του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Τελικά ούτε εταιρεία είναι, ούτε επιχείρηση λογίζεται η υπερδύναμη τούτη, στην οποία παραδοθήκαμε όλοι μας άνευ όρων…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Αναδημοσιεύουμε από το Ιστολόγιο Κατάνυξη.

Κοσμίδης Ελευθέριος, παράξενη αιχμαλωσία

Ο κόσμος μας βιώνει μια παράξενη αιχμαλωσία. Υπάρχει μια υπερδύναμη στον κόσμο τόσο ισχυρή, που κατέκτησε σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη. Έχει διεισδύσει τόσο βαθιά στις κοινωνίες, έχει αναθρέψει γενιά γενίτσαρων, έχει όπλα τόσο προηγμένα και αποτελεσματικά, ώστε ποτέ και σε καμία κατάκτησή της, σε κανένα πόλεμο, δε συνάντησε αντίσταση. Έχει επιβάλλει “χωρίς να ανοίξει μύτη”, την παράνοια του Χίτλερ, την ψυxασθένεια του Νέρωνος, δίχως να αντιδράσει κάποια ψυχή, χωρίς να επαναστατήσει κάποια συνείδηση, χωρίς να χαρακτηριστεί ποτέ τρομοκρατία, φασισμός ή δικτατορία.

Ουσιαστικά ούτε κατακτητής θεωρήθηκε ποτέ, ούτε αλλοτριωτής, ούτε επίβουλος της ελευθερίας, της δημοκρατίας ή της ανεξαρτησίας μας. Κατάφερε η υπερδύναμη αυτή κάτι υπέροχο, κάτι μοναδικό, κατάφερε να αναβιβάσει κάθε αιχμάλωτο της σε ύψος μιας κάποιας κοινωνικής ελίτ, να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο κλάμπ, πάνω από τον κόσμο. Πέρα από σύνορα, πέρα από έθνη, πέρα από την ιστορία, τους αγώνες, την κουλτούρα ή τις αξίες κάθε τόπου. Δεν είναι μια κάποια μόδα, είναι η ίδια η μόδα, είναι τρόπος ζωής.

Με μια γρήγορη ματιά πίσω στα χρόνια της αθωότητας, συλλογίζεται κανείς και συγκλονίζεται ίσως, από τον κόπο των ανθρώπων για τα στοιχειώδη. Χωρίς δίκτυο ύδρευσης, με μία βρύση στο κέντρο του χωριού, το απαραίτητο καθημερινό πόσιμο νερό, ήταν ολόκληρη διαδικασία. Η μπουγάδα της νοικοκυράς, η σκάφη, το καζάνι, δίχως πλυντήριο, ήταν καθημερινή μέριμνα που εκτός των άλλων απαιτούσε και σωματική κόπωση. Δίχως ψυγείο ή ηλεκτρικό φούρνο, το καθημερινό μαγείρεμα, η συντήρηση των τροφίμων, το ψωμί ακόμη ήταν ολόκληρη μυσταγωγία. Πώς να φανταστεί μια σύγχρονη κοπέλα τι σήμαινε η λέξη νοικοκυρά, ή παστρικιά εκείνες τις εποχές, που ήταν μαζί με το αν γεννούσε σερνικά, το απόλυτο για μια καλή και τίμια νύφη. Τα παιδιά στο σχολειό δίχως βιβλία ή τετράδια, με ένα κοντύλι και μια πλάκα συμμετείχαν με κόπο και θυσίες στη εκπαιδευτική διαδικασία, στη μόρφωση, στην απόκτηση αξιών. Μεταπολεμικά δε, όπου δάσκαλοι γινόντουσαν όσοι είχαν τελειώσει το εξατάξιο γυμνάσιο, το ωρολόγιο πρόγραμμα συμπληρωνότανε με κηπουρική, ανθοκομία, μελισσοκομία και άλλες δραστηριότητες περισσότερο πρακτικές για τα αγόρια και αργαλειό, κέντημα ή πλέξιμο για τα κορίτσια.

Σήμερα όλα τούτα, εκτός από μακρινά, φαντάζουνε σαν ψέμματα. Οι δεκαετίες του 70’, 80’, 90’ ισωπεδώσανε κάθε έννοια ομαλής μετάβασης σε κοινωνίες με λιγότερο κόπο για τα καθημερινά, και γεννήσανε κοινωνίες ανθρωποφάγες. Η ζουγκλοποίηση, η επίπλαστη ευμάρεια, ο ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα δεν προήγαγε τους άξιους ή τους ικανούς, αλλά τους επιτήδειους, τους καιροσκόπους, τους αετονύχηδες. Ο πατέρας ανταγωνίζεται τον γιο, ο άνδρας τη γυναίκα, ο παπάς τον ψάλτη, ο φτωχός τον πλούσιο σε ένα αγώνα δίχως τέρμα.

Τούτη την κοινωνική ανωμαλία ήρθε και εκμεταλλεύτηκε η υπερδύναμη εξυψώνοντας σαν απόλυτη αξία, κάτι που στις παλιές, τις γνήσιες κοινωνίες, ήταν γνώρισμα μοναχά των χαφιέδων και των ρουφιάνων. Ήταν “χάρισμα” της αθάνατης Ελληνίδας κουτσομπόλας, της Κατίνας του χωριού, ήρθε και αποθέωσε ως πολύτιμο μονάχα ένα, την πληροφορία.

Σαν καταχθόνια κλώσα που κάνει τα χρυσά αυγά, έκρυψε με κάθε κόστος, το τεράστιο σχέδιό της. Επένδυσε από της ιδρύσεώς της αμύθητα ποσά, δίχως προφανές επιχειρηματικό όφελος. Δεν προέκυπτε από πουθενά κερδοφορία για μια τόσο τρελή επένδυση.

Τελικά ούτε εταιρεία είναι, ούτε επιχείρηση λογίζεται η υπερδύναμη τούτη, στην οποία παραδοθήκαμε όλοι μας άνευ όρων. Είναι παγκόσμια υπερδύναμη, είναι το κατάλληλο άρμα πάνω στο οποίο μπορεί να εμφανιστεί κάθε επίδοξος παγκόσμιος ηγέτης. Αν σας φαίνεται υπερβολική η άποψη αυτή, σας προκαλώ να φανταστείτε τη ζωή μας χωρίς αυτή. 

Κυρίες, κύριοι και μικρά παιδιά, υποκλιθείτε στην GOOGLE._ 

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra