Γράφει η “πρώτη Αποτειχισθείσα Θεολόγος”

«Η ταραχή διώχνει την Βοήθεια» συνήθιζε να λέει ο γέροντας. Μάλλον το ξεχάσαμε…

Εδώ παγιδευμένοι, εδώ παγιδευμένοι!! Όχι, δεν σας μιλάμε πλέον από την συχνότητα του ελεύθερου «ραδιοφωνικού» σταθμού του Ουρανού! Χάσαμε την επαφή μαζί Του και εκπέμπουμε λάθος μηνύματα. Μάλλον εκπέμπουμε S.O.S.…

Παρόλα αυτά συνεχίζουμε να μιλάμε, να μιλάμε, να μιλάμε… για όλους και όλα, κάθε μέρα, όλη μέρα. Αλληλοσπαραζόμαστε για ένα τόσο δα κομματάκι δικαίου…

Αυτή δεν είναι η πραγματικότητά μας; Ζοφερή αλλά και τόσο ρεαλιστική συνάμα. Πού είναι ο περιούσιος λαός του Θεού; Έτσι είναι;…

Και ενώ κοπτόμαστε για το δίκιο της υπερορθοδοξίας μας, το έχουμε ήδη απωλέσει μαζί με το μυαλό μας, στους δρόμους της διαδικτυακής αλητείας.

Έχουμε εχθρούς θα μου πεις, κρυφούς και φανερούς ενίοτε… Βασικά όλους τους έχουμε βαφτίσει ως τέτοιους, από την στιγμή που διαφωνούν μαζί μας. Τι κατάντια… Αυτοπαγιδευτήκαμε..!

Φταίει το σύστημα θα πούνε πολλοί. Όχι δεν φταίει, αυτό κάνει άψογα την δουλειά του. Εμείς την κάνουμε, ή απλά πιστεύουμε πώς όλος ο κόσμος περιμένει να σωθεί και να φωτιστεί από εμάς, την στιγμή που αδυνατούμε να βοηθήσουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας; Την στιγμή που οι ίδιοι είμαστε θολωμένοι και ταραγμένοι, τί είδους βοήθεια μπορούμε να δώσουμε στους άλλους; 

«Η ταραχή διώχνει την Βοήθεια» συνήθιζε να λέει ο γέροντας. Μάλλον το ξεχάσαμε…

Κοντά σε αυτό ξεχάσαμε και την Ευχή. Την Ευχή την ζέουσα και την αληθινή, όχι την τυπική. Αυτήν που λύνει  ό λ α  τα προβλήματα και φωτίζει όλα τα σκοτάδια του νου και της ψυχής… Αυτήν με την οποία μας έμαθε ο γέροντας να πετάμε ψηλά σαν τους αετούς και “μυστικῷ τῷ τρόπῳ” να φτάνουμε στον θρόνο του Χριστού, εναποθέτοντας στα Άγια ποδαράκια Του τα πάντα. Τα προβλήματα, τις ανησυχίες, τις αποτυχίες, τους εγωισμούς μας… τα πάντα!

Και μια και αναφερθήκαμε στους αετούς, ας δούμε επιγραμματικά τι κάνει αυτό το έξυπνο πουλί όταν κινδυνεύει και ας προσπαθήσουμε κάτι να κλέψουμε από την σοφία του. Ίσως έτσι μπορέσουμε να ξεφύγουμε κι εμείς από τους δικούς μας προσωπικούς «κινδύνους».

Ο αετός δεν έχει εχθρούς. Μοναδικός εχθρός του είναι το γεράκι, το οποίο πάει και κάθεται στη ράχη του καθώς εκείνος πετά, τσιμπώντας δυνατά τον λαιμό του, με σκοπό να τον πληγώσει θανάσιμα. Τι κάνει τότε το έξυπνο πουλί για να σωθεί; Ανοίγει τα τεράστια φτερά του και πετάει όσο πιο ψηλά μπορεί, μέχρι εκεί που δεν υπάρχει πια οξυγόνο. Συνθήκη στην οποία ο ίδιος αντέχει, αλλά όχι όμως και το γεράκι, το οποίο πέφτει από την ράχη του ηττημένο…

Μήπως είναι καιρός να καθαρίσουμε και εμείς τα σκουριασμένα και αγκυλωμένα μας φτερά, για ένα τέτοιο σωτήριο πέταγμα; Το πέταγμα στο άυλο δια της ευχής του γέροντα…; Αυτό που είναι η τέχνη των τεχνών και η επιστήμη των επιστημών, όπως έλεγε ο γέροντας Αγάθωνας, εμπνεόμενος από τον Άγιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή. Για μας ο Χριστός έχει ανοίξει μεγαλύτερους και φωτεινότερους ουρανούς, αρκεί να Τον θέλουμε. Τον θέλουμε;…

Μας περιμένει κάθε στιγμή, κάθε άσκοπη ώρα που περνά από την ζωή μας. Μας θέλει δίπλα Του, υψιπέτες φίλους Του, ουράνιους ανθρώπους. Αυτός δεν είναι ο στόχος και η αποστολή μας, κι ας φαντάζει πολλές φορές μακρινή και ξεχασμένη μέσα στην πολυπλοκότητα της ζωής μας…;

Μόνον κοντά Του όμως θα πέσουν από πάνω μας όλα τα βάρη, που σαν το γεράκι τρυπούν και ματώνουν την αθάνατη ψυχή μας. Και όταν ελαφρύνει η ψυχή και φωτιστεί ο νους, τότε όλα   μπαίνουν στην σωστή τους διάσταση και αντιμετωπίζονται, γιατί νιώθεις δίπλα σου την Βοήθεια… την Χάρη του Θεού. Την οποία με τέτοια αετίσια ουρανομήκη πετάγματα, είναι αδύνατον να μην ελκύσουμε μαζί με την ευλογία του γέροντα μας.

Μόνον έτσι θα αξιωθούμε να βιώσουμε και το αγιογραφικό, ” π ά ν τ ο τ ε  χαίρετε, εν παντί ευχαριστείτε”! Να ζούμε χαρούμενοι ευχαριστώντας για όλα! Το “δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν”,  στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια… Αυτά είναι τα γνωρίσματα της Χάριτος!

Τέτοια και τόσο σπουδαία παρακαταθήκη μας άφησε ο ευλογημένος γέροντας! Τιμώ την παρακαταθήκη του λοιπόν, σημαίνει προσπαθώ στο σήμερα, να τον ακούω “μυστικῷ τῷ τρόπῳ” δια της Ευχής, να ζω από εδώ την Χαρά του στους Ουρανούς και να μην χάσω την επαφή μαζί του, για να ελκύω την ευλογία του. Αυτό δεν μας ζητούσε και όσο ζούσε ανάμεσα μας, τι άλλαξε…;

Δι’ ευχών του λοιπόν, με αναπτερωμένο ηθικό και με ανανεωμένο ζήλο, ας συνεχίσουμε  την ζωοδότρα θήρα Θεού μέσα από ένα αληθινό βίωμα Ορθοδοξίας, έως τέλους… και όχι αλίμονο έως θέρους..

Αμήν, Αμήν, Αμήν!

Υ.Γ. “Αν όμως βιώνεις, μέσα σου Ιησούς Χριστός, χθες, σήμερον, ο Αυτός εις τους αιώνας!”
Γ. Αγάθωνας 

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI