Άρθρο του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη

Για το Βατικανό η Ουνία είναι το «μοντέλο», ο ενδεδειγμένος τρόπος της ένωσης

Ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία. Έχει κρατική οργάνωση και τα πλοκάμια της διαφθοράς στη δομή του απλώνονται σε όλες τις δραστηριότητές του. Μια τέτοια δράση του Βατικανού αποτελεί και η σατανική Ουνία, η λεγομένη από κάποιους ως «πέμπτη φάλαγγα», ως ο «δούρειος ίππος» του Παπισμού για την άλωση της Ορθοδοξίας.

Ο ομολογητής ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ πρωτ/ρος π. Θεόδωρος Ζήσης αποκαλύπτει από την προσωπική του εμπειρία: “Ὁ γράφων ἐξεδιώχθη ἀπό τόν Διάλογο Ὀρθοδόξων καί Ρωμαιοκαθολικῶν ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ ἀπαίτηση τοῦ Βατικανοῦ καί τυφλή ὑπακοή τοῦ Φαναρίου, παρά τήν ἀντίδραση τοῦ τότε Ὀρθοδόξου ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, διότι πρωτοστάτησα στήν καταδίκη τῆς Οὐνίας στό Freising τοῦ Μονάχου τόν Ἰούνιο τοῦ 1990, ὅπου ἀναγκάσθηκαν καί οἱ Ρωμαιοκαθολικοί νά ὑπογράψουν τήν καταδίκη τῆς Οὐνίας, καί περισσότερο, διότι ἀντέδρασα καί παρουσίασα τίς οἰκτρές καί ἀθεολόγητες ἀποφάσεις, ὁλοφάνερα προδοτικές, σέ καινούργια ἀχρείαστη συνεδρία τῆς ὁλομέλειας τοῦ Διαλόγου στό Balamand τοῦ Λιβάνου τό 1993, ὅπου ὄχι μόνον ἀθωώθηκε ἡ Οὐνία, ἀλλά γιά πρώτη φορά «Ὀρθόδοξοι» κληρικοί καί θεολόγοι ἀναγνώρισαν τόν Παπισμό ὡς ἐκκλησία μέ ἔγκυρα μυστήρια καί ἀποστολική διαδοχή, νομίμως δρῶντα γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων” [1].

Σημερα γινόμαστε μάρτυρες νέων σκανδαλισμών και νέων βλάσφημων πρακτικών από την εκκλησιαστική μας διοίκηση, που πλέον δεν κρατά ούτε τα προσχήματα και τιμά την “Ουνία”. Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, κατά την επίσκεψή του στην Λιθουανία, τον Μάρτιο του 2023, συναντήθηκε με κάθε επισημότητα και με τον ουνίτη «επίσκοπο» της «Ουκρανικής Ελληνοκαθολικής Εκκλησίας» Στεπάν Σους, στον οποίο δώρισε αρχιερατικό εγκόλπιο, αναγνωρίζοντας έτσι, εμμέσως, πλην σαφώς, την «αρχιερωσύνη» του! Μάλιστα «η συνάντηση με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο έγινε “στο πλαίσιο της ομάδας εργασίας Διαπολιτισμικού και Διαθρησκειακού Διαλόγου”, που πραγματοποιήθηκε στο Κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Λιθουανίας στο Βίλνιους»[2]!

Στις 30 Σεπτεμβρίου 2023, πρωταγωνιστής και πάλι ο Πατριάρχης, συμπροσευχήθηκε με τον Πάπα Φραγκίσκο και όλους τους προσκεκλημένους αλλόθρησκους αιρετικούς και σχισματικούς, που είχαν προσκληθεί εκεί πριν την έναρξη της Συνόδου των “Επισκόπων” των παπικών για τη συνοδικότητα, η οποία διεξήχθη σχεδόν ολόκληρο το μήνα Οκτώβριο στη Ρώμη.

Εκεί είδαμε να τελούνται με μεγαλοπρέπεια παπικές “λειτουργίες” με τη συμμετοχή των επιφανών Ουνιτών, εικόνα που κατασκανδαλίζει τις ορθόδοξες συνειδήσεις. Μόνο που η ίδια αυτή εικόνα εξυπηρετεί τα σχέδια των οικουμενιστών, αφού προβάλλει ένα τάχα “δοκιμασμένο” μοντέλο ένωσης. Ποιος άλλωστε μπορεί να εγγυηθεί ότι σε ανάλογες “λειτουργίες” δεν τρυπώνουν και Ορθόδοξοι οικουμενιστές κληρικοί; Μη γένοιτο!

Στις 7 Ιανουαρίου 2024, η Πολωνική Ορθόδοξη Εκκλησία εόρτασε πανηγυρικά τα Χριστούγεννα. Ο Προκαθήμενος της Πολωνικής Εκκλησίας, μητροπολίτης Σάββας, σε ένα φλογερό κήρυγμά του ήταν κατηγορηματικός. Δήλωσε ότι πιστεύει ακράδαντα πως “ο κόσμος έχει πλησιάσει τους έσχατους καιρούς”.

Σύμφωνα με το γραφείο Τύπου της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Πολωνίας, συμμετείχαν τόσοι πολλοί άνθρωποι στη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία που με δυσκολία χωρούσαν στην εκκλησία.

Στο κήρυγμα ο Μητροπολίτης Σάββας σχολίασε και την κατάσταση στην Ουκρανία, ιδίως τις προσπάθειες των αρχών να αλλάξουν το ημερολόγιο. Κατά τη γνώμη του, “αυτή η δουλειά γίνεται προς το συμφέρον των Ουνιτών, που είναι άνθρωποι που κάποτε πρόδωσαν την πίστη τους”. Εκτιμά μάλιστα πως η “αλλαγή του ημερολογίου είναι το επόμενο στάδιο στο έργο των Ουνιτών για την επίτευξη μιας νέας ένωσης με τους Ορθόδοξους Ουκρανούς, γεγονός που θα μπορούσε να είναι μοιραίο για τη χώρα”.

Αναδημοσιεύουμε συνοπτικά την ανακοίνωση του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς για την Ουνία, επισημαίνοντας τα κυριότερα σημεία, γιατί ο πιστός λαός δεν πρέπει να δέχεται άκριτα όσα του παρουσιάζουν ως ορθόδοξα τα ασεβή ράσα: 

“Ο Παπισμός, όχι μόνο δεν είναι Εκκλησία, αλλά έχει καταντήσει μια δόλια εγκληματική οργάνωση. Με τη σατανική Ουνία, την οποία δίκαια κάποιοι αποκαλούν ως «πέμπτη φάλαγγα» και ως «δούρειο ίππο» του Παπισμού, μετά τη απόσχισή του από τον κορμό της Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας το 1054, επεδίωξε κατ’ αρχήν, μέσω των Σταυροφοριών,  να κυριαρχήσει και να επιβληθεί εκκλησιαστικά στην Ορθόδοξη Ανατολή με την μέθοδο του βιαίου εκλατινισμού.

Τότε επενόησε και εφήρμοσε το εκκλησιολογικό σχήμα της Ουνίας, που αποτελεί την πλέον δόλια και πονηρή μέθοδο προσηλυτισμού των Ορθοδόξων. Η μόνη διαφορά τους είναι ότι αναγνωρίζουν τον «πάπα» ως πνευματικό τους ηγέτη και τον μνημονεύουν στις λατρευτικές τους συνάξεις. Παράλληλα ακολουθούν συγκεκαλυμμένα τα αιρετικά δόγματα και όλες τις κακοδοξίες του Παπισμού.

Το εκκλησιολογικό έκτρωμα της Ουνίας μετά την ψευδοσύνοδο της Φεράρας–Φλωρεντίας (1438-1439), οργανώθηκε «πρώτους Ουνίτας επισκόπους τους μεταστραφέντας εις τον Ρωμαιοκαθολικισμόν Ορθοδόξους μητροπολίτας, μέλη της Συνόδου, Βησαρίωνα Νικαίας και Ισίδωρον Κιέβου.[1]

Η Β΄ «Σύνοδος» του Βατικανού (1962-1965)  όχι μόνον  δεν κατεδίκασε, αλλ’ απεναντίας επεκύρωσε και επεδοκίμασε τις ραδιουργίες και τα απιστεύτου ωμότητος διαπραχθέντα υπό της Ουνίας εγκλήματα. Με το γνωστό Διάταγμά της «Orientalium Ecclesiarum», αναβάθμισε το ρόλο και την αποστολή της[2].

Η φρίκη της Ουνίας εφαρμόστηκε με τον πλέον απάνθρωπο τρόπο στους Ορθοδόξους Σέρβους κατά τον Β΄ παγκόσμιο Πόλεμο από τους Κροάτες φασίστες Ουστάσι, πίσω από τους οποίους κρυβόταν το Βατικανό. Σχεδόν ένα εκατομμύριο σφαγιάστηκαν από τους κροάτες δολοφόνους με την «ευλογία» του κροάτη «αρχιεπισκόπου» Α. Στέπινατς.

Ο από το 1980 αρξάμενος Θεολογικός διάλογος μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών απεκάλυψε με τον πιό ξεκάθαρο τρόπο, ότι ο  Διάλογος αυτός απὸ την πλευρὰ του Βατικανού δεν είναι δυνατόν να έχει ως προοπτικὴ την αποκατάσταση της ενότητος των Εκκλησιών «κατὰ το πρότυπο της αρχαίας αδιαίρετης Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας», αλλὰ της Ουνίας! [3]. 
           

Και θέτει το καίριο ερώτημα ο μακαριστός αρχ. π. Γεώργιος Καψάνης, πρώην Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους: «Διερωτάται η Ορθόδοξος συνείδησις: Σε ποιά θεολογική βάσι στηρίζεται η οικουμενιστική ανοχή έναντι της Ουνίας; Τί άλλαξε στην εκκλησιολογία και την θεολογία των ουνιτικών εκκλησιών, ώστε οι επίσκοποι και οι κληρικοί της να γίνωνται φιλοφρόνως δεκτοί και αποδεκτοί;»[4]!

Το Βατικανό δεν γνωρίζει άλλο μοντέλο ενώσεως εκτός από αυτό της Ουνίας. Ο ίδιος ο πάπας Φραγκίσκος στις 14 Σεπτεμβρίου 2021 τέλεσε στο Presov Αρχιερατική Λειτουργία με τους επισκόπους της Βυζαντινής αυτής Καθολικής Εκκλησίας και επεσήμανε την ιστορική σημασία του γεγονότος. Με αυτήν την ευκαιρία η Καθολική Θεολογική Σχολή της Presov οργάνωσε εορταστική διεθνή ακαδημαϊκή εκδήλωση με γενικό θέμα ‘την εκκλησιολογική, κανονική και οικουμενική σημασία του διπλού αυτού ιστορικού γεγονότος’ με κύριο ομιλητή τον Επίσκοπο Δημήτριο Σαλάχα»! Ιδρύεται «Μητρόπολη» με τις ευλογίες του «Πάπα» με σκοπό να αποσπά ορθοδόξους και να τους εντάσσει στον Παπισμό! Αυτή είναι η εντιμότητα του Βατικανού: Να ιδρύει ψευδο-ορθόδοξες «εκκλησίες» στην καρδιά των Ορθοδόξων Εκκλησιών[5].

Ο μακαριστός π. Γεώργιος Μεταλληνός σημείωσε τα εξής για την γένεση και την διαβρωτική δράση της Ουνίας: «(..)Η Ουνία, ως ιδέα, γεννήθηκε και αναπτύχθηκε παράλληλα με την Ιερά Εξέταση (inquisitio). Η Ουνία θα συμβαδίζει ιστορικά με την Ιερά Εξέταση. Η μία λοιπόν, φωτίζει το ρόλο της άλλης…[6]!

Πράγματι, οποιαδήποτε υποχώρηση στην διαβρωτική δράση της Ουνίας ισοδυναμεί με έγκλημα ασυγχώρητο κατά της Εκκλησίας μας! Ως και αυτή η Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σε ψήφισμά της στις 20 Ιανουαρίου 1992, «εξέφρασε την ανησυχία της για ‘τις προγραμματισμένες προσπάθειες του Βατικανού να ενεργοποιήσει τα ιστορικά κατάλοιπα της Ουνίας στην Ουκρανία, στη Μολδαβία, στην Γιουγκοσλαβία, στην Αλβανία και στην Τσεχοσλοβακία εναντίον των εμπερίστατων Ορθοδόξων λαών, για να επιβάλλει την κυριαρχία του Παπισμού στην Ανατολική Ευρώπη’»[7].

Τα ερωτήματα είναι ξεκάθαρα και ο πιστός λαός του Θεού απαιτεί ορθόδοξες, Αγιογραφικά και Αγιοπατερικά τεκμηριωμένες απαντήσεις:

• Με ποιο δικαίωμα οι «δικοί» μας ορθόδοξοι ανέχονται την παπική δολιότητα της Ουνίας;
• Πότε θα καταλάβουν πως το παπικό δαιμονικό δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δίνει στη δολιότητα και την απάτη της Ουνίας «θεολογικό χαρακτήρα», καθιερώνοντάς την ως «εξαγιασμένη πρακτική»;
• Πότε θα συνειδητοποιήσουν ότι για το Βατικανό η Ουνία είναι το «μοντέλο», ο «ενδεδειγμένος τρόπος της ένωσης των “εκκλησιών”»; Σύμφωνα με τον Καθηγητή της Νομικής Σχολής του Εκκλησιαστικού Δικαίου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Κυριάκο Κυριαζόπουλο: «Σκοπός του Βατικανού είναι να γίνουν Ουνιτικές οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Αυτός είναι ο σκοπός του Οικουμενικού διαλόγου»[9]!”

Καλή Μετάνοια!

• [1] Πρωτ. Θεοδώρου Ζήση,  Καθ. Παν. Θεσσαλονίκης,  Ουνία, η καταδίκη και η αθώωση,  Θεσσαλονίκη 2002, σελ. 58.
• [2] π. Θεοδώρου Κοντίδη, «Η Β΄ Σύνοδος του Βατικανού ανοίγει την Εκκλησία στο μέλλον. Β΄ Βατικανή Σύνοδος – Ἐποχή συμφιλίωσης καί διαλόγου», περιοδικό Ανοιχτοί Ορίζοντες, τεύχος 1028, Δεκέμβριος 2005,
• [3] Ουνία: Η μέθοδος του παποκεντρικού οικουμενισμού
• [4] Όπου ανωτέρω.
• [5] Ἐφημερίδα Καθολική, φ. 3046/18-4-2006.
• [6]Ουνία: Μια θρησκευτικοπολιτική παπική εξουσία
• [7] ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΗ Ιστορικές επισημάνσεις και σύγχρονη προβληματική.
• [8] Το δώρο του Οικουμενικού Πατριάρχη σε έναν Ουνίτη Επίσκοπο
• [9] Το Ουκρανικό είναι πείραμα Βατικανό και Φαναρίου για εξ-ουνιτισμό και ένωση της Ορθοδοξίας με τον Παπισμό.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI