«Θυμήσου ὅτι αὐτός εἶναι ὁ πόλεμος ἀπό τόν ὁποῖον οἱ Ἅγιοι ἔλαβαν τά στεφάνια τῶν μεγάλων μισθῶν» (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

Ἐπιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Μέρος 53ον

«Ἐν σαρκί γάρ περιπατοῦντες οὐ κατά σάρκα στρατευόμεθα· τά γάρ ὅπλα τῆς στρατείας ἡμῶν οὐ σαρκικά, ἀλλά δυνατά τῷ Θεῷ πρός καθαίρεσιν ὀχυρωμάτων· λογισμούς καθαιροῦντες καί πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατά τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ, καί αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς τήν ὑπακοήν τοῦ Χριστοῦ, καί ἐν ἑτοίμῳ ἔχοντες ἐκδικῆσαι πᾶσαν παρακοήν, ὅταν πληρωθῇ ὑμῶν ἡ ὑπακοή» (Πρός Β΄ Κορ. 10, 3-6).

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες εἶναι πολύ ἐφευρετικοί σέ τεχνάσματα κατά τῶν δαιμονικῶν ἐπιθέσεων. Ἀξίζει νά ἀναφερθοῦμε σέ ὡρισμένα ὡραῖα παραδείγματα ἀπό τήν Κλίμακα.

Ἕνας προορατικός Γέροντας, στόν ὁποῖο κάποτε ἐμφανίσθηκαν οἱ δαίμονες τῆς κενοδοξίας καί τῆς ὑπερηφανείας καί οἱ μέν τόν προέτρεπαν νά φανερώσει στή «Σύναξη» κάποιο ὅραμά του, οἱ δέ τόν ἐμακάριζαν πού δέν νικήθηκε ἀπό τούς πρώτους, χρησιμοποίησε ἐναντίον τους «Ψαλμικούς στίχους» καί τούς ἀπεδίωξε.

Ἕνας ἄλλος μοναχός ἔτρεψε σέ φυγή δαίμονες οἱ ὁποῖοι τοῦ παρουσιάστηκαν ὀφθαλμοφανῶς καί τόν ἐμακάριζαν γιά τήν ἁγιότητά του, μέ τόν ἑξῆς σοφό λόγο: «Ἄν σταματήσετε νά μέ ἐπαινεῖτε, τότε ἐξ αἰτίας τῆς ἀναχωρήσεώς σας θά θεωρήσω τόν ἑαυτό μου μεγάλο στήν ἀρετή. Ἄν ὅμως συνεχίσετε τούς ἐπαίνους, θά σκέφτομαι διαρκῶς τήν δική μου ρυπαρότητα καί θά ταπεινώνομαι, ἀφοῦ ἡ Γραφή θεωρεῖ ἀκάθαρτο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ κάθε ὑψηλοκάρδιο».

Σέ ἀκόμη ἕναν μοναχό πού ἀγωνιζόταν μέ ταπείνωση, οἱ δαίμονες ἔσπερναν ἐπαίνους μέσα στήν καρδιά του. Τότε ἐκεῖνος ἔγραψε στόν τοῖχο τοῦ Κελλιοῦ του τά ὀνόματα τῶν πιό μεγάλων ἀρετῶν, τῆς ἀγάπης, τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς καθαρᾶς προσευχῆς… Καί μόλις ἄρχιζαν οἱ λογισμοί τῆς ὑπερηφανείας, πλησίαζε τόν τοῖχο διαβάζοντας τά ὀνόματα τῶν ἀρετῶν λέγοντας στόν ἑαυτό του: «Ὅταν τίς ἀποκτήσης αὐτές, νά γνωρίζεις ὅτι ἀκόμη βρίσκεσαι μακριά ἀπό τόν Θεό».

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος, στό ἔργο του ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος», γιά αὐτόν τόν «Ἀόρατον» Πόλεμο τοῦ Κυρίου ἐναντίον τοῦ διαβόλου, γράφει τά ἑξῆς:

Κεφάλαιον ΚΑ´

Δέν πρέπει κανείς νά ζητᾷ τροφές οὔτε κάτι πού προξενεῖ ὄρεξι, ἀλλά μόνον τόν Θεό

“Νά διαλέγῃς πάντοτε τά βάσανα καί τίς θλίψεις καί νά ἀγαπᾷς νά ἔχῃς χαρά μερικῶν φιλιῶν καί ὑπερασπίσεων πού δέ σοῦ προξενοῦν καμμία ὠφέλεια στήν ψυχή καί νά χαίρεσαι νά εἶσαι ὑπό τήν ἐξουσία ἄλλων καί νά ἐξαρτᾶσαι ἀπό τήν θέλησι ἄλλων. (169)

Τό κάθε τί πρέπει νά σοῦ γίνεται αἰτία καί λόγος νά πορεύεσαι πρός τόν Θεό καί κανένα πρᾶγμα νά μήν σέ ἐμποδίζῃ ἀπό τόν δρόμο αὐτόν. 

Αὐτή πρέπει νά εἶναι ἡ χαρά σου, δηλαδή τό κάθε πρᾶγμα γιά σένα νά ἀποτελῇ πικρία καί μόνο ὁ Θεός νά εἶναι ἡ ἀνάπαυσίς σου. 

Ὅλα σου τά βάσανα νά τά ἀναφέρῃς στόν Θεό. 

Ἀγάπα Τον καί πρόσφερέ Του ὅλη σου τήν καρδιά χωρίς κανένα φόβο καί Αὐτός θά βρῇ τρόπο νά σοῦ διαλύσῃ ὅλες τίς ἀμφιβολίες καί νά σέ ἀνορθώσῃ καί ἄν ἀκόμη ἔπεσες. 

Τελειώνοντας σοῦ λέγω ἐν συντομίᾳ: 

– Ἄν ἐσύ ἀγαπᾷς τόν Θεό, θά λάβης κάθε μισθό. 

Πρόσφερε τόν ἑαυτό σου σ᾿ Αὐτόν τόν Θεό ὡς θυσία μέ εἰρήνη καί μέ ἠρεμία πνευματική. 

Γιά νά συνεχίσῃς ὅμως καλύτερα τήν πορεία καί νά παραμείνης χωρίς κούρασι καί ταραχή, πρέπει σέ κάθε σου βῆμα νά παραχωρῇς τήν θέλησί σου, στήν θέλησι τοῦ Θεοῦ. 

Καί ὅσο περισσότερο τήν ὑποτάσσεις, τόσο περισσότερο θά λάβης. 

Ἡ θέλησίς σου πρέπει νά εἶναι διατεθειμένη μέ τέτοιον τρόπο, ὥστε νά θέλῃς κάθε τί πού θά τό θέλῃ καί ὁ Θεός καί νά μή θέλῃς τίποτε, ἄν δέν τό θέλῃ ὁ Θεός. 

Πάντοτε καί σέ κάθε σου ὑπόθεσι νά ἀνανεώνῃς τήν πρόθεσι καί ἀπόφασι τῆς ψυχῆς σου, τό νά εἶσαι δηλαδή ἀρεστός στόν Θεό. 

Πρόσεξε νά μήν ἀποφασίσῃς ποτέ γιά κανένα σου πρᾶγμα πού πρόκειται νά ἀκολουθήσῃ ἔξω ἀπό ἐκείνην τήν ὥρα στήν ὁποία βρίσκεσαι, “διότι δέ γνωρίζεις τί θά προκύψη τήν ἑπόμενη ἡμέρα”, «μή καυχῶ τά εἰς αὔριον, οὐ γάρ γινώσκεις τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα» (Παροιμίαι 27, 1), ἀλλά νά κρατᾷς ἐλεύθερο τόν ἑαυτό σου. 

Δέν ἐμποδίζεται ὅμως κανένας γι᾿ αὐτό νά προσέχῃ μέ φρόνιμη ἐπιμέλεια σ᾿ ἐκεῖνο πού τοῦ χρειάζεται, σύμφωνα μέ τήν θέσι καί τό ἐπάγγελμά του. 

Διότι αὐτή ἡ προσοχή καί φροντίδα εἶναι σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, καί δέν ἐμποδίζει τήν εἰρήνη, οὔτε τήν ἀληθινή Πνευματική πρόοδο. 

Σέ ὅλες σου τίς ὑποθέσεις νά ἀποφασίσῃς νά κάνῃς ἐκεῖνο πού μπορεῖς καί ἐκεῖνο πού πρέπει καί εἶσαι ὑποχρεωμένος νά κάνῃς, καί μήν ἐνδιαφέρεσαι καί ἀσχολῆσαι σέ ὅ,τι συμβαίνει ἔξω ἀπό τόν ἑαυτό σου. 

Ἐκεῖνο πού μπορεῖς νά κάνῃς πάντοτε, εἶναι τό νά προσφέρῃς τήν θέλησί σου στόν Θεό καί νά μήν ἐπιθυμῇς περισσότερα, ἔχοντας πάντοτε τήν ἐλευθερία αὐτή καί ὄντας ξεκομμένος ἀπό ὅλα τά μέρη –τό ὁποῖο μπορεῖς νά ἔχῃς σέ κάθε καιρό καί σέ κάθε τόπο– θά χαίρεσαι τήν εἰρήνη καί τήν ἡσυχία. 

Στήν εἰρήνη αὐτή τοῦ Πνεύματος συνίσταται τό μεγάλο ἐκεῖνο καλό πού ἐσύ ἀκοῦς ἀπό τίς Θεῖες Γραφές.

Καί ἡ ὁποία ἐλευθερία δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ παραμονή τοῦ ἐσωτερικοῦ ἀνθρώπου στόν ἑαυτό του, χωρίς νά ἐξαπλώνῃ ἤ νά ἐπιθυμῇ νά ψάχνῃ κάποιο πρᾶγμα ἔξω ἀπό τόν ἑαυτό του. 

Ὥστε ὅλο ἐκεῖνο τό διάστημα κατά τό ὁποῖο ἐσύ θά παραμένῃς μέ τόν τρόπο αὐτόν ἐλεύθερος, θά ἀπολαμβάνῃς συγχρόνως καί ἐκείνην τήν Θεϊκή καί ἀνεκδιήγητη χαρά, πού εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι μέσα μας, ὅπως εἶπε ὁ Κύριος· “ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι μέσα σας”, «οὐδέ ἐροῦσιν ἰδού ὧδε ἤ ἰδού ἐκεῖ· ἰδού γάρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστιν» (Λουκ. 17, 21).

Κεφάλαιον ΚΒ´

Ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά ἀνησυχῇ καί ὅταν ἀκόμη αἰσθάνεται μέσα του κάποια ἀντίστασι γιά τήν εἰρήνη πού προαναφέραμε

Νά γνωρίζῃς ὅτι πολλές φορές θά αἰσθανθῇς τόν ἑαυτό σου νά ἐνοχλῆται καί νά λείπῃ ἀπό μέσα του αὐτή ἡ ἁγία εἰρήνη καί γλυκειά μοναξιά καί ἀγαπητή ἐλευθερία.

Καί μερικές φορές μπορεῖ νά σηκωθῇ ἀπό τίς κινήσεις τῆς καρδιᾶς σου μία σκόνη, πού θά σέ ἐνοχλήσῃ στήν πορεία πού πρόκειται νά ἐκτελέσῃς. 

Καί αὐτό σοῦ τό παραχωρεῖ ὁ Θεός γιά μεγαλύτερο καλό σου. 

Θυμήσου ὅτι αὐτός εἶναι ὁ πόλεμος ἀπό τόν ὁποῖον οἱ Ἅγιοι ἔλαβαν τά στεφάνια τῶν μεγάλων μισθῶν. 

Σέ ὅλα ἐκεῖνα πού σέ συγχύζουν πρέπει νά πῇς: 

– «Κύριέ μου, βλέπῃς ἐδῶ τόν δοῦλο σου, ἄς γίνῃ σέ μένα τό θέλημά Σου. 

Γνωρίζω καί τό ὁμολογῶ ὅτι ἡ ἀλήθεια τῶν λόγων σου παραμένει πάντοτε σταθερή καί οἱ ὑποσχέσεις σου εἶναι ἀψευδεῖς καί σ᾿ αὐτές ἐλπίζω. 

Ἐγώ παραμένω μόνον γιά Σένα». 

Εὐτυχισμένη, βέβαια, εἶναι ἡ ψυχή ἐκείνη πού προσφέρεται μέ τόν τρόπο αὐτό στόν Κύριό της, κάθε φορά πού ἐνοχληθῇ ἤ συγχυσθῇ. 

Καί ἄν παραμείνη ὁ πόλεμος αὐτός καί δέν μπορέσῃς ἔτσι γρήγορα, ὅπως θέλεις νά ἑνώσῃς τό θέλημά σου μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, μήν δειλιάσῃς γι᾿ αὐτό οὔτε νά λυπηθῇς. 

Ἀλλά συνέχισε νά προσφέρῃς τόν ἑαυτό σου καί νά προσκυνᾷς καί θά νικήσῃς. 

Ρῖξε μία ματιά καί στόν κῆπο πού ἦταν ὁ Χριστός σου καί πού τόν ἀποστρεφόταν ἡ ἀνθρωπότητα λέγοντας: 

– «Πατέρα, ἄν εἶναι δυνατό, ἄς παρέλθη τό ποτήριο αὐτό ἀπό ἐμένα». 

Ἀλλά ἀμέσως διέταξε νά βάλῃ τήν ψυχή Του σέ μοναξιά καί μέ ἕνα θέλημα ἁπλό καί ἐλεύθερο ἔλεγε μέ πολύ βαθειά ταπείνωσι: “Ἀλλά ὄχι ὅπως θέλω ἐγώ, ἀλλά ὅπως Ἐσύ”.

– «Καί προελθών μικρόν ἔπεσεν ἐπί πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καί λέγων· Πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τό ποτήριον τοῦτο· πλήν οὐχ ὡς ἐγώ θέλω, ἀλλ’ ὡς σύ» (Ματθ. 26, 39).

Ὅταν βρίσκεσαι σέ κάποια δυσκολία, μήν ὑποχωρήσῃς καθόλου, ἄν δέν ὑψώσῃς πρῶτα τά μάτια σου στό Χριστό, πάνω στό Σταυρό, καί θά δῇς τυπωμένο ἐκεῖ μέ μεγάλα γράμματα ὅτι κι’ ἐσύ πρόκειται νά ὁδηγηθῇς στήν θλῖψι ἐκείνη· καί τόν τύπο αὐτόν ἀντέγραψέ τον μέ τά ἔργα στόν ἑαυτό σου.

Καί ὅταν καμμία φορά ἐνοχληθῇς ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ σου, μήν δειλιάσῃς, οὔτε νά χωρισθῇς ἀπό τό Σταυρό, ἀλλά τρέξε σέ προσευχή καί δεῖξε ὑπομονή στήν ταπείνωσι, μέχρις ὅτου νικήσῃς τήν θέλησί σου καί θελήσῃς νά γίνῃ σέ σένα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. 

Καί ἀφοῦ ἀναχωρήσῃς ἀπό τήν προσευχή, συγκεντρώνοντας μόνον τόν καρπόν αὐτόν, νά σταθῇς χαρούμενος. 

Ἀλλά ἄν δέν ἔφθασε σ᾿ αὐτό ἡ ψυχή σου, ἀκόμη παραμένει νηστική καί χωρίς τήν τροφή της. 

Ἀγωνίζου ὥστε νά μήν κατοικήσῃ στήν ψυχή σου κανένα ἄλλο πρᾶγμα, οὔτε γιά λίγο χρονικό διάστημα, παρά μόνον ὁ Θεός. 

Μήν λυπᾶσαι καί μήν πικραίνεσαι γιά κανένα πράγα, οὔτε νά παρατηρῇς τίς πονηριές καί τά κακά παραδείγματα τῶν ἄλλων, ἀλλά ἄς εἶσαι σάν ἕνα μικρό παιδί, πού δέν ὑποφέρει ἀπό καμμία ἀπό τίς πικρίες αὐτές, ἀλλά τά ξεπερνᾷ ὅλα χωρίς καμμία βλάβη”.

Ὁ Ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐδῶ στό δεύτερο μέρος τοῦ ἐν λόγῳ βιβλίου «Ἀόρατος Πόλεμος», μᾶς συμβουλεύει μέσα ἀπό τήν ἐνάρετη ζωή του καί τήν θεολογική του κατάρτιση, μέσα ἀπό τήν διδασκαλία καί τήν ὀρθή ποιμαντική τῶν Ἁγίων Πατέρων σύμφωνα μέ τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καί μέ τήν ἀσκητική ζωή τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν ἀκεραία καί ἀνόθευτη, ὡς ἑξῆς: 

– «Τά τέσσερα ὅπλα πού εἴπαμε –δηλαδή, τό νά μήν ἔχῃς θάρρος στόν ἑαυτό σου, τό νά ἐλπίζῃς στόν Θεό, τό νά ἀγωνίζεσαι πάντοτε καί τό νά προσεύχεσαι– παίρνουν τήν δύναμι ἀπό τίς ἀξιομισθίες καί τήν χάρι πού μᾶς ἀξίωσε τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. 

Μέ ἐκεῖνα γίνεται ἡ μάχη κατά τῶν ἐχθρῶν μέ τήν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά αὐτό τό ὅπλο εἶναι αὐτό τό ἴδιο Αἷμα καί αὐτό τό ἴδιο τό Σῶμα μέ τήν ψυχή καί μέ τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ.  

Μέ αὐτό τό ὅπλο ὅμως πολεμοῦμε ἐκείνους μαζί μέ τόν Χριστό καί ὁ Χριστός τούς πολεμεῖ μαζί μέ ἐμᾶς, διότι, «Ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰωάν. 6, 56).

Ἀδελφοί μου, ἐμεῖς ἄς ζητήσουμε νά ἐνδυναμωθοῦμε ἀπό τόν Ἴδιο τόν Κύριο, ἄς ἐργαστοῦμε μέσα ἀπό τήν ἰσχυρή δύναμη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν κατάκτηση τῶν ἐπουρανίων, αἰωνίων καί ἀφθάρτων ἀγαθῶν καί τῆς δικαιοσύνης Αὐτοῦ.

Ὥστε νά δυνηθοῦμε κατά τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς πονηρίας, νά ἀναδειχθοῦμε νικητές μέ τήν δύναμιν τοῦ Αἵματος Aὐτοῦ, ὅπως ἀκριβῶς ἀναφέρεται στήν Ἀποκάλυψη: «Καί αὐτοί ἐνίκησαν αὐτόν διά τό αἷμα τοῦ ἀρνίου καί διά τόν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καί οὐκ ἠγάπησαν τήν ψυχήν αὐτῶν ἄχρι θανάτου» (Ἀποκ. 12, 11).

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 169. Ὁ «Ἀόρατος Πόλεμος» Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀπόδοση στή νέα Ἑλληνική: Ἱερομόναχος Βενέδικτος. Ἔκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ἱερομονάχου, Νέα Σκήτη, Ἅγιον Ὄρος. http://users.uoa.gr https://www.imaik.gr

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra