Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Καί νύξ οὐκ ἔσται ἔτι, καί οὐ χρεία λύχνου καί φωτός ἡλίου, ὅτι Κύριος ὁ Θεός φωτιεῖ αὐτούς, καί βασιλεύσουσιν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ. 22, 5).

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Α΄ Μέρος

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, εἶναι ἕνας Ὁσιολογιώτατος Ἁγιορείτης Μοναχός –σπουδαῖος διδάσκαλος τοῦ 18ου – 19ου αἰῶνος, μέ πολύ πλούσια θεολογική κατάρτιση– ὁ ὁποῖος ἔδωσε τόν δικό του πνευματικό ἀγῶνα μέ τή νήψη καί τή νοερά εὐχή.

Ἐκεῖ στό ἁγιορείτικο Κελλάκι του, ὅπως καί στό ἐρημονήσι τῆς Σκυροπούλας ἐργάστηκε ταπεινά μέσα ἀπό τό διακόνημά του γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του ἀλλά καί τῶν ἀδελφῶν του.

Ἐπίσης μέ τή συγγραφή καί τήν ἔκδοση βιβλίων, μέσα ἀπό τόν γνήσιο ἀλλά καί τόν αὐθεντικό του πατριωτισμό βοήθησε γιά τήν προετοιμασία τοῦ ἀγῶνα τοῦ 1821, γιά τήν ἐλευθερία τῆς Ῥωμηοσύνης στηρίζοντας τό ἑλληνορθόδοξο φρόνημα τοῦ ὑπόδουλου λαοῦ.

Μέ τήν Θεολογία τῶν Ἁγίων Νηπτικῶν Πατέρων ἑρµήνευσε καί ἔγραψε τούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας στό «Πηδάλιον», συμβουλεύοντας κληρικούς ἀλλά καί πολλούς λαϊκούς μέ τό «Συμβουλευτικόν Ἐγχειρίδιον».

Ἐργάστηκε ἀθόρυβα καλλιεργῶντας τήν νήψη μέσα ἀπό τήν ἐγρήγορση καί μέ τόν ἀληθινό πνευματικό ἀγῶνα κατά τῶν παθῶν καταπιάστηκε μέ τή συγγραφή τοῦ βιβλίου του «Ἀόρατος Πόλεμος» καί ἀνθολογῶντας τά ὡραιότερα νηπτικά κείμενα μέ τήν «Φιλοκαλία τῶν ἱερῶν Νηπτικῶν» μᾶς τά παρέδωσε ὅλα πρός σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Τέλος ὑπομνηματίζοντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο καί ὑμνῶντας τήν Παναγία μας μέσα ἀπό τό Θεοτοκάριον, θύμιζε σέ ὅλους τούς τότε σκλαβωμένους Ῥωμηούς ὅτι μόνον διά τῆς πίστεως εἰς τήν Ὀρθοδοξία θά σωθοῦν προσωπικά καί ἐθνικά.

Τό ἔργο τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, ὅπως καί αὐτό τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Κορίνθου καί τῶν ἄλλων κληρικῶν τοῦ 18ου αἰῶνος ἦταν ἡ πραγματική βοήθεια στό λαό τοῦ Θεοῦ γιά νά μή χάσει τήν Ὀρθή Πίστη, τήν φιλτάτη Ὀρθοδοξία, ἐνῶ ἀπέτρεψε πολλούς ἐξισλαμισμούς στή Ῥωμηοσύνη περιορίζοντας καί τίς ἐθνικές ἀπώλειες.

Διότι τότε τά ἑλληνόπουλα εὔκολα ἐξισλαμίζονταν –καί τά ὁποῖα δυστυχῶς μετατρέπονταν κατόπιν σέ φανατικούς γενίτσαρους, σέ ἀρνητές τῆς Ὀρθόδοξης πίστης– σαφῶς διά τῆς ἀγνοίας τους, καθώς κατόπιν ὡς ἀλλόπιστοι γενίτσαροι ἔγιναν οἱ πραγματικοί ἀρνητές ὅλων τῶν πατρώων τους παραδόσεων.

Καί οἱ ὁποῖοι γενίτσαροι θά ἐχρησιμοποιοῦντο ἀργότερα ὡς οἱ σκληρότεροι διῶκτες τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Ῥωμηῶν.

Μέ τή συγγραφή τοῦ βιβλίου, τοῦ «Νέου Μαρτυρολογίου», τό ὁποῖο τυπώθηκε στήν Βενετία τό 1799, ὁ Ὅσιος Νικόδημος –παρά τό πυκνό καί ζοφερό σκοτάδι τῆς δουλείας τοῦ θανάτου– ἔδωσε τό μήνυμα τῆς ἀντιστάσεως, καλλιέργησε τήν ἐλπίδα ψυχικῆς καί ἐθνικῆς Ἀναστάσεως καί πρότεινε σ’ ὅλους τούς πιστούς νά μιμηθοῦν τούς Νεομάρτυρες.

Πρόκειται γιά ἕνα βιβλίο, τό ὁποῖο περιλαμβάνει τό Συναξάρι ὀγδόντα πέντε (85) βιογραφιῶν γνωστῶν καί μή γνωστῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων, οἱ ὁποῖοι ὅμως δέν ἀπόλεσαν τό ἀγωνιστικό τους φρόνημα καί προτίμησαν νά θυσιασθοῦν, παρά νά ἀλλαξοπιστήσουν.

Ὄντως παράλληλα μέ τό Κρυφό Σχολειό καί τούς ἀληθινούς πατριώτες ἀγωνιστές, οἱ ταπεινοί αὐτοί Μάρτυρες τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων Ῥωμηῶν –μέ τήν προσευχή τους καί μέ τή θαρρετή Ὁμολογία τῆς Πίστεώς τους, «εἶμαι Χριστιανός»– ἄνοιξαν μέσα ἀπό τόν σταυρικό δρόμο τοῦ μαρτυρίου τήν «Πύλη» τοῦ Οὐρανοῦ γιά τήν σωτηρία τους.

Ἀλλά καί γιά τήν ἐλευθερία τῆς Πατρίδας, στερεώνοντας ἔτσι καί τό ἑλληνορθόδοξο φρόνημα τῶν ἀδελφῶν τους.

Οἱ Ἅγιοι Νεομάρτυρες τῆς Ῥωμηοσύνης, ἔδωσαν μέ τήν ὁμολογία τους αὐτή καί ἐπισφράγισαν μέ τό μαρτύριό τους, τήν ἀληθινή καί αὐθεντική μαρτυρία τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης τοῦ Χριστοῦ.

Καί διά τοῦτο κέρδισαν ἐπάξια καί τήν ἀτελεύτητη αἰώνια ζωή, καί τή μακαριότητα τοῦ Π α ρ α δ ε ί σ ο υ!

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος Ἁγιορείτης, μᾶς μιλάει γιά ἐκείνη τήν μακαριότητα τῶν ἀδελφῶν του, οἱ ὁποῖοι ζοῦν βιωματικά μέσα στό γλυκύ Παράδεισο τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καί πάντων τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί οἱ ἀδελφοί ζοῦν πνευματικά.

Διότι πράγματι αὐτοί οἱ ἀδελφοί εἶναι τά πιό ἀγαπημένα καί τά ἀληθινά παιδιά τοῦ Θεοῦ. Γιά τούτη τήν ἀνέκφραστη μακαριότητα τοῦ Παραδείσου, γράφει τά ἑξῆς:

“Ὤ, μακαριότητα τοῦ Π α ρ α δ ε ί σ ο υ! (1)

«Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος πού σέ γνωρίζει, μολονότι ἁγνοεῖ τά ἄλλα· ἐκεῖνος, ὅμως, πού γνωρίζει καί σένα καί τά ἄλλα, μακάριος δέν εἶναι γι’ αὐτό, ἀλλά μόνο ἐπειδή γνωρίζει ἐσένα».

– Ὤ, μακαριότητα τοῦ Π α ρ α δ ε ί σ ο υ!

Στήν ὁποία οἱ μακάριοι θά εἶναι ὅμοιοι καί ἴσοι μέ τούς Ἀγγέλους καί ὄχι «λίγο κατώτεροι ἀπό αὐτούς» καί οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος:

– Θά εἶναι ἴσοι μέ τούς Ἀγγέλους καί παιδιά τοῦ Θεοῦ, ὄντας τῆς Ἀναστάσεως υἱοί. «Οὔτε γάρ ἀποθανεῖν ἔτι δύνανται· ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καί υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀναστάσεως υἱοί ὄντες» (Λουκ. 20, 36)

Καί ὅπως εἶπε ὁ μακάριος Αὐγουστῖνος:

– «Ὅταν θά δοῦμε τό πρόσωπό Σου χωρίς κάλυμμα στό πρόσωπο, τότε τί θά μᾶς ἐμποδίση ὥστε νά εἴμαστε λίγο παρακάτω ἀπό τούς Ἀγγέλους;

Μᾶλλον ὅμοιοι κατά πάντα καί ἴσοι μέ τούς Ἀγγέλους θά εἴμαστε» (Εὐχή 15, ἡ ζ’).

– Ὤ, μακαριότητα τοῦ Π α ρ α δ ε ί σ ο υ!

Στήν ὁποία ἡ ζωή θά εἶναι μόνο ζωή χωρίς θάνατο!

Ἡ χαρά μόνο χαρά χωρίς λύπη!

Ἡ ἡμέρα μόνο ἡμέρα χωρίς νύκτα!

Ἡ εὐτυχία μόνο εὐτυχία χωρίς δυστυχία!

Συνοπτικά, στήν ὁποία μακαριότητα τά καλά θά εἶναι μόνο καλά χωρίς κανένα κακό.

Γι’ αὐτό, λοιπόν, εἶπε ὁ ἱερός Αὐγουστῖνος:

– «Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει ὅλα ὅσα θέλει καί δέν ἐπιθυμεῖ κανένα φαῦλο».

– Ὤ, μακαριότητα τοῦ Π α ρ α δ ε ί σ ο υ!

Στήν ὁποία δέν θά ἔχουν ἀνάγκη οἱ μακάριοι ἀπό αἰσθητό ἥλιο καί ἀπό αἰσθητή σελήνη, γιά νά τούς φωτίζη.

Ἐπειδή ὁ Θεός θά εἶναι γι’ αὐτούς ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη, γιά νά τούς φωτίζη αἰώνια:

– «Δέν θά ὑπάρχη γιά σένα ἀκόμη ὁ ἥλιος γιά φῶς ἡμέρας, οὔτε ἀνατολή σελήνης θά σέ φωτίζη τήν νύκτα, ἀλλά θά ὑπάρχη γιά σένα ὁ Κύριος φῶς αἰώνιο καί ὁ Θεός ἡ δόξα σου παντοτινά» (Ἡσ. 60, 19).

Γι’ αὐτό, λοιπόν, καί ὁ θεοφόρος Μάξιμος λύνοντας τήν ἀπορία μερικῶν, πού ζητοῦσαν νά μάθουν ποιά διαφορά ἔχει ἡ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἀπό τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, λέει:

– «Ἡ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν εἶναι κατανόησις τῆς γνήσιας, προαιώνιας γνώσεως τῶν ὄντων, σύμφωνα μέ τούς λόγους τους, πού ὑπάρχουν μέσα στόν Θεό.

Ἐνῶ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μετάδοσις κατά χάρι τῶν ἀγαθῶν, πού ὑπάρχουν μέσα στόν Θεό» (κεφάλαιο ψ΄ τῆς β΄ ἑκατοντάδος τῶν θεολογικῶν).

– Ὤ, μακαριότητα τοῦ Π α ρ α δ ε ί σ ο υ!

Βλέπε ἐδῶ, ὅτι μόνα τά φυσικά προσόντα στόν Θεό προστίθενται στούς μακάριους πρός θέα καί γνῶσι καί ἀπόλαυσι, ὄχι, ὅμως καί ἡ Θεία οὐσία, ἀπό τήν ὁποία προέρχονται αὐτά φυσικά καί ἀχώριστα.

Γιατί αὐτή δέν εἶναι μόνον ἀκατάληπτη, ἀλλά καί ἐντελῶς ἄγνωστη καί ἀόρατη στούς μακάριους. (Ἡσ. 60, 19).

Δέν θά ἔχουν ἀνάγκη πλέον ἀπό λύχνο γιά νά φέγγη τήν νύκτα, οὔτε σπίτια, γιά νά κατοικοῦν, ἐπειδή ὁ Θεός θά γίνη γι’ αὐτούς καί λύχνος καί κατοικία:

– Καί νύκτα δέν θά ὑπάρχη καί δέν θά χρειάζονται λυχνάρι καί τό φῶς τοῦ ἥλιου, γιατί ὁ Κύριος θά τούς φωτίζη καί θά βασιλεύσουν αἰώνια. «Καί νύξ οὐκ ἔσται ἔτι, καί οὐ χρεία λύχνου καί φωτός ἡλίου, ὅτι Κύριος ὁ Θεός φωτιεῖ αὐτούς, καί βασιλεύσουσιν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (Ἀποκ. 22, 5).

Ἀδέλφια μου, ἄς γίνει αὐτός ὁ Συναξαριστής τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου, ὅσο καί κάθε Συναξάρι Ἁγίου τῆς Μίας καί Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς τό πιό ἀγαπημένο μας ἀνάγνωσμα, μετά ἀπό τόν «Θεῖον Λόγον» τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Διότι πράγματι σύμφωνα μέ τόν θαυμάσιο λόγο τοῦ Ὁσίου πατρός Νικοδήμου:

«Ὁ γάρ Συναξαριστής οὗτος, πολύφωτός ἐστιν Οὐρανός, ὁ ὁποῖος, ὡς μέγαν μέν Φωστῆρα καί λαμπρότατον Ἥλιον ἔχει τόν Δ ε σ π ό τ η ν Χριστόν.

Ὡς Σελήνην δέ ἀργυροειδῆ καί πλησιφαῆ ἔχει τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

Ὡς ἀστέρας δέ ἀπλανεῖς καί ἀνεκλείπτους περιέχει ὅλους τούς χορούς τῶν Ἁγίων ἁπάντων».

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»!!!

Συνεχίζεται…

• 1. Ἡ μακαριότητα τοῦ Παραδείσου. Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης. https://i-n-agioy-nikolaoy-toy-neoy.webnode.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra