Επικαιρότητα

Λιβύης Γεννάδιος: Ακολουθώντας την πεπατημένη του Οικουμενισμού

εικόνα άρθρου: Λιβύης Γεννάδιος: Ακολουθώντας την πεπατημένη του Οικουμενισμού
Άρθρο της Παναγιώτας Κεμανετζή

Συνοπτικά τα έργα και οι ημέρες ενός Μητροπολίτη


Συνάντηση πραγματοποιήθηκε [1] στην πρεσβεία του Βατικανού μεταξύ του Μητροπολίτη Λιβύης Γενναδίου, υπευθύνου των Σχέσεων του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας με το Βατικανό, και του αποστολικού νούντσιου στην Ελλάδα, Monsignor Jan Romeo Pawlowski.

Οι δύο εκκλησιαστικοί αντιπρόσωποι της Ελληνορθόδοξης εκκλησίας και Παπικής «εκκλησίας» συζήτησαν θέματα κοινού ενδιαφέροντος σχετικά με τα δρώμενα στην Αφρικανική ήπειρο, προωθώντας τη συνεργασία και την αλληλοενημέρωση των πιστών κάθε πλευράς.

Η επίσκεψη του Μητροπολίτη Γενναδίου έληξε με ευχές από την πλευρά του εκπροσώπου του Πάπα για συνέχιση της συνεργασίας μεταξύ τους και τη σύσφιξη των σχέσεων μέσω του διαχριστιανικού διαλόγου.

Λίγα λόγια για τον Μητροπολίτη Λιβύης:

Γεννήθηκε [2] στο Έσλιγκεν της Γερμανίας, το 1969, με το κοσμικό όνομα Στυλιανός Σκάντζας. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το 1986 εκάρη μοναχός από τον Μητροπολίτη και αργότερα (1990) χειροτονήθηκε διάκονος και Πρεσβύτερος (1996) από τον Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου Προκόπιο. Υπηρέτησε στη Μητρόπολη Φιλίππων για 12 χρόνια, για να μεταβεί στη συνέχεια στις Μητροπόλεις Ελευθερουπόλεως και Μπουένος Άϋρες. Το 2004 εντάχθηκε στον κλήρο της Μητροπόλεως Καλής Ελπίδος και κατόπιν στην Αλεξάνδρεια, όπου υπηρέτησε ως Γραμματεύς και Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου. Στις 26 Νοεμβρίου 2006 χειροτονήθηκε Τιτουλάριος Επίσκοπος Νειλουπόλεως. Το 2010 εξελέγη Επίσκοπος της νεοσύστατης Επισκοπής Μποτσουάνας, ενώ το 2013 εξελέγη Τιτουλάριος, εν τιμητική ενεργεία, Μητροπολίτης Νειλουπόλεως. Το 2016 εξελέγη Μητροπολίτης Μποτσουάνας και το 2024 Μητροπολίτης Λιβύης, στη θέση του προκατόχου του κ. Θεοφυλάκτου, που είχε εκδιωχθεί από το 2014 από την Αφρική, εν μέσω της επανάστασης ισχυρών μουσουλμανικών δυνάμεων. Ο τέως Μητροπολίτης έλαβε τον τίτλο «Γέρων Καισαρείας» και κατέστη στα πρεσβεία [3][4].

Οι λόγοι για τους οποίους μας προβλημάτισε:

· Τις κύριες προπτυχιακές σπουδές του ο Ιεράρχης τις ολοκλήρωσε στη Θεολογική σχολή του Α.Π.Θ. Ακολούθησαν Μεταπτυχιακές σπουδές (2008-2010) στο Ποντιφικό Πανεπιστήμιο Urbaniana της Ρώμης, στους τομείς της Ιεραποστολικής, του Οικουμενικού Διαλόγου, και της εφαρμογής ανθρωπιστικών προγραμμάτων από την Εκκλησία [5].

· Είναι θεσμικά υπεύθυνος για τις δημόσιες σχέσεις του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας με το Βατικανό. Το Πατριαρχείο, επίσης, έχει στενή συνεργασία με Κόπτες και Λουθηρανούς [6][7].

· Παρευρέθη σε Παπική «λειτουργία», χοροστατούντος του Πάπα Φραγκίσκου [8].

· Πραγματοποίησε Συλλείτουργο με τον Μητροπολίτη Περιστερίου Γρηγόριο στο Ι.Ν. της Αγίας Αναστασίας στο Περιστέρι, στον οποίο (από ότι φαίνεται στο σχετικό φωτογραφικό υλικό) απουσίαζε ο Σταυρός πίσω από την Αγία Τράπεζα [9] [10].

Εν κατακλείδι, πρόκειται για ακόμη έναν Ποιμενάρχη που έχει γαλουχηθεί με την ιδέα του Οικουμενισμού, την οποία με κάθε ευκαιρία προβάλλει εμπράκτως, χωρίς περιστροφές ή δεύτερες σκέψεις.

Κλείνοντας, επισυνάπτουμε μία πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση από έναν έγκριτο Ακαδημαϊκό. Ο λόγος για τον διδάκτορα νεώτερης ιστορίας του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ κ. Χαράλαμπο Μηνάογλου, που επεσήμανε σε ένα εξαιρετικό άρθρο του Ελευθέριου Ανδρώνη [11] της εφημερίδας Sportime -μεταξύ άλλων- και το εξής:

«H ορθόδοξη εκκλησία, η όντως ορθόδοξη (Ευγενικός, Σχολάριος) και όχι οι οικουμενιστές της εποχής (Βησσαρίων, Ισίδωρος) πράγματι προτίμησε την υποταγή στους Οθωμανούς, όταν φάνηκε ότι η ελευθερία δεν ήταν πλέον θέλημα Θεού να διατηρηθεί, επειδή με τους Οθωμανούς είδαν ότι θα υπήρχε διατήρηση της ορθής πίστης.

Με τους Οθωμανούς δεν θα βλαπτώμεθα στα δόγματα, καθώς υπήρχε απόλυτη διαφορά. Ενώ με τους δυτικούς, σιγά σιγά, με τον τότε αρχόμενο οικουμενισμό, «έλα και τα ίδια είμαστε», «έλα και χριστιανοί και οι δύο», θα καταλήγαμε σε 1-2 αιώνες να έχουμε εκδυτικιστεί. Ό,τι δηλαδή έχει γίνει από το 1821 έως σήμερα.

Αντίθετα, οι άγιοι της εποχής είδαν ορθά ότι ο μόνος τρόπος διατήρησης της οδού της σωτηρίας, της αληθινής πίστης στον Θεό, ήταν η υποταγή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Και έτσι κι έγινε. Για αυτό υπήρχαν ακόμη ορθόδοξοι και Έλληνες μετά από 400 χρόνια. Αντίθετα, εάν ο Θεός είχε επιτρέψει να υποταχθούμε τότε στους δυτικούς, το 1821, αλλά και πολύ νωρίτερα, δεν θα υπήρχαν ούτε Έλληνες ούτε ορθόδοξοι».

‘Ο,τι προστάτευσε η Εκκλησία του παρελθόντος από την Πίστη μας με θυσίες και αίμα, παραδίδει η Εκκλησία του σήμερα, ανερυθρίαστα και απερίσκεπτα, στο αδηφάγο τέρας του Οικουμενισμού, χωρίς να υπολογίσει τις μελλοντικές θλιβερές συνέπειες για την Ορθοδοξία.

Για να επιβεβαιωθεί ακόμα μία φορά η πικρή αλήθεια ότι «τα κάστρα πάντα πέφτουν από μέσα».

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI

Δείτε ακόμα:
Προώθηση οικουμενιστικών νεωτερισμών μέσω Θεολογικών συνάξεων
Μεγαλύτερη βλασφημία από Αρχιερέα δεν ακούστηκε ποτέ! Περισσότερο Κόπτης και υιός της Πανθρησκείας ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας

Σχετικά άρθρα

Αμερικής Ελπιδοφόρος: Ορθόδοξη (;) προσευχή για τους Δημοκρατικούς

Άρθρο της Παναγιώτας Κεμανετζή Σκέψεις και προσεγγίσεις… εκσυγχρονισμένης οπτικής Την “καθιερωμένη” προσευχή [1] για τις επικείμενες εκλογές απέτεινε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος από το βήμα του συνεδρίου των Δημοκρατικών, ευχόμενος για...

Πρωτοφανές και σοκαριστικό πνευματικό ολίσθημα από την Μητρόπολη Ιταλίας

Άρθρο της Ελένης Καμπούρη. Κι ενώ δεν υπάρχει αγιοκατάταξη από την Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί η Μητρόπολη Ιταλίας τον ενέταξε στο ορθόδοξο εορτολόγιο και τελεί στην μνήμη του Θεία Λειτουργία;

Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Συνεχίζοντας την περιήγηση στην ιστοσελίδα, συναινείτε με την χρήση αυτών.
Μπορείτε να επισκεφθείτε τους Όρους χρήσης και την Πολιτική προστασίας απορρήτου.