Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Ας ξυπνήσουμε από το λήθαργο! Δεν είναι η πίστη μας ο Πατριάρχης, αλλά ο Χριστός.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Οι πληγές όχι του Φαραώ, αλλά του Κολυμπαρίου μετά Ψευδοσυνόδου

Της Ελένης Παπασταματἀκη

Θεομηνία! Είναι το δίχως άλλο η πιο κατάλληλη περιγραφή για τα τραγικά γεγονότα που είδαμε να εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων που έπληξαν το νησί μας, την Κρήτη, πριν όχι από πολύ καιρό.

Σα να άνοιξαν οι ουρανοί και έτρεχαν ορμητικά νερά που μαζί με τον φοβερό αέρα προκαλούσαν ανυπολόγιστες ζημιές. Εικόνες Αποκάλυψης, δρόμοι που μετατράπηκαν σε χειμάρρους, βουνά που έπεσαν καταπλακώνοντας σπίτια, χωριά που εκκενώθηκαν, δέντρα που ξεριζώθηκαν, περιουσίες που καταστράφηκαν. Φόβος και αγωνία στις καρδιές μας να μην κινδυνεύσουν άνθρωποι, να μη χαθούν ζωές. Φάνηκε, λοιπόν, ο άνθρωπος είναι μικρός και ανυπεράσπιστος μπροστά στη μανία της φύσης…

Το ένα μετά το άλλο έπεφταν τα γεφύρια που ένωναν τα χωριά μας, όπως το ιστορικό γεφύρι στον Κερίτη, η γέφυρα στον Πλατανιά, η γέφυρα στο Συρίλι, στις Βουκολιές. Πέντε στο σύνολο και άλλα τόσα υπό κατάρρευση με αποτέλεσμα να καταστραφεί ολοσχερώς το Επαρχιακό δίκτυο του Νομού. Έπεσαν τα γιοφύρια μας και απομονώθηκαν τα χωριά μας. Χρειάστηκε επέμβαση του στρατού! Με καμιόνια μετέφεραν στρατιωτικές γέφυρες για να απαλύνουν τους πόνους από τις ασύλληπτες καταστροφές. Αυτό, φαντάζει στον νου με τη στιγμή του πολέμου, όταν ο εχθρός βομβαρδίζει και καταστρέφει τους δρόμους, τις γέφυρες. Και όντως ήρθε ο εχθρός, μα δεν τον καταλάβαμε…

Αναμφίβολα, κλάψαμε για τις καταστροφές και τα γεφύρια μας, μα ξεχάσαμε πως πρώτα εμείς γκρεμίσαμε τις γέφυρες με το Θεό μας. Και μείναμε μόνοι… Εμείς πρώτα ξεριζώσαμε μανιασμένα από μέσα μας το αισθητήριο της πίστης. Αυτό που είναι βαλμένο στην ψυχή μας από το Θεό να μας φυλάει, να μας διατηρεί ανόθευτους και αληθινούς, όπως Αληθινή είναι η πίστη Του. Πλημμύρισε η καρδιά μας από νεωτερισμούς και ψευτοεξελίξεις και έπνιξε την πίστη των Πατέρων μας…

Να ’ταν μόνο αυτές οι καταστροφές! Και η προηγούμενη κακοκαιρία στα δυτικά των Χανίων και η πιο προηγούμενη με το χιονιά πάλι στα δυτικά προκάλεσαν τις μεγαλύτερες καταστροφές. Και πώς δεν θα ερχόταν η οργή του Θεού αδέρφια μου, αφού στα μέρη μας κοντά, κομμάτι γης από τη γη μας έμελλε να γίνει τόπος προδοσίας και αισχύνης. Στον τόπο μας, στο Κολυμπάρι επιτελέστηκε το ξεπούλημα της πίστης μας. Συγκλήθηκε Σύνοδος και μάλιστα χαρακτηρίστηκε «Αγία και Μεγάλη». Έτσι, λοιπόν, τόλμησαν να αποκαλέσουν τη Σύναξη αυτή των συγκεκριμένων πνευματικών ταγών, που πολύ μεθοδευμένα έλαβαν τα τριάκοντα αργύρια εκεί στο παζάρι των αιρέσεων, παραδίδοντας την Ορθοδοξία μας «ίνα σταυρωθεί». Με δαιμονική μαεστρία, φυσικά, τούτοι εδώ οι δήθεν πνευματικοί κατέρριψαν όσα θεμελίωσαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι περί των αιρέσεων. Πόσο να αντέξει ο Ουρανός;;; 

Συνεπώς, ας μην απορούμε για όσα μας βρήκαν και μας βρίσκουν. Είναι ολοφάνερο, πως αν δεν μετανοήσουμε και αν δεν κλάψουμε για την αποστασία μας, για την ανοχή μας (γιατί αφήνουμε την πίστη των Πατέρων μας στα χέρια καιροσκόπων), τότε θα μας βρουν πολύ χειρότερα. 

Ας μην ξεχνάμε εδώ στην Κρήτη και τούτο, πως δηλαδή αυτό το νησί είναι το προπύργιο του λατινόφρονα Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Και το νησί μας ένεκα τούτου πλήττεται παντοιοτρόπως. Ας εννοήσουμε πως δεν πρόκειται για μια κακοκαιρία. Ας ομολογήσουμε πως είναι πρωτοφανή αυτά που ζούμε. Ας ξυπνήσουμε από το λήθαργο! Δεν είναι η πίστη μας ο Πατριάρχης, αλλά ο Χριστός. Μάλιστα, όσο αυτό δεν το καταλαβαίνουμε, τόσο θα μας παιδεύει ο Θεός. 

Σε αυτό το σημείο έχει ιδιαίτερη σημασία να αναφέρουμε πόσο αληθινός είναι ο λόγος του π. Νικολάου Μανώλη περί του Νέρωνος της Ζακύνθου, όπως χαρακτηριστικά αποκάλεσε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Είναι γνωστό, πως εκείνο το καλοκαίρι μετά την επίσκεψή του στο νησί της Ζακύνθου και αφού είχε συνεορτάσει τη μνήμη του Αγίου Διονυσίου με τον επίσκοπο των καθολικών, ξέσπασαν φωτιές που κατέκαψαν μεγάλες εκτάσεις του νησιού. Πριν… καλά-καλά προλάβει να φύγει από το νησί! Με πόσο πόνο ο π. Νικόλαος δείχνει τα γεγονότα που βοάνε, αλλά εμείς οι κωφοί και μωροί δεν τα ακούμε και δεν τα βλέπουμε…

Επιπρόσθετα, να τονίσουμε πως όπως οι Άγιοί μας συμπαρέσυραν και την κτίση στην αγιότητα (τα αντικείμενα που φόραγαν έκαναν θαύματα), έτσι και ο αιρεσιάρχης Πατριάρχης συμπαρασύρει την κτίση στον όλεθρο και στην κόλαση. Τα παραδείγματα πολλά, εκτός από το πολύπαθο νησί μου, ευλόγησε την Μυτιλήνη και έγινε μεγάλος σεισμός, ευλόγησε τη Δυτική Αττική και κατακάηκε το Μάτι. 

Μην παρασυρόμαστε αδελφοί μου από τους εξωραΐζοντας τίτλους «Ο Πράσινος Πατριάρχης» και άλλα παρόμοια βαρύγδουπα μα κενά. Μην παρασυρόμαστε από τους υπερήφανους λόγους ταπεινολογίας του, μην εντυπωσιαζόμαστε από τη γλυκερότητα των λόγων του. Αντίθετα, ένα να μας νοιάζει… Αν αυτός που θέλει να λέγεται Πατριάρχης φυλάει ανόθευτη την πίστη μας, αν είναι επόμενος τοις Αγίοις Πατράσι, αν τηρεί τα δόγματα και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και την παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Δυστυχώς μέχρι τώρα ο Πατριάρχης τα ενάντια επιδιώκει, όπως εναγκαλισμούς με αιρετικούς, προσευχές σε ξόανα, συμμετοχή σε πανθρησκειακά τελούμενα και Οικουμενιστικά Συνέδρια κ.α.. Μην αφήνουμε τη σωτηρία της ψυχής μας έρμαιο ψευτοσυναισθηματισμών περί «Μητρός Εκκλησίας». Οι Άγιοι μας έδειξαν ποιον δρόμο να βαδίσουμε!

Εύχομαι ολόψυχα εν Χριστώ αδελφοί και συντοπίτες μου Κρητικοί, να μας φωτίσει ο Θεός να δούμε την Αλήθεια, πριν να είναι αργά!