Άρθρο της Ελένης Καμπούρη

Το μήνυμα του κ. Βαρθολομαίου για την ημέρα προσευχής υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος και οι περίεργες αναφορές του στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος δημοσίευσε μήνυμα για την “ημέρα προσευχής υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος”(1). Έχει καθιερωθεί να τιμάται κατά την αρχή του εκκλησιαστικού έτους, στην εορτή της Ινδίκτου(1 Σεπτεμβρίου).

Κι ενώ όλοι περιμέναμε να ακούσουμε από το στόμα του φερόμενου ως ορθόδοξου Πατριάρχη ένα μήνυμα για την τόσο σημαντική αυτή μέρα, την αρχή της Ινδίκτου(2), και την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους, αντ’ αυτού διαβάζουμε σοφιστείες και πράσινες ασυναρτησίες.

Σ’ ένα κήρυγμα/τσουνάμι οικολογικο-οικουμενιστικών φληναφημάτων προσπαθεί να παντρέψει την οικολογία με την επιστήμη, την αλληλεγγύη, την κοινωνία, τη θρησκεία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, και δυστυχώς το χειρότερο, όλα αυτά με τη Θεία Κοινωνία.

Ο Έβρος μας ακόμη παλεύει με τις φλόγες κι ο κ. Βαρθολομαίος παίζει την οικουμενιστική πράσινη κασέτα για το περιβάλλον. Η Ελλάδα γίνεται στάχτη κι αυτός εστιάζει στην περιβαντολλογική καταστροφή που “προεκάλεσεν ἡ ἐπίθεσις τῆς Ρωσσίας κατά τῆς Οὐκρανίας… καί που συνδέεται μέ φοβεράς οἰκολογικάς καταστροφάς”. Δύο πράγματα συμβαίνουν μάλλον. Το συγκεκριμένο μήνυμα ή είναι γραμμένο καιρό πριν και λησμόνησε να το αλλάξει ή πραγματικά εθελοτυφλεί επικίνδυνα. Δεν εξηγείται η Ελλάδα να καίγεται απ’ άκρη σ’ άκρη και ο Πατριάρχης στο μήνυμά του να μην αναφέρει λέξη γι’ αυτό! 

Συνεχίζει λέγοντας ότι η επίθεση αυτή της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας θα φέρει καταστροφικά αποτελέσματα: “Ἡ ρύπανσις τῆς ἀτμοσφαίρας, τῶν ὑδάτων καί τοῦ ἐδάφους ἀπό τούς βομβαρδισμούς, ὁ κίνδυνος πυρηνικοῦ ὁλοκαυτώματος, ἀπελευθερώσεως ἐπικινδύνου ἀκτινοβολίας ἀπό τούς πυρηνικούς σταθμούς παραγωγῆς ἠλεκτρικῆς ἐνεργείας, ἡ καρκινογόνος σκόνη τῶν βομβαρδισμένων κτιρίων, ἡ καταστροφή τῶν δασῶν καί ἡ ἀχρήστευσις καλλιεργησίμων ἀγροτικῶν ἐκτάσεων, ὅλα αὐτά μαρτυροῦν ὅτι ὁ λαός καί τό οἰκοσύστημα τῆς Οὐκρανίας ὑπέστησαν καί συνεχίζουν νά ὑφίστανται ἀνυπολογίστους ἀπωλείας. Ἐπαναλαμβάνομεν γεγονυίᾳ τῇ φωνῇ: Νά τερματισθῇ ἀμέσως ὁ πόλεμος καί νά ἀρχίσῃ ὁ εἰλικρινής διάλογος”.

 Να τον ενημερώσουμε, λοιπόν, ότι κυκλοφορεί ένα δημοσίευμα(3), το οποίο αναφέρει ότι: “Διατρητικά πυρομαχικά απεμπλουτισμένου ουρανίου, σχεδιασμένα να διαπερνούν θωρακίσεις, αναμένεται να στείλουν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία, σύμφωνα με έγγραφο που περιήλθε σε γνώση του πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερς και δύο πηγές του”.

Τι γίνεται λοιπόν; Γιατί τέτοια μονόπλευρη ευαισθησία για το περιβάλλον από τον κ. Βαρθολομαίο; Γιατί όταν η Σερβία βομβαρδιζόταν με πυρηνικά, δεν μιλούσε κανείς; Γιατί όταν η Αμερική ισοπέδωνε τα πάντα στον Περσικό Κόλπο, επικρατούσε αφωνία για περιβαλλοντολογικές καταστροφές; Και γιατί, ενώ τώρα οι ΗΠΑ και η Δύση απειλούν με πυρηνικά, κανείς δεν μιλάει γι’ αυτές τις καταστροφικές επιχειρήσεις τόσο στο φυσικό περιβάλλον όσο και στην ανθρώπινη ζωή;

Και κάπου εδώ αρχίζει το παραλήρημα, με τον Πατριάρχη να φιλοσοφεί ανηλεώς. Από την πολλή φιλοσοφία ακροβατεί μεταξύ πλάνης και αιρετικής διδασκαλίας, μιλώντας “περί τετάρτης γενεᾶς δικαιωμάτων”, και διαφόρων άλλων φαιδρών, και τη Ζηζιούλια οικολογική θολολογία να κάνει την εμφάνισή της. 

Για να τιμήσει, λοιπόν, το Φανάρι τον αποθανόντα Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα αναφέρει τα εξής: “Τιμῶντες τήν μεγάλην προσφοράν του, κατακλείομεν τό παρόν Πατριαρχικόν Μήνυμα ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ἰνδίκτου μέ ὅσα ἔγραψε περί τῆς Θείας Εὐχαριστίας ὡς ὁλιστικῆς ἀπαντήσεως εἰς τά σύγχρονα περιβαλλοντικά προβλήματα: «Στή Θεία Λειτουργία ὁ φυσικός καί ὑλικός κόσμος καί ὅλες οἱ αἰσθήσεις μετέχουν σέ μία ἑνότητα ἀδιάσπαστη. Δέν ὑπάρχει ἀντίθεση μεταξύ ὑποκειμένου καί ἀντικειμενικῆς πραγματικότητος, δέν ὑπάρχει ἡ κατακτητική στάση τοῦ ἀνθρώπινου λόγου ἀπέναντι στόν κόσμο πού τόν περιβάλλει. Ὁ κόσμος δέν κεῖται ἔναντι, δέν (εἶναι) ἀντικείμενον τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά προσλαμβάνεται καί κοινωνεῖται. Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ὄχι μόνο ἕνωσή μας μέ τόν Θεό καί τούς ἄλλους, ἀλλά καί πρόσληψη τροφῆς, ἀποδοχή καί καταξίωση τοῦ φυσικοῦ μας περιβάλλοντος, ἐνσωμάτωση τῆς ὕλης καί ὄχι χρήση τῆς ὕλης. Ἡ ἱερότητα πού συνοδεύει αὐτή τή στάση, τό θεῖο ρῖγος πού διαπερνᾶ αὐτή τή σχέση, εἶναι ὁ ἀντίποδας τῆς Τεχνολογίας καί ἡ ἀπάντηση στό οἰκολογικό μας πρόβλημα”.

Τι γίνεται εδώ, αγαπητοί αναγνώστες της Κατάνυξης και πιστοί ορθόδοξοι και παραδοσιακοί χριστιανοί; Βλασφημεί τη Θεία Κοινωνία και την ρίχνει στο επίπεδο της πρόσληψης τροφής; Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας τι σχέση έχει με την τεχνολογία και την οικολογία; Εκεί θα την υποβιβάσουν; Χρησιμοποιούν το Μυστήριο των Μυστηρίων, για να υποστηρίξουν τις νεοταξικές, οικουμενιστικές και ειδωλολατρικές τους καινοτομίες; Τέτοια έλεγαν οι Άγιοί μας; Ας διαβάσουν, λοιπόν, ένα πολύ κατατοπιστικό άρθρο(4) του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ, ο οποίος μας μεταφέρει την διδασκαλία των Αγίων μας για το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, όπως του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα. Κορυφαίος θεολόγος και λειτουργιολόγος, σύγχρονος και ομόφρων του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, συνέγραψε, μεταξύ άλλων, τό έργο «Ἑρμηνεία τῆς Θείας Λειτουργίας». 

Αναφέρει χαρακτηριστικά ο σεβαστός διδάσκαλος π. Θεόδωρος τα εξής: “Παραθέτουμε μέσα στό κύριο κείμενο τοῦ ἄρθρου τήν γνήσια αὐτή Ἁγιογραφική καί Πατερική διδασκαλία, ὥστε οἱ μέν ἐχθρικοί πρός τήν Ἐκκλησία καί οἱ ἀμαθεῖς νά μή στηρίζονται σέ πλανεμένους κληρικούς καί θεολόγους, ὅσοι δέ ἀπό τούς πιστούς ἀμφιταλαντεύονται, ἀκούγοντας τόν ἕνα καί τόν ἄλλο, νά στερεωθοῦν στήν πίστη καί νά εἰρηνεύσουν”….. “Tούτων δέ εἰρημένων, τό πᾶν τῆς ἱερουργίας ἤνυσται καί τετέλεσται, καί τά δῶρα ἡγιάσθη, καί ἡ θυσία ἀπηρτίσθη, καί τό μέγα θύμα καί ἱερεῖον τό ὑπέρ τοῦ κόσμου σφαγέν ἐπί τῆς ἱερᾶς τραπέζης ὁρᾶται κείμενον· ὁ γάρ ἄρτος τοῦ Κυριακοῦ σώματος οὐκ ἔτι τύπος, οὐδέ δῶρον, εἰκόνα φέρων τοῦ ἀληθινοῦ δώρου, οὐδέ γραφήν τινα κομίζων ἐν ἑαυτῷ τῶν σωτηρίων παθῶν ὥσπερ ἐν πίνακι, ἀλλ᾽ αὐτό τό ἀληθινόν δῶρον· αὐτό τοῦ Δεσπότου τοῦ παναγίου σῶμα, τό πάντα ἀληθῶς ἐκεῖνα δεξάμενον τά ὀνείδη, τάς ὕβρεις, τούς μώλωπας· τό σταυρωθέν, τό σφαγέν, τό μαρτυρῆσαν ἐπί Ποντίου Πιλάτου, τήν καλήν ὁμολογίαν, τό ῥαπισθέν, τό αἰκισθέν, τό ἐμπτυσμάτων ἀνασχόμενον, τό χολῆς γευσάμενον. Ὁμοίως καί ὁ οἶνος, αὐτό τό αἷμα τό ἐκπηδῆσαν σφαττομένου τοῦ σώματος, τοῦτο τό σῶμα, τοῦτο τό αἷμα τό συστάν ἐκ Πνεύματος ἁγίου, τό γεννηθέν ἀπό τῆς ἁγίας Παρθένου, τό ταφέν, τό ἀναστάν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ, τό ἀνελθόν εἰς τούς οὐρανούς, καί καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.

Καί τίς ἡ πίστις; Αὐτός εἶπε, «Τοῦτό ἐστι τό σῶμα μου». «Τοῦτο τό αἷμά μου». Αὐτός καί τοῖς ἀποστόλοις ἐκέλευσε, καί δι᾽ ἐκείνων τῇ πάσῃ Ἐκκλησίᾳ, τοῦτο ποιεῖν. «Τοῦτο γάρ, φησί, ποιεῖτε εἰς τήν ἐμήν ἀνάμνησιν», οὐκ ἄν κελεύσας τοῦτο ποιεῖν, εἰ μή δύναμιν ἐνθήσειν ἔμελλε, ὥστε δύνασθαι τοῦτο ποιεῖν. Καί τίς ἡ δύναμις; Τό Πνεῦμα τό ἅγιον, ἡ ἐξ ὕψους τούς ἀποστόλους ὁπλίσασα δύναμις, κατά τό εἰρημένον πρός αὐτούς ὑπό τοῦ Κυρίου· «Ὑμεῖς δέ καθίσατε ἐν τῇ πόλει Ἱερουσαλήμ, ἕως οὖ ἐνδύσησθε δύναμιν ἐξ ὕψους». Τοῦτο τό ἔργον ἐκείνης τῆς καθόδου. Οὐ γάρ κατελθόν ἅπαξ, εἶτα ἀπολέλοιπεν ἡμᾶς, ἀλλά μεθ᾽ ἡμῶν ἔστι, καί ἔσται μέχρι παντός. Διά τοῦτο γάρ ἔπεμψεν αὐτό ὁ Σωτήρ, ἵνα μένῃ μεθ᾽ ἡμῶν εἰς τόν αἰῶνα, “τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας· ὅ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτό, οὐδέ γινώσκει αὐτό, ὑμεῖς δέ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ᾽ ὑμῖν μένει, καί ἐν ὑμῖν ἔστι”. Τοῦτο διά τῆς χειρός καί τῆς γλώσσης τῶν ἱερέων τά μυστήρια τελεσιουργεῖ. Καί οὐ τό ἅγιον Πνεῦμα μόνον ἔπεμψεν ὁ Κύριος ἡμῖν, ὥστε μένειν μεθ᾽ ἡμῶν, ἀλλά καί αὐτός ὁ Κύριος ἐπηγγείλατο μένειν μεθ᾽ ἡμῶν, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος· ἀλλ᾽ ὁ μέν Παράκλητος ἀοράτως πρόσεστιν, ὅτι τό σῶμα αὐτός οὐκ ἐφόρεσεν. Ὁ δέ Κύριος καί ὁρᾶται, καί ἁφῆς ἀνέχεται, διά τῶν φρικτῶν καί ἱερῶν μυστηρίων, ὡς ἄν τήν ἡμετέραν φύσιν καί δεξάμενος, καί φέρων εἰς τόν αἰῶνα. Αὕτη τῆς ἱερωσύνης δύναμις, οὗτος ὁ ἱερεύς. Οὐ γάρ ἅπαξ ἑαυτόν προσαγαγών καί θύσας, ἐπαύσατο τῆς ἱερωσύνης, ἀλλά διηνεκῆ ταύτην λειτουργεῖ τήν λειτουργίαν ἡμῖν, καθ᾽ ἥν καί παράκλητος ἡμῖν ἐστι πρός τόν Θεόν δι᾽ αἰῶνος. Διά τοῦτο οὐδεμία τοῖς πιστοῖς περί τοῦ ἁγιασμοῦ τῶν δώρων ἀμφιβολία, οὐδέ περί τῶν ἄλλων τελετῶν, εἰ κατά τήν πρόθεσιν καί τάς εὐχάς τῶν ἱερέων ἀποτελοῦνται”.

Έτσι λοιπόν, είναι καιρός να μιλήσουμε ξεκάθαρα και να πούμε ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να διδάσκει αλλότρια από την Ορθόδοξη Πίστη και διδασκαλία. 

Στη Θ. Λειτουργία ενώνεται η στρατευομένη και η θριαμβεύουσα εκκλησία, όχι ο υλικός κόσμος και οι αισθήσεις έτσι γενικά και αόριστα.

Δεν υπάρχει υποκειμενική και αντικειμενική πραγματικότητα, μία είναι η Αλήθεια και η πραγματικότητα και αυτή είναι ο Άγιος Τριαδικός Θεός.

Ο κόσμος δεν είναι αντικείμενο του ανθρώπου, όλα είναι η δημιουργία του Θεού και ο άνθρωπος είναι διαχειριστής. Και κυρίως, ο κόσμος και το περιβάλλον δεν “κοινωνείται” και δεν “προσλαμβάνεται”. Μόνο η Θ. Κοινωνία προσλαμβάνεται και δεν είναι “τροφή”. Είναι ασεβές να λέμε ότι “Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ὄχι μόνο ἕνωσή μας μέ τόν Θεό καί τούς ἄλλους, ἀλλά καί πρόσληψη τροφῆς, ἀποδοχή καί καταξίωση τοῦ φυσικοῦ μας περιβάλλοντος, ἐνσωμάτωση τῆς ὕλης καί ὄχι χρήση τῆς ὕλης”. Είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας και όχι μία τροφή που συμβολίζει το σώμα και το αίμα. Ο Ίδιος ο Κύριός μας είπε: «Τοῦτό ἐστι τό σῶμά μου, τοῦτό ἐστι τό αἷμά μου» και αποτελεί θεμελιώδες δόγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

Είναι πολύ χαρακτηριστικά τα λόγια του Μακαριστού Αυγουστίνου Καντιώτη(5) τα οποία περιγράφουν το Μυστήριο Της Θείας Ευχαριστίας. Λέει λοιπόν ότι “Τὸ μυστήριο αὐτὸ εἶναι τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων. Ὁ ἄπιστος δὲν βλέπει τίποτε. Ὁ πιστὸς ὅμως ἔχει μάτια πνευματικά· μπαίνει στὴν ἐκκλησία καὶ βλέπει. Ὁ πιστὸς πιστεύει. Πιστεύει πρῶτα – πρῶτα στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὁ Χριστὸς μᾶς εἶπε· «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον», ὅτι ὅποιος τρώει τὸ σῶμα καὶ πίνει τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου ἔχει ζωὴν αἰώνιον (Ἰω. 6,54). Ὁ Χριστὸς μᾶς εἶπε ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο· «Ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς»· ὅτι δὲν ἔχει ζωὴ ὁ ἄνθρωπος, ἐὰν δὲν κοινωνῇ τὸ Χριστό (ἔ.ἀ. 6,53). Ὁ πιστὸς στὴν ἐκκλησία, αἰσθάνεται ἕνα ῥῖγος πνευματικό. Αἰσθάνεται, ὅτι τὴν ὥρα τῆς θείας λειτουργίας, τὴν ὥρα ποὺ ἐπάνω στὴν ἁγία τράπεζα ὁ ἱερεὺς ἔχει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο καὶ λέει «Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν…», τὴν ὥρα ποὺ ἔχουμε γονατίσει ὅλοι καὶ οἱ ψάλτες ψάλλουν «Σὲ ὑμνοῦμεν…», τὴν ὥρα ἐκείνη γίνεται θαῦμα, τὸ μεγαλύτερο θαῦμα στὸν κόσμο. Τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο κατέρχεται, καὶ τὸ ψωμὶ γίνεται σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας καὶ τὸ κρασὶ γίνεται αἷμα του, αἷμα ποὺ ἀχνίζει ἐπάνω στὸ φρικτὸ Γολγοθᾶ. Ὤ τί μυστήρια, ἀδελφοί μου! Ὅποιος δὲν πιστεύει, προτιμότερο νὰ μὴ μπαίνῃ στὴν ἐκκλησία· ἂς κάθεται ἔξω”. 

Έτσι λοιπόν, τα δικαιώματα των ανθρώπων δεν υποβαθμίζονται και δεν απειλούνται από την κλιματική αλλαγή αλλά πρωτίστως από αιρετικές ενέργειες και διδασκαλίες, οι οποίες οδηγούν την ψυχή μας σε πνευματική αυτοκτονία. 

Ελπίζουμε σε μαζική προσευχή για την διοικούσα ορθόδοξη εκκλησία, για να σταματήσει να καταρρέει και να αιρετίζει. Ας διαφυλάξουν την ιερή παρακαταθήκη των δογμάτων που παρέλαβαν και έπειτα σαν φυσική συνέπεια θα εφαρμόσουν και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο και τα δικαιώματά του, όπως και την προστασία για το δημιούργημα του Θεού, το περιβάλλον.

Ας εστιάσουμε στην μετάνοια, γιατί όταν αυτή απουσιάζει, τότε όλα γύρω μας καταρρέουν. Ακόμη και το περιβάλλον συστενάζει και συναγωνιά.

Και φυσικά, όντως “Ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι καί γι᾿ αὐτόν τόν λόγο ὅ,τι καλύτερο ἔχει νά προσφέρῃ ἡ Ὀρθοδοξία στόν σύγχρονο κόσμο”, αρκεί αυτό να μην γίνεται απροϋπόθετα.

• (1)https://greek.vema.com
• (2)https://katanixi.gr
• (3)https://www.naftemporiki.gr
• (4)https://katanixi.gr
• (5)https://katanixi.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI

Δείτε σχετικά :
–“Η ώρα της Γης” για ένα μισόσβηστο Φανάρι
–Οι δέκα εντολές εμπλουτίζονται οικολογικά
–Oρθοδοξία και Οικολογία – Πατερικές θέσεις