Αφήνοντας να καταλαγιάσει για λίγο ο διπλωματικός αχός σχετικά με την Αγια-Σοφιά, επιλέξαμε σήμερα να αναδείξουμε μια πτυχή του όλου ζητήματος που δε συζητήθηκε όσο πρέπει.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Η Γερμανία μίλησε! 

Ξεδιάντροπα, όπως διαβάζουμε σε σχετικό άρθρο με τίτλο Αγία Σοφία: «Ναι μεν, αλλά…» από Βερολίνο, αποκαλύπτεται από αξιωματούχο της γερμανικής  Καγκελαρίας ο ρόλος της Unesco στην ανάδειξη κάποιων μνημείων ως παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. 

“…διότι το καθεστώς μουσείου έδινε ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης σε αυτό το αριστούργημα σε ανθρώπους κάθε πίστης”

Ένα μουσείο λοιπόν έχουν δικαίωμα να το επισκέπτονται άνθρωποι κάθε πίστης! Ακούγεται παράξενο στα αυτιά μας ένας πολιτικός να εκφράζεται με όρους πίστης. Κι όμως αυτό το “κάθε πίστης” είναι που επιτάσσει η παγκοσμιοποίηση και ακούγεται συχνά από τα χείλη οικουμενιστών Πατριαρχών και Αρχιερέων που ποθούν την ένωση. 

Εάν λοιπόν οι άνθρωποι κάθε πίστης επισκέπτονται το Ναό της του Θεού Σοφίας, αγνοώντας τον αληθινό Θεό, ποια ακριβώς είναι η πολιτισμική ωφέλεια που προσφέρεται στον επισκέπτη κάθε πίστης; 

Λατρεύοντες τη κτίση παρά τον Κτίσαντα, πώς η ανθρωπότητα γίνεται καλύτερη; 

Ίσως επιβάλλεται να αναθεωρήσουμε και την έννοια πολιτισμός. Να μελετήσουμε με περισσότερη κριτική διάθεση όλα τα προστατευόμενα μνημεία της Unesco. 

Je Sui Recep Tayyip

Σε διπλωματικό επίπεδο, η παρέμβαση της Γερμανίας ήταν κατώτερη των περιστάσεων. Με χειρουργικές διατυπώσεις ακριβείας ο Γερμανός αξιωματούχος φρόντισε κυρίως να μη θίξει τον τούρκο πρόεδρο.

Υποβιβάζοντας τις πολεμικές ενέργειες του Ερντογάν και την ευθεία αμφισβήτηση τη εθνικής μας κυριαρχίας από τους Τούρκους, η Γερμανική Καγκελαρία στηρίζει τον παραδοσιακό της σύμμαχο στην περιοχή. 

Αγνοώντας την πολιτιστική βαρβαρότητα ενός λαού που κάνει πολέμους στο άψε – σβήσε (π.χ. στη Συρία),  κάνει λόγο για “πολιτική σχέση ή διαμάχη” μεταξύ δύο κρατών. Ήδη η γερμανική εξωτερική πολιτική παίρνει τη θέση της Τουρκικής πλευράς.

Και για να δικαιολογήσει  τη “μη εμπλοκή” της σε μια προκλητική πολεμική τακτική της Τουρκίας, ενδύεται το χιτώνα της Unesco και παρεμβαίνει ως αυτόκλητος υποστηρικτής της “ανθρωπότητας”. 

Τελικά τι είναι η Unesco και πώς προστατεύει την πολιτισμική περιουσία της ανθρωπότητας; 

Και προχώρησε  σε ακόμα πιο βαθιές αποκαλύψεις για τον ρόλο της Unesco… 

«…πρόκειται για την κληρονομιά της ανθρωπότητας και για τη διατήρησή της, και δεν πρόκειται για πολιτικές σχέσεις ή για πολιτική διαμάχη μεταξύ μεμονωμένων κρατών».

Πολιτικοί ασκούν πολιτική,προσβάλλοντας το χαρακτήρα ενός μνημείου με αλλαγή χρήσης, και άλλοι πολιτικοί ασκούν εξωτερική πολιτική, θεωρώντας πως το θέμα είναι πολιτιστικό και όχι πολιτικό. 

Μας δουλεύετε, κύριοι; 

“Και για αυτό υπάρχουν οι σωστές πλατφόρμες, για να συζητηθεί – η UNESCO περιλαμβάνεται σε αυτές – και δεν έχει ακόμη οριστεί πότε θα πραγματοποιηθεί η συνεδρίαση, που ακυρώθηκε λόγω COVID-19. Και τότε σίγουρα θα τεθεί στην ημερήσια διάταξη. Υπό αυτή την έννοια δεν μας είναι αδιάφορο. Θα μιλήσουμε για αυτό, αλλά δεν θα πετύχετε να το συνδέσω εδώ με τις πολιτικές σχέσεις με την Τουρκία, όπου μιλάμε και για εντελώς διαφορετικά θέματα”

Αν τελικά η Unesco είναι μια πλατφόρμα συζήτησης για τη διατήρηση των Μνημείων Παγκοσμίου πολιτισμού και δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική, τότε σε τι ελπίζουμε; 

Μήπως τελικά αποτελεί κενό γράμμα ο χαρακτηρισμός ενός μνημείου ως μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς.

Ακόμα και έτσι, ποια μέτρα μπορεί να πάρει η Unesco; Αρκούν άραγε γλυκανάλατες εκφράσεις λύπης και θλίψης; Φυσικά και δεν αρκούν, προκαλούν όμως εντυπώσεις και αυτό μοιάζει να αρκεί. 

Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι 

Το σαφέστατο υπονοούμενο στην όλη υπόθεση είναι πως σε κάποια άλλη εποχή, αν η Κωνσταντινούπολη ξαναγίνει Ελληνική,  η χρήση της Αγια-Σοφίας ως Ορθόδοξου Ναού θα προσβάλει εξίσου την Unesco και το μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς;

Ο Οικουμενισμός που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση  γεννά τέτοια ζητήματα διαρκώς, και δυστυχώς η Εκκλησιαστική μας ηγεσία στοιχίζεται ολόψυχα στις προσταγές του. 

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Αγία Σοφία: «Ναι μεν, αλλά…» από Βερολίνο

Δείτε σχετικά:
– Απόστολος Σαραντίδης, Αγιά-Σοφιά και ο πραγματικός διττός στόχος
– Νεκτάριος Δαπέργολας, Η Αγιά-Σοφιά, ο Ερντογάν και μια ακόμη ευκαιρία αφύπνισης
– Η βαριά κληρονομιά, μιας λησμονημένης Αυτοκρατορίας
– Μιλώντας ως κοσμικός διπλωμάτης ο κ.Βαρθολομαίος για την Αγιά Σοφιά: “Αντί να είμαστε ενωμένοι…”
– Μα το αίμα, νερό δεν γίνεται και ο Χριστός απ’ την Αγιά Σοφιά δε σβήνεται!
– Στη λυσσαλέα μανία των Τούρκων προστίθεται και η θρασύτατη παρέμβαση του Πατριάρχη των Αρμενίων στην Τουρκία!
– Ίδρωσε το αυτί του Σουλτάνου μετά το ανακοινωθέν της Δ.Ι.Σ.;
– Ο νεοσουλτάνος και εθνικός μας κουμπάρος οργάνωσε και φέτος την καθιερωμένη φιέστα για την Άλωση
– Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης