Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη

Μεγάλη η δύναμη της ευλογίας του Αγίου! Του κάθε Αγίου, χθες, σήμερα και εις τους αιώνας!

Η χορεία των Ομολογητών Αγίων

Πόσοι Άγιοι Ομολογητές λάμπρυναν το στερέωμα της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας μας, με πόσους Αγίους πλημμύρισε ο Ουρανός στα χρόνια των δυσσεβών Εικονομάχων βασιλιάδων και Επισκόπων! Νέφος μαρτύρων και Ομολογητών αντιστάθηκαν γενναία στην αίρεση της Εικονομαχίας.

Μεταξύ αυτών των Ομολογητών είναι και ο Άγιος που γιορτάζουμε σήμερα, στις 10 του μηνός Οκτωβρίου, ο Άγιος Θεόφιλος. Έζησε κατά τα χρόνια της πρώτης Εικονομαχίας, επί Λέοντος Γ΄ του Ίσαυρου, κατά το 717. Γαλουχήθηκε με τα Ορθόδοξα νάματα της πίστης μας από τους ευλαβείς γονείς του, οι οποίοι τον πήγαν μόλις σε ηλικία τριών ετών στον Όσιο π. Στέφανο στο Σελέντιο Όρος, για να τον ευλογήσει.

Η μεγάλη δύναμη που έχουν οι ευχές δικαίων και το όραμα του Θεοφίλου

Μεγάλη η δύναμη της ευλογίας του Αγίου! Του κάθε Αγίου, χθες, σήμερα και εις τους αιώνας! Έτσι η Χάρις του Θεού μέσω της αγιασμένης ευχής του Γέροντα, έκανε τον μικρό Θεόφιλο σε ηλικία δεκατριών ετών να αφήσει πίσω του, τους γονείς και το σπίτι του, όντας ένα μικρό παιδί και να πορευτεί ολομόναχο προς αναζήτηση του π. Στέφανου, του γέροντα του στην κατοπινή ζωή του.

Μόλις είδε μπροστά του το μικρό παιδί ο αγιασμένος γέροντας, το ρώτησε «Για ποιον λόγο τέκνο μου ήρθες προς εμάς;» Και του αποκρίθηκε το νεαρό παιδί που η ψυχή του είχε πέσει στα δίχτυα της Χάριτος του Κυρίου και αναζητούσε να γευτεί αυτό το Παραδεισένιο μέλι! «Εσύ με κάλεσες, τίμιε πάτερ και γι’ αυτό άφησα τους γονείς μου και ήρθα να σε βρω!»

Ω! Αγία ευχή του Γέροντα που αιχμαλωτίζεις τις καρδιές με θεία αγάπη! Ω! γλυκυτάτη αγάπη του Γέροντα που όμοια της δεν μπορεί να βρει η ψυχή του ανθρώπου παρεκτός αυτής της Θείας αγάπης του Δεσπότη Χριστού!

Και ο γέροντας Στέφανος αν και εννόησε αμέσως την αλήθεια του πράγματος και πως “Θεός γαρ ο αίτιος αυτής”, όμως τον ρώτησε, «Και πότε σε εκάλεσα, και τί σου είπα;» Και ο νέος του αποκρίθηκε « Ενώ βρισκόμουν στον αγρό του πατέρα μου σε άκουσα που μου έλεγες ‘Τέκνο Θεόφιλε, εμάκρυνες από τον Κύριο, ο οποίος λέει «Άρον τον Σταυρόν σου και ακολούθει μοι». Αυτός ο λόγος σου Γέροντα, μου καταπλήγωσε την καρδιά και σε ακολούθησα ως την θύρα του κελιού σου και τότε είδα την θύρα του κελιού σου κλειστή ενώ εσύ αμέσως έγινες άφαντος από τους οφθαλμούς μου και εγώ βρέθηκα μόνος μου. Και πάτερ άγιε η τωρινή λαλιά σου είναι αυτήν ακριβώς που άκουσα να με καλεί κοντά σου. Εσύ ήσουν και όχι κάποιος άλλος. Γι’ αυτό σε παρακαλώ μην αποστραφείς τον δούλο σου που ζητά τη σωτηρία του».

Τότε ο Όσιος αφού ευχαρίστησε το Θεό δέχθηκε τον νεαρό Θεόφιλο. Και ο Θεόφιλος, ως άλλοτε οι ψαράδες της Γαλιλαίας που στο άκουσμα της Θείας Λαλιάς άφησαν τα πάντα και ακολούθησαν τον Πολυπόθητο Κύριο και έγιναν μαθητές του, έτσι και αυτός στην κλήση του Θεού ολόψυχα πρόστρεξε στην υπακοή του αγιασμένου γέροντα. Μετά από τρία χρόνια έγινε Μοναχός σε αυτό το Μοναστήρι.

Οι γονείς του που δεν έπαψαν να τον αναζητούν τον βρήκαν και με πολλά δάκρυα παρακαλούσαν τον Ηγούμενο να τους τον φανερώσει. Και έτσι έγινε. Και χάρηκαν πολύ και τον καταφιλούσαν. Έκτισαν αργότερα και Μοναστήρι όπου εκεί ασκήτεψε ο Θεόφιλος με άλλους μοναχούς.

Τα μαρτύρια του Οσίου

Την άσκηση και τον αγιασμό της ψυχής του, φθόνησε ο διάβολος και έβαλε το δυσώνυμο θηρίο, τον Λέοντα Ίσαυρο να τον πολεμήσει. Και όταν τον έφεραν μπροστά του και ο Άγιος ομολόγησε πως “ναι θα πρέπει να προσκυνούνται οι Άγιες Εικόνες”, τότε διέταξε να τον τεντώσουν σταυροειδώς πάνω σε δύο στύλους και να τον χτυπάνε με ξερά βούνευρα.

Σαν βρύση έτρεχε το αίμα του Αγίου και κοκκίνιζε την γη, αλλά ο αιμοσταγής τύραννος δεν αρκούνταν και τον κτυπούσε ο ίδιος στο πρόσωπο. Τέλος διέταξε να του βάλουν πυρακτωμένα υποδήματα και τότε ένας άρχοντας βλέποντας την αρετή του Αγίου πλησίασε τον γενναίο αθλητή του Χριστού και του είπε “άραγε είναι ανόητοι όσοι δεν προσκυνούν τις Εικόνες”;

Δέχτηκαν αμφότεροι να συνδιαλλαγούν, ώστε να πείσει ο ένας τον άλλο. Και όταν άνοιξε το αγιασμένο στοματάκι του ο Άγιος, αμέσως άνοιξε και η καρδιά του άρχοντα και δέχθηκε τους λόγους του και προσκύνησε τις Εικόνες. Του είπε μάλιστα πως θα προσπαθήσει να μεταπείσει τον βασιλιά και πως του δίνει την άδεια να επιστρέψει στο κελί του.

Η κοίμηση του Οσίου Θεοφίλου

Ό Άγιος λυπήθηκε στην αρχή γιατί δεν έφτασε έως τέλους, ώστε να μαρτυρήσει με την ζωή του για τον Χριστό, όμως πάλι βλέποντας τις πληγές που είχε στο σώμα του χαίρονταν. Η επιστροφή του, έδωσε πολλή χαρά στους αδελφούς του στο Μοναστήρι. Μετά από λίγο καιρό πληροφορήθηκε για την κοίμηση του και αφού ασπάσθηκε τους αδελφούς του, ήρθε η ώρα να συναντήσει τον Ποθούμενον Χριστόν! Τί ευλογημένη ώρα αυτή! Απείρου ευφροσύνης που δίκαια απολαμβάνουν οι φίλοι του Κυρίου μας οι γνήσιοι μαθητές Του, αυτοί που υπέφεραν τόσα δεινά για την Αγάπη Του!

Έτσι και πάλι η Εκκλησία μας θα θριαμβεύσει και θα δώσει τα τίμια τέκνα της στον Ουράνιο Πατέρα. Και δίνει σήμερα Ομολογητές που αγωνίζονται τον αγώνα τον καλόν και πολεμούν τις σύγχρονες αιρέσεις και θυσιαστικώς και μαρτυρικώς διάγουν τον εδώ βίο τους. Αυτούς παραλαμβάνει ο Χριστός μας για να απολαύσουνε μαζί Του τα αγαθά που ετοίμασε στη Βασιλεία των Ουρανών! Αμήν!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI