της Ειρήνης Ιωαννίδου

Η Εκκλησία όχι μόνο προτρέπει τους ιερείς να μιλούν, να αντιδρούν και να αντιστέκονται όταν αιρετίζει η εκκλησιαστική τους αρχή, αλλά μάλιστα επαινεί τη διακοπή μνημόνευσης για θέματα πίστεως

Έφριξαν τα ορθόδοξα ιστολόγια με την προσπάθεια του Μητροπολίτη Αιτωλίας Δαμασκηνού να προάγει παπικού τύπου αξιώσεις απαγορεύοντας επί της ουσίας στους ιερείς της Μητρόπολής του να αρθρώνουν λόγο ορθόδοξο, λόγο αντίθετο από τον δικό του, τον φιλοαιρετικό και φιλοσχισματικό. 

Ο ίδιος έχει δείξει με τη στάση που πως φιλοδοξεί να γίνει ένας σκληροπυρηνικός Οικουμενιστής. Τον βαραίνει μάλιστα και ένα συλλείτουργο με σχισματικό Επίσκοπο, ενώ έχει προχωρήσει στην νεωτεριστική πρακτική της βλάσφημης τέλεσης της “υποδειγματικής” Θείας Λειτουργίας.

Το νέο του εγχείρημα, να ασκήσει βέτο στους ιερείς της Μητρόπολής του απαγορεύοντάς τους να κηρύττουν λόγο ορθόδοξο, έρχεται να επιβεβαιώσει πως όλα τα παραπάνω ήταν μόνο η αρχή της τραγικής ποιμαντορίας του. Η Κατάνυξη έχει ήδη αναρτήσει ένα πύρινο και πολύ εύστοχο άρθρο σχετικά, με το οποίο στηλιτεύει την ελεεινή δεσποτοκρατία που δεσπόζει στη Μητρόπολη Αιτωλίας [1]. 

Στην προδρομική εποχή που ζούμε μπορεί να πολλαπλασιάζονται οι γραμματείς και φαρισαίοι αλλά αναδεικνύονται ταυτόχρονα και τα ράσα τα οποία με θυσιαστικό πνεύμα δίνουν μία γροθιά στο κατεστημένο τoυ επισκοποκεντρισμού. 

Ο πάντα επίκαιρος λόγος του Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, π.Θεοδώρου Ζήση συνηγορεί στο ότι η πρόκειται για μία νέα πονηρή θεολογία, τέχνασμα του Οικουμενισμού που σκοπό έχει να ευνουχίσει πνευματικά τις αντιδρώσες συνειδήσεις των ιερέων, να κατακάψει κάθε ψήγμα αντίδρασης προς την αδιάλλακτη εκκλησιαστική ελίτ.

«Αὐτή ἡ ἐπικίνδυνη ἐκκλησιολογία καί σωτηριολογία, συνδεδεμένη καί μέ τήν πλάνη τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ, περί τοῦ ὅτι ἀκόμη καί ἄν ἡ «Ἐκκλησία», δηλαδή ἡ Ἱεραρχία, κάνει λάθος, πρέπει νά μένουμε μέ τό λάθος μέσα στήν «Ἐκκλησία», παρά νά ἀποχωριζόμαστε, κυκλοφοροῦσε ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια, γιά νά φρενάρει καί νά ἀποδυναμώσει τίς τάσεις πρός τήν ἁγία ἀνυπακοή, πού δυνάμωσαν μετά τήν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης. Καί ἐπειδή οἱ τάσεις ἀνυπακοῆς στούς κακούς ἐπισκόπους πληθαίνουν καί δυναμώνουν, ἀνέβηκε καί τό θεολογικό καί ἐκκλησιαστικό ἐπίπεδο αὐτῶν πού ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ὑπακοή στούς ἐπισκόπους, στήν Ἱεραρχία, πού τήν ταυτίζουν κακῶς μέ τήν Ἐκκλησία, εἶναι ὑποχρεωτική, ἔστω καί ἄν ἡ Ἱεραρχία διαπράττει «λάθη», ὅπως καθησυχαστικά ὀνομάζουν τίς αἱρέσεις, ξαναβαπτίζοντάς τες μέσα στήν κολυμβήθρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καί ἐπειδή αὐτό εἶναι ἀδύνατο νά πείσει τούς στοιχειώδη ὀρθόδοξη εὐαισθησία διαθέτοντες, καταφεύγουν σέ παρερμηνεία καί διαστρέβλωση τῶν ὅσων σέ ἄλλη συνάφεια καί γιά ἄλλο θέμα λέγουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὥστε νά ἐξακολουθήσουν οἱ ἀνυποψίαστοι νά τούς θεωροῦν ὡς πατερικούς, καί τό χειρότερο: ἡ αἵρεση καί ἡ πλάνη νά παραμένουν ἄτρωτες, καί ὡς πνευματική λοίμωξη, ὡς πνευματικός Κορωνοϊός, νά ἐξαπλώνονται ἀνεμπόδιστα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Γίνονται μάλιστα περισσότερο πιστευτά ὅσα λέγουν, ὅταν κηρύσσονται ὄχι ἀπό γνωστούς οἰκουμενιστές, τούς ὁποίους δέν ἐμπιστεύεται τό ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἀλλά ἀπό θεωρούμενους παραδοσιακούς καί πατερικούς ἐπισκόπους καί λοιπούς κληρικούς.

Ἡ ὑπακοή ὅμως στόν ἐπίσκοπο δέν εἶναι ἀπροϋπόθετη οὔτε ἀδιάκριτη. Ὑπακοῦμε στόν ἐπίσκοπο ἤ στό σῶμα τῶν ἐπισκόπων, τήν Ἱεραρχία, ὑπό τόν ἀπαράβατο ὅρο, ὑπό τήν ἀναγκαία προϋπόθεση, ὅτι ὀρθοτομοῦν τόν λόγο τῆς ἀληθείας, ὅτι δέν νοθεύουν τό Εὐαγγέλιο καί τήν Ἁγιοπατερική Παράδοση».

Η Εκκλησία όχι μόνο προτρέπει τους ιερείς να μιλούν, να αντιδρούν και να αντιστέκονται όταν αιρετίζει ο Επισκοπος, αλλά μάλιστα επαινεί και όσους διακόπτουν τη μνημόνευση του ονόματός του για θέματα πίστεως, όπως μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί διαβάζοντας το βιβλίο του π.Θεοδώρου «Δεν είναι σχίσμα η Αποτείχιση».

Ας μη γελιόμαστε όμως δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος Επίσκοπος χρησιμοποιεί τον εκφοβισμό ως μέσο επιβολής. Ποιός αιρετίζοντας άλλωστε σε ολόκληρη την ιστορία της Εκκλησίας απολάμβανε τον ελέγχο από τους εμμένοντες στην Αλήθεια της Ορθοδοξίας ποιμένες; 

Και φοβέρες και απειλές και αργίες επιστρατεύονται, και παύση των καθηκόντων, και παράνομες μεταθέσεις και δικαστήρια επισκοπικά και συνοδικά, στα οποία κατήγορος και δικαστής είναι το ίδιο πρόσωπο. Αυτό που ξεχνούν είναι ότι το ποίμνιο που αγωνιά για τους ορθόδοξους και παραδοσιακούς ποιμένες του, δικάζει διαφορετικά… Βαστάζει τα χέρια των ιερέων όπως βάσταζε τα χέρια του Μωυσή ο λαός του Ισραήλ. 

Οι Επίσκοποι λοιπόν δεν τα βάζουν με μονάδες, με ράσα που μετεωρίζονται ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα, αλλά με μία γροθιά ανθρώπων που μάχονται αγνά και άδολα για το ύψιστο αγαθό, την πίστη που σώζει, την Ορθοδοξία μας. 

• [1] https://orthodoxia.info

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI

Δείτε σχετικά:
– Φοβερή βλασφημία στην Ι.Μ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας
– «Εικών του Χριστού» ο νέος επίσκοπος Αιτωλίας και Ακαρνανίας Δαμασκηνός