του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Είναι γνωστό πως το “κλεινόν άστυ” προσφέρει τα μέσα και τις ευκαιρίες για την βελούδινη εκκοσμίκευση της Εκκλησίας…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Η εκδήλωση έλαβε χώρα στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και την συνδιοργάνωσαν το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και το «Μικρό Παρίσι των Αθηνών».

Υψηλό συμβολισμό προσέδωσε στην εκδήλωση η παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Θηβών, Λεβαδείας και Αυλίδος κ. Γεώργιο.

Στην εκδήλωση – συζήτηση με θέμα: «Οικολογία και Πολιτισμός – από το εγώ στο εμείς»,  είχαμε χαιρετισμούς από τους συνδιοργανωτές, εισηγήσεις όπως «Ο Άνθρωπος και το Περιβάλλον στην προοπτική μιας Πράσινης Οικουμένης», μία απολύτως σχετική  παρουσίαση βιβλίου του αρχιτέκτονα-πολεοδόμου Άγγελου Α. Μενεγάτου «Περί Αστικής Οικολογίας γενικά και αόριστα»,  αλλά και σχολιασμούς όπως από τον κ. Φενέκο, πρόεδρο της «Κοινωνίας αξιών» 

Για να μην ξεχνιόμαστε, τηρήθηκαν όλα τα απαραίτητα μέτρα υγειονομικής προστασίας και καταπολέμησης της διασποράς του covid-19, άρα η αίθουσα ήταν μισο-άδεια!

Τα ερωτηματικά που προκύπτουν αφορούν στα κίνητρα συνεργασίας με έναν αμιγώς καλλιτεχνικό φορέα, όπως το φεστιβάλ «το μικρό Παρίσι των Αθηνών», που με την ίδια άνεση κάνει αφιερώματα σε καρναβάλια και σε καμπαρέ(!), αλλά και στην παρουσία προέδρου ενός πολιτικού φορέα. 

Η ατζέντα, οι συμβολισμοί, γενικά οι συγκυρίες δεν ευνοούν τέτοιες χαριτωμένες πρωτοβουλίες από την Εκκλησία της Ελλάδος. Δεν παραγνωρίζουμε μάλιστα και την πάγια απειλή του άλλου άκρου,  όπως έχει προ εικοσαετίας σχεδόν επισημανθεί σε σχετικό συνέδριο, εκείνο της “Λατρεία της Γαίας (μεγάλης Μητέρας θεάς-Φύσης):

“Στην ιδρυτική διακήρυξη του «Παγκοσμίου Συ­νεδρίου Εθνικών Θρησκειών» («World Congress of Ethnic Religions»), που έγινε στο Vilnius της Λι­θουανίας στις 23 Ιουνίου 1998, διαβάζουμε μετα­ξύ άλλων ότι οι αυτόχθονες θρησκείες (δηλαδή ο παγανισμός) «καλλιεργούν τον σεβασμό προς την Ιερότητα της Φύσεως». Δηλώνεται επίσης ότι: «είμα­στε λάτρεις της Φύσεως, όπως ακριβώς ήταν και το σύνολο του ανθρωπίνου είδους, τουλάχιστον στο 96% της διαρκείας της Ιστορίας του»!.

Ο νεοπαγανιστής Μάριος Βερέττας γράφει: «Η Μάνα-Γη, η Γη-Μήτηρ, η Δήμητρα θα σωθεί μονάχα από εκείνους που θα την αγαπήσουν σαν μητέρα και θα την λα­τρέψουν ως θεά»!

Η Χαρίκλεια (ή Χαρίτα) Μήνη τονίζει ιδιαίτε­ρα τη λατρεία της Γαίας. «Η ιδέα -γράφει- ότι ο πλανήτης μας είναι ένα ζωντανό ον και όλοι οι έμβιοι οργανισμοί του (συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων) αποτελούν κύτταρά του είναι πραγ­ματικά επαναστατική και χτυπάει ριζικά τις κατεστημένες αντιλήψεις».

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι ακριβώς σε αυτό έγκειται η ειδωλολατρία. Στη θεοποίηση και λατρεία της κτίσης. Κατά τον προφητάνακτα Δα­βίδ «ουκ ελάτρευσαν την κτίσιν οι θεόφρονες παρά τον κτίσαντα». Χαρακτηριστικό, δηλαδή, των θεοφρόνων είναι ότι λατρεύουν τον Κτίστη και Δημι­ουργό, ενώ των αφρόνων (νεοπαγανιστών) χαρα­κτηριστικό είναι ότι αντιστρέφοντας τα πράγμα­τα ανυψώνουν και λατρεύουν τη δημιουργία, περι­φρονώντας τον Δημιουργό, τον οποίο θεωρούν ανύπαρκτο.”

Στην προσωπική Πατριαρχική εμμονή να καθιερωθεί ως πράσινος και όχι Άγιος, ένας Ορθόδοξος Ιεράρχης, η Αρχιεπισκοπή Αθηνών σιγοντάρει με πρωτοβουλίες που κινούνται στο λεπτό όριο του σκανδαλισμού. 

Η εκδήλωση φέρει την απόλυτη προσωπική σφραγίδα του Αρχιεπισκόπου και τελικά αποτελεί και απόδειξη της στάσης του, όταν το κινδυνευόμενο είναι η πίστη,  και εμείς ασχολούμαστε με θέματα από την ατζέντα και με τους όρους της Νέας Εποχής. Όταν η κοινωνία είναι καζάνι που βράζει, η πίστη χαντακώνεται ως εμπόδιο στην επέλαση του οικουμενισμού και τα τύμπανα του πολέμου ηχούν βαριά στα αυτιά μας, τέτοιες επιλογές αφήνουν ανεξίτηλο το στίγμα της προσωπικότητας του Αρχιεπισκόπου. 

Για άλλη μία φορά αποδεικνύεται πολύ ελαφρύ το σχήμα.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra