικής Συνόδου. http://users.uoa.gr
• [23] “Το f­i­l­i­o­q­ue,τό ὁ­ποῖ­ο,εἰ­σά­γον­τας τήν ἰ­δι­ό­τυ­πη «υἱ­ο­πα­το­ρί­α» στήν ἐκ­πό­ρευ­ση τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, πα­ρα­πέμ­πει στήν «θε­ο­μά­χον τοῦ Σα­βελ­λί­ου συ­στο­λήν», κα­τά τόν Ἅ­γιο Γρη­γό­ριο τόν Πα­λα­μᾶ, ἤ στό «δόγ­μα τοῦ Σα­βελ­λί­ου», κα­τά τόν Ἅ­γιο Μᾶρ­κο τόν Εὐ­γε­νι­κό (βλ.M­a­n­si­3­1­A,832C), ἤ «εἰς ἕ­τε­ρόν τι τέ­ρας ἡ­μι­σα­βέλ­λιον», κα­τά τόν Μέ­γα Φώ­τιο (PG102, 289ΑΒ).”
  – Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης
  Εισήγηση με θέ­μα: «Μπο­ρεῖ μί­α Σύ­νο­δος Ὀρ­θο­δό­ξων νά προσ­δώ­σει ἐκ­κλη­σι­α­στι­κό­τη­τα στούς ἑ­τε­ρο­δό­ξους καί νά ὁ­ρι­ο­θε­τή­σει δι­α­φο­ρε­τι­κά τήν ἕ­ως τώ­ρα ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας;» για την θεολογική-επιστημονική ημερίδα με τίτλο: «ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ – Με­γά­λη προ­ε­τοι­μα­σί­α, χω­ρίς προσ­δο­κί­ες» (23/3/2016) https://aktines.blogspot.com
• [24] π. Γεώργιος Μεταλληνός, Βιβλίο με τίτλο “Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα – Ερμηνεία και εφαρμογή του Ζ’ Κανόνος της Β’ Οικουμενικής Συνόδου από τους Κολλυβάδες και τον Κων/νο Οικονόμο” (συμβολή στην ιστορικοκανονική θεώρηση του προβλήματος περί του κύρους του δυτικού βαπτίσματος),
  Έκδοση Β’ επηυξημένη, Μεταφορά στην Νέα Ελληνική: Αθανάσιος Σ. Λαγουρός,Εκδόσεις «ΤΗΝΟΣ», Αθήνα 1996, Κεφάλαιο “Επιλεγόμενα”. http://users.uoa.gr
• [25]  π. Πέτρος Heers
  Από τα πρακτικά του επιστημονικού Συνεδρίου (2004) με τίτλο “Οικουμενισμός: Γένεση – Προσδοκίες – Διαψεύσεις”, “Το Μυστήριο του Βαπτίσματος και η ενότητα της Εκκλησίας – Η ιδέα της «Βαπτισματικής Ενότητας» και η αποδοχή της από τους Ορθοδόξους Οικουμενιστές”, Κεφάλαιο “Η αναγνώριση του αιρετικού Βαπτίσματος καθεαυτό από τους Ορθοδόξους Οικουμενιστές” https://www.impantokratoros.gr
• [26] Πορίσματα Διορθόδοξου Θεολογικού Συνεδρίου με θέμα: “Οικουμενισμός: Γένεση – Προσδοκίες – Διαψεύσεις”, που διοργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 2004. Περιοδικό “Θεοδρομία”, τεύχος 4ο, Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2004.
  https://www.theodromia.gr – https://www.impantokratoros.gr
• [27] “Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναι, πρέπει να ‘χουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω …πάμπολλα. Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸν Οἰκουμενισμό. Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὰ ἀκούσατε; Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὸ καταλάβατε; Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο; Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο; Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει. Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει. Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θά ‘χουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, …ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. Παρακαλῶ προσέξατέ το.” π. Αθανάσιος Μυτιληναίος. Ομιλια (02/08/1994)  νούμερο 173 στην Σοφία Σειράχ (51:15). http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/sofia_seirax/sofia_seirax_173.mp3

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Ο Αρχιεπίσκοπος Φινλανδίας μαζί με τον Λουθηρανό, για προσκυνηματική επίσκεψη στο Φανάρι
– “Φιλανθρωπική” βεβήλωση Ναού στο Ελσίνκι
– Φινλανδική Εκκλησία και Θ.Κοινωνία gluten-free