Άρθρο της Ελένης Λωρίτου
αποκλειστικά για την Κατάνυξη

Οι θείες Λειτουργίες κεκλεισμένων των θυρών προσβάλλουν την θεμελιώδη αρχή της Εκκλησίας ως σώμα Χριστού και είναι ανορθόδοξες.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Λάβαμε προς δημοσίευση στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση infokatanixis@gmail.com από την κ. Ελένη Λωρίτου το ακόλουθο άρθρο προς αποκλειστική δημοσίευση.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

“Κλειστοθυρικές” Θείες Λειτουργίες: Προσβολή της ορθοδόξου Λατρείας 

Λωρίτου Ελένη

Διερωτώμαι τί είναι αυτό που δεν μου πάει καλά στις νεοφανείς θείες Λειτουργίες “κεκλεισμένων των θυρών”! Γιατί είναι κάτι που μου δημιουργεί αποστροφή! Χρειάζονται τα αισθήματά μας μιά ανάλυση και μία μετουσίωση σε ορθό εκπεφρασμένο λόγο. Δεν είναι τυχαίο ότι η καρδιά μας και το στομάχι μας παθαίνει μία ψυχοσωματική αντίδραση στο νεολογισμό των “κλειστοθυρικών” θείων Λειτουργιών ως μία έμπνευση, που την υπαγορεύει δυστυχώς όχι η ανάγκη, αλλά η ανεπάρκειά μας να διαχειριστούμε την ανάγκη. 

Παραβιάζονται βασικές και θεμελιώδεις αρχές της ορθοδόξου εκκλησιολογίας. Αυτές οι παράδοξες Θείες Λειτουργίες εισάγουν στη θεία λατρεία την έννοια του ελιτισμού. Διασπούν την ενότητα της Εκκλησίας ως σώμα Χριστού. Η λέξη “Εκκλησία” δεν αφήνει περιθώρια για τέτοιες παρεξηγήσεις. Η καμπάνα της εκκλησίας και το τάλαντο του μοναστηριού καλεί τους πάντες στην Τράπεζα του Μυστικού Δείπνου. Ο ορθόδοξος ναός είναι ο μόνος χώρος που αντιστέκεται στην ανθρώπινη φθορά του κοσμικού φρονήματος, που πολλές φορές διέπει και φθείρει το εκκλησιαστικό σώμα. Οι παπάδες μας πολλές φορές κομπορρημονούν για υψηλές θεολογίες, βρίσκουν νά εκφράσουν μία ασύμμετρη συμπάθεια στον άσωτο υιό και μία αποστροφή για τον πρεσβύτερο – όχι ως φρόνημα, αλλά ως μία αντιπαράθεση αρετής και ασωτίας – ενώ ελάχιστα μπορούν νά αγαπήσουν τον ελάχιστο αδελφό. Ο ελιτισμός καλά κρατεί στη ζωή της Εκκλησίας. Όμως η ανθρώπινη φθορά δεν μπορεί νά προσβάλει τον ιερό χώρο της θείας μυσταγωγίας ,όπου είναι όλοι κλητοί άνευ διακρίσεων. Τά ετερόκλητα μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας και τα πλέον κοινωνικά απορριμμένα μέσα στην εκκλησία φορούν τη βασιλική στολή της πατρικής υιοθεσίας. Καταργούνται τα ανθρώπινα μέτρα και οι συμβατικότητες του κόσμου τούτου. Ακόμα και ο βασιλιάς καθίσταται γυμνός της θείας στολής, όταν δεν την αξίζει. Τα ανθρώπινα κριτήρια ανατρέπονται. Σπάζουν τα περιγράμματα των κυκλωμάτων και η συσπείρωση γύρω από τον πνευματικό ταγό, που πολλές φορές απλά εκφυλίζεται σε μία κοινωνική ένταξη σε μία κάστα ημετέρων.

Οι θείες Λειτουργίες κεκλεισμένων των θυρών προσβάλλουν την θεμελιώδη αρχή της Εκκλησίας ως σώμα Χριστού και είναι ανορθόδοξες. Τίποτα μέσα στην εκκλησία δεν γίνεται κεκλεισμένων των θυρών, εκτός του Μυστικού και Ιερού Βήματος, όπου τελεσιουργείται το Μυστικό Δείπνο. Ως τέτοιες αυτές οι Θείες Λειτουργίες δεν θα έπρεπε καν να υιοθετηθούν από την Εκκλησία και την Ιερά Σύνοδο. Εάν η Εκκλησία καλούσε όλους τους πιστούς ως όφειλε, ελάχιστοι θα ανταποκρίνοντο στο κάλεσμα. Αυτό είναι διαπιστωμένο απο την τελευταία Κυριακή πρό της απαγόρευσης. Μέ ένα αβίαστο τρόπο, χωρίς νά πληγώνεται ο πυρήνας της εκκλησιαστικής ζωής, θα έφθανε κανείς στό ίδιο αποτέλεσμα του μή συνωστισμού. 

Όμως αποκαλύπτεται περίτρανα η αδυναμία των επισκόπων νά χειριστούν τα ενσκήπτοντα προβλήματα. Αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, για νά κυβερνήσουν το σκάφος. Οι νεωτεριστές επίσκοποι και θεολόγοι νομίζουν ότι είναι σε θέση νά παράξουν “φρέσκια ” θεολογία προσαρμοσμένη στα νέα κοινωνικά δεδομένα, ενώ πνίγονται μέσα στα τρέχοντα προβλήματα που η πραγματικότητα εγείρει. Εάν δεν έχει κανείς αφομοιώσει κάτι, στερείται τη δημιουργική ικανότητα νά το μετουσιώσει σε ένα μέγεθος, ανταποκριμόμενο στις ενσκήπτουσες έκτακτες περιστάσεις και νά εκφράσει την πεμπτουσία του εκκλησιαστικού βιώματος. Οι οικουμενιστικές φανφάρες αποδεικνύονται διασκεδαστικές σαπουνόφουσκες, που η πραγματικότητα τις διαλύει και διασπά τα απατηλά χρώματά τους. 

Συγχωρείστε με αδελφοί και πατέρες! Θεωρώ τις “κλειστοθυρικές”  θείες Λειτουργίες τελείως ανορθόδοξες , που προσβάλλουν τον πυρήνα της εκκλησιαστικής ζωής και γι’ αυτό είναι απαράδεκτες και απορριπτέες. Τέτοιες εκπτώσεις δεν χρειάζονται. Μόνο ένας τρόπος σαν αυτόν που εφήρμοσε ο π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος στο ναό του είναι αποδεκτός, γιατί διασώζει την καθολική συμμετοχή του πληρώματος της Εκκλησίας στη Θεία Λατρεία.