«Ἄν ἀκολουθῇς αὐτές τίς παραγγελίες, δέν θά μπορέσουν οἱ ἐχθροί νά φανοῦν ἀνώτεροι ἀπό σένα κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 49ον

«Ἐν σαρκί γάρ περιπατοῦντες οὐ κατά σάρκα στρατευόμεθα· τά γάρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλά δυνατά τῷ Θεῷ πρός καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· λογισμούς καθαιροῦντες καί πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατά τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καί αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Χριστοῦ, καί ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή» (Πρός Β΄ Κορ. 10, 3-6).

Ἕνα ἄλλο εἶδος πολέμου τῶν δαιμόνων ἐναντίον τῆς καθημερινῆς προσευχῆς εἶναι ὁ λογισμός πού ὑποβάλλουν γιά τήν ἀναβολή τοῦ καθημερινοῦ ἀτομικοῦ κανόνα. Ὅπως ἐπίσης καί ἡ κλοπή τοῦ προσωπικοῦ χρόνου τῶν ἀδελφῶν, μέ τήν προτροπή νά συνεχίζουν τόν ὕπνο ἤ τό ἐργόχειρο, ἐνῶ ἤδη σήμανε ἡ ὥρα τῆς Ἀκολουθίας.

Ἐπίσης κατά ὥρα τῆς Θείας Λατρείας πολλές φορές ὁ παμμίαρος δαίμονας τῆς βλασφημίας φέρνει ἀπρεπεῖς, ἀσεβεῖς, μά κυρίως φέρνει βλάσφημους κατά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων καί συνήθως «δυσεξαγόρευτους» λογισμούς γιά τόν ἀδελφό. 

Διότι μέ τέτοιους φρικτούς λογισμούς προσπαθεῖ ὁ δαίμονας νά ἀναγκάσει γιά νά ἐγκαταλείψει τήν προσευχή αὐτός ὁ ἀδελφός ἤ γιά νά ἀπελπισθεῖ κάθε ἕνας πιστός ἀγωνιστής. Ἀφοῦ τούς ἀπεμακρύνει ἀπό τήν προσευχή καί ἄλλους ἀπό τά Θεῖα Μυστήρια, ὅσοι δέν ἐξαγορεύονται σέ Πνευματικό προσπαθεῖ νά τούς ὁδηγήσει σέ παραφροσύνη.

Ὁ πόλεμος τῆς βλασφημίας ὀφείλεται στήν ὑπερηφάνεια καί τήν κατάκριση, ἀλλά περισσότερο ὀφείλεται στό φθόνο τῶν δαιμόνων ὅταν εἰσχωρεῖ μέσα στήν διάνοια ἁπλῶν ἀλλά ἀκεραίων ἀδελφῶν. Τά ὅπλα κατά αὐτῶν τῶν βλασφήμων λογισμῶν εἶναι ἡ περιφρόνηση μέ τήν ἐξαγόρευση, ὅπως καί ἡ ἀκατακρισία.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς:

Κεφάλαιον ΙΒ´

Ἡ προσβολή τῆς κενοδοξίας καί ἡ ἰατρεία της

“Ἡ τρίτη προσβολή εἶναι τῆς κενοδοξίας καί τῆς ἐκτιμήσεως μέ τήν ὁποία ἔχεις ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό σου καί στά ἔργα σου γιά νά σωθῇς. (158)

Γι᾿ αὐτό πάντοτε καί ἰδιαίτερα ἐκείνη τήν τελευταία ὥρα τοῦ θανάτου μήν ἀφήσῃς τόν νοῦ σου νά σκεφθῇ οὔτε τήν παραμικρή ἐκτίμησι τοῦ ἑαυτοῦ σου, οὔτε τῶν ἔργων σου, κι’ ἄν ἀκόμη κατώρθωσες ὅλες τίς ἀρετές τῶν Ἁγίων. 

Ἀλλά ἡ ἐκτίμησί σου ἄς εἶναι στόν Θεό ἐλπίζοντας καθαρά στήν εὐσπλαγχνία Του καί στά ἔργα τῆς ζωῆς Του καί τοῦ Πάθους Του γιά νά σωθῇς. 

Πάντοτε μπροστά στά μάτια σου νά ἐξευτελίζῃς τόν ἑαυτό σου, μέχρι τήν τελευταία σου ἀναπνοή. 

Κι’ ἄν τύχη νά σκεφθῇς κάποιο καλό σου ἔργο, ἀναγνώριζε μόνο τόν Θεό, ὅτι ἐκεῖνος εἶναι πού τό ἔκανε καί ὄχι ἐσύ, καί ὅτι προῆλθε ἀπό ἐκεῖνον μόνον.

Νά προστρέχῃς, ναί, στήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ. 

Ἀλλά νά μήν περιμένῃς νά τήν λάβης τάχα ἐπειδή τό ἀξίζεις καί γιά τούς πολλούς σου καί μεγάλους ἀγῶνες πού ἔκανες καί νίκησες. 

Στάσου πάντοτε σέ ἕναν ἅγιο φόβο, ὁμολογώντας εἰλικρινά ὅτι ὅλες σου οἱ προβλέψεις καί οἱ προμήθειες καί ὅλοι οἱ κόποι καί οἱ ἀγῶνες σου θά ἦταν μάταιοι, ἄν δέν βοηθοῦσε καί ἄν δέν τούς ἔπαιρνε ὁ Θεός κάτω ἀπό τήν σκιά τῶν πτερύγων Του.

Νά ἔχῃς ὅλη σου τήν ἐλπίδα μόνο στήν ὑπεράσπισί Του.

Ἄν ἀκολουθῇς αὐτές τίς παραγγελίες, δέν θά μπορέσουν οἱ ἐχθροί νά φανοῦν ἀνώτεροι ἀπό σένα κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου. 

Ἀλλά θά σοῦ ἀνοιχθῇ ὁ δρόμος γιά νά περάσῃς μέ χαρά ἀπό τήν γῆ καί τήν ἐξορία αὐτή στήν ἐπουράνια Ἱερουσαλήμ, στήν γλυκειά πατρίδα. 

Βλέπε καί τό λβ´ κεφάλαιο τοῦ Α´ Μέρους, ὅπου θά βρῇς ἐκτενέστερα τήν ἰατρεία τῆς κενοδοξίας καί τῆς ὑπερηφανείας.

Κεφάλαιον ΙΓ´

Ἡ προσβολή τῶν φαντασιῶν καί ἡ ἰατρεία της

Ἄν ὁ πονηρός καί πείσμων ἐχθρός μας, πού δέν κουράζεται ποτέ νά μᾶς πειράζῃ, ἤθελε κάποτε νά σέ πολεμήσῃ καί ἰδιαίτερα κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου μέ κάποιες ψεύτικες ἐμφανίσεις καί μέ μεταμορφώσεις σέ Ἄγγελο φωτός, ἐσύ νά παραμένῃς σταθερός στήν γνῶσι τῆς ταπεινότητος καί τῆς μηδαμινότητος τοῦ ἑαυτοῦ σου. 

Καί νά πῇς μέ σταθερή καρδιά καί τόλμη: 

– «Νά μεταστραφῇς ἄθλιε στό δικό σου τό σκοτάδι, διότι ἐγώ δέν ἔχω ἀνάγκη ἀπό ὁράματα, οὔτε ἀπό τίποτε ἄλλο, παρά ἀπό τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Ἰησοῦ μου καί ἀπό τίς δεήσεις καί ἱκεσίες τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἄλλων Ἁγίων». 

Ἀλλά καί ἄν μέ πολλά σημάδια καταλάβης ὅτι τά ὁράματα αὐτά εἶναι ἀληθινά καί προέρχονται ἀπό τόν Θεό, παρ᾿ ὅλα αὐτά ἐσύ νά ἀποστρέφεσαι πάντοτε καί νά τά διώχνῃς ὅσο μπορεῖς μακριά σου. 

Καί νά μή φοβηθῇς μήπως δέν ἀρέσῃ στόν Θεό ἡ ἀποστροφή αὐτή πού κάνεις, σκεπτόμενος τήν ἀναξιότητά σου. 

Γιατί ἄν τά ὁράματα αὐτά εἶναι ἀπό τόν Θεό, Αὐτός γνωρίζει καλά νά σοῦ τά ξεκαθαρίσῃ καί δέν θά τοῦ κακοφανῆ ἄν δέν τά δέχεσαι. 

Γιατί ἐκεῖνος πού δίνει τήν χάρι στούς ταπεινούς, δέν τήν ἀφαιρεῖ ἀπό αὐτούς πάλι γιά πράξεις πού κάνουν οἱ ἴδιοι ἐξ αἰτίας τῆς ταπεινώσεως.

Αὐτά εἶναι τά πιό συνηθισμένα ὅπλα πού συνηθίζει ὁ ἐχθρός νά χρησιμοποιῇ ἐναντίον μας ἐκείνην τήν τελευταία ὥρα τοῦ θανάτου. 

Ἀλλά καί τόν καθένα τόν πολεμεῖ σύμφωνα μέ τίς προσωπικές του κλίσεις καί τά πάθη πού ἔχει, στά ὁποῖα γνωρίζει ὅτι συχνότερα ὑποκύπτει. 

Γι᾿ αὐτό, ἀγαπητοί, προτοῦ νά πλησιάσῃ ἡ φοβερή ἐκείνη ὥρα τοῦ μεγάλου πολέμου, πρέπει νά ὁπλισθοῦμε ἐναντίον τῶν πλέον δυνατῶν παθῶν πού μᾶς κυριεύουν περισσότερο καί νά πολεμοῦμε μέ ἀνδρεία, γιά νά διευκολύνουμε τότε τόν καιρό ἐκεῖνο τήν νίκη, πού μᾶς παίρνει κάθε ἄλλον καιρό.

Κεφάλαιον ΙΔ´

Ἡ πνευματική εἰρήνη τῆς καρδιᾶς

Ἡ καρδιά σου, ἀγαπητέ, κτίσθηκε ἀπό τόν Θεό μόνο γιά τόν σκοπό αὐτόν, δηλαδή γιά νά ἀγαπᾶται καί νά κατοικῆται ἀπό Αὐτόν. 

Γι᾿ αὐτό καθημερινά σοῦ φωνάζει νά τοῦ τήν δώσῃς: “Υἱέ, δός μου τήν καρδιά σου”, «δός μοι, υἱέ, σήν καρδίαν, οἱ δέ σοί ὀφθαλμοί ἐμάς ὁδούς τηρείτωσαν» (Παροιμίαι 23, 26). 

Ἐπειδή ὅμως ὁ Θεός εἶναι ἡ εἰρήνη πού εἶναι ἀνώτερη ἀπό κάθε νοῦ, πρέπει ἡ καρδιά πού πρόκειται νά τόν δεχθῇ, νά εἶναι εἰρηνική καί ἀτάραχη, ὅπως εἶπε ὁ Δαυΐδ: “Ἐγενήθη ὁ τόπος σου ἐν εἰρήνῃ”, «καί ἐγενήθη ἐν εἰρήνῃ ὁ τόπος αὐτοῦ, καί τό κατοικητήριον αὐτοῦ ἐν Σιών» (Ψαλμός 75, 3). 

Γι᾿ αὐτό πρέπει πρῶτα ἀπό ὅλα νά στερεώσῃς τήν καρδιά σου σέ μία εἰρηνική κατάστασι, ὥστε ὅλες σου οἱ ἐξωτερικές σου ἀρετές νά γεννιῶνται ἀπό τήν εἰρήνη αὐτή καί ἀπό τίς ἄλλες ἐσωτερικές ἀρετές, ὅπως εἶπε ἐκεῖνος ὁ Μέγας Ἡσυχαστής Ἀρσένιος: 

– «Φρόντισε ὥστε ὅλη σου ἡ ἐσωτερική ἐργασία νά εἶναι σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά νικήσῃς τά ἐξωτερικά πάθη». 

Διότι κι’ ἄν οἱ σωματικές σκληραγωγίες καί ὅλες οἱ ἀσκήσεις μέ τίς ὁποῖες ἀσκεῖται τό σῶμα εἶναι ἄξιες ἐπαίνου, ὅταν εἶναι μέ διάκρισι καί μέτριες, ὅπως ἁρμόζει στό πρόσωπο πού τίς κάνει, ὅμως ἐσύ ποτέ δέν θά ἀποκτήσῃς καμμία ἀληθινή ἀρετή μόνο διά μέσου τῶν ἀρετῶν πού ἀναφέρθηκαν προηγουμένως, παρά ματαιότητα καί κενοδοξία, ἄν καί οἱ ἀσκήσεις αὐτές δέν παίρνουν δύναμι καί ζωή καί δέν κυβερνοῦνται ἀπό τίς ἐσωτερικές καί ψυχικές ἀρετές.

Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἕνας πόλεμος καί πειρασμός συνεχής, ὅπως εἶπε καί ὁ Ἰώβ: “Δέν εἶναι ἕνα πειρατήριο ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου πάνω στή γῆ;”, «πότερον οὐχί πειρατήριόν ἐστιν ὁ βίος ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς καί ὥσπερ μισθίου αὐθημερινοῦ ἡ ζωή αὐτοῦ;» (Ἰώβ 7, 1). 

Λοιπόν ἐξ αἰτίας τοῦ πολέμου αὐτοῦ ἐσύ πρέπει πάντοτε νά εἶσαι ἄγρυπνος καί νά προσέχῃς πολύ καί νά παρατηρῇς τήν καρδιά σου νά εἶναι πάντοτε εἰρηνική καί ἀναπαυμένη. 

Καί ὅταν σηκώνεται ὁποιοδήποτε κῦμα ταραχῆς στήν ψυχή σου, νά παραμένῃς πρόθυμος γιά νά ἡσυχάζῃς καί νά εἰρηνεύῃς ἀμέσως τήν καρδιά σου μή ἀφήνοντάς την νά ἀλλάξη πορεία καί νά καταστραφῆ ἀπό τήν ταραχή ἐκείνη. 

Γιατί ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὅμοια μέ τό βαρίδι τοῦ ὡρολογιοῦ καί μέ τό τιμόνι τοῦ καραβιοῦ. 

Καί ὅπως ὅταν κάποιο βαρίδι τοῦ ὡρολογιοῦ ξεκρεμασθῇ ἀπό τήν θέσι του ἀμέσως κινοῦνται καί ὅλοι οἱ τροχοί, καί ὅταν τό τιμόνι δέν πάρη καλή στροφή, τότε ὅλο τό καράβι φεύγει ἀπό τήν κανονική του πορεία, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν καρδιά: 

– Ὅταν μία φορά ταραχθῇ, ἀμέσως συγκινοῦνται ὅλα τά ἐσωτερικά καί ἐξωτερικά ὄργανα τοῦ σώματος καί ὁ ἴδιος ὁ νοῦς βγαίνει ἀπό τή σωστή του κίνησι καί τόν ὀρθό λόγο του. 

Γι᾿ αὐτό πρέπει πάντοτε νά εἰρηνεύῃς τήν καρδιά σου, κάθε φορά πού τύχει κάποια ἐνόχλησι καί σύγχυσι ἐσωτερική, εἴτε τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, εἴτε σέ κάθε ἄλλον καιρό.

Καί νά γνωρίζῃς τό ἑξῆς:

– Τότε ξέρεις νά προσεύχεσαι καλά, ὅταν γνωρίζῃς νά ἐργάζεσαι καλά καί νά παραμένῃς εἰρηνικός, διότι καί ὁ Ἀπόστολος παραγγέλλει νά προσευχώμαστε εἰρηνικά, χωρίς ὀργή καί διαλογισμούς, «βούλομαι οὖν προσεύχεσθαι τούς ἄνδρας ἐν παντί τόπῳ, ἐπαίροντας ὁσίους χεῖρας χωρίς ὀργῆς καί διαλογισμοῦ» (Α´ Τιμ. 2, 8). 

Ἔτσι σκέψου ὅτι κάθε ἐργασία σου πρέπει νά γίνεται μέ εἰρήνη, γλυκύτητα καί χωρίς βία. 

Μέ συντομία, ὅλη γενικά ἡ ἄσκησις τῆς ζωῆς σου πρέπει νά γίνεται γιά νά ἔχῃς εἰρήνη στήν καρδιά σου καί νά μή συγχίζεται καί στή συνέχεια μέ τήν εἰρήνη αὐτή νά ἐκτελῇς ὅλα σου τά ἔργα μέ εἰρήνη καί πραότητα, ὅπως ἔχει γραφῇ: 

– “Τέκνο μου μέ πραότητα νά ἐκτελῇς τά ἔργα σου”, «τέκνον, ἐν πραΰτητι τά ἔργα σου διέξαγε, καί ὑπό ἀνθρώπου δεκτοῦ ἀγαπηθήσῃ» (Σειράχ 3, 17), γιά νά ἀξιωθῇς τοῦ μακαρισμοῦ τῶν πράων πού λέγει: 

– “Μακάριοι ὅσοι φέρονται μέ πραότητα στούς ἄλλους, διότι αὐτοί θά κληρονομήσουν τήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας”, «μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοί κληρονομήσουσιν τήν γῆν» (Ματθ. 5, 5).

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ στό δεύτερο μέρος τοῦ ἐν λόγῳ βιβλίου «Ἀόρατος Πόλεμος», μᾶς συμβουλεύει μέσα ἀπό τήν ἐνάρετη ζωή του καί τήν θεολογική του κατάρτιση, μέσα ἀπό τήν διδασκαλία καί τήν ὀρθή ποιμαντική τῶν Ἁγίων Πατέρων σύμφωνα μέ τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καί μέ τήν ἀσκητική ζωή τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν ἀκεραία καί ἀνόθευτη, ὡς ἑξῆς: 

– «Τά τέσσερα ὅπλα πού εἴπαμε –δηλαδή, τό νά μήν ἔχῃς θάρρος στόν ἑαυτό σου, τό νά ἐλπίζῃς στόν Θεό, τό νά ἀγωνίζεσαι πάντοτε καί τό νά προσεύχεσαι– παίρνουν τήν δύναμι ἀπό τίς ἀξιομισθίες καί τήν χάρι πού μᾶς ἀξίωσε τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. 

Μέ ἐκεῖνα γίνεται ἡ μάχη κατά τῶν ἐχθρῶν μέ τήν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά αὐτό τό ὅπλο εἶναι αὐτό τό ἴδιο Αἷμα καί αὐτό τό ἴδιο τό Σῶμα μέ τήν ψυχή καί μέ τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ.  

Μέ αὐτό τό ὅπλο ὅμως πολεμοῦμε ἐκείνους μαζί μέ τόν Χριστό καί ὁ Χριστός τούς πολεμεῖ μαζί μέ ἐμᾶς, διότι, «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. 6, 56).

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων, αἰωνίων καί ἀφθάρτων ἀγαθῶν καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ.

Ὥστε νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές μέ τήν δύναμιν τοῦ Αἵματος Aὐτοῦ, ὅπως ἀκριβῶς ἀναφέρεται στήν Ἀποκάλυψη: «Καί αὐτοί ἐνίκησαν αὐτόν διά τό αἷμα τοῦ ἀρνίου καί διά τόν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καί οὐκ ἠγάπησαν τήν ψυχήν αὐτῶν ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. 12, 11).

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 158. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra