Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Οὐ βασιλέων ἐστί νομοθετεῖν τῇ Ἐκκλησίᾳ… Βασιλέων ἐστίν ἡ πολιτική εὐπραξία· ἡ δέ ἐκκλησιαστική κατάστασις ποιμένων καί διδασκάλων»…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αλήθεια αδελφοί μου, πόσο χτυπηθήκαμε ως ποίμνιο τα τελευταία χρόνια; Δεν μας έφτανε η εισχώρηση της Αίρεσης στους κόλπους της Ελλαδικής Εκκλησίας και ήρθε ο πειρασμός του κορωνοϊού να επεκτείνει την ήδη δυσχερή κατάσταση. Βιώσαμε το κλείσιμο των Εκκλησιών, τα πρωτόγνωρα υγειονομικά μέτρα εντός των Ιερών Ναών, τη βλάσφημη μασκοφορία, και τώρα την απαγόρευση της εισόδου σε όσους δεν υποδεικνύουν τη βεβαίωση αρνητικού rapid test. Με πόση ευκολία μπορούν και μας πετούν έξω από τον Οίκο του Θεού; Και τελικά ποιον Θεό υπηρετούν; Εις τύπον ποιου θέλουν να ονομάζονται λειτουργοί του Υψίστου;

Εμείς διαβάζουμε ότι ο Κύριος σπλαχνίστηκε τον λεπρό, άπλωσε το χέρι, τον άγγιξε και είπε: «θέλω, καθαρίσθητι¹». Και το θαύμα έγινε!

Πώς τολμούν οι σύγχρονοι φαρισαΐζοντες ρασοφόροι και διδάσκουν το «μή φοβοῦ, μόνον πίστευε»², ενώ δεν το πιστεύουν;

Την απάντηση αδελφοί μου, τη δίνει πάλι ο ιερός λόγος του Κυρίου μας: «οὗτος ὁ λαός τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δέ καρδία αὐτῶν πόῤῥω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ³».

Μάθαμε να μετράμε τους Πατριάρχες και τους Επισκόπους με τα πτυχία και τα διδακτορικά. Μάθαμε να ζυγίζουμε την υπακοή του ποιμνίου με την υποταγή στην Αίρεση και απορούμε γιατί ταυτήσαμε τον νόμο του Καίσαρα με τον νόμο του Θεού. Μείναμε στον τύπο και χάσαμε την ουσία, το νόημα της πίστης μας.

Το βιβλίο του ομότιμου καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ, πρωτοπρεσβυτέρου π.Θεοδώρου Ζήση «Εκκλησία και Κορωνοϊός», παρουσιάζει αναλυτικότατα τα τεκμήρια εκείνα που καθιστούν όλα τα μέτρα που πάρθηκαν από τη Διοικούσα Εκκλησία κατά του κορωνοϊού -πόσο μάλλον την απαγόρευση της εισόδου στους Ιερούς Ναούς χωρίς τη βεβαίωση αρνητικού rapid test- εκ του πονηρού γενόμενα.

«Στήν Ὀρθόδοξη ᾽Ανατολή, στήν Ρωμιοσύνη τοῦ Βυζαντίου, κατά κανόνα λειτουργοῦσε τό σύστημα τῆς Συναλληλίας καί δέν εἴχαμε οὔτε Καισαροπαπισμό οὔτε Παποκαισαρισμό. Ὅταν ὑπῆρξαν κάποιες ἐξαιρέσεις, κυρίως ἀπό τήν πλευρά τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων πού ἀναμείχθηκαν στά ἐσωτερικά τῆς Ἐκκλησίας, ἐρρύθμισαν ἐκκλησιαστικά θέματα μέ πολιτικές ἀποφάσεις, τότε ἀντιδροῦσαν οἱ ἐπίσκοποι καί ὑπενθύμιζαν στούς πολιτικούς ἄρχοντες τά ὅριά τους. Ὁ ἐπίσκοπος Ὅσιος Κορδούνης ἔβαλε στήν θέση του τόν γιό τοῦ Μ. Κωνσταντίνου αὐτοκράτορα Κωνστάντιο τό 356, ὅταν πίεζε τούς ἐπισκόπους νά δεχθοῦν τόν Ἀρειανισμό. Τοῦ εἶπε λοιπόν νά μήν ἀναμειγνύεται στά ἐκκλησιαστικά, οὔτε νά δίνει ἐντολές στούς ἐπισκόπους, ἀντίθετα νά μαθαίνει γιά τά ἐκκλησιαστικά ἀπό τούς ἐπισκόπους. Εἰς αὐτόν ὁ Θεός ἐμπιστεύθηκε τήν πολιτεία, στούς ἐπισκόπους τά τῆς Ἐκκλησίας. Καί ὅπως ὅποιος ὑποκλέπτει τήν πολιτική ἐξουσία ἐνεργεῖ ἀντίθετα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔτσι πρέπει νά φοβηθεῖ καί ὁ αὐτοκράτωρ μήπως παίρνοντας γιά τόν ἑαυτό του τά τῆς Ἐκκλησίας ὑποπέσει σέ μεγάλη ἐγκληματική ἐνέργεια, διότι ἡ Ἁγία Γραφή λέγει «Ἀπόδοτε τά τοῦ καίσαρος τῷ Καίσαρι καί τά τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ».

[…] Τήν βασική αὐτή βιβλική ἀρχή, πού ἐδίδαξε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ἐτήρησε σταθερά ἡ Ἐκκλησία, τήν ἔχει δέ κωδικοποιήσει τόν 8ο αἰώνα ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἀντιμετωπίζοντας βασιλεῖς, πού ἤθελαν νά ἐπιβάλουν στήν Ἐκκλησία τήν ἀπαγόρευση τῆς χρήσης τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Λέγει λοιπόν ἐπί λέξει: «Οὐ βασιλέων ἐστί νομοθετεῖν τῇ Ἐκκλησίᾳ… Βασιλέων ἐστίν ἡ πολιτική εὐπραξία· ἡ δέ ἐκκλησιαστική κατάστασις ποιμένων καί διδασκάλων». Καί σέ ἄλλο σημεῖο λέγει ὅτι δέν ἀνέχεται νά ἁρπάζει ὁ βασιλεύς ὡς τύραννος ἁρμοδιότητες τῶν ἱερέων, οὔτε μέ πολιτικούς νόμους νά δέχεται διαταγές ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία τηρεῖ μόνον τίς πατερικές παραδόσεις, γραπτές καί ἄγραφες: «Οὐ δέχομαι βασιλέα τυραννικῶς τήν ἱερωσύνην ἁρπάζοντα… οὐ πείθομαι βασιλικοῖς κανόσι διατάττεσθαι τήν Ἐκκλησίαν, ἀλλά πατρικαῖς παραδόσεσι ἐγγράφοις τε καί ἀγράφοις».

Ὁ κορωνοϊός ἀπειλεῖ μόνο τό σῶμα, δέν βλάπτει τήν ψυχή: «Καί μή φοβηθῆτε ἀπό τῶν ἀποκτεννόντων τό σῶμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δέ μᾶλλον τόν δυνάμενον καί ψυχήν καί σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννη. Οὐχί δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; Καί ἕν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπί τήν γῆν ἄνευ τοῦ πατρός ὑμῶν. Ὑμῶν δέ καί αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί. Μή οὖν φοβηθῆτε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε ὑμεῖς»

Εἶναι πολύ πιό σημαντική ἡ ψυχική ἀπό τήν σωματική ὑγεία, τόσο σημαντική πού μπροστά της δέν ἀξίζει ὅλος ὁ κόσμος κατά τήν γνωστή ρήση τοῦ Κυρίου: «Τί γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδήση, τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ ζημιωθῆ; Ἤ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;».

[…] Ἀπό τήν νύκτα τῆς Ἀναστάσεως, τήν ὁποία τώρα μᾶς ζητοῦν νά μήν ἑορτάσουμε, νά μήν ἀκουσθεῖ τό «Χριστός Ἀνέστη», ἄλλαξε ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος, γιατί ἔπαυσε ὁ φόβος, ὁ πανικός τοῦ θανάτου. Οἱ φοβισμένοι καί κλεισμένοι στά σπίτια τους Ἀπόστολοι «Διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων», ὅπως μᾶς ἔκλεισαν τώρα καί ἐμᾶς οἱ πολιτικοί ἄρχοντες καί ἀρχιερεῖς «διά τόν φόβον τοῦ κορωνοϊοῦ», ἀποβάλλουν κατά θαυμαστό τρόπο τόν φόβο καί τήν δειλία, κηρύσσουν μέ θάρρος τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ· οἱ περισσότεροι χύνουν τό αἷμα τους, γίνονται μάρτυρες, ἄφοβοι καί θαρραλέοι μπροστά στά μαρτύρια καί στόν θάνατο. Θά χρειαζόταν νά γραφεῖ ὁλόκληρο βιβλίο, γιά νά παρουσιασθεῖ αὐτή ἡ γενναιότητα, καί ἀφοβία τῶν Χριστιανῶν μπροστά στόν θάνατο, πού ἐντυπωσίασε τόν ἀρχαῖο κόσμο καί συνετέλεσε στό νά διαδοθεῖ καί νά ἐξαπλωθεῖ γρήγορα ὁ Χριστιανισμός στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, διότι ἐλευθέρωνε τούς ἀνθρώπους ἀπό τά δεσμά καί τόν φόβο τοῦ θανάτου καί τούς ἄνοιγε τήν ἐλπίδα τῆς μετά θάνατον ζωῆς».

Αδελφοί μου, σε τι θα ωφελήσει να κερδίσουμε την εύνοια των υγειονομικών ελεγκτών, αλλά να χάσουμε τη Βασιλεία των Ουρανών;

Στην Ορθόδοξη Πίστη δεν υπάρχει ο φόβος, αλλά μόνο η πίστη και η εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού. Έτσι μόνο ο πιστός βιώνει την χαρά Ανάστασης, η οποία μπορεί να γίνει μια κατάσταση καθημερινή. Ούτε με τη συγκατάβαση στην Αίρεση, ούτε με την υποταγή στα υγειονομικά πρωτόκολλα που γέμουν απιστίας προς τον Παντοδύναμο Θεό, μπορεί να υπάρξει η χαρά της Ανάστασης. «Χριστός Ανέστη, χαρά μου». Αυτός είναι ο σκοπός του Ορθόδοξου Χριστιανού. Μέσα στην Ορθοδοξία να βιώσει το Χριστός Ανέστη.

Οι ίδιες οι καταστάσεις της σύγχρονης εκκλησιαστικής πραγματικότητας, καθιστούν την Ιερή Αποτείχιση ως τη λύση για να ξεφύγει κανείς από τη συνεχή και μόνιμη πνευματική κατρακύλα.

• 1 Μαρκ. 1,41
• 2 Μαρκ. 5,36
• 3 Μαρκ. 7,6

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra