της Ε.Ζ.

Πόσο μεγάλη είναι η ευσπλαχνία του Κυρίου που ελέησε και τους φονιάδες του δούλου Του, Αγίου Καλλινίκου!

Στις 29 Ιουλίου η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Μάρτυρος Καλλινίκου.

Ο Άγιος Καλλίνικος κατάγονταν από την Κιλικία και από μικρός ήταν πολύ ευλαβής. Μισούσε όμως τα είδωλα στα οποία πίστευαν τότε αρκετοί άνθρωποι. Διέδιδε πως ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και έδειχνε στους ειδωλολάτρες πόσο ψεύτικη και μάταια είναι η πίστη τους.

Είχε μάλιστα μεγάλο χάρισμα στον λόγο και έφερε με το μέρος του πολλούς συμπολίτες του. Ο νεαρός Καλλίνικος κήρυττε συνεχώς την αλήθεια του Χριστιανισμού και πλήθος κόσμου μαζεύονταν κάθε φορά γύρω του για να τον ακούσουν. 

Είχε τόσο πόθο να μάθουν όλοι για τον αγαπημένο του Χριστό που πήγαινε σε διάφορες πόλεις και χωριά και κήρυττε το ιερό Ευαγγέλιο.

Στην πορεία του αυτή έφτασε και στην Άγκυρα της Γαλατίας, μια μεγάλη και πολυπληθής πόλη. Εκεί συνέχισε το ευλογημένο έργο του. Όσοι είχαν μέσα τους ευλάβεια άκουσαν τα κηρύγματά του και ωφελήθηκαν. Όσοι όμως ήταν ασεβείς, όχι απλά αγνόησαν τους πύρινους λόγους του Αγίου αλλά τον μίσησαν κιόλας για όσα διέδιδε. Τον συκοφάντησαν μάλιστα στον άρχοντα της πόλης, τον Σακερδώ.

Ο κακιασμένος αυτός άρχοντας, πρόσταξε να τον φέρουν μπροστά του και του είπε γεμάτος θράσος «Πώς τολμάς να διαδίδεις τέτοια ψέματα; Δεν ντρέπεσαι καθόλου;! Όλοι θυσιάζουμε σε αυτούς τους θεούς και αυτοί μας τα δίνουν όλα και μας προστατεύουν. Δεν φτάνει που δεν τους προσκυνάς εσύ, θες να φέρεις και τους άλλους στην πλάνη σου;»

Ο Άγιος μάρτυρας απάντησε με πραότητα «Ως δούλος του Δεσπότη Χριστού, του μόνου αληθινού Θεού κάνω ό,τι μπορώ για να κρατήσω αρχικά τον εαυτό μου, μακριά από την βλάβη της ειδωλολατρίας. Πέρα από αυτό όμως, επιθυμώ να φέρω στην αληθινή πίστη όσους ακολουθούν τα ψεύτικα είδωλα. Εξάλλου ο Κύριος λέει πως όποιος φέρει αμαρτωλό σε μετάνοια και τον βοηθήσει να αφήσει την πλάνη του και να ακολουθήσει την αλήθεια, τότε θα σωθεί και η δική του ψυχή. Και αφού τα λέμε τώρα αυτά σεβαστέ άρχοντα είναι καιρός να αφήσεις και εσύ την ειδωλολατρία και να γίνεις Χριστιανός. Τότε θα δεις την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον Χριστό και στα κουφά και αναίσθητα είδωλά σας».

Ακούγοντας αυτά ο πλανεμένος άρχοντας, θύμωσε τόσο πολύ και με άγριο βλέμμα είπε στον νεαρό Καλλίνικο «Μου φαίνεται πως θες να πεθάνεις και για αυτό λες τέτοια παιδιαρίστικα και μάταια λόγια. Να ξέρεις όμως ότι δεν θα σε σώσει κανείς! Ούτε αυτός που αποκαλείς Θεό σου. Γιατί θα σου σπάσω όλα τα μέλη του σώματος σου και θα σου κάνω φριχτά βασανιστήρια. Έτσι θα καταλάβεις πόσο μεγάλο κακό είναι να μην ακούς εμένα τον άρχοντα και να λες τέτοια υποτιμητικά λόγια για τους θεούς».

Ο Άγιος τότε κοίταξε χαμογελαστά τον άρχοντα και είπε «Μην αφήνεις να περνάει ο καιρός. Ετοίμασε γρήγορα ότι κολαστήρια όργανα έχεις να μου κάνεις. Φωτιά, σπαθιά, τροχούς, μαστίγια και ότι ακόμα χειρότερο σκεφτείς. Γιατί πολύ ποθώ να τα υπομείνω όλα αυτά για την αγάπη του Χριστού. Όλα τα καλά του παρόντος βίου μου φαίνονται εντελώς μάταια και μόνο τα μετά θάνατον επιθυμώ ως τα μόνα αθάνατα και αιώνια. Για αυτό και δεν φοβάμαι τίποτα, πέρα από το να στερηθώ την Βασιλεία των Ουρανών».

Πρόσταξε τότε να τον μαστιγώσουν άγρια σε όλο το σώμα λέγοντάς του «Προσκύνησε τα είδωλα Καλλίνικε και παρακάλεσε τους θεούς να σε βοηθήσουν σε αυτό το βάσανο».

Ο Άγιος όμως το αντιμετώπιζε τόσο άφοβα και ευχαριστούσε τον Θεό που τον αξίωσε να τα πάθει αυτά για την αγάπη του. Όσο έβλεπε το σώμα του κατακόκκινο από το αίμα, τόσο πείραζε αυτούς που τον μαστίγωναν «Καλά δεν μπορείτε να με χτυπήσετε δυνατότερα; Τόσο γρήγορα κουράζεστε;» 

Ο Σακερδώς θύμωσε τόσο πολύ με αυτό και διέταξε σε άλλους βίαιους στρατιώτες να τον καταξεσχίσουν με σιδερένια νύχια. Αυτοί φρόντισαν να εκτελέσουν όσο καλύτερα μπορούσαν την εντολή που τους έδωσε ο ηγεμόνας. Έτσι, τον έσκισαν τόσο που δεν άφησαν κανένα σημείο στο σώμα του που να μην πλήγωσαν. 

Η αγάπη και η πίστη του μάρτυρα στον Θεό έκανε το σώμα του σαν να ήταν από πέτρα ή σίδερο αφού δεν υπολόγιζε καθόλου τα βασανιστήρια που του έκαναν. Αντίθετα συνέχιζε να κοροϊδεύει τον τύραννο Σακερδώ που δεν μπορούσε να νικήσει ούτε έναν γυμνό και άοπλο άνθρωπο. 

Ακούγοντας τα λόγια αυτά από τον Άγιο και βλέποντας πως όσα έκανε πράγματι δεν είχαν αποτέλεσμα, ο «τρομερός» ηγεμόνας απελπίστηκε εντελώς. 

Έτσι σκέφτηκε το τελευταίο φρικτό βασανιστήριο. Πρόσταξε να βάλουν στον Άγιο κάτι σιδερένια παπούτσια που μέσα είχαν καρφιά. Είπε στους στρατιώτες να τον σύρουν ενώ τα φορούσε ως την Γάγγραν και όταν φτάσουν εκεί να ρίξουν το ημιπεθαμένο από τα καρφιά σώμα του μέσα στη φωτιά. 

Η Γάγγρα ήταν μια από τις περιοχές που είχε πάει ο Άγιος να διδάξει τον Χριστιανισμό, γι’ αυτό ο βασιλιάς ήθελε να καεί ο μάρτυρας εκεί δημοσίως για να δουν οι Χριστιανοί πού κατάντησε, να αφήσουν την πίστη τους και να γίνουν ειδωλολάτρες φοβούμενοι μην πάθουν τα ίδια. 

Οι άσπλαχνοι στρατιώτες εκτέλεσαν τη διαταγή. Ενώ αυτοί ήταν πάνω στα άλογα, έσερναν τον Άγιο με τα καρφωτά παπούτσια. Τόσο φοβερό ήταν το μαρτύριο που όσοι τον έβλεπαν πονούσαν μαζί του και δάκρυζαν. 

Ο Μάρτυρας όμως δόξαζε τον Θεό που τον βοήθησε να τα υπομείνει όλα, τον ενδυνάμωνε και τον ανακούφιζε από τους πόνους. 

Καθώς έτρεχαν προς την Γάγγρα έκαναν εξήντα μίλια. Εκείνη την ημέρα όμως, μεσ’ τον Ιούλιο είχε καύσωνα και ο δρόμος τους ήταν τελείως ξερός. Οι στρατιώτες από την πολλή τους δίψα έβγαλαν τις γλώσσες τους έξω σαν σκυλιά. Τόσο πολύ είχαν εξαντληθεί που ήταν έτοιμοι να πεθάνουν.

Μη έχοντας άλλη ελπίδα έπεσαν στα πόδια του μάρτυρα και τον παρακαλούσαν «Ξέχασε όσα σου κάναμε αμνησίκακε Άγιε και λύτρωσέ μας! Μόνο εσύ μπορείς να μας λυτρώσεις! Δώσε μας λίγο νερό για να μην πεθάνουμε. Μόνο σε εσένα ελπίζουμε!»

Ακούγοντάς τα αυτά ο αμνησίκακος Άγιος, τους λυπήθηκε και προσευχήθηκε στον Χριστό «Παντοδύναμε Θεέ σπλαχνίσου τους ταλαίπωρους αυτούς ανθρώπους και κάνε όπως με τον Μωυσή που βγήκε νερό από την πέτρα και ξεδίψασες άπειρο λαό στην έρημο. Δώσε να βγει νερό και σε αυτό τον άνυδρο τόπο για να μην πεθάνουν οι καημένοι». 

Με το που τελείωσε ο Άγιος την προσευχή του -ω του θαύματος- βγήκε νερό από μια πέτρα. Μάλιστα το νερό εκεί στην έρημο τρέχει ακόμα και σήμερα και το ονομάζουν «βρύση του Μάρτυρος Καλλίνικου». Έτσι δεν ξεδίψασαν μόνο οι στρατιώτες από αυτό το γλυκύτατο νερό αλλά και όσοι άλλοι περνούν από εκεί. 

Πόσο μεγάλη είναι η ευσπλαχνία του Κυρίου που ελέησε και τους φονιάδες του δούλου Του!

Αφού έγιναν καλά οι στρατιώτες ξανάρχισαν τον δρόμο τους προς την Γάγγρα. Ενώ ευλαβούνταν τώρα τον Άγιο δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς γιατί φοβόντουσαν τον κακιασμένο άρχοντα. 

Φτάνοντας όμως εκεί δίστασαν να σκοτώσουν τον Άγιο Καλλίνικο γιατί σκεφτόντουσαν πόσο καλός ήταν μαζί τους. Ο μάρτυρας όμως τους συμβούλευσε να κάνουν όπως τους πρόσταξε ο τύραννος. Έτσι δεν θα τους σκότωνε και ο ίδιος θα έφευγε από τα βάσανα και θα πήγαινε κοντά στον Χριστό που τόσο αγαπούσε.

Άναψαν έτσι φωτιά και έριξαν τον Άγιο μέσα. Ήταν πολύ χαρούμενος και δοξολογούσε τον Θεό που τον βοήθησε να τελειώσει καλά τον αγώνα του. 

Βοήθησε και εμάς Άγιε του Θεού Καλλίνικε να περάσουμε κάθε πειρασμό με την βοήθεια Του Κυρίου, με πίστη και υπομονή. 

Αμήν.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Κλῆσιν σύνδρομον, ἔχων τῷ βίῳ, νίκος καλλίστον, ἤρας ἐν ἄθλοις, καταλλήλως γεγονῶς ὁ προκέκλησαι, σὺ γὰρ καλῶς τὸν ἀγῶνα τελέσας σου, ὡς νικητὴς ἐδοξάσθης Καλλίνικε. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI