Γράφει ο Mandatoras

Η σχετικοποίηση της αλήθειας αποτελεί θεμέλιο της Νέας Εποχής για τη χειραγώγηση των λαών 

Θα πρέπει όλοι να σκεφτούμε προσεκτικά και να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας πρωτίστως ποια είναι η αξία της αλήθειας στη ζωή μας.

Για εκείνους τους αόρατους, ανώνυμους, πανίσχυρους, που παίζουν ζάρια με τις τύχες της ανθρωπότητας, τους ινστρούχτορες της Νέας Εποχής, που συνεδριάζουν μέσα σε μυστικές στοές και αποφασίζουν πίσω από κλεισμένες πόρτες με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας… η σχετικοποίηση της αλήθειας είναι το θεμέλιο.

Εάν αμβλυνθεί το αισθητήριο της αλήθειας στον άνθρωπο, τότε πολύ εύκολα μπορεί να χειραγωγηθεί.

Για παράδειγμα ο παιδοβιασμός είναι έγκλημα. 

Εάν σε κάποιους λαούς θεωρείται κουλτούρα ή παράδοση, αυτό δεν τον καθιστά λιγότερο έγκλημα ή ολίγον έγκλημα. Οι λαοί εκείνοι είναι απλά απολίτιστοι. 

Ένα νήπιο γεννιέται αγοράκι ή κοριτσάκι.

Άραγε το να του διαβάζει παραμύθια μέσα στο νηπιαγωγείο του μία drag queen είναι παιδαγωγικό έγκλημα και συνιστά παιδοβιασμό της ψυχής του παιδιού;

Κάποτε ο εισαγγελέας αυτεπαγγέλτως προστάτευε τα νήπια από τυχόν “επικίνδυνους” παιδαγωγούς. 

Σήμερα απειλείται ο γονέας με αφαίρεση της επιμέλειας του παιδιού του, αν θεωρεί επικίνδυνες αυτές τις πρακτικές για το νήπιο παιδί του.

Κάπως έτσι για πολλά θέματα, τα οποία θεωρούνται πυλώνες της κοινωνικής μας ζωής, έχει σχετικοποιηθεί η αλήθεια.

Από τους πολιτικούς δεν έχουμε προσδοκίες. Αν βρεθεί κανένας ουρανοκατέβατος που να υπερασπίζεται Χριστό και Ελλάδα, για όσο του το επιτρέψουν, είναι καλοδεχούμενοι οι αγώνες του.

Προσδοκίες υψηλές, αντιθέτως, έχουμε από τους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος και όλους τους Ορθόδοξους Επισκόπους γενικότερα.

Η ευθύνη τους είναι ως ποιμένες, σε μια τέτοια εποχή όπου το άσπρο παρουσιάζεται μαύρο και το αντίθετο, να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και με γνώμονα το θέλημα του Θεού να παίρνουν κατηγορηματικά και αταλάντευτα θέση για όλα τα ζητήματα που οι πολιτικοί μας ξεπουλάνε και μας προδίδουν.

Κάποια στιγμή θα απαριθμήσουμε τα κοινωνικά θεμέλια που ξεριζώθηκαν στην ελληνορθόδοξη κοινωνία μας από το 1980 και εντεύθεν.

Ποια ήταν η στάση της διοικούσας Εκκλησίας στα ζητήματα αυτά και πώς αυτά εξελίχθηκαν μέσα σε μια 40ετία.

Είναι απαραίτητο να γίνει η αρχή με την ανύπαρκτη έως ασθενική στάση της Εκκλησιαστικής διοίκησης σε κοινωνικά ζητήματα, για να περάσουμε στο μείζον που είναι η προδοσία της πίστεως. 

Δυστυχώς ζούμε στην εποχή κατά την οποία οι εκκλησιαστικοί μας ταγοί είναι είτε φανερά, είτε κρυφά, είτε σιωπώντας, ένοχοι για την επικράτηση της παναίρεσης του οικουμενισμού στην Ορθοδοξία.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI