του Χρήστου Σαλταούρα
αποκλειστικά για την katanixi.gr

“Ποίος σας είπε ότι η Καινή Διαθήκη ότι έχει 27 βιβλία και μάλιστα τα συγκεκριμένα 27 και όχι άλλα;”..

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

Η αιρετική Διαμαρτύρηση αποδέχεται μόνο τα 66 βιβλία από τα 76 που έχει η Αγία Γραφή σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι Διαμαρτυρόμενοι συμφωνούν με τους Ορθοδόξους στον αριθμό των βιβλίων της Καινής Διαθήκης (27) και διαφωνούν στον αριθμό των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Η μεν Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται 49 βιβλία για την Παλαιά Διαθήκη, η δε Διαμαρτύρηση μόνο 39. Έτσι οι Ορθόδοξη Βίβλος έχει 76 βιβλία ενώ η Προτεσταντική 66!

Δηλαδή η Διαμαρτύρηση δέχεται για την Παλαιά Διαθήκη όχι τα βιβλία που αποδέχονταν η αρχαία Εκκλησία αλλά τα βιβλία που δέχεται η Αντιχριστιανική Εβραϊκή Συναγωγή!!!

Επειδή η Εβραϊκή Συναγωγή αρνείται τον Ιησού Χριστό και την Ανάστασή του και την Καινή Διαθήκη), αναγκάζονται οι θλιβεροί συκοφάντες της Ορθοδοξίας = Προτεστάντες, να αποτανθούν στις Εκκλησιαστικές Συνόδους και στους Πατέρες της Εκκλησίας για να πληροφορηθούν και να αιτιολογήσουν τον Κανόνα των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης !!! Αυτό και αν είναι παράνοια ! Να θεωρεί κανείς αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης για την Καινή Διαθήκη, την ίδια πηγή που θεωρεί αναξιόπιστη για την Παλαιά Διαθήκη !!!

Λοιπόν Αιρετικοί Προτεστάντες… ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΤΕ ΤΑ 27 ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ;;;;;;; Ποίος σας είπε ότι η Καινή Διαθήκη ότι έχει 27 βιβλία και μάλιστα τα συγκεκριμένα 27 και όχι άλλα; Στην αρχαία εποχή κυκλοφορούσαν πολλά «Ευαγγέλια» ! Η Εκκλησία όμως επέλεξε ως Κανονικά μόνο 4!

Ο Προτεσταντικός κανόνας των βιβλίων της Αγίας Γραφής είναι αποτέλεσμα ζυμώσεων στους κόλπους της Διαμαρτυρήσεως και δεν έχει καμία σχέση με τον βιβλικό κανόνα της αρχαίας Εκκλησίας. ΠΟΤΕ πριν την εμφάνιση της Διαμαρτύρησης δεν είχε διαμορφωθεί βιβλικός κανόνας με τα συγκεκριμένα 66 βιβλία που δέχονται οι Προτεστάντες. Δεν υπήρχε στην αρχαία Εκκλησία κανόνας των βιβλίων της Αγίας Γραφής που να περιέχει μόνο τα 66 βιβλία που δέχονται ως κανονικά οι Διαμαρτυρόμενοι και μόνον αυτά!

Οι Προτεστάντες αρνούνται την κανονικότητα 10 βιβλίων της Αγίας Γραφής τα οποία ονομάζουν «Δευτεροκανονικά» ή «Απόκρυφα». Αυτά είναι τα εξής:

Α’ Έσδρας

    Τωβίτ

    Ιουδίθ

    Α’ Μακκαβαίων

    Β’ Μακκαβαίων

    Γ’ Μακκαβαίων

    Σοφία Σολομώντος

    Σοφία Σειράχ

    Βαρούχ

    Επιστολή Ιερεμίου.

Επίσης αρνούνται οι Προτεστάντες ορισμένα τμήματα από τα βιβλία Εσθήρ, Δανιήλ και Ψαλμοί.

Ο Πατριάρχης της Διαμαρτύρησης Μαρτίνος Λούθηρος εκτός από τα προαναφερθέντα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης τα οποία αρνούνταν, αμφισβητούσε το κύρος του βιβλίου της Εσθήρ και των εξής βιβλίων της Καινής Διαθήκης:

Προς Εβραίους επιστολή

Καθολική επιστολή Ιακώβου

Καθολική επιστολή Ιούδα

Αποκάλυψη Ιωάννη.

Ο Λούθηρος ονόμαζε την Επιστολή του Ιακώβου «Αχυρένια» και πολεμούσε την θεοπνευστία της Αποκαλύψεως!!! Τα βιβλία που δεν του άρεσαν τα συμπεριέλαβε στην Βίβλο του υπό μορφή παραρτήματος!

Ας δούμε μερικά από τα όσα φοβερά έγραψε ο Αιρεσιάρχης ΛΟΥΘΗΡΟΣ το έτος 1525 μ.Χ σε επιστολή του προς τους ηγεμόνες της Γερμανίας. Η εν λόγω επιστολή γράφτηκε την περίοδο της αγροτικής επανάστασης, (1524-1526), η οποία κόστισε την ζωή σε περίπου 100.000 χωρικούς! Ιδού τι έγραψε ο Λούθηρος:

«Πρέπει να κτυπάτε, να στραγγαλίζετε και να παλουκώνετε, κρυφά ή φανερά και να θυμάστε πως δεν υπάρχει τίποτα πιο δηλητηριώδες, επιβλαβές ή Σατανικό από έναν στασιαστή. Είναι το ίδιο σαν να σκοτώνεις ένα λυσσασμένο σκυλί. Αν δεν το χτυπήσεις, θα χτυπήσει όχι μόνον εσένα, αλλά ολόκληρη την χώρα. Οι αρχές έχουν σωστή συνείδηση και δίκαια επιχειρήματα και μπορούν να πουν στο Θεό με όλη την σιγουριά της καρδιάς τους: “-Κοίτα Κύριε, Εσύ με κατέστησες άρχοντα και κύριο και δεν αμφιβάλω για το ότι Συ μου έδωσες το ξίφος για να το ρίχνω στους κακοποιούς” ,Τέτοια θαυμαστά σημεία γίνονται ώστε ένας άρχοντας να μπορεί να κερδίσει τον ουρανό με αιματοχυσία, καλύτερα απ’ ότι κάποιος άλλος με προσευχές»!!! 

Δεν νομίζω ότι χρειάζονται σχόλια.

Κατόπιν ζυμώσεων στους κόλπους της Διαμαρτυρήσεως οι αιρετικοί κατέληξαν όπως προανέφερα σε 66 βιβλία τα οποία θεωρούν Κανονικά. Ειδικά οι Προτεστάντες με Χιλιαστικό αιρετικό υπόβαθρο (Ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, Πεντηκοστιανοί, Αντβεντιστές, κτλ.), καθόλου δεν συμμερίζονται τις απόψεις του Λουθήρου για παράδειγμα για το βιβλίο της Αποκάλυψης. Αυτό είναι φυσικό διότι προσπαθούν παρερμηνεύοντας την Αποκάλυψη να αιτιολογήσουν τον αιρετικό Χιλιασμό τους !

Οι Προτεστάντες στην προσπάθειά τους να δώσουν κύρος στον δικό τους βιβλικό κανόνα, διαδίδουν χονδροειδή ψέματα αναφορικά με το ποία βιβλία δέχονταν η Αρχαία Χριστιανική Εκκλησία ως μέρος του Κανόνα της Αγίας Γραφής. Δεν διστάζουν να αναφερθούν σε Πατέρες της Εκκλησίας, Συνόδους και Εκκλησιαστικούς συγγραφείς υποστηρίζοντας ότι τους πρώτους αιώνες μετά Χριστόν η Εκκλησία δέχονταν έναν  «στενό» Κανόνα βιβλίων για την Αγία Γραφή και όχι έναν «ευρύ» που περιέχει σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των Προτεσταντών «Απόκρυφα – Δευτεροκανονικά» βιβλία! Μάλιστα με περισσή υποκρισία λέγουν ότι αυτός ο «στενός» βιβλικός κανόνας της αρχαίας Εκκλησίας ταυτίζεται (ως προς την Παλαιά Διαθήκη) με τον αντίστοιχο Ιουδαϊκό Κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης !!! 

Επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά: Ποτέ πριν την εποχή του Λουθήρου δεν παρουσίασε κανείς Βιβλικό κανόνα με 66 βιβλία και μάλιστα τα συγκεκριμένα 66 που δέχονται οι Προτεστάντες σήμερα και μόνον αυτά!

Τονίζουμε επίσης ότι καμία απολύτως αρχαία Χριστιανική πηγή δεν παρουσίασε Κανόνα των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης με 39 βιβλία και μάλιστα τα συγκεκριμένα 39 τα οποία  δέχονται σήμερα οι Προτεστάντες! Όσα διαφορετικά διαδίδουν οι Προτεστάντες αποτελούν ασύστολη ψευδολογία, σοφιστείες και προσπάθεια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Χρησιμοποιούν ανερυθρίαστα το ψεύδος, την μισή αλήθεια και καπηλεύονται μερικούς Πατέρες της Εκκλησίας και Εκκλησιαστικούς συγγραφείς για να δικαιολογήσουν την προτίμησή τους σε βιβλικό κανόνα 66 βιβλίων ανύπαρκτο στην αρχαία Εκκλησία!!! 

ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Οι αιρετικοί Προτεστάντες ως προς την Παλαιά Διαθήκη έχουν μία στείρα προσκόλληση στα όσα διακελεύει επί του θέματος η Εβραϊκή Συναγωγή! Γιαυτό κρίνεται σκόπιμο να αναφέρουμε λίγα λόγια για την θέση της Εβραϊκής Συναγωγής επί του θέματος. Οι Εβραίοι δεν δέχονταν όλοι και πάντοτε τον ίδιο αριθμό βιβλίων όπως νομίζουν οι Προτεστάντες. Οι Σαδδουκαίοι για παράδειγμα δέχονταν μόνο την Πεντάτευχο του Μωϋσέως (τα πέντε πρώτα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης) το ίδιο και οι Σαμαρείτες. Οι Φαρισαίοι δέχονταν και τους Προφήτες και τους Ψαλμούς και τα λεγόμενα Αγιόγραφα. Οι Ελληνιστές Εβραίοι δέχονταν ακόμη περισσότερα βιβλία. Οι Εβραίοι μετά από ζυμώσεις κατέληξαν σε έναν συγκεκριμένο αριθμό βιβλίων για την Παλαιά Διαθήκη και σε ένα συγκεκριμένο κείμενο (Μασοριτικό Εβραϊκό Κείμενο). Την Καινή Διαθήκη την αρνείται πλήρως η Εβραϊκή Συναγωγή.

Η Συναγωγή δέχεται ότι η αποκαλούμενη από εμάς τους Χριστιανούς Παλαιά Διαθήκη, αποτελείται από 39 βιβλία. Αυτά τα 39 βιβλία τα ομαδοποιούν σε 22 ή 24 βιβλία. Επίσης η Συναγωγή αποδέχεται ως επίσημο κείμενο το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο. 

Οι Προτεστάντες δουλικά ακολουθούν την Συναγωγή όσον αφορά την Παλαιά Διαθήκη και δέχονται και αυτοί τα εν λόγω 39 βιβλία αλλά και το Μασοριτικό κείμενο το οποίο μεταφράζουν στις γλώσσες τους.

Η άποψη των Διαμαρτυρομένων ότι το Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, όπως το διατηρεί σήμερα η Συναγωγή (Μασοριτικό κείμενο), είναι ανώτερο του επίσημου Εκκλησιαστικού κειμένου δεν είναι ορθή. Οι λόγοι είναι οι εξής:

1) Ο αυθεντικός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής είναι η Εκκλησία που είναι ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας – Α Τιμόθεον 3:15 και όχι η Συναγωγή.

2) Το Μασοριτικό κείμενο είναι μεταποστολικό κείμενο και έχει υποστεί σε ορισμένα σημεία αλλοιώσεις από τους Ραββίνους για να αντιφάσκει στο επίσημο κείμενο της Εκκλησίας και να αποκρύβει Μεσσιακές προφητείες που εκπληρώθηκαν στον Ιησού Χριστό! Το ίδιο το Εβραϊκό Μασοριτικό κείμενο διαφοροποιείται σε ορισμένα σημεία από άλλα σωζόμενα Εβραϊκά βιβλικά χειρόγραφα πχ: κείμενα Νεκράς Θάλασσας.

3) Η ίδια η Καινή Διαθήκη παραθέτει στα περισσότερα εδάφια από την μετάφραση των Εβδομήκοντα και όχι από το Εβραϊκό κείμενο. Αν οι Εβραίοι Μασορίτες είχαν διασώσει με μεγαλύτερη ακρίβεια από τους επίσης Εβραίους Εβδομήκοντα την Παλαιά Διαθήκη οι παραπομπές της Καινής Διαθήκης θα το έδειχναν αυτό. Θα είχαμε δηλαδή περισσότερες παραπομπές από το Εβραϊκό κείμενο και λιγότερες από τους Εβδομήκοντα, ενώ τώρα συμβαίνει το αντίστροφο! Με άλλα λόγια το Μασοριτικό κείμενο δεν θα διαφωνούσε σε πολλές παραπομπές της Καινής Διαθήκης στην Παλαιά Διαθήκη.

Απαραίτητη διευκρίνηση: Η Καινή Διαθήκη περιέχει αναφορές στην Παλαιά Διαθήκη και από το Εβραϊκό κείμενο και από την μετάφραση των Εβδομήκοντα. Δεν χαρακτηρίζει την Καινή Διαθήκη μία στείρα προσκόλληση στο ένα ή στο άλλο κείμενο. Το ίδιο και οι Πατέρες της Εκκλησίας παραθέτουν και από το Εβραϊκό κείμενο και από τους Εβδομήκοντα και από άλλες μεταφράσεις. Η Λατινική μετάφραση της Βουλγάτας έγινε με βάση το Εβραϊκό κείμενο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ενώ γενικώς αποδέχεται ως επίσημο κείμενο για την Παλαιά Διαθήκη την μετάφραση των Εβδομήκοντα, ειδικά για το βιβλίο του προφήτου Δανιήλ η Εκκλησία έχει υιοθετήσει ως επίσημο κείμενο την μετάφραση του Θεοδοτίωνος! Η αρχαία Εκκλησία πριν την εμφάνιση των αιρέσεων του Παπισμού και του Προτεσταντισμού χρησιμοποιούσε διάφορες μεταφράσεις αλλά κυρίως την Ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα και την Λατινική μετάφραση του Ιερώνυμου (Βουλγάτα).

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΔΑΦΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΜΕ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ – ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΕΒΡΑΪΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

«καὶ εἰ ὁ δίκαιος μόλις σῴζεται ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς ποῦ φανεῖται;» Α Πέτρου 4:18

«εἰ ὁ μὲν δίκαιος μόλις σώζεται, ὁ ἀσεβὴς καὶ ἁμαρτωλὸς ποὺ φανεῖται;» Παροιμίες 11:31 (Εβδομήκοντα).

«Αν ο δίκαιος παιδεύηται επί της γης, πολλώ μάλλον ο ασεβής και ο αμαρτωλός» Παροιμίες 11:31 (Εβραϊκό).

«Διὸ εἰσερχόμενος εἰς τὸν κόσμον λέγει· θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι» Εβραίους 10:5

«θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι· ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἐζήτησας. τότε εἶπον· ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ» Ψαλμός 39 (40) : 7-8 (6-7) (Εβδομήκοντα)

«Θυσίαν και προσφοράν δεν ηθέλησας· διήνοιξας εν εμοί ώτα· ολοκαύτωμα και προσφοράν περί αμαρτίας δεν εζήτησας. Τότε είπα, Ιδού, έρχομαι· εν τω τόμω του βιβλίου είναι γεγραμμένον περί εμού» Ψαλμός 40: 6-7(Εβραϊκό).

«Πίστει ᾿Ιακὼβ ἀποθνήσκων ἕκαστον τῶν υἱῶν ᾿Ιωσὴφ εὐλόγησε, καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ράβδου αὐτοῦ» Εβραίους 11:21

«εἶπε δέ· ὄμοσόν μοι. καὶ ὤμοσεν αὐτῷ. καὶ προσεκύνησεν ᾿Ισραὴλ ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ράβδου αὐτοῦ» Γένεση 47:31 (Εβδομήκοντα).

«Ο δε είπεν, Ομοσόν μοι και ώμοσεν εις αυτόν. Και προσεκύνησεν ο Ισραήλ επί το άκρον της κλίνης αυτού» Γένεση 47:31 (Εβραϊκό).

«κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσι» Ματθαίος 12:20-21

«κάλαμον τεθλασμένον οὐ συντρίψει καὶ λίνον καπνιζόμενον οὐ σβέσει, ἀλλὰ εἰς ἀλήθειαν ἐξοίσει κρίσιν. ἀναλάμψει καὶ οὐ θραυσθήσεται, ἕως ἄνθῇ ἐπὶ τῆς γῆς κρίσιν· καὶ ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν» Ησαϊας 42:3- 4 (Εβδομήκοντα).

«Κάλαμον συντεθλασμένον δεν θέλει συντρίψει και λινάριον καπνίζον δεν θέλει σβύσει· θέλει εκφέρει κρίσιν εν αληθεία.  Δεν θέλει εκλίπει ουδέ θέλει μικροψυχήσει, εωσού βάλη κρίσιν εν τη γή· και αι νήσοι θέλουσι προσμένει τον νόμον αυτού» Ησαϊας 42:3- 4 (Εβραϊκό).

«ἀποστείλας δὲ ᾿Ιωσὴφ μετεκαλέσατο τὸν πατέρα αὐτοῦ ᾿Ιακὼβ καὶ πᾶσαν τὴν συγγένειαν αὐτοῦ ἐν ψυχαῖς ἑβδομήκοντα πέντε» Πράξεις 7:14

«υἱοὶ δὲ᾿Ιωσὴφ οἱ γενόμενοι αὐτῷ ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ψυχαὶ ἐννέα. πᾶσαι ψυχαὶ οἴκου ᾿Ιακὼβ αἱ εἰσελθοῦσαι μετὰ᾿Ιακὼβ εἰς Αἴγυπτον ψυχαὶ ἑβδομηκονταπέντε» Γένεση 46:27 (Εβδομήκοντα).

«Και οι υιοί του Ιωσήφ, οι γεννηθέντες εις αυτόν εν Αιγύπτω, ήσαν ψυχαί δύο· πάσαι αι ψυχαί του οίκου του Ιακώβ, αι εισελθούσαι εις Αίγυπτον, ήσαν εβδομήκοντα» Γένεση 46:27 (Εβραϊκό).

«τοῦ Σερούχ, τοῦ ῾Ραγαῦ, τοῦ Φάλεκ, τοῦ ῎Εβερ, τοῦ Σαλᾶ, τοῦ Καϊνάν, τοῦ ᾿Αρφαξάδ, τοῦ Σήμ, τοῦ Νῶε, τοῦ Λάμεχ» Λουκάς 3:35-36

«καὶ ἔζησε Σὴμ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν ᾿Αρφαξὰδ ἔτη πεντακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. Καὶ ἔζησεν᾿Αρφαξὰδ ἑκατὸν τριάκοντα πέντε ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν. καὶ ἔζησεν᾿Αρφαξὰδ μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τὸν Καϊνᾶν ἔτη τετρακόσια καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε. Καὶ ἔζησε Καϊνᾶν ἑκατὸν καὶ τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν Σαλά. καὶ ἔζησε Καϊνᾶν μετὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν τόν Σαλὰ ἔτη τριακόσια τριάκοντα καὶ ἐγέννησεν υἱοὺς καὶ θυγατέρας καὶ ἀπέθανε Καὶ ἔζησε Σαλὰ ἑκατὸν τριάκοντα ἔτη καὶ ἐγέννησε τὸν ῞Εβερ» Γένεση 11:11-14 (Εβδομήκοντα).

«και έζησεν ο Σημ, αφού εγέννησε τον Αρφαξάδ, πεντακόσια έτη, και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας. Και ο Αρφαξάδ έζησε τριάκοντα πέντε έτη, και εγέννησε τον Σαλά·και έζησεν ο Αρφαξάδ, αφού εγέννησε τον Σαλά, τετρακόσια τρία έτη, και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας. Και ο Σαλά έζησε τριάκοντα έτη, και εγέννησε τον Εβερ» Γένεση 11:11-14 (Εβραϊκό).

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΔΑΦΙΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΜΕ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ – ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ:

 «και θέλουσιν επιβλέψει προς εμέ, τον οποίον ΕΞΕΚΕΝΤΗΣΑΝ» Ζαχαρίας 12:10 (  Εβραϊκό)

 «καὶ ἐπιβλέψονται πρός με ἀνθ᾿ ὧν κατωρχήσαντο» Ζαχαρίας 12:10 (Εβδομήκοντα).

Το Εβραϊκό κείμενο διασώζει στο παρόν εδάφιο την ακρίβεια του πρωτοτύπου Εβραϊκού κειμένου όπως αποδεικνύει η θεόπνευστη Καινή Διαθήκη:

Ιωάννης 19:32-37:  «ἦλθον οὖν οἱ στρατιῶται, καὶ τοῦ μὲν πρώτου κατέαξαν τὰ σκέλη καὶ τοῦ ἄλλου τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ· ἐπὶ δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν ἐλθόντες ὡς εἶδον αὐτὸν ἤδη τεθνηκότα, οὐ κατέαξαν αὐτοῦ τὰ σκέλη, ἀλλ’ εἷς τῶν στρατιωτῶν λόγχῃ αὐτοῦ τὴν πλευρὰν ἔνυξε, καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ. καὶ ὁ ἑωρακὼς μεμαρτύρηκε, καὶ ἀληθινὴ αὐτοῦ ἐστιν ἡ μαρτυρία, κἀκεῖνος οἶδεν ὅτι ἀληθῆ λέγει, ἵνα καὶ ὑμεῖς πιστεύσητε. ἐγένετο γὰρ ταῦτα, ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ, ὀστοῦν οὐ συντριβήσεται αὐτοῦ. καὶ πάλιν ἑτέρα γραφὴ λέγει· ὄψονται εἰς ὃν ΕΞΕΚΕΝΤΗΣΑΝ».

Ο Ιωάννης παραθέτει την εν λόγω προφητεία από το Εβραϊκό κείμενο και όχι από τους Εβδομήκοντα.

«καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς ῾Ηρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου» Ματθαίος 2:15.

«ὅτι νήπιος ᾿Ισραήλ, καὶ ἐγὼ ἠγάπησα αὐτὸν καὶ ἐξ Αἰγύπτου μετεκάλεσα τὰ τέκνα αὐτοῦ» Ωσηέ 11:1 (Εβδομήκοντα).

«Ὅτε ὁ Ἰσραήλ ἦτο νήπιον, τότε ἐγὼ ἠγάπησα αὐτὸν καὶ ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱὸν μου » (Εβραϊκό).

Ο Ματθαίος παραθέτει την εν λόγω προφητεία από το Εβραϊκό κείμενο και όχι από τους Εβδομήκοντα.

Οι Προτεστάντες λοιπόν χαρακτηρίζονται από μία φανατική προσκόλληση στο κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης που υιοθετεί η Εβραϊκή Συναγωγή ερχόμενοι σε αντίθεση με την τακτική της Καινής Διαθήκης, των Πατέρων της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας γενικότερα. Η Καινή Διαθήκη ανατρέπει και αποδεικνύει λάθος την τακτική τους.

Το βιβλίο με τον τίτλο ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ είναι ένα από τα 10 βιβλία που οι Προτεστάντες θεωρούν ως μη κανονικό ακολουθώντας τον Ιουδαϊκό κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης. Μόνο που οι Προτεστάντες δεν λαμβάνουν υπόψιν τις αντιφατικές επί του θέματος Ραββινικές διδασκαλίες ! 

Το Ταλμούδ, το «Ιερό» βιβλίο των Εβραίων περιέχει πολλές αναφορές- παραπομπές στο βιβλίο Σοφία Σειράχ (πάνω από 20 αναφορές)! Αλλά δεν είναι αυτό το μόνο θαυμαστό στοιχείο. Θα εξετάσουμε μία συγκεκριμένη αναφορά του Ταλμούδ στο βιβλίο Σοφία Σειράχ:

Το ΤΑΛΜΟΥΔ σε αντίθεση με την Προτεσταντική και Εβραϊκή παράδοση για τα βιβλία του Κανόνος της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρει ως μέρος «των Γραφών» το βιβλίο ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ που αρνούνται Εβραίοι και Προτεστάντες !!!  Το Ταλμούδ στο Baba Kamma 92b: 13 αναφέρει το εδάφιο ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 13:15 «Πᾶν ζῷον ἀγαπᾷ τὸ ὅμοιον αὐτῷ καὶ πᾶς ἄνθρωπος τὸν πλησίον αὐτοῦ» και λέγει ότι «αναφέρεται για τρίτη φορά στα Κετουβίμ/ כתובים/Αγιόγραφα ότι –  Πᾶν ζῷον ἀγαπᾷ τὸ ὅμοιον αὐτῷ καὶ πᾶς ἄνθρωπος τὸν πλησίον αὐτοῦ». 

Ο Εβραϊκός κανόνας των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης (ΤΑΝΑΚ / תנ״ך) χωρίζει τα βιβλία σε τρεις κατηγορίες : Νόμος /Τορά(תורה) , Προφήτες/ Νεβιείμ(נביאים) και Αγιόγραφα/ Κετουβίμ(כתובים). Βλέπουμε λοιπόν ότι το Ταλμούδ αναγνωρίζει το βιβλίο ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ ως μέρος των Αγιογράφων!!! Το Ταλμούδ δηλαδή αναγνωρίζει το βιβλίο ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ ως μέρος της Ιουδαϊκής Βίβλου !!! Αυτό δείχνει και επιβεβαιώνει τις ζυμώσεις που έλαβαν χώρα στον Εβραϊσμό μέχρι να καταλήξει η Συναγωγή στην παρούσα μορφή της Εβραϊκής Βίβλου.

Μερικοί Εβραίοι και Προτεστάντες θέλοντας να δικαιολογήσουν την αναφορά αυτή του Ταλμούδ λέγουν ότι δήθεν η Εβραϊκή λέξη Κετουβίμ (כתובים) που σημαίνει «Γραπτά» αναφέρεται γενικώς σε κείμενα, σε Γραπτά (εξωβιβλικά) και όχι στο τρίτο μέρος της Ιουδαϊκής Βίβλου που ονομάζεται ΚΕΤΟΥΒΙΜ! Αυτό είναι μία ξεκάθαρη υπεκφυγή, μία ψευδής δικαιολογία! Αν εξετάσουμε τα συμφραζόμενα του Ταλμουδικού χωρίου βλέπουμε ότι ο όρος Κετουβίμ (כתובים) χρησιμοποιείται ως ονομασία του τρίτου μέρους της Ιουδαϊκής Βίβλου και όχι γενικώς και αορίστως.

«Έχει γραφτεί στον Νόμο/ Τορά(תורה), όπως είναι γραμμένο: «ἐπορεύθη ῾Ησαῦ πρὸς ᾿Ισμαὴλ» (Γένεση 28:9).  Επαναλαμβάνεται στους Προφήτες/Νεβιείμ(נביאים), όπως είναι γραμμένο: «συνεστράφησαν πρὸς ᾿Ιεφθάε ἄνδρες κενοὶ καὶ ἐξῆλθον μετ᾿ αὐτοῦ.» (Κριτές 11:3). Και τριπλασιάζεται στα Γράμματα/ Κετουβίμ (כתובים), όπως είναι γραμμένο: «Πᾶν ζῷον ἀγαπᾷ τὸ ὅμοιον αὐτῷ καὶ πᾶς ἄνθρωπος τὸν πλησίον αὐτοῦ» (Σοφία Σειράχ 13:15) ». ΤΑΛΜΟΥΔ Baba Kamma 92b: 13. Βλέπουμε λοιπόν ότι στο συζητούμενο από τους Ραββίνους θέμα γίνεται αναφορά διαδοχική σε παραπομπές στο Νόμο, τους Προφήτες και στα Γραπτά (Αγιόγραφα).

Ίδια αναφορά έχουμε και στο αμέσως προηγούμενο  Ταλμουδικό χωρίο: «Αυτό το θέμα είναι γραμμένο στον Νόμο/ תורה, επαναλαμβάνεται στους Προφήτες/ נביאים και τριπλασιάζεται στα Γραπτά/ כתובים» Baba Kamma 92b: 12.

Να σημειωθεί δε ιδιαιτέρως το γεγονός ότι το Ταλμούδ βάζει τον εαυτό του πάνω από τον Μωσαϊκό Νόμο!!!

ΤΑΛΜΟΥΔ Eruvin 21 b: 8:  “Υιέ μου δίδε προσοχή στα λόγια των Σοφερίμ (Γραμματέων) περισσότερο από τα λόγια της Τορά (Μωσαϊκός Νόμος)”!!!

Ιδού ένα άλλο παράδειγμα των συζητήσεων – ζυμώσεων, των αρνητών του Χριστού Ραββίνων, σχετικά με τα βιβλία του Ιουδαϊκού κανόνος, του κανόνος  που τόσο εμπιστεύονται οι Προτεστάντες.

«Όλες οι Αγίες Γραφές μολύνουν τα χέρια. Το Άσμα των Ασμάτων και o Εκκλησιαστής μολύνουν τα χέρια. Ο Ραβίνος Ιούδας λέει: το Άσμα Ασμάτων  μολύνει τα χέρια, αλλά υπάρχει μια διαμάχη για τον Εκκλησιαστή. Ο Ραβίνος Γιοσέ λέει: Ο Εκκλησιαστής δεν μολύνει τα χέρια, αλλά υπάρχει μια διαμάχη για το Άσμα Ασμάτων» Mishnah Yadayim 3:5.

«Τα αραμαϊκά τμήματα στον Έσδρα και τον Δανιήλ μολύνουν τα χέρια. Εάν ένα αραμαϊκό τμήμα γράφτηκε στα εβραϊκά, ή ένα εβραϊκό τμήμα ήταν γραμμένο στα αραμαϊκά, ή εβραϊκή γραφή, δεν μολύνει τα χέρια. Δεν μολύνει ποτέ τα χέρια μέχρι να γραφτεί στην ασσυριακή γραφή, σε περγαμηνή και με μελάνι.» Mishnah Yadayim 4:5.

Αυτές οι συζητήσεις που έχουν καταγραφεί στην Ραββινική γραμματεία  δείχνουν ότι δεν υπήρχε ομοφωνία ανάμεσα στους Ραββίνους για το κύρος όλων των βιβλίων της Ιουδαϊκής Βίβλου.

Ο όρος «μολύνουν τα χέρια» είναι ένας Ραββινικός όρος που δηλώνει την πίστη των Ιουδαίων ότι το άγγιγμα ενός Ιερού αντικειμένου καθιστά τελετουργικώς ακάθαρτα τα χέρια. Συνεπώς υπήρχε διαφωνία για το πόσο Ιερά ήταν ορισμένα βιβλία της Ιουδαϊκής Βίβλου. Αυτό διότι ορισμένοι Ραββίνοι πίστευαν ότι το τάδε βιβλίο «μολύνει τα χέρια», δηλαδή είναι Άγιο, ενώ άλλοι έλεγαν ότι «δεν μολύνει τα χέρια» δηλαδή ότι δεν είναι Άγιο!

Για να γίνει αυτό κατανοητό περισσότερο παραθέτω  το παρακάτω παράδειγμα: 

«Οι Σαδδουκαίοι λένε: παραπονιόμαστε εναντίον σας, Φαρισαίοι, γιατί λέτε ότι η Αγία Γραφή μολύνει τα χέρια, αλλά τα βιβλία του Ομήρου δεν μολύνουν τα χέρια. Ο Ραμπάν Γιοχάναν μπέν Ζακάι είπε: Δεν έχουμε τίποτα εναντίον των Φαρισαίων παρά μόνο αυτό; Ιδού, λένε ότι τα κόκαλα ενός γαϊδάρου είναι καθαρά, αλλά τα κόκαλα του Ιωχανάν του αρχιερέα είναι ακάθαρτα. Του είπαν: ανάλογα με τη στοργή για αυτούς, έτσι είναι και η ακαθαρσία τους, ώστε κανείς να μην κάνει κουτάλια από τα κόκαλα του πατέρα ή της μητέρας του. Τους είπε: έτσι είναι και οι Αγίες Γραφές ανάλογα με τη στοργή τους, έτσι είναι και η ακαθαρσία τους. Τα βιβλία του Ομήρου που δεν είναι πολύτιμα δεν μολύνουν τα χέρια» Mishnah Yadayim 4:6.

Αυτά να τα βλέπουν οι Προτεστάντες που λέγουν ότι ο Θεός μέσω της Εβραϊκής Συναγωγής μας πληροφορεί για τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης! Ας ξεκαθαρίσουν οι Ραββίνοι πρώτα μεταξύ τους ποία είναι τα βιβλία της ΤΑΝΑΚ (Ιουδαϊκή Βίβλος) και μετά να διαφωτίζουν τους Προτεστάντες!

Οι αιρετικοί Προτεστάντες προκειμένου να βρούν, όπως νομίζουν, Βιβλικό έρεισμα στην προτίμησή τους για τον Ιουδαϊκό κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης και τον αριθμό των βιβλίων που αυτός περιέχει, επικαλούνται το εξής εδάφιο: «Τί οὖν τὸ περισσὸν τοῦ ᾿Ιουδαίου, ἢ τίς ἡ ὠφέλεια τῆς περιτομῆς; πολὺ κατὰ πάντα τρόπον. πρῶτον μὲν γὰρ ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ» Ρωμαίους 3:1-2.

Σύμφωνα με το χωρίο αυτό ο Θεός στους Εβραίους εμπιστεύθηκε τον λόγο του. Αυτός ο λόγος του Αποστόλου Παύλου κάνει τους Προτεστάντες να αποδέχονται ως θέσφατο τον Ιουδαϊκό κανόνα της Αντιχριστιανικής Συναγωγής  με τα 39 βιβλία! Πλήρης παρερμηνεία και ανοησία!

Ο Θεός εμπιστεύτηκε πράγματι στην προ του Μεσσίου εποχή τον λόγο του στους Εβραίους. Αλλά σε ποίους Εβραίους; Στους άπιστους και ασεβείς; Όχι ασφαλώς! Στους ευσεβείς Εβραίους εμπιστεύθηκε ο Θεός τον λόγο του. Μετά τον ερχομό του Μεσσία όμως και την ίδρυση της Χριστιανικής Εκκλησίας ο λόγος του Θεού είναι στα χέρια του Νέου Ισραήλ – των Χριστιανών.

Ρωτάμε τους Προτεστάντες: Η Καινή Διαθήκη δεν είναι λόγος του Θεού; Αυτή σε ποίον την έχει εμπιστευθεί ο Θεός; Διότι ως γνωστόν οι  Εβραίοι δεν δέχονται την Καινή Διαθήκη και την Ανάσταση του Ιησού!

ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ:

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΩΤΟΚΑΝΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ;

Οι διάφοροι Προτεστάντες (Χιλιαστές, Πεντηκοστιανοί, Αντβεντιστές, Ευαγγελικοί, Λουθηρανοί, κτλ), πολεμούν 10 Κανονικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης τα οποία ονομάζουν με διάφορους χαρακτηρισμούς (Απόκρυφα, Δευτεροκανονικά). Μάλιστα ορισμένοι δυτικο- σπουδαγμένοι  Ορθόδοξοι θεολόγοι υιοθετούν εντελώς άκριτα τον όρο ΔΕΥΤΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΑ!!! ΠΟΥ τον βρήκατε αγαπητοί θεολόγοι τον όρο ΔΕΥΤΕΡΟΚΑΝΟΝΙΚΑ; Δεν υπάρχει στην Ορθοδοξία τέτοιος όρος, δεν υπάρχει ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ (ή ΕΥΡΥΣ κανόνας όπως αλλιώς λέγουν) της Γραφής. Δεν υπάρχουν Δευτεροκανονικά βιβλία στην Γραφή διότι κανείς δεν δημιούργησε ΔΕΥΤΕΡΟ Κανόνα των βιβλίων της Αγίας Γραφής. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ΔΙΑ των Συνόδων μας έδωσαν ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ (Έναν Κανόνα) των βιβλίων της Αγίας Γραφής. Ας μας δείξουν οι Προτεστάντες τον «Δεύτερο Κανόνα» των βιβλίων της Γραφής και να μας που ΠΟΤΕ και ΠΟΙΟΣ τον δημιούργησε ! Οι Πατέρες στους διάφορους κανόνες παραθέτουν ανακατεμένα τα βιβλία της Γραφής και δεν κάνουν την διάκριση «Πρωτοκανονικά – Δευτεροκανονικά» των σύγχρονων θεολόγων. Επίσης η επίσημη διάταξη των βιβλίων της Γραφής από την Ορθόδοξη Εκκλησία παραθέτει αδιακρίτως τα ονομαζόμενα από τους αιρετικούς «Πρωτοκανονικά» και «Δευτεροκανονικά». Δεν υπάρχει στην Ορθόδοξη Αγία Γραφή «παράρτημα» με ξεχωριστή παράθεση των λεγομένων «Δευτεροκανονικών» !

Μπορεί ο Κανόνας των βιβλίων της Αγίας Γραφής να διαμορφώθηκε σταδιακά κατά τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες, αλλά κατά την διαμόρφωση του δεν υπήρξε διάκριση «Πρωτοκανονικά – Δευτεροκανονικά». Ο Θεός προγνώριζε ότι θα εμφανίζονταν αιρετικοί οι οποίοι θα δίδασκαν ότι δήθεν «η Εκκλησία αποστάτησε…. τον πρώτο….. τον δεύτερο….. τον τέταρτο αιώνα …. » (ανάλογα με την κακοδιδασκαλία της κάθε αίρεσης), και διευθέτησε έτσι τα πράγματα ώστε ό κανόνας των βιβλίων της Γραφής να κλείσει με το τελευταίο βιβλίο που μπήκε στον κανόνα –  την Αποκάλυψη του Ιωάννη, (το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης). Την Αποκάλυψη του Ιωάννη την έβαλαν στον Κανόνα των βιβλίων της Αγίας Γραφής οι Πατέρες της Εκκλησίας οι οποίοι δέχονταν τα 10 βιβλία της Παλαιάς  Διαθήκης που αρνούνται οι αιρετικοί της Διαμαρτύρησης….. επίσης οι Πατέρες της Εκκλησίας δέχονταν και τα Μυστήρια και την Ειδική Ιερωσύνη, και τις Μεσιτείες των Αγίων και τα Μνημόσυνα υπέρ των κοιμηθέντων, που αρνούνται οι ποικίλες ομάδες αιρετικών!

Οι Προτεστάντες για να δικαιολογήσουν την προσκόλλησή τους στην Ιουδαϊκή Βίβλο, όπως την διατηρεί σήμερα η Συναγωγή, ισχυρίζονται ψευδώς ότι η αρχαία Χριστιανική Εκκλησία των πρώτων αιώνων μετά Χριστόν, δήθεν διατηρούσε τον ίδιο αριθμό βιβλίων για την Παλαιά Διαθήκη με την Εβραϊκή Συναγωγή! Λέγουν ότι οι Εβραίοι ανέκαθεν αποδέχονταν 39 βιβλία για την Παλαιά Διαθήκη απλά τα χώριζαν σε 22 βιβλία όσα και τα γράμματα του Εβραϊκού αλφαβήτου. Διδάσκουν παραπλανητικά ότι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και οι Παπικοί, τους κατοπινούς αιώνες προσέθεσαν βιβλία «απόκρυφα» στον Βιβλικό κανόνα!

Σημείωση: Και σήμερα οι Εβραίοι την Παλαιά Διαθήκη, την οποία και μόνον δέχονται ως Ιουδαϊκή Βίβλο, την χωρίζουν σε 22 ή 24 βιβλία.

Μάλιστα η αιρετική Διαμαρτύρηση δεν διστάζει να ισχυριστεί ότι ακόμη και ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός αποδέχονταν τον «στενό» Ιουδαϊκό κανόνα για την Παλαιά Διαθήκη και όχι τον «ευρύ» κανόνα της Ορθοδοξίας !

«οὐαὶ ὑμῖν, ὅτι οἰκοδομεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν προφητῶν, οἱ δὲ πατέρες ὑμῶν ἀπέκτειναν αὐτούς. ἄρα μαρτυρεῖτε καὶ συνευδοκεῖτε τοῖς ἔργοις τῶν πατέρων ὑμῶν, ὅτι αὐτοὶ μὲν ἀπέκτειναν αὐτούς, ὑμεῖς δὲ οἰκοδομεῖτε αὐτῶν τὰ μνημεῖα. διὰ τοῦτο καὶ ἡ σοφία τοῦ Θεοῦ εἶπεν· ἀποστελῶ εἰς αὐτοὺς προφήτας καὶ ἀποστόλους, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενοῦσι καὶ ἐκδιώξουσιν,   ἵνα ἐκζητηθῇ τὸ αἷμα πάντων τῶν προφητῶν τὸ ἐκχυνόμενον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης, ἀπὸ τοῦ αἵματος ῎Αβελ ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου τοῦ ἀπολομένου μεταξὺ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ οἴκου· ναί, λέγω ὑμῖν, ἐκζητηθήσεται ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης» Λουκάς 11: 47-51.

Ο Ιησούς Χριστός λέγει ότι: «ἵνα ἐκζητηθῇ τὸ αἷμα πάντων τῶν προφητῶν τὸ ἐκχυνόμενον ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης,   ἀπὸ τοῦ αἵματος ῎Αβελ ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου τοῦ ἀπολομένου μεταξὺ τοῦ θυσιαστηρίου καὶ τοῦ οἴκου». Αυτά τα λόγια του Κυρίου επικαλούνται οι Προτεστάντες και λέγουν: Ορίστε! Ο Χριστός αναφέρεται στον πρώτο δίκαιο άνθρωπο που δολοφονήθηκε, τον Άβελ, που αναφέρεται στο πρώτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης – την Γένεση, έως τον  δίκαιο που αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη στο τελευταίο της βιβλίο – το Β Χρονικών /Β Παραλειπομένων ότι δολοφονήθηκε στον Ναό – τον Ιερέα Ζαχαρία! Δηλαδή ο Χριστός, σύμφωνα με τους Προτεστάντες, κάνει αναφορά στο πρώτο και στο τελευταίο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης συμφώνως με την διάταξη των βιβλίων του Ιουδαϊκού κανόνα! Αναφέρει τον φόνο του Άβελ που περιγράφεται στην Γένεση και τον φόνο του Ζαχαρία που περιγράφεται στο τελευταίο 22^ο βιβλίο της Ιουδαϊκής Βίβλου δηλαδή στο βιβλίο Β Χρονικών /Β Παραλειπομένων!

Σημείωση: Οι Προτεστάντες για την Παλαιά Διαθήκη έχουν τα ίδια ακριβώς  βιβλία που δέχεται η Εβραϊκή Συναγωγή, αλλά τα χωρίζουν σε 39 βιβλία αντί 22, και τα κατατάσσουν διαφορετικά από τους Εβραίους. Στην Εβραϊκή Βίβλο το βιβλίο των Χρονικών (= Α και Β Χρονικών/ Α και Β Παραλειπομένων κατά τους Εβδομήκοντα) είναι το τελευταίο στην κατάταξη βιβλίο. Επίσης σε ορισμένα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης οι Εβραίοι έχουν δώσει άλλα ονόματα από αυτά που χρησιμοποιούμε οι Ορθόδοξοι και οι αιρέσεις του Χριστιανισμού.

«καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐν τῷ πεδίῳ, ἀνέστη Κάϊν ἐπὶ ῎Αβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτόν» Γένεση 4:8.

«Καὶ περιεχύθη τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ Ζαχαρίαν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαὲ τοῦ ἱερέως, καὶ σταθεὶς ἐπάνωθεν τοῦ λαοῦ, εἶπε πρὸς αὐτούς, Οὕτω λέγει ὁ Θεός· Διὰ τί παραβαίνετε σεῖς τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου; δὲν θέλετε βεβαίως εὐοδωθῆ· ἐπειδή σεῖς ἐγκατελίπετε τὸν Κύριον, καὶ αὐτὸς ἐγκατέλιπεν ἐσᾶς. Καὶ συνώμοσαν κατ᾿ αὐτοῦ· καὶ ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν μὲ λίθους διὰ προσταγῆς τοῦ βασιλέως ἐν τῇ αὐλῇ τοῦ οἴκου τοῦ Κυρίου. Καὶ δὲν ἐνεθυμήθη Ἰωὰς ὁ βασιλεὺς τὸ ἔλεος, τὸ ὁποῖον ἔκαμεν εἰς αὐτὸν Ἰωδαὲ ὁ πατήρ αὐτοῦ, ἀλλ᾿ ἐθανάτωσε τὸν υἱὸν αὐτοῦ· ἐνῷ δὲ ἀπέθνησκεν, εἶπεν, Ὁ Κύριος ἄς ἴδῃ καὶ ἄς ἐκζητήσῃ» Β Χρονικών/ Β Παραλειπομένων 24:20-22 (Κατά το Εβραϊκό κείμενο).

Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστα την δολιότητα των αιρετικών; Ισχυρίζονται οι προτεστάντες ότι ο Ιησούς με την αναφορά του στον φόνο του  Άβελ (που αναφέρει η Γένεση) και στην δήθεν αναφορά του  στον φόνο του Ιερέα Ζαχαρία (που αναφέρει το Β Χρονικών), ότι υιοθετεί τον «στενό» Ιουδαϊκό κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης!!!

Οι Προτεστάντες θα πρέπει να μελετούν προσεκτικότερα την Αγία Γραφή και να μην την διαστρέφουν! Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου καταρρίπτει την επαίσχυντη Προτεσταντική Προπαγάνδα:

«Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν.   ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης;   διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν, ὅπως ἔλθῃ ἐφ᾿ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος ῎Αβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου» Ματθαίος 23:29-35.

Βλέπετε τι λέγει ο Χριστός σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου ; «Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου»!!! ΑΛΛΟΝ Ζαχαρία μνημονεύει ο Ιησούς, όχι τον Ζαχαρία «τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωδαὲ» – Β Χρονικών 24:20,21.

«ΕΝ τῷ ὀγδόῳ μηνί, ἔτους δευτέρου ἐπὶ Δαρείου, ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς Ζαχαρίαν τὸν τοῦ Βαραχίου, υἱὸν᾿Αδδὼ τὸν προφήτην» Ζαχαρίας1:1.

Ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε στον γνωστό Προφήτη Ζαχαρία που έζησε την εποχή του Δαρείου και όχι στον Ζαχαρία που έζησε την προγενέστερη εποχή του  Ιουδαίου Βασιλέως  Ιωάς ! – «καὶ ἐπέθεντο αὐτῷ καὶ ἐλιθοβόλησαν αὐτὸν δι’ ἐντολῆς ᾿Ιωὰς τοῦ βασιλέως» Β Χρονικών /Β Παραλειπομένων 24:21. Οι δύο Ζαχαρίες έζησαν σε διαφορετική εποχή αλλά είχαν το ίδιο τέλος !

ΤΑ 22 ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΪΚΗΣ ΒΙΒΛΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ

Οι Προτεστάντες ψευδόμενοι, ισχυρίζονται ότι η αρχαία Εκκλησία δέχονταν για την Παλαιά Διαθήκη τα 22 βιβλία του Ιουδαϊκού Κανόνα που ισοδυναμούν με τα 39 βιβλία της προτεσταντικής Παλαιάς Διαθήκης ! 

«Τούτων τὰς εἴκοσι δύο βίβλους ἀναγίνωσκε· πρὸς δὲ τὰ ἀπόκρυφα μηδὲν ἔχε κοινόν…..  Καὶ τῆς μὲν παλαιᾶς διαθήκης, καθὼς εἴρηται, τὰς εἴκοσι δύο μελέτα βίβλους» Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων – Κατήχηση Φωτιζομένων Δ.

«Ἔστι τοίνυν τῆς μὲν Παλαιᾶς Διαθήκης βιβλία τῷ ἀριθμῷ τὰ πάντα εἴκοσι δύο· τοσαῦτα γὰρ ὡς ἤκουσα καὶ τὰ στοιχεῖα τὰ παρ’ Ἑβραίοις εἶναι παραδέδοται» Μέγας Αθανάσιος Αλεξανδρείας – ΛΘ’ Ἑορταστικὴ ἐπιστολὴ.

Με μεγάλη πανουργία παραθέτουν οι αιρετικοί Προτεστάντες  Πατερικά αποσπάσματα σαν τα ανωτέρω και υποστηρίζουν ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας των πρώτων αιώνων υιοθετούσαν για την Παλαιά Διαθήκη τον Ιουδαϊκό κανόνα των 22 βιβλίων!!! Επικαλούνται Αγίους των οποίων την Αγιότητα, την διδασκαλία και την Ειδική Ιερωσύνη αρνούνται σκανδαλωδώς!!!

Ας δούμε όμως τί λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας που επικαλούνται οι Προτεστάντες:

ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων – Κατήχηση Φωτιζομένων Δ : «Ἀναγίνωσκε τὰς θείας γραφὰς, τὰς εἴκοσι δύο βίβλους τῆς παλαιᾶς διαθήκης ταύτας, τὰς ὑπὸ τῶν ἑβδομήκοντα δύο Ἑρμηνευτῶν ἑρμηνευθείσας…… Τούτων τὰς εἴκοσι δύο βίβλους ἀναγίνωσκε· πρὸς δὲ τὰ ἀπόκρυφα μηδὲν ἔχε κοινόν. Ταύτας μόνας μελέτα σπουδαίως, ἃς καὶ ἐν Ἐκκλησίᾳ μετὰ παῤῥησίας ἀναγινώσκομεν…. Πολύ σου φρονιμώτεροι καὶ εὐλαβέστεροι ἦσαν οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀρχαῖοι ἐπίσκοποι, οἱ τῆς Ἐκκλησίας προστάται, οἱ ταύτας παραδόντες…. Καὶ τῆς μὲν παλαιᾶς διαθήκης, καθὼς εἴρηται, τὰς εἴκοσι δύο μελέτα βίβλους· ἃς, εἰ φιλομαθὴς τυγχάνεις, ἐμοῦ λέγοντος, ὀνομαστὶ μεμνῆσθαι σπούδασον. Τοῦ νόμου μὲν γάρ εἰσιν αἱ Μωσέως πρῶται πέντε βίβλοι, Γένεσις, Ἔξοδος, Λευιτικὸν, Ἀριθμοὶ, ∆ευτερονόμιον· ἑξῆς δὲ, ἡ Ἰησοῦ υἱοῦ Ναυῆ· καὶ τὸ τῶν Κριτῶν βιβλίον μετὰ τῆς Ῥοὺθ, ἕβδομον ἀριθμούμενον. Τῶν δὲ λοιπῶν ἱστορικῶν βιβλίων, ἡ πρώτη καὶ ἡ δευτέρα τῶν Βασιλειῶν μία παρ’ Ἑβραίοις ἐστὶ βίβλος· μία δὲ καὶ ἡ τρίτη καὶ ἡ τετάρτη. Ὁμοίως δὲ παρ’ αὐτοῖς καὶ τῶν Παραλειπομένων ἡ πρώτη καὶ ἡ δευτέρα μία τυγχάνει βίβλος· καὶ τοῦ Ἔσδρα ἡ πρώτη καὶ ἡ δευτέρα μία λελόγισται· δωδεκάτη δὲ βίβλος ἡ Ἐσθήρ. Καὶ τὰ μὲν ἱστορικὰ ταῦτα. Τὰ δὲ στιχηρὰ τυγχάνει πέντε· Ἰὼβ, καὶ βίβλος Ψαλμῶν, καὶ Παροιμίαι, καὶ Ἐκκλησιαστὴς, καὶ Ἆισμα ᾀσμάτων ἑπτακαιδέκατον βιβλίον. Ἐπὶ δὲ τούτοις τὰ προφητικὰ πέντε· τῶν δώδεκα προφητῶν μία βίβλος, καὶ Ἡσαΐου μία, καὶ Ἱερεμίου μετὰ Βαροὺχ, καὶ Θρήνων, καὶ Ἐπιστολῆς· εἶτα Ἱεζεκιὴλ, καὶ ἡ τοῦ ∆ανιὴλ, εἰκοστηδευτέρα βίβλος τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Τῆς δὲ καινῆς διαθήκης, τὰ τέσσαρα μόνα εὐαγγελία· τὰ δὲ λοιπὰ ψευδεπίγραφα καὶ βλαβερὰ τυγχάνει.  Ἔγραψαν καὶ Μανιχαῖοι κατὰ Θωμᾶν εὐαγγέλιον, ὅπερ εὐωδίᾳ τῆς εὐαγγελικῆς ἐπωνυμίας ἐπικεχρωσμένον, διαφθείρει τὰς ψυχὰς τῶν ἁπλουστέρων. ∆έχου δὲ καὶ τὰς Πράξεις τῶν δώδεκα ἀποστόλων. Πρὸς τούτοις δὲ καὶ τὰς ἑπτὰ, Ἰακώβου, καὶ Πέτρου, καὶ Ἰωάννου, καὶ Ἰούδα καθολικὰς ἐπιστολάς· ἐπισφράγισμα δὲ τῶν πάντων, καὶ μαθητῶν τὸ τελευταῖον, τὰς Παύλου δεκατέσσαρας ἐπιστολάς. Τὰ δὲ λοιπὰ πάντα, ἐν δευτέρῳ κείσθω. Καὶ ὅσα [μὲν] ἐν ἐκκλησίαις μὴ ἀναγινώσκεται, ταῦτα μηδὲ κατὰ σαυτὸν ἀναγίνωσκε».

Τί βλέπουμε αγαπητοί αδελφοί; Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στην κατήχησή του περί των Αγίων Γραφών αναφέρεται:

 1) Στην μετάφραση των Εβδομήκοντα και όχι στο Μασοριτικό κείμενο που δεν υπήρχε ακόμη στην εποχή του.

2) Παραθέτει για την Παλαιά Διαθήκη 22 βιβλία ΑΛΛΑ ΟΧΙ τα 22 βιβλία του Ιουδαϊκού/ Προτεσταντικού κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης!!!

Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων αναφέρει τα βιβλία Α Έσδρας, Βαρούχ και Επιστολή Ιερεμίου τα οποία συμπεριλαμβάνει στα 22 αλλά αυτά τα βιβλία τα αρνούνται οι Προτεστάντες και οι Ιουδαίοι!

Οι Προτεστάντες για την αναφορά του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων σε Α και Β Έσδρας- «τοῦ Ἔσδρα ἡ πρώτη καὶ ἡ δευτέρα»- λέγουν την ψευδή δικαιολογία ότι εδώ ο Άγιος δεν μνημονεύει το βιβλίο Α Έσδρας που δεχόμαστε εμείς οι Ορθόδοξοι αλλά δια της φράσης «τοῦ Ἔσδρα ἡ πρώτη καὶ ἡ δευτέρα» εννοεί δήθεν το Β Έσδρας το οποίο δέχονται οι αιρετικοί ως «Έσδρας» και τον «Νεεμία»! Η αλήθεια είναι βέβαια διαφορετική. Την εποχή εκείνη δεν είχε χωριστεί ακόμη το βιβλίο του Νεεμία από το Β Έσδρας. Λέγοντας δηλαδή ο  Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων «τοῦ Ἔσδρα ἡ πρώτη καὶ ἡ δευτέρα» εννοεί στην ουσία τρία βιβλία, Α Έσδρας, Β Έσδρας και Νεεμίας. Γιαυτό το θέμα βλέπε παρακάτω περισσότερα! Πάντως για την αναφορά του Αγίου στον Βαρούχ και στην Επιστολή του Ιερεμίου οι Προτεστάντες είναι αναπολόγητοι!

Στον Κατηχητικό του Λόγο 11,15 αναφέρεται στον Βαρούχ και παραθέτει το χωρίο Βαρούχ 3:36-38: «οὗτος ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐ λογισθήσεται ἕτερος πρὸς αὐτόν. ἐξεῦρε πᾶσαν ὁδὸν ἐπιστήμης καὶ ἔδωκεν αὐτὴν ᾿Ιακὼβ τῷ παιδὶ αὐτοῦ καὶ ᾿Ισραὴλ τῷ ἠγαπημένῳ ὑπ᾿ αὐτοῦ· μετὰ τοῦτο ἐπὶ γῆς ὤφθη καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» .

Δεν βλέπουν οι Προτεστάντες ότι ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων αναφέρει και παραθέτει από βιβλία που αρνούνται; Γιατί δεν συνετίζονται;

Την ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ που υπάρχει στο βιβλίο του Βαρούχ δεν την βλέπουν;;;

«οὗτος ὁ Θεὸς ἡμῶν,….. μετὰ τοῦτο ἐπὶ γῆς ὤφθη καὶ ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη»

Μετά την εποχή του Μωυσέως που ο Θεός έδωσε τον νόμο στους Ισραηλίτες πότε συνανεστράφη με τους ανθρώπους;;; Δεν συνανεστράφη με την Σάρκωση του Υιού; Δεν έχουμε εδώ ξεκάθαρη προφητεία ; Δεν τα προσέχουν αυτά οι αιρετικοί;

Ούτε την ΘΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ που περιέχεται στο βιβλίο του ΤΩΒΙΤ προσέχουν;;;

«ἐγώ εἰμι Ραφαήλ, εἷς ἐκ τῶν ἑπτὰ ἁγίων ἀγγέλων, οἳ προσαναφέρουσι τὰς προσευχὰς τῶν ἁγίων, καὶ εἰσπορεύονται ἐνώπιον τῆς δόξης τοῦ ἁγίου» Τωβίτ 12:15. 

Αν το βιβλίο του Τωβίτ είναι «απόκρυφο» όπως λέγουν οι Προτεστάντες, ΠΩΣ περιέχει θεία αποκάλυψη σχετικά με τον αριθμό των Αγίων Αγγέλων που βρίσκονται ενώπιον του Θεού ; Αυτή η πληροφορία αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη που γράφτηκε μερικούς αιώνες μετά το βιβλίο του Τωβίτ!!!

«Καὶ εἶδον τοὺς ἑπτὰ ἀγγέλους οἳ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἑστήκασι» Αποκάλυψη 8:2.

Α Μακκαβαίων 4: 59: «καὶ ἔστησεν ᾿Ιούδας καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ καὶ πᾶσα ἡ ἐκκλησία ᾿Ισραήλ, ἵνα ἄγωνται αἱ ἡμέραι ἐγκαινισμοῦ τοῦ θυσιαστηρίου ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν ἐνιαυτὸν κατ᾿ ἐνιαυτὸν ἡμέρας ὀκτώ, ἀπὸ τῆς πέμπτης καὶ εἰκάδος τοῦ μηνὸς Χασελεῦ, μετ᾿ εὐφροσύνης καὶ χαρᾶς».  

Ιωάννης 10 :22-23: «᾿Εγένετο δὲ τὰ ἐγκαίνια ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις, καὶ χειμὼν ἦν· καὶ περιεπάτει ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ ἐν τῇ στοᾷ τοῦ Σολομῶντος».

Ο Ιησούς Χριστός ήταν παρών στην εορτή της Χανουκά….. Αυτή η εορτή θεσμοθετήθηκε από τους Μακκαβαίους, αναφέρεται στο Α Μακκαβαίων και επίσης στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου! Ο Χριστός και οι Ιουδαίοι συμμετείχαν σε εορτή μη θεσμοθετημένη από τον Θεό;;;  Πάντως ο Ευαγγελιστής αναφέρεται στην εορτή που μνημονεύεται στο Α Μακκαβαίων που αρνούνται οι Προτεστάντες!

Σοφία Σολομώντος 18:13-16: « πάντα γὰρ ἀπιστοῦντες διὰ τὰς φαρμακείας ἐπὶ τῷ τῶν πρωτοτόκων ὀλέθρῳ, ὡμολόγησαν Θεοῦ υἱὸν λαὸν εἶναι. ἡσύχου γὰρ σιγῆς περιεχούσης τὰ πάντα καὶ νυκτὸς ἐν ἰδίῳ τάχει μεσαζούσης, ὁ παντοδύναμός σου λόγος ἀπ᾿ οὐρανῶν ἐκ θρόνων βασιλειῶν ἀπότομος πολεμιστὴς εἰς μέσον τῆς ὀλεθρίας ἥλατο γῆς, ξίφος ὀξὺ τὴν ἀνυπόκριτον ἐπιταγήν σου φέρων, καὶ στὰς ἐπλήρωσε τὰ πάντα θανάτου· καὶ οὐρανοῦ μὲν ἥπτετο, βεβήκει δ᾿ ἐπὶ γῆς».

Στο βιβλίο Σοφία Σολομώντος, σε αναφορά στο περιστατικό της θανάτωσης των Πρωτοτόκων της Αιγύπτου, ο Παντοδύναμος Λόγος του Πατρός παρουσιάζεται ως ουρανομήκης μορφή διότι είναι πανταχού παρών –  «οὐρανοῦ μὲν ἥπτετο, βεβήκει δ᾿ ἐπὶ γῆς». Το θαυμαστό αυτό χωρίο αποτελεί με την παραδοξότητά του απόδειξη της πανταχού παρουσίας του Λόγου του Θεού και άρα της Θεότητος αυτού. Και  αυτοαποκαλύπτεται ως θεόπνευστο χωρίο! Θυμίζει το εξής εδάφιο της Καινής Διαθήκης: «ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου» Ιωάννης 1:52.

3) Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων αναφέρει επίσης τα βιβλία της Καινής Διαθήκης αλλά δεν συμπεριλαμβάνει την Αποκάλυψη του Ιωάννου!

ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Μέγας Αθανάσιος Αλεξανδρείας – ΛΘ’ Ἑορταστικὴ ἐπιστολὴ:

«Ἔστι τοίνυν τῆς μὲν Παλαιᾶς Διαθήκης βιβλία τῷ ἀριθμῷ τὰ πάντα εἰκοσιδύο, τοσαῦτα γάρ, ὡς ἤκουσα, καὶ τὰ στοιχεῖα τὰ παρ’ Ἑβραίοις εἶναι παραδέδοται, τῇ δὲ τάξει καὶ τὸ ὀνόματι ἔστιν ἕκαστον οὕτω· Πρώτη Γένεσις· εἶτα Ἔξοδος· εἶτα Λευϊτικόν· καὶ μετὰ τοῦτο Ἀριθμοί· καὶ λοιπόν, τὸ Δευτερονόμιον· ἑξῆς δὲ τούτοις ἐστίν Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ· καὶ Κριταί· καὶ μετὰ τοῦτο ἡ Ῥούθ· καὶ αὖθις ἑξῆς, Βασιλειῶν βιβλία τέσσερα· καὶ τούτων τὸ μὲν πρῶτον καὶ δεύτερον εἰς ἓν βιβλίον ἀριθμεῖται· τὸ δὲ τρίτον καὶ τέταρτον ὁμοίως εἰς ἐν· μετὰ δὲ ταῦτα, Παραλειπομένων πρῶτον καὶ δεύτερον, ὁμοίως εἰς ἓν βιβλίον πάλιν ἀριθμούμενα· εἶτα Ἔσδρα πρῶτον καὶ δεύτερον, ὁμοίως εἰς ἕν· μετὰ δὲ ταῦτα βίβλος Ψαλμῶν, καὶ ἑξῆς Παροιμίαι· εἶτα Ἐκκλησιαστής, καὶ ᾎσμα ᾀσμάτων· πρὸς τούτοις ἔστι καὶ Ἰώβ· καὶ λοιπὸν Προφῆται, οἱ μὲν δώδεκα εἰς ἓν βιβλίον ἀριθμούμενοι· εἶτα Ἡσαΐας Ἱερεμίας, καὶ σὺν αὐτῷ Βαρούχ· Θρῆνοι, καὶ Ἐπιστολή, καὶ μετ᾽ αὐτοὺς Ἰεζεκιήλ, καὶ Δανιήλ. Ἄχρι τούτων τὰ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἵστανται. Τὰ δὲ τῆς Καινῆς πάλιν οὐκ ὀκνητέον εἰπεῖν∙ ἔστι δὲ ταῦτα∙ Εὐαγγέλια τέσσερα, κατὰ Ματθαῖον, κατὰ Μάρκον, κατὰ Λουκᾶν καὶ κατὰ Ἰωάννην. Εἶτα μετὰ ταῦτα Πράξεις Ἀποστόλων, καὶ Ἐπιστολαὶ καθολικαὶ καλούμεναι τῶν Ἀποστόλων ἑπτά, οὕτως· Ἰακώβου μὲν μία, Πέτρου δὲ δύο, εἶτα Ἰωάννου τρεῖς, καὶ μετὰ ταύτας Ἰούδα μία. Πρὸς τούτοις Παύλου Ἀποστόλου εἰσὶν Ἐπιστολαὶ δεκατέσσαρες, τῇ τάξει γραφόμεναι οὕτω· Πρώτη πρὸς Ῥωμαίους, εἶτα πρὸς Κορινθίους δύο, καὶ μετὰ ταύτας πρὸς Γαλάτας, καὶ ἑξῆς πρὸς Ἐφεσίους, εἶτα πρὸς Φιλιππησίους, καὶ πρὸς Κολοσσαεῖς, καὶ πρὸς Θεσσαλονικεῖς δύο, καὶ ἡ πρὸς Ἑβραίους· καὶ ἑξῆς πρὸς μὲν Τιμόθεον δύο, πρὸς δὲ Τίτον μία, καὶ τελευταία ἡ πρὸς Φιλήμονα μία· καὶ πάλιν ᾽Ιωάννου Ἀποκάλυψις. Ταῦτα πηγαὶ τοῦ σωτηρίου, ὥστε τὸν διψῶντα ἐμφορεῖσθαι τῶν ἐν τούτοις λογίων. Ἐν τούτοις μόνοις τὸ τῆς εὐσεβείας διδασκαλεῖον εὐαγγελίζεται. Μηδεὶς τούτοις ἐπιβαλλέτω, μηδὲ τούτων ἀφαιρείσθω τι. Περὶ δὲ τούτων ὁ Κύριος Σαδδουκαίους ἐδυσώπει, λέγων· πλανᾶσθε μὴ εἰδότες τὰς Γραφάς, μηδὲ τὰς δυνάμεις αὐτῶν, τοῖς δὲ Ἰουδαίους παρῄνει· ἐρευνᾶτε τὰς Γραφάς, ὅτι αὗταί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ. Ἀλλ’ ἕνεκά γε πλείονος ἀκριβείας προστίθημι καὶ τοῦτο γράφων ἀναγκαίως, ὡς ἔστι καὶ ἕτερα βιβλία τούτων ἐξωθεν, οὐ κανονιζόμενα μέν, τετυπωμένα δὲ παρὰ τῶν Πατέρων ἀναγινώσκεσθαι τοῖς ἄρτι προσερχομένοις καὶ βουλομένοις κατηχεῖσθαι τὸν τῆς εὐσεβείας λόγον· Σοφία Σολομῶντος, Σοφία Σειράχ, καὶ Ἐσθήρ, καὶ Ἰουδήθ, καὶ Τωβίας, καὶ διδαχὴ ἀγαπητοί, κἀκείνων κανονιζομένων, καὶ τούτων ἀναγινωσκομένων, οὐδαμοῦ τῶν ἀποκρύφων μνήμη, ἀλλ’ αἱρετικῶν ἐστιν ἐπίνοια, γραφόντων μὲν ὅτε θέλουσιν αὐτά, χαριζομένων δὲ καὶ προστιθέντων αὐτοῖς χρόνους, ἵνα, ὡς παλαιὰ προσφέροντες, πρόφασιν ἔχωσιν ἀπατᾷν ἐκ τούτων τοὺς ἀκεραίους».

Ο Μέγας Αθανάσιος Αλεξανδρείας στην ΛΘ Εορταστική του Επιστολή αναφέρει:

1) Ως συμπεριλαμβανόμενα στον αριθμό των 22 «κανονιζομένων» βιβλίων τα εξής:

Α Έσδρας, Βαρούχ και Επιστολή Ιερεμίου! Πάλι δηλαδή βλέπουμε ότι τα 22 βιβλία που αναφέρει ο Άγιος διαφέρουν από τον κανόνα που δέχονται Προτεστάντες και Ιουδαίοι!

2) Ο Μέγας Αθανάσιος δεν συμπεριλαμβάνει στα «κανονιζόμενα» την Εσθήρ. Την αποδέχεται αλλά την συμπεριλαμβάνει στα «αναγινωσκόμενα».

3) Στα «αναγινωσκόμενα» συμπεριλαμβάνει και τα εξής: Σοφία Σολομώντος, Σοφία Σειράχ, Ιουδίθ, Τωβίτ, Διδαχή. Τα οποία θεωρεί «τετυπωμένα δὲ παρὰ τῶν Πατέρων ἀναγινώσκεσθαι τοῖς ἄρτι προσερχομένοις καὶ βουλομένοις κατηχεῖσθαι τὸν τῆς εὐσεβείας λόγον». Όλα αυτά δεν τα θεωρεί «Απόκρυφα» – «κἀκείνων κανονιζομένων, καὶ τούτων ἀναγινωσκομένων, οὐδαμοῦ τῶν ἀποκρύφων μνήμη».

Επαναλαμβάνω ότι μιλάμε για μία εποχή που ο Κανόνας των βιβλίων της Αγίας Γραφής ήταν υπό διαμόρφωση.

Οι Προτεστάντες και πάλι στην αναφορά του Μεγάλου Αθανασίου «Ἔσδρα πρῶτον καὶ δεύτερον» λέγουν ξανά την ψευδή δικαιολογία ότι εδώ ο Άγιος δεν μνημονεύει το βιβλίο Α Έσδρας που δεχόμαστε εμείς οι Ορθόδοξοι αλλά δια της φράσης «Ἔσδρα πρῶτον καὶ δεύτερον»  εννοεί δήθεν το Β Έσδρας το οποίο δέχονται οι αιρετικοί ως «Έσδρας» και τον «Νεεμία»! Δηλαδή ότι το πρώτο βιβλίο του Έσδρα που αναφέρει ο Άγιος ότι δήθεν είναι αυτό που οι Προτεστάντες ονομάζουν «Έσδρας» και εμείς οι Ορθόδοξοι «Β Έσδρας» και η δεύτερη βίβλος του Έσδρα ότι είναι ο «Νεεμίας»! Όμως ο Μέγας Αθανάσιος τους διαψεύδει…

Μέγας Αθανάσιος Αλεξανδρείας- Σύνοψις Επίτομος της Θείας Γραφής: 

«Ἔσδρας πρῶτος καὶ δεύτερος, εἰς ἓν ἀριθμούμενοι βιβλίον. Καὶ τοῦ μὲν πρώτου ἀρχή· «Καὶ ἤγαγεν Ἰωσίας τὸ Πάσχα ἐν Ἱερουσαλὴμ τῷ Κυρίῳ ἑαυτοῦ τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου.» Τοῦ δὲ δευτέρου ἡ ἀρχή· «Καὶ ἐν τῷ πρώτῳ ἔτει Κύρου τοῦ βασιλέως Περσῶν, τοῦ τελεσθῆναι λόγον ἀπὸ στόματος Ἱερεμίου, ἐξήγειρε Κύριος τὸ πνεῦμα Κύρου τοῦ βασιλέως Περσῶν.»!!!!!!!!

Λοιπόν τί λέγουν τώρα οι απολογητές της Διαμαρτυρήσεως;;;; Ο Μέγας Αθανάσιος παραθέτει τις αρχικές φράσεις των βιβλίων  Α ΕΣΔΡΑΣ (που δεν δέχονται οι Προτεστάντες) και Β ΕΣΔΡΑΣ και όχι του Νεεμία!!!

Μάλιστα στο εν λόγω έργο του ο Μέγας Αθανάσιος γράφει επίσης: «Ψαλτήριον ∆αβιτικὸν, ἔχον ψαλμοὺς ρναʹ(151)»!

Και άλλη διάψευση του προτεσταντικού κανόνος που περιλαμβάνει 150 Ψαλμούς και όχι 151!!!

ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΚΥΠΡΟΥ

Ο  Εβραϊκής καταγωγής Άγιος Επιφάνιος Κύπρου είναι ένας άλλος Πατέρας της Εκκλησίας που επικαλούνται οι Προτεστάντες για να αιτιολογήσουν τον Ιουδαϊκό κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης.

Άγιος Επιφάνιος Κύπρου – Πανάριον:

«Ἔσχον δὲ οὗτοι οἱ Ἰουδαῖοι ἄχρι τῆς ἀπὸ Βαβυλῶνος τῆς αἰχμαλωσίας ἐπανόδου βίβλους τε καὶ προφήτας τούτους καὶ προφητῶν βίβλους ταύτας· πρώτην μὲν Γένεσιν δευτέραν Ἔξοδον τρίτην Λευιτικὸν τετάρτην Ἀριθμοὺς πέμπτην ∆ευτερονόμιον ἕκτη βίβλος Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ ἑβδόμη τῶν Κριτῶν ὀγδόη τῆς Ῥοὺθ ἐνάτη τοῦ Ἰὼβ δεκάτη τὸ Ψαλτήριον ἑνδεκάτη Παροιμίαι Σολομῶντος δωδεκάτη Ἐκκλησιαστὴς τρισκαιδεκάτη τὸ ᾆσμα τῶν ᾀσμάτων τεσσαρεσκαιδεκάτη Βασιλειῶν πρώτη πεντεκαιδεκάτη Βασιλειῶν δευτέρα ἑκκαιδεκάτη Βασιλειῶν τρίτη ἑπτακαιδεκάτη Βασιλειῶν τετάρτη ὀκτωκαιδεκάτη Παραλειπομένων πρώτη ἐννεακαιδεκάτη Παραλειπομένων δευτέρα εἰκοστὴ τὸ ∆ωδεκαπρόφητον εἰκοστὴ πρώτη Ἠσαΐας ὁ προφήτης εἰκοστὴ δευτέρα Ἰερεμίας ὁ προφήτης μετὰ τῶν Θρήνων καὶ  ἐπιστολῶν αὐτοῦ τε καὶ τοῦ Βαροὺχ εἰκοστὴ τρίτη Ἰεζεκιὴλ ὁ προφήτης εἰκοστὴ τετάρτη ∆ανιὴλ ὁ προφήτης εἰκοστὴ πέμπτη Ἔσδρας ˉα, εἰκοστὴ ἕκτη Ἔσδρας ˉβ, εἰκοστὴ ἑβδόμη Ἐσθήρ. αὗταί εἰσιν αἱ εἴκοσι ἑπτὰ βίβλοι ἐκ θεοῦ δοθεῖσαι τοῖς Ἰουδαίοις· εἴκοσι δύο δέ εἰσιν ὡς τὰ παρ’ αὐτοῖς στοιχεῖα τῶν Ἑβραϊκῶν γραμμάτων ἀριθμούμεναι διὰ τὸ διπλοῦσθαι δέκα βίβλους εἰς πέντε λογιζομένας. περὶ τούτου δὲ ἄλλῃ που σαφῶς εἰρήκαμεν. εἰσὶ δὲ καὶ ἄλλαι δύο βίβλοι παρ’ αὐτοῖς ἐν ἀμφιλέκτῳ, ἡ Σοφία τοῦ Σιρὰχ καὶ ἡ τοῦ Σολομῶντος, χωρὶς ἄλλων τινῶν βιβλίων ἐναποκρύφων. πᾶσαι δὲ αὗται αἱ ἱεραὶ βίβλοι τὸν Ἰουδαϊσμὸν ἐδίδασκον καὶ τὰ τοῦ νόμου φυλάγματα ἕως τῆς τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ παρουσίας».

Βλέπουμε και πάλι ότι ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου παραθέτει διαφορετικό κανόνα για τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης από τον Προτεσταντικό !

ΑΓΙΟΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΙΚΟΝΙΟΥ

Ἐκ τῶν πρὸς Σέλευκον ἰάμβων. Περὶ τοῦ τίνα χρὴ ἀναγινώσκεσθαι βιβλία ἐκ τῆς Παλαιᾶς καὶ Νέας Διαθήκης:

«Τὰς τῆς Παλαιᾶς πρῶτα Διαθήκης ἐρῶ.

Ἡ Πεντάτευχος τὴν κτίσιν, εἶτ΄ Ἔξοδον,

Λευϊτικόν τε τὴν μέσην ἔχει βίβλον·

μεθ’ ἣν Ἀριθμούς, εἶτα Δευτερονόμιον.

Τούτοις Ἰησοῦν προστίθει καὶ τοὺς Κριτάς·

Ἔπειτα τὴν Ρούθ, Βασιλειῶν τε τέσσαρας

Βίβλους· Παραλειπομένων δέ γε δύω Βίβλοι·

Ἔσδρας ἐπ᾽ αὐταῖς πρῶτος, εἶθ’ ὁ δεύτερος.

Ἑξῆς στιχηρὰς πέντε σοι Βίβλους ἐρῶ·

Στεφθέντα τ’ ἄθλοις ποικίλων παθῶν Ἰώβ,

Ψαλμῶν τε βίβλον, ἐμμελες ψυχῶν ἄκος·

Τρεῖς δ’ αὖ Σολομῶντος τοῦ Σοφοῦ· Παροιμίαι,

Ἐκκλησιαστής, ᾎσμα τ’ αὖ τῶν ᾀσμάτων.

Ταύταις Προφήτες προστίθει τοὺς δώδεκα·

Ὠσηὲ πρῶτον, εἶτ’ Ἀμὼς τὸν δεύτερον,

Μιχαίαν, ᾽Ιωήλ, Ἀβδίαν, καὶ τὸν τύπον

Ἰωνᾶν αὐτοῦ τοῦ τριημέρου πάθους,

Ναοὺμ μετ’ αὐτούς, Ἀββακοὺμ εἶτ’ ἔνατον,

Σοφονίαν, Ἀγγαῖόν τε, καὶ Ζαχαρίαν,

Διώνυμόν τε ἄγγελον Μαλαχίαν.

Μεθ’ οὓς Προφήτας μάνθανε τοὺς τέσσαρας,

Παρρησιαστὴν τὸν μέγαν Ἡσαΐαν,

Ἱερεμίαν τε συμπαθῆ, καὶ μυστικὸν

Ἰεζεκιήλ, ἔσχατον δὲ Δανιήλ,

Τὸν αὐτὸν ἔργοις καὶ λόγοις σοφώτατον·

Τούτοις προσεγκρίνουσι τὴν Ἐσθὴρ τινές.

Καινῆς Διαθήκης ὅρα μοι βίβλους λέγειν·

Εὐαγγελιστὰς τέσσαρας δέχου μόνους,

Ματθαῖον, εἶτα Μάρκον, οἷς Λουκᾶν τρίτον

Προσθείς, ἀρίθμει τὸν Ἰωάννην χρόνῳ

Τέταρτον, ἀλλὰ πρῶτον ὕψη δογμάτων,

Βροντῆς γὰρ υἱὸν εἰκότως τοῦτον καλῶ,

Μέγιστον ἠχήσαντα τῷ Θεοῦ λόγῳ.

Δέχου δὲ βίβλον Λουκᾶ καὶ τὴν δευτέραν,

Τὴν τῶν καθολικῶν Πράξεων Ἀποστόλων·

Τὸ σκεῦος ἑξῆς προστίθει τῆς ἐκλογῆς,

Τὸν τῶν ἐθνῶν κήρυκα, τὸν Ἀπόστολον

Παῦλον, σοφῶς γράψαντα ταῖς ἐκκλησίαις

Ἐπιστολὰς δὶς ἑπτά· Ῥωμαίοις μίαν,

ᾗ χρὴ συνάπτειν πρὸς Κορινθίους δύο,

Τὴν πρὸς Γαλάτας, τήν τε πρὸς Ἐφεσίους,

Μεθ’ ἣν τὴν ἐν Φιλίπποις, εἶτα τὴν γεγραμμένην

Κολοσσαεῦσι, Θεσσαλονικεῦσι δύο,

Δύο Τιμοθέῳ, Τίτῳ δὲ καὶ Φιλήμονι,

Μίαν ἑκάστῳ, καὶ πρὸς Ἑβραίους μίαν.

Τινὲς δέ φασι τὴν πρὸς Ἑβραίους νόθον

Οὐκ εὖ λέγοντες· γνησία γὰρ ἡ χάρις

Εἶεν. Τί λοιπόν; Καθολικὰς ἐπιστολὰς

Τινὲς μὲν ἑπτά φασιν, οἱ δὲ τρεῖς μόνας

Χρῆναι δέχεσθαι, τὴν ᾽Ιακώβου μίαν,

Μίαν τε Πέτρου, τοῦ τ’ Ἰωάννου μίαν.

Τινὲς δὲ τὰς τρεῖς, καὶ πρὸς αὐταῖς τὰς δύο

Πέτρου δέχονται, τὴν Ἱούδα δ’ ἑβδόμην·

Τὴν δ’ Ἀποκάλυψιν τοῦ Ἰωάννου πάλιν,

Τινὲς μὲν ἐγκρίνουσιν, οἱ πλείους δέ γε

Νόθον λέγουσιν. Οὗτος ἀψευδέστατος

Κανὼν ἄν εἴη τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν».

Ο Άγιος Αμφιλόχιος σε εποχή που ο κανόνας της Γραφής ήταν υπό διαμόρφωση, λέγει ότι αυτός θα μπορούσε να ήταν ένας κατάλογος των θεοπνεύστων Γραφών (Κανὼν ἄν εἴη τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν»).

Παρατηρούμε τις διαφορές που έχει από τον Προτεσταντικό κανόνα καθώς και τις αναφορές του Αγίου στις διάφορες γνώμες που επικρατούσαν εντός της Εκκλησίας για τα διάφορα βιβλία της Γραφής. 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ Ο ΝΑΖΙΑΝΖΗΝΟΣ

Ἐκ τῶν ἔμμετρων αὐτοῦ ποιημάτων. Περὶ τοῦ τίνα χρὴ ἀναγινώσκεσθαι βιβλία ἐκ τῆς Παλαιᾶς καὶ Νέας Διαθήκης:

«Ὄφρα δὲ μὴ ξείνῃσι νόον κλέπτοιο βίβλοισι,

πολλαὶ γὰρ τελέθουσι παρέγγραπτοι κακότητες,

δέχνυσο τοῦτον ἐμοῖο τὸν ἔγκριτον, ὦ φίλ’ ἀριθμόν.

Ἱστορικαὶ μὲν ἔασι βίβλοι δυοκαίδεκα πᾶσαι

τῆς ἀρχαιοτέρας ἑβραϊκῆς σοφίης.

Πρωτίστη Γένεσις· εἶτα Ἔξοδος, Λευϊτικόν τε·

ἔπειτ’ Ἀριθμοί· εἶτα Δεύτερος νόμος·

ἔπειτ’ Ἰησοῦς, καὶ Κριταί· ῾Ρούθ, ὀγδόη·

Ἡ δ’ ἐνάτη δεκάτη τε βίβλοι, πράξεις Βασιλήων,

καὶ Παραλειπόμεναι· ἔσχατον Ἔσδραν ἔχεις.

Αἱ δὲ στιχηραὶ πέντε, ὧν πρῶτός γ’ Ἰώβ·

ἔπειτα Δαυίδ, εἶτα τρεῖς Σολομώντειαι,

Ἐκκλησιαστής, ᾎσμα, καὶ Παροιμίαι·

καὶ πένθ’ ὁμοίως Πνεύματος προφητικοῦ.

Μίαν μέν εἰσίν ἐς γραφήν οἱ δώδεκα,

Ὠσηέ, κ’ Ἀμώς, καὶ Μιχαίας ὁ τρίτος·

ἔπειτ’ Ἰωήλ, εἶτ’ Ἰωνᾶς, Ἀβδίας,

Ναούμ τε, Ἀββακούμ τε καὶ Σοφονίας,

Ἀγγαῖος, εἶτᾳ Ζαχαρίας, καὶ Μαλαχίας.

Μία μὲν οἵδε· δευτέρα δ’ Ἡσαΐας

Ἔπειθ’ ὁ κληθεὶς Ἱερεμίας ἐκ βρέφους·

εἶτ’ Ἰεζεκιήλ, καὶ Δανιήλου χάρις.

Ἀρχαίας μὲν ἔθηκα δύω καὶ εἴκοσι βίβλους,

τοῖς τῶν Ἑβραίων γράμμασιν ἀντιθέτους.

Ἤδη δ’ ἀρίθμει καὶ νέου μυστηρίου·

Ματθαῖος μὲν ἔγραψεν Ἑβραίοις θαύματα Χριστοῦ

Μᾶρκος· δ’ ᾽Ιταλίῃ, Λουκᾶς Ἀχαϊάδι·

πᾶσι δ’ Ἰωάννης κήρυξ μέγας, οὐρανοφοίτης·

ἔπειτα Πράξεις τῶν σοφῶν Ἀποστόλων.

Δέκα δὲ Παύλου τέσσαρές τ’ ἐπιστολαί·

ἑπτὰ δὲ καθολικαί, ὧν, Ἰακώβου μία,

δύω δὲ Πέτρου, τρεῖς δ’ Ἰωάννου πάλιν·

Ἰούδα δ’ ἐστὶν ἑβδόμη· πάσας ἔχεις.

Ἐν δὲ τούτων ἐκτός, οὐκ ἐν γνησίαις».

Βλέπουμε και εδώ διαφορετικό κανόνα από τον Προτεσταντικό. ΠΟΥ είναι η Αποκάλυψη του Ιωάννη κύριοι Προτεστάνται ;;; Γιατί επικαλείστε πολλοί από εσάς τους εν λόγω Αγίους της Εκκλησίας;

ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

Ο Άγιος Ιερώνυμος είναι ένας μεγάλος πατήρ της Εκκλησίας και ο δημιουργός της Λατινικής μετάφρασης της ΒΟΥΛΓΑΤΑΣ (=ΚΟΙΝΗ ή ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ). Κακώς τον επικαλούνται πολλοί Προτεστάντες ως δήθεν υπέρμαχο του «στενού» κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης. Ας δούμε ποία από ΠΟΙΑ βιβλία αποτελείται η μετάφραση του Ιερώνυμου :

Genesis

Exodus

Leviticus

Numeri

Deuteronomium

Josue

Judicum

Ruth

Samuhel Ι

Samuhel ΙΙ

Regum Ι

Regum ΙΙ

Paralipomenon Ι

Paralipomenon ΙΙ

Esdrae

Nehemiae

Tobiae

Judith

Esther

Job

Psalmi ( Συμπεριλαμβάνεται ο 151^ος Ψαλμός)

Proverbia

Ecclesiastes

Canticum Canticorum

Sapientia

Ecclesiasticus (= Σοφία Σειράχ)

Isaias

Jeremias

Lamentationes

Baruch (με 6 κεφάλαια εκ των οποίων το τελευταίο είναι η Επιστολή Ιερεμίου)

Ezechiel

Daniel

Osee

Joel

Amos

Abdias

Jonas

Michaea

Nahum

Habacuc

Sophonias

Aggaeus

Zacharias

Malachias

Machabaeorum I (Μακκαβαίων Α)

Machabaeorum II (Μακκαβαίων   Β)

Secundum Matthaeum

Secundum Marcum

Secundum Lucam

Secundum Ioannem

Actus Apostolorum

Ad Romanos

Ad Corinthios I

Ad Corinthios II

Ad Galatas

Ad Ephesios

Ad Philippenses

Ad Colossenses

Ad Thessalonicenses I

Ad Thessalonicenses II

Ad Timotheum I

Ad Timotheum II

Ad Titum

Ad Philemonem

Ad Hebraeos

Epistula Iacobi

Epistula Petri I

Epistula Petri II

Epistula Ioannis I

Epistula Ioannis II

Epistula Ioannis III

Epistula Iudae

Apocalypsis Ioannis

Βλέπουμε ξανά πλήρη  διαφοροποίηση από τον Προτεσταντικό κανόνα της Βίβλου !

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού – Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως βιβλίο 4 κεφάλαιο 17:

«Ἰστέον δέ ὡς εἴκοσι καὶ δύο βίβλοι εἰσὶ τῆς παλαιᾶς διαθήκης κατὰ τὰ στοιχεῖα τῆς Ἑβραΐδος φωνῆς· εἴκοσι δύο γὰρ στοιχεῖα ἔχουσιν ἐξ ὧν πέντε διπλοῦνται ὡς γίνεσθαι αὐτὰ εἴκοσι ἑπτά. διπλοῦν γάρ ἐστι τὸ Χὰφ καὶ τὸ Μὲμ καὶ τὸ Νοῦν καὶ τὸ Φὲ καὶ τὸ Σαδί. διὸ καὶ αἱ βίβλοι κατὰ τοῦτον τὸν τρόπον εἴκοσι δύο μὲν ἀριθμοῦνται εἴκοσι ἑπτὰ δὲ εὑρίσκονται διὰ τὸ πέντε ἐξ αὐτῶν διπλοῦσθαι. Συνάπτεται γὰρ ἡ Ῥοὺθ τοῖς Κριταῖς καὶ ἀριθμεῖται παρ’ Ἑβραίοις μία βίβλος· ἡ πρώτη καὶ ἡ δευτέρα τῶν Βασιλειῶν μία βίβλος· ἡ τρίτη καὶ ἡ τετάρτη τῶν Βασιλειῶν μία βίβλος· ἡ πρώτη καὶ ἡ δευτέρα τῶν Παραλειπομένων μία βίβλος· ἡ πρώτη καὶ ἡ δευτέρα τοῦ Ἔσδρα μία βίβλος. Οὕτως οὖν σύγκεινται αἱ βίβλοι ἐν πεντατεύχοις τέτρασι, καὶ μένουσιν ἄλλαι δύο ὡς εἶναι τὰς ἐνδιαθέτους βίβλους οὕτως· πέντε νομικάς, Γένεσιν, Ἔξοδον, Λευιτικόν, Ἀριθμοί, ∆ευτερονόμιον· αὕτη πρώτη πεντάτευχος, ἣ καὶ νομοθεσία. Εἶτα ἄλλη πεντάτευχος, τὰ καλούμενα Γραφεῖα, παρά τισι δὲ Ἁγιόγραφα ἅτινά ἐστιν οὕτως· Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, Κριταὶ μετὰ τῆς Ῥούθ, Βασιλειῶν πρώτη μετὰ τῆς δευτέρας βίβλος μία, ἡ τρίτη μετὰ τῆς τετάρτης βίβλος μία, καὶ αἱ δύο τῶν Παραλειπομένων βίβλος μία. αὕτη δευτέρα πεντάτευχος. Τρίτη πεντάτευχος αἱ στιχήρεις βίβλοι, τοῦ Ἰώβ, τὸ Ψαλτήριον, Παροιμίαι Σολομῶντος, Ἐκκλησιαστὴς τοῦ αὐτοῦ, τὰ Ἄισματα τῶν ᾀσμάτων τοῦ αὐτοῦ. Τετάρτη πεντάτευχος ἡ προφητική, τὸ δωδεκαπρόφητον βίβλος μία, Ἡσαΐας, Ἰερεμίας Ἰεζεκιήλ, ∆ανιήλ, εἶτα τοῦ Ἔσδρα αἱ δύο εἰς μίαν συναπτόμεναι βίβλον, καὶ ἡ Ἐσθήρ.

Ἡ δὲ Πανάρετος, τουτέστιν ἡ Σοφία τοῦ Σολομῶντος καὶ ἡ Σοφία τοῦ Ἰησοῦ, ἣν ὁ πατὴρ μὲν τοῦ Σιρὰχ ἐξέθετο Ἑβραϊστί Ἑλληνιστι δὲ ἡρμήνευσεν ὁ τούτου μὲν ἔγγονος Ἰησοῦς τοῦ δὲ Σιρὰχ υἱός· ἐνάρετοι μὲν καὶ καλαί ἀλλ’ οὐκ ἀριθμοῦνται οὐδὲ ἔκειντο ἐν τῇ κιβωτῷ.

Τῆς δὲ νέας διαθήκης εὐαγγέλια τέσσαρα· τὸ κατὰ Ματθαῖον, τὸ κατὰ Μάρκον, τὸ κατὰ Λουκᾶν, τὸ κατὰ Ἰωάννην. Πράξεις τῶν ἁγίων ἀποστόλων διὰ Λουκᾶ τοῦ εὐαγγελιστοῦ. καθολικαὶ ἐπιστολαὶ ἑπτά· Ἰακώβου μία, Πέτρου δύο, Ἰωάννου τρεῖς, Ἰούδα μία. Παύλου ἀποστόλου ἐπιστολαὶ δεκατέσσαρες. Ἀποκάλυψις Ἰωάννου εὐαγγελιστοῦ. Κανόνες τῶν ἁγίων ἀποστόλων διὰ Κλήμεντος».

Οι Προτεστάντες δεν επικαλούνται βεβαίως τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό διότι δεν τον θεωρούν ότι εκφράζει την αρχαία Εκκλησία (ο Άγιος έζησε τον 8^ο αιώνα μ.Χ), και διότι ο Άγιος είναι γνωστός για τους αγώνες του υπέρ της ΤΙΜΗΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ.

Πάντως και αυτός μνημονεύει το Ά Έσδρας και επίσης στην καινή Διαθήκη συμπεριλαμβάνει τους «Κανόνες τῶν ἁγίων ἀποστόλων διὰ Κλήμεντος». Συνεπώς και εδώ έχουμε διαφοροποίηση από τον Προτεσταντικό κανόνα.

ΜΕΛΙΤΩΝ ΣΑΡΔΕΩΝ

Ο Μελίτων Σάρδεων ήταν Χριστιανός επίσκοπος και πολυγραφότατος. Τον επικαλούνται λοιπόν και αυτόν οι Προτεστάντες για την υποστήριξη του Ιουδαϊκού κανόνος της Παλαιάς Διαθήκης.

Επιστολή προς Ονήσιμον:

«μαθὼν τὰ τῆς παλαιᾶς διαθήκης βιβλία, ὑποτάξας ἔπεμψά σοι· ὧν ἐστι τὰ ὀνόματα· Μωυσέως πέντε, Γένεσις Ἔξοδος Ἀριθμοὶ Λευιτικὸν ∆ευτερονόμιον, Ἰησοῦς Ναυῆ, Κριταί, Ῥούθ, Βασιλειῶν τέσσαρα, Παραλειπομένων δύο, Ψαλμῶν ∆αυίδ, Σολομῶνος Παροιμίαι ἡ καὶ Σοφία, Ἐκκλησιαστής, Ἆισμα Ἀισμάτων, Ἰώβ, Προφητῶν Ἡσαΐου, Ἱερεμίου, τῶν δώδεκα ἐν μονοβίβλῳ, ∆ανιὴλ, Ἰεζεκιήλ, Ἔσδρας· ἐξ ὧν καὶ τὰς ἐκλογὰς ἐποιησάμην, εἰς ἓξ βιβλία διελών.»

Βλέπουμε ότι  απουσιάζει το βιβλίο της Εσθήρ ενώ συμπεριλαμβάνεται η ΣΟΦΙΑ (ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ) την οποία αρνούνται οι Διαμαρτυρόμενοι! 

Οι Προτεστάντες την φράση «ἡ καὶ Σοφία» την ερμηνεύουν ως δεύτερη ονομασία του βιβλίου των Παροιμιών και όχι ως ξεχωριστό βιβλίο. Αν ήταν έτσι και επειδή η ονομασία «Παροιμίαι» είναι πληθυντικός θα έπρεπε να γράψει ο Μελίτων «Σοφίαι» στον πληθυντικό επίσης! Ακόμη όμως και δίκιο να έχουν σε αυτό οι Προτεστάντες και να πρόκειται για διπλή ονομασία του βιβλίου των Παροιμιών, η απουσία του βιβλίου της Εσθήρ από τον κατάλογο παραμένει. Επίσης παραμένουν και οι ονομασίες των βιβλίων που παραθέτει ο Μελίτων, που διαφοροποιούνται από τις ονομασίες τόσο του Προτεσταντικού όσο και του Ιουδαϊκού κανόνα. Για παράδειγμα αναφέρει ο Μελίτων «Βασιλειῶν τέσσαρα, Παραλειπομένων δύο» δεν λέγει «Σαμουήλ δύο, Βασιλέων δύο και Χρονικών δύο»! Αυτό σημαίνει ότι ο Ελληνόγλωσσος Μελίτων δεν είχε υπόψιν το Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης αλλά Ελληνική μετάφραση.

ΩΡΙΓΕΝΗΣ

Εκκλησιαστικός συγγραφέας (καταδικασμένος από την Ε Οικουμενική σύνοδο για αιρέσεις), τον οποίο επικαλούνται συχνά οι Προτεστάντες όταν το θέμα συζήτησης είναι ο κανόνας των βιβλίων της Αγίας Γραφής.

Ωριγένους απόσπασμα από την Εκκλησιαστική ιστορία του Ευσεβίου:

«εἰσὶν δὲ αἱ εἴκοσι δύο βίβλοι καθ’ Ἑβραίους αἵδε· ἡ παρ’ ἡμῖν Γένεσις ἐπιγεγραμμένη, παρὰ δ’ Ἑβραίοις ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τῆς βίβλου Βρησιθ, ὅπερ ἐστὶν «ἐν ἀρχῆι»· Ἔξοδος, Ουελλεσμωθ, ὅπερ ἐστὶν «ταῦτα τὰ ὀνόματα»· Λευιτικόν, Ουϊκρα, «καὶ ἐκάλεσεν»· Ἀριθμοί, Αμμεσφεκωδειμ· Δευτερονόμιον, Ελλεαδδεβαρειμ, «οὗτοι οἱ λόγοι»· Ἰησοῦς υἱὸς Ναυῆ, Ιωσουεβεννουν· Κριταί, Ῥούθ, παρ’ αὐτοῖς ἐν ἑνί, Σωφτειμ· Βασιλειῶν αʹ βʹ, παρ’ αὐτοῖς ἕν, Σαμουὴλ, «ὁ θεόκλητος»· Βασιλειῶν γʹ δʹ ἐν ἑνί, Ουαμμελχδαυιδ, ὅπερ ἐστὶν «βασιλεία Δαυίδ»· Παραλειπομένων αʹ βʹ ἐν ἑνί, Δαβρηϊαμειν, ὅπερ ἐστὶν «λόγοι ἡμερῶν»· Ἔζρας αʹ βʹ ἐν ἑνί, Εζρα, ὅ ἐστιν «βοηθός»· βίβλος Ψαλμῶν, Σφαρθελλειμ· Σολομῶνος παροιμίαι, Μελωθ· Ἐκκλησιαστής, Κωελθ· Ἆισμα ἀισμάτων οὐ γάρ, ὡς ὑπολαμβάνουσίν τινες, Ἄισματα ἀισμάτων, Σιρασσιρειμ· Ἡσαΐας, Ιεσσια· Ἱερεμίας σὺν Θρήνοις καὶ τῆι Ἐπιστολῆι ἐν ἑνί, Ιερεμια· Δανιήλ, Δανιηλ· Ἰεζεκιήλ, Ιεζεκιηλ· Ἰώβ, Ιωβ· Ἐσθήρ Εσθηρ. ἔξω δὲ τούτων ἐστὶ τὰ Μακκαβαϊκά, ἅπερ ἐπιγέγραπται Σαρβηθσαβαναιελ». ταῦτα μὲν οὖν ἐν τῶι προειρημένωι τίθησι συγγράμματι·…. ὡς ἐν παραδόσει μαθὼν περὶ τῶν τεσσάρων εὐαγγελίων, ἃ καὶ μόνα ἀναντίρρητά ἐστιν ἐν τῆι ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἐκκλησίαι τοῦ θεοῦ, ὅτι πρῶτον μὲν γέγραπται τὸ κατὰ τόν ποτε τελώνην, ὕστερον δὲ ἀπόστολον Ἰησοῦ Χριστοῦ Ματθαῖον, ἐκδεδωκότα αὐτὸ τοῖς ἀπὸ Ἰουδαϊσμοῦ πιστεύσασιν, γράμμασιν Ἑβραϊκοῖς συντεταγμένον· δεύτερον δὲ τὸ κατὰ Μάρκον, ὡς Πέτρος ὑφηγήσατο αὐτῶι, ποιήσαντα, ὃν καὶ υἱὸν ἐν τῆι καθολικῆι ἐπιστολῆι διὰ τούτων ὡμολόγησεν φάσκων· ἀσπάζεται ὑμᾶς ἡ ἐν Βαβυλῶνι συνεκλεκτὴ καὶ Μάρκος ὁ υἱός μου. καὶ τρίτον τὸ κατὰ Λουκᾶν, τὸ ὑπὸ Παύλου ἐπαινούμενον εὐαγγέλιον τοῖς ἀπὸ τῶν ἐθνῶν πεποιηκότα· ἐπὶ πᾶσιν τὸ κατὰ Ἰωάννην… ὁ δὲ ἱκανωθεὶς διάκονος γενέσθαι τῆς καινῆς διαθήκης, οὐ γράμματος, ἀλλὰ πνεύματος, Παῦλος, ὁ πεπληρωκὼς τὸ εὐαγγέλιον ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλωι μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ, οὐδὲ πάσαις ἔγραψεν αἷς ἐδίδαξεν ἐκκλησίαις, ἀλλὰ καὶ αἷς ἔγραψεν, ὀλίγους στίχους ἐπέστειλεν. Πέτρος δέ, ἐφ’ ὧι οἰκοδομεῖται ἡ Χριστοῦ ἐκκλησία, ἧς πύλαι Ἅιδου οὐ κατισχύσουσιν, μίαν ἐπιστολὴν ὁμολογουμένην καταλέλοιπεν, ἔστω δὲ καὶ δευτέραν· ἀμφιβάλλεται γάρ. τί δεῖ περὶ τοῦ ἀναπεσόντος ἐπὶ τὸ στῆθος λέγειν τοῦ Ἰησοῦ, Ἰωάννου, ὃς εὐαγγέλιον ἓν καταλέλοιπεν, ὁμολογῶν δύνασθαι τοσαῦτα ποιήσειν ἃ οὐδ’ ὁ κόσμος χωρῆσαι ἐδύνατο, ἔγραψεν δὲ καὶ τὴν Ἀποκάλυψιν, κελευσθεὶς σιωπῆσαι καὶ μὴ γράψαι τὰς τῶν ἑπτὰ βροντῶν φωνάς; καταλέλοιπεν καὶ ἐπιστολὴν πάνυ ὀλίγων στίχων, ἔστω δὲ καὶ δευτέραν καὶ τρίτην· ἐπεὶ οὐ πάντες φασὶν γνησίους εἶναι ταύτας· πλὴν οὔκ εἰσιν στίχων ἀμφότεραι ἑκατόν…. ὅτι ὁ χαρακτὴρ τῆς λέξεως τῆς Πρὸς Ἑβραίους ἐπιγεγραμμένης ἐπιστολῆς οὐκ ἔχει τὸ ἐν λόγωι ἰδιωτικὸν τοῦ ἀποστόλου, ὁμολογήσαντος ἑαυτὸν ἰδιώτην εἶναι τῶι λόγωι, τοῦτ’ ἐστὶν τῆι φράσει, ἀλλ’ ἐστὶν ἡ ἐπιστολὴ συνθέσει τῆς λέξεως Ἑλληνικωτέρα, πᾶς ὁ ἐπιστάμενος κρίνειν φράσεων διαφορὰς ὁμολογήσαι ἄν. πάλιν τε αὖ ὅτι τὰ νοήματα τῆς ἐπιστολῆς θαυμάσιά ἐστιν καὶ οὐ δεύτερα τῶν ἀποστολικῶν ὁμολογουμένων γραμμάτων, καὶ τοῦτο ἂν συμφήσαι εἶναι ἀληθὲς πᾶς ὁ προσέχων τῆι ἀναγνώσει τῆι ἀποστολικῆι … ἐγὼ δὲ ἀποφαινόμενος εἴποιμ’ ἂν ὅτι τὰ μὲν νοήματα τοῦ ἀποστόλου ἐστίν, ἡ δὲ φράσις καὶ ἡ σύνθεσις ἀπομνημονεύσαντός τινος τὰ ἀποστολικὰ καὶ ὥσπερ σχολιογραφήσαντός τινος τὰ εἰρημένα ὑπὸ τοῦ διδασκάλου. εἴ τις οὖν ἐκκλησία ἔχει ταύτην τὴν ἐπιστολὴν ὡς Παύλου, αὕτη εὐδοκιμείτω καὶ ἐπὶ τούτωι· οὐ γὰρ εἰκῆι οἱ ἀρχαῖοι ἄνδρες ὡς Παύλου αὐτὴν παραδεδώκασιν. τίς δὲ ὁ γράψας τὴν ἐπιστολήν, τὸ μὲν ἀληθὲς θεὸς οἶδεν, ἡ δὲ εἰς ἡμᾶς φθάσασα ἱστορία ὑπὸ τινῶν μὲν λεγόντων ὅτι Κλήμης, ὁ γενόμενος ἐπίσκοπος Ῥωμαίων, ἔγραψεν τὴν ἐπιστολὴν, ὑπὸ τινῶν δὲ ὅτι Λουκᾶς, ὁ γράψας τὸ εὐαγγέλιον καὶ τὰς Πράξεις».

Ο Ωριγένης στα αποσπάσματα που διέσωσε ο Ευσέβιος στην Ιστορία του αναφέρει το Α Έσδρας και επίσης αναφέρει την Επιστολή του Ιερεμία ως μέρος του βιβλίου «Ιερεμίας». Επίσης αναφέρει ότι δεν γνωρίζουμε τον συγγραφέα της Προς Εβραίους επιστολής και ότι δεν υπήρχε συμφωνία υπό πάντων για την γνησιότητα των Καθολικών επιστολών του Ιωάννη Α και Β. Και εδώ λοιπόν έχουμε διαφοροποίηση από τον Προτεσταντικό κανόνα.

Μάλιστα ο Ωριγένης στο έργο του «Υπόμνημα στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον» βιβλίο 6^ο γράφει: «Και κατά τους Έσδρα δε χρόνους , ότε νικά η αλήθεια τον οίνον και τον εχθρόν βασιλέα και τας γυναίκας, ανοικοδομείται ο ναός τω Θεώ». Αυτή είναι μία ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΑΝΑΦΟΡΑ στο Α Έσδρας!

«ἄδικος ὁ οἶνος, ἄδικος ὁ βασιλεύς, ἄδικοι αἱ γυναῖκες, ἄδικοι πάντες οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἄδικα πάντα τὰ ἔργα αὐτῶν τὰ τοιαῦτα· καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἀλήθεια, καὶ ἐν τῇ ἀδικίᾳ αὐτῶν ἀπολοῦνται. ἡ δὲ ἀλήθεια μένει καὶ ἰσχύει εἰς τὸν αἰῶνα καὶ ζῇ καὶ κρατεῖ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. καὶ οὐκ ἔστι παρ᾿ αὐτὴν λαμβάνειν πρόσωπα, οὐδὲ διάφορα, ἀλλὰ τὰ δίκαια ποιεῖ ἀπὸ πάντων τῶν ἀδίκων καὶ πονηρῶν· καὶ πάντες εὐδοκοῦσι τοῖς ἔργοις αὐτῆς, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τῇ κρίσει αὐτῆς οὐδὲν ἄδικον. καὶ αὐτῇ ἡ ἰσχὺς καὶ τὸ βασίλειον καὶ ἡ ἐξουσία καὶ ἡ μεγαλειότης τῶν πάντων αἰώνων. εὐλογητὸς ὁ Θεὸς τῆς ἀληθείας.   καὶ ἐσιώπησε τοῦ λαλεῖν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς τότε ἐφώνησε, καὶ τότε εἶπον· μεγάλη ἡ ἀλήθεια καὶ ὑπερισχύει». ( Α Έσδρας 4: 37-41).

60^Ος ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑΣ (363 μ.Χ)

Διάφοροι Προτεστάντες επικαλούνται συχνά τον 60^ο κανόνα της τοπικής εν Λαοδικεία συνόδου.

«Ὅσα δεῖ βιβλία ἀναγινώσκεσθαι· παλαιᾶς διαθήκης· αʹ Γένεσις κόσμου. βʹ Ἔξοδος ἐξ Αἰγύπτου. γʹ Λευϊτικὸν. δʹ Ἀριθμοί. εʹ Δευτερονόμιον. ςʹ Ἰησοῦς Ναυῆ. ζʹ Κριταί, Ῥούθ. ηʹ Ἐσθήρ. θʹ Βασιλειῶν πρώτη καὶ δευτέρα. ιʹ Βασιλειῶν τρίτη καὶ τετάρτη. ιαʹ Παραλειπόμενα, πρῶτον καὶ δεύτερον. ιβʹ Ἔσδρας, πρῶτον καὶ δεύτερον. ιγʹ Βίβλος Ψαλμῶν ἑκατὸν πεντήκοντα. ιδʹ Παροιμίαι Σολομῶντος. ιεʹ Ἐκκλησιαστής. ιςʹ Ἆσμα ᾀσμάτων. ιζʹ Ἰώβ. ιηʹ Δώδεκα προφῆται. ιθʹ Ἠσαίας. κʹ Ἰερεμίας καὶ Βαρούχ, Θρηνοὶ καὶ Ἐπιστολαί. καʹ Ἰεζεκιήλ. κβʹ Δανιήλ. τὰ δὲ τῆς καινῆς διαθήκης· εὐαγγέλια δʹ, κατὰ Ματθαῖον, κατὰ Μάρκον, κατὰ Λουκᾶν, κατὰ Ἰωάννην. πράξεις ἀποστόλων. ἐπιστολαὶ καθολικαὶ ἑπτά· ουτως· Ἰακώβου αʹ. Πέτρου αʹ. βʹ. Ἰωάννου αʹ. βʹ. γʹ. Ἰούδα αʹ. ἐπιστολαὶ Παύλου ιδʹ· πρὸς Ρωμαίους αʹ· πρὸς Κορινθίους αʹ. βʹ· πρὸς Γαλάτας αʹ· πρὸς Ἐφεσίους αʹ· πρὸς Φιλιππησίους αʹ· πρὸς Κολασσαεῖς αʹ· πρὸς Θεσσαλονικεῖς αʹ. βʹ· πρὸς Ἑβραίους αʹ· πρὸς Τιμόθεον αʹ. βʹ· πρὸς Τίτον αʹ· πρὸς Φιλήμονα αʹ».

Όπως βλέπουμε η Σύνοδος δεν αποτελεί δικαιολογία για τους Προτεστάντες. Αναφέρει το Α Έσδρας, τον Βαρούχ και την Επιστολή Ιερεμίου ενώ ΔΕΝ αναφέρει την Αποκάλυψη του Ιωάννου! Διαφέρει σημαντικά από τον Προτεσταντικό κανόνα.

Επίσης η Σύνοδος της Λαοδίκειας λέγει και άλλα πράγματα….

ΚΑΝΩΝ 27: «Ὅτι οὐ δεῖ ἱερατικοὺς, ἢ κληρικούς, ἢ λαϊκούς, καλουμένους εἰς ἀγάπην, μέρη αἴρειν, διὰ τὸ τὴν ὕβριν τῇ τάξει προστρίβεσθαι τῇ ἐκκλησιαστικῇ».

Δέχονται οι Προτεστάντες των διαχωρισμό των Χριστιανών σε Ιερείς- Κληρικούς και Λαϊκούς; Δέχονται δηλαδή την ΕΙΔΙΚΗ ΙΕΡΩΣΥΝΗ;;;

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΡΘΑΓΕΝΗΣ (419 μ.Χ.)

Η Ορθόδοξη Εκκλησία επαναλαμβάνουμε δεν διαχωρίζει τα βιβλία της Γραφής σε «Πρωτοκανονικά» και «Δευτεροκανονικά». Ας δούμε για παράδειγμα τι λέγει ο σχετικός κανόνας της εν τοπικής Συνόδου, (η οποία σύνοδος έχει επικυρωθεί από την ΠΕΝΘΕΚΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ και είναι αυτή που Συνοδικώς έβαλε την Αποκάλυψη του Ιωάννου στον Κανόνα της Αγίας Γραφής!

Κανών 24: «Ὁμοίως ἤρεσεν, ἵνα ἐκτὸς τῶν κανονικῶν Γραφῶν, μηδὲν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἀναγινώσκηται ἐπ᾽ ὀνόματι θείων Γραφῶν. Εἰσὶ δὲ αἱ κανονικαὶ Γραφαὶ αὗται. Γένεσις, Ἔξοδος, Λευϊτικόν, Ἀριθμοί, Δευτερονόμιον, Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, Κριταί, Ρούθ, τῶν Βασιλειῶν βίβλοι τέσσαρες, τῶν Παραλειπομένων βίβλοι δύο, Ἰώβ, Ψαλτήριον, Σολομῶντος βίβλοι πέντε, τῶν Προφητῶν βίβλοι δώδεκα, Ἡσαΐας, Ἱερεμίας, Ἰεζεκιήλ, Δανιήλ, Τωβίας, Ἰουδήθ, Ἐσθήρ, Ἔσδρα βίβλοι δύο· τῆς Νέας Διαθήκης· Εὐαγγέλια τέσσαρα, Πράξεων τῶν Ἀποστόλων βίβλος μία, ἐπιστολαὶ Παύλου δεκατέσσαρες, Πέτρου Ἀποστόλου δύο, Ἰωάννου Ἀποστόλου τρεῖς, Ἰακώβου Ἀποστόλου μία, Ἰούδα Ἀποστόλου μία, Ἀποκαλύψεως Ἰωάννου βίβλος μία. Τοῦτο δὲ τῷ ἀδελφῷ καὶ συλλειτουργῷ ἡμῶν Βονιφατίῳ, καὶ τοῖς ἄλλοις τῶν αὐτῶν μερῶν ἐπισκόποις, πρὸς βεβαίωσιν τοῦ προκειμένου κανόνος γνωρισθῇ, ἐπειδὴ παρὰ τῶν Πατέρων ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ταῦτα ἀναγνωστέα παρελάβομεν».

Βλέπουμε σε αυτό το παράδειγμα που παραθέσαμε ότι η Αρχαία Εκκλησία ομιλεί και λέγει ότι «Εἰσὶ δὲ αἱ κανονικαὶ Γραφαὶ αὗται… » και αναφέρει και βιβλία που οι αιρετικοί χαρακτηρίζουν ως νόθα, απόκρυφα και «Δευτεροκανονικά» ! Και ενώ οι αιρετικοί Προτεστάντες  για την Αποκάλυψη του Ιωάννη και γενικώς την Καινή Διαθήκη προστρέχουν στους Πατέρες της Εκκλησίας και στις Συνόδους αυτής, για τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης προστρέχουν στην Ραββινική Παράδοση!!! Αυτοί είναι οι θιασώτες του Δόγματος «μόνο η Γραφή»!!! Αυτοί είναι οι υποκριτές που δήθεν «δεν ακολουθούν ανθρώπινες παραδόσεις»….. οι αναγνώστες ας κρίνουν την σοβαρότητα αυτών των ανθρώπων.

85^Ος ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

«Ἔστω ὑμῖν πᾶσι κληρικοῖς καὶ λαϊκοῖς βιβλία σεβάσμια καὶ ἅγια, τῆς μὲν Παλαιᾶς Διαθήκης, Μωυσέως, πέντε· Γένεσις, Ἔξοδος, Λευιτικόν, Ἀριθμοί, Δευτερονόμιον· Ἰησοῦ Ναυῆ, ἕν· Κριτῶν, ἕν· Ρούθ, ἕν· Βασιλειῶν, τέσσαρα· Παραλειπομένων, τῆς βίβλου τῶν ἡμερῶν, δύο· Ἔσδρα, δύο· Ἐσθήρ, ἕν· Μακκαβαίων, τρία· Ἰώβ, ἕν· Ψαλτηρίου, ἕν· Σολομῶντος, τρία, Παροιμίαι, Ἐκκλησιαστής, ᾎσμα ᾈσμάτων· Προφητῶν, δώδεκα· Ἡσαΐου, ἕν· Ἱερεμίου, ἕν· Ἰεζεκιήλ, ἕν· Δανιήλ, ἕν. Ἔξωθεν δὲ ὑμῖν προσιστορείσθω μανθάνειν ὑμῶν τοὺς νέους τὴν Σοφίαν τοῦ πολυμαθοῦς Σειράχ. Ἡμέτερα δὲ (τουτέστι, τῆς Καινῆς Διαθήκης), Εὐαγγέλια τέσσαρα· Ματθαίου, Μάρκου, Λουκᾶ καὶ Ἰωάννου· Παύλου ἐπιστολαὶ, δεκατέσσαρες· Πέτρου ἐπιστολαί, δύο· Ἰωάννου, τρεῖς· Ἰακώβου, μία· Ἰούδα, μία· Κλήμεντος ἐπιστολαί, δύο· καὶ αἱ Διαταγαὶ ὑμῖν τοῖς ἐπισκόποις δι᾿ ἐμοῦ Κλήμεντος, ἐν ὀκτὼ βιβλίοις προσπεφωνημέναι· ἃς οὐ χρὴ δημοσιεύειν ἐπὶ πάντων διὰ τὰ ἐν αὐταῖς μυστικά· καὶ αἱ Πράξεις ἡμῶν τῶν Ἀποστόλων».

ΠΕΝΘΕΚΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ (691 μ.Χ)

«Ἔδοξε δὲ καὶ τοῦτο τῇ ἁγίᾳ ταύτῃ συνόδῳ κάλλιστά τε καὶ σπουδαιότατα, ὥστε μένειν καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν βεβαίους καὶ ἀσφαλεῖς, πρὸς ψυχῶν θεραπείαν καὶ ἰατρείαν παθῶν, τοὺς ὑπὸ τῶν πρὸ ἡμῶν ἁγίων καὶ μακαρίων Πατέρων δεχθέντας καὶ κυρωθέντας, ἀλλὰ μὴν καὶ παραδοθέντας ἡμῖν ὀνόματι τῶν ἁγίων καὶ ἐνδόξων Ἀποστόλων ὀγδοήκοντα πέντε κανόνας. Ἐπειδὴ δ’ ἐν τούτοις τοῖς κανόσιν ἐντέταλται δέχεσθαι ἡμᾶς τὰς τῶν αὐτῶν ἁγίων Ἀποστόλων διὰ Κλήμεντος Διατάξεις, αἷς τισι πάλαι ὑπὸ τῶν ἑτεροδόξων ἐπὶ λύμῃ τῆς ἐκκλησίας νόθα τινὰ καὶ ξένα τῆς εὐσεβείας παρενετέθησαν, τὸ εὐπρεπὲς κάλλος τῶν θείων δογμάτων ἡμῖν ἀμαυρώσαντα· τὴν τῶν τοιούτων Διατάξεων προσφόρως ἀποβολὴν πεποιήμεθα πρὸς τὴν τοῦ χριστιανικωτάτου ποιμνίου οἰκοδομὴν καὶ ἀσφάλειαν, οὐδαμῶς ἐγκρίνοντες τὰ τῆς αἱρετικῆς ψευδολογίας κυήματα, καὶ τῇ γνήσιᾳ τῶν Ἀποστόλων καὶ ὁλοκλήρῳ διδαχῇ παρενείροντες. Ἐπισφραγίζομεν δὲ καὶ τοὺς λοιποὺς πάντας ἱεροὺς κανόνας, τοὺς ὑπὸ τῶν ἁγίων καὶ μακαρίων Πατέρων ἡμῶν ἐκτεθέντας, τουτέστι τῶν τε ἐν Νικαίᾳ συναθροισθέντων τριακοσίων δεκαοκτὼ ἁγίων Πατέρων, καὶ τῶν ἐν Ἀγκύρᾳ· ἔτι μὴν καὶ τῶν ἐν Νεοκαισαρείᾳ, ὡσαύτως καὶ τῶν ἐν Γάγγραις· πρὸς τούτοις δὲ καὶ τῶν ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας· ἀλλὰ μὴν καὶ τῶν ἐν Λαοδικείᾳ τῆς Φρυγίας· προσέτι καὶ τῶν ἑκατὸν πεντήκοντα, τῶν ἐν ταύτῃ τῇ θεοφύλακτῳ καὶ βασιλίδι συνελθόντων πόλει, καὶ τῶν διακοσίων, τῶν ἐν τῇ Ἐφεσίων μητροπόλει τὸ πρότερον συναγηγερμένων· καὶ τῶν ἐν Χαλκηδόνι, τῶν ἑξακοσίων τριάκοντα ἁγίων καὶ μακαρίων Πατέρων· ὡσαύτως καὶ τῶν ἐν Σαρδικῇ· ἔτι μὴν καὶ τῶν ἐν Καρθαγένη· προσέτι γε μὴν καὶ τῶν ἐν αὖθις ἐν ταῦτῃ τῇ θεοφυλάκτῳ καὶ βασιλίδι πόλει συνελθόντων ἐπὶ Νεκταρίου τοῦ τῆς βασιλίδος ταύτης πόλεως προέδρου, καὶ Θεοφίλου, τοῦ γενομένου Ἀλεξανδρείας ἀρχιεπισκόπου· ἀλλὰ μὴν καὶ Διονυσίου ἀρχιεπισκόπου γενομένου Ἀλεξανδρείας μεγαλοπόλεως, καὶ Πέτρου γενομένου Ἀλεξανδρείας, καὶ μάρτυρος, καὶ Γρηγορίου ἐπισκόπου γενομένου Νεοκαισαρείας, τοῦ θαυματουργοῦ, Ἀθανασίου ἀρχιεπισκόπου Ἀλεξανδρείας, Βασιλείου ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας, Γρηγορίου ἐπισκόπου Νύσσης, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἀμφιλοχίου τοῦ Ἰκονίου, Τιμοθέου ἀρχιεπισκόπου γενομένου Ἀλεξανδρείας τὸ πρότερον, Θεοφίλου ἀρχιεπισκόπου τῆς αὐτῆς Ἀλεξανδρέων μεγαλοπόλεως, Κυρίλλου ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἀλεξανδρείας, καὶ Γενναδίου Πατριάρχου γενομένου τῆς θεοφυλακτου ταύτης καὶ βασιλίδος πόλεως· ἔτι μὴν καὶ τὸν ὑπὸ Κυπριανοῦ, τοῦ γενομένου ἀρχιεπισκόπου τῆς Ἄφρων χώρας καὶ μάρτυρος, καὶ τῆς κατ’ αὐτὸν συνόδου ἐκθέντα κανόνα, ὃς ἐν τοῖς τῶν προειρημένων προέδρων τόποις, καὶ μόνον, κατὰ τὸ παραδοθὲν αὐτοῖς ἔθος, ἐκράτησε· καὶ μηδενὶ ἐξεῖναι τοὺς προδηλωθέντας παραχαράττειν κανόνας, ἢ ἀθετεῖν, ἢ ἑτέρους παρὰ τοὺς προκειμένους παραδέχεσθαι κανόνας, ψευδεπιγράφως ὑπό τινων συντεθέντας, τῶν τὴν ἀλήθειαν καπηλεύειν ἐπιχειρησάντων. Εἰ δέ τις ἁλῶ κανόνα τινὰ τῶν εἰρημένων καινοτομῶν, ἢ ἀνατρέπειν ἐπιχειρῶν, ὑπεύθυνος ἔσται κατὰ τὸν τοιοῦτον κανόνα, ὡς αὐτὸς διαγορεύει, τὴν ἐπιτιμίαν δεχόμενος, καὶ δι’ αὐτοῦ, ἐν ᾧπερ πταίει θεραπευόμενος».

Η Πενθέκτη  Οικουμενική Σύνοδος επικυρώνοντας μία πλειάδα κανόνων έκλεισε το ζήτημα του κανόνος της Αγίας Γραφής.

Οι αγαπητοί αναγνώστες μπορούν αν θέλουν να διαβάσουν και τις  μελέτες μου που έχουν δημοσιευτεί στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους για να έχουν πληρέστερη ενημέρωση:

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΙΟΥΔΙΘ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Α΄  ΜΑΚΚΑΒΑΙΩΝ  ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ

Η  ΕΤΑΙΡΙΑ  ΣΚΟΠΙΑ  ΚΑΙ  ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ  ΤΟΥ  ΤΩΒΙΤ

Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ «ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ» ΚΑΙ «ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΕΡΕΜΙΟΥ»

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra