Γράφει ο π.Νικόλαος Μανώλης

Εκοιμήθη ένας συνονόματος ιερέας. Θεός σχωρέστον! Κάποιοι όταν κατάλαβαν πως δεν ήμουν εγώ απογοητεύτηκαν.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Συγχωρέστε με που δεν πέθανα!

π.Νικόλαος Μανώλης

Δεν ξέρεις σε κάποιες περιπτώσεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις. Η κακία του κόσμου είναι παλιά γνωστή μας και πολλές φορές την εισπράξαμε. Όμως, αυτό που ξεπερνά κάθε προσδοκία είναι πως η κακία των ρασοφόρων χαρακτηρίζεται απαράμιλλη. Ειδικότερα, θέλω να επισημάνω πως η μοχθηρότητα των ιερωμένων υπερβαίνει την πικρία που μπορεί να αφήσει η κακία που ποιμνίου. Αυτό εύκολα αιτιολογείται, διότι ο διάβολος αν μας πιάσει εμάς τους ρασοφόρους, δε μας αφήνει με τίποτα…

Κάποιοι λοιπόν ιερωμένοι πληροφορήθηκαν πως ένας συνονόματός μου, πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης, εκοιμήθη και θεώρησαν πως η είδηση αφορούσε την αφεντιά μου. Βέβαια, αν το εξετάσεις κατά κάποιον τρόπο ο θάνατος κοντά μου έπεσε, αλλά δεν ήμουν εγώ ο τεθνηκώς. Η χαρά τους κράτησε λίγο· όμως πρόλαβαν να σχολιάσουν χαιρέκακα το γεγονός και να μου στείλουν μερικά μακάβρια προσωπικά μηνύματα, καθώς απευθύνονταν στον νομιζόμενο πεθαμένο εαυτό μου.

Ένα κατάλαβα από αυτή τη συμπεριφορά: Αυτοί που κρατούν στα χέρια τους την Εκκλησία και την οδηγούν στον Νιαγάρα ποταμό, πολύ θα ήθελαν κάποιοι “ακραίοι” σαν εμάς να τα τινάξουν, γιατί χαλνάει η ευκολία και η βόλεψή τους.

Ευχόμενος να βρει τον Παράδεισο ο εκλιπών αδελφός και συλλειτουργός π. Νικόλαος, και στέλνοντας τα συλλυπητήριά μου στην οικογένειά του, θα κλείσω εδώ αυτή την αναφορά μου. Μόνο, θα σημειώσω πως και παλαιότερα είχα πληροφορηθεί γι’ αυτόν το συνονόματο ιερέα και έκτοτε είχα αποφασίσει να υπογράφω τα κείμενά μου ως πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης, του γέροντος Αγάθωνος. Ο σκοπός μου ήταν ξεκάθαρος, διότι επιθυμούσα να υπάρχει σαφής διαχωρισμός, ώστε ο αμέτοχος συνονόματος να μην υποστεί τυχόν βαρύτατες συνέπειες ή ταλαιπωρίες για τα γραπτά μου… Όλοι γνωρίζετε πως το ύφος των γραπτών μου είναι αυστηρό και ελεγκτικό κατά της παναίρεσης του Οικουμενισμού και προκαλεί τη μήνη των επισκόπων.

Κλείνω με λίγους ταιριαστούς στίχους από ένα τελευταίο μου ποίημα:

Δεν υπάρχει φιλότιμο στις σκληρές καρδιές
σπίθες ματιές σε τρώνε πατόκορφα
μην κάνεις το λάθος να ζητήσεις βοήθεια
τα χαχανίσματα θα σε βουλιάξουν…

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra