Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη

Πλήρης χάριτος και πόθου να μαρτυρήσει υπέρ της Αληθείας του Χριστού, ο Άγιος Ανατόλιος, έστειλε εγκύκλιες επιστολές σε κάθε Επίσκοπο, εκθέτοντάς τους τα περί Ορθοδόξου πίστεως (εορτάζει στις 3 του μηνός Ιουλίου)

Στις 3 του μηνός Ιουλίου η αγία μας Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη ενός ακόμα Αγίου που λάτρεψε και ομολόγησε Χριστό, τον Άγιο Ανατόλιο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως!

Το πόσο μεγάλος άγιος ήταν, ένας λέων Ορθοδοξίας, μας το φανερώνει το Κοντάκιο του Αγίου. «Εσύ Όσιε που φέρεις στην ψυχή σου την ανατολή της θείας φωτοφανείας, σαν λύχνος της Ορθοδοξίας φέγγεις και διαλύεις τη νύκτα των αιρέσεων, και αυτούς που σε επικαλούνται με πόθο θεϊκό τους προτρέπεις, τους ξεσηκώνεις, να ακολουθήσουν τη θεία πίστη. Φανέρωσε σε εμάς αυτό το θείο Φως, μύστα του Χριστού»!

Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια και χειροτονήθηκε διάκονος από τον τότε αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας άγιο Κύριλλο, τον καθαιρέτη του αιρετικού Νεστορίου. Λαμβάνοντας έτσι την ευλογία και τις ευχές του Στύλου της Θείας Πίστεως, του υπερασπιστή του προσώπου της Υπεραγίας Θεοτόκου, του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, αναδείχθηκε ο ίδιος σε μέγα υπερασπιστή της Αληθείας, κατατροπώνοντας την κατοπινή αναφανείσα αίρεση του μονοφυσιτισμού.

Ως ιερέας διετέλεσε αντιπρόσωπος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας στη Βασιλεύουσα. Ακολούθως έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κατά τους τελευταίους χρόνους της βασιλείας Θεοδοσίου του Μικρού, το έτος 447. Στον Πατριαρχικό θρόνο τον πρότεινε ο μονοφυσίτης Πατριάρχης Αλεξανδρείας, Διόσκορος, ελπίζοντας ότι θα τον έχει συνεργό και συμπαραστάτη του στις θεολογικές κακοδοξίες του. Απέτυχαν όμως τόσο πολύ οι προσδοκίες του, καθώς ο Ανατόλιος ήταν αυτός που υπέγραψε την καθαίρεση του κακόδοξου Πατριάρχη Διόσκορου κατά τη διάρκεια της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που συγκροτήθηκε στη Χαλκηδόνα το 451 μ.Χ.

Πώς έπρατταν, πώς αποφάσιζαν, πώς αναλάμβαναν την Ιεραρχική τους ευθύνη Πατριάρχες και Επίσκοποι κατά το ένδοξο παρελθόν της Εκκλησίας μας! Εδώ ακριβώς έγκειται και η ειδοποιός διαφορά με το σήμερα! Οι πόλεμοι και οι διωγμοί της αγίας πίστης μας ανέκαθεν ταλάνιζαν και έπλητταν το Σώμα της Εκκλησίας μας, αφού ο διάβολος πάντοτε ο ίδιος και ο αυτός, κυριαρχούσε στον κόσμο και με τα όργανά του σκοπό είχε να καταστρέψει το σωτηριώδες έργο του Κυρίου μας. Ο ίδιος διάβολος τότε, ο ίδιος διάβολος τώρα. Τι άλλαξε όμως;;; Άλλαξε η ποιότητα των Ιεραρχών, άλλαξαν και διαστράφηκαν οι υπερασπιστές της Πίστης μας. Αυτοί που έπρεπε να είναι φύλακες και υπερασπιστές της Αμωμήτου Πίστης μας. Οι Πατριάρχες και οι Επίσκοποι του σήμερα σε τίποτα δεν θυμίζουν τα παλικάρια, τους ανδρείους εκείνους άντρες του παρελθόντος.

Ο βίος του Αγίου Ανατολίου έχει να μας διδάξει πολλά. Ο Άγιος Ανατόλιος εκθέτει και αποκαλύπτει περίτρανα την πλάνη και πτώση των σύγχρονων ταγών της Εκκλησίας μας. Γιατί, όχι μόνο μέσα του υπήρχε ριζωμένη βαθιά πίστη για το πρόσωπο του Χριστού μας, αλλά και όταν ο πονηρά σκεπτόμενος αιρετικός πατριάρχης Διόσκορος τον πρότεινε για τον Πατριαρχικό θρόνο Κωνσταντινούπολης, εκείνος διόλου σκέφτηκε ανθρώπινα και κοσμικά, να ανταποδώσει δηλαδή την κίνηση αυτή του Διόσκορου, αλλά αδιαφορώντας για την προσωπική εύνοια που του έδειξε, τον πολέμησε κατά μέτωπο εφόσον εκείνος ήταν προδότης της αγίας Ορθοδοξίας. Στον αντίποδα σήμερα, όποιος αρχιμανδρίτης για οποιοδήποτε λόγο εισπράττει την προτίμηση, την εύνοια να ανελιχθεί και να εκλεγεί, κινούμενος ανθραπάρεσκα και κοσμικά, ξεπληρώνει την θέση ευθύνης που του δόθηκε ικανοποιώντας δαιμονικές διαθέσεις, προδίδοντας τον ίδιο τον Χριστό!

Ας φωτιστούμε όμως από τους λαμπερούς αστέρες του στερεώματος της Πίστης μας, όπως είναι ο Άγιος Ανατόλιος, ο οποίος ως Πατριάρχης πλέον Κωνσταντινουπόλεως όχι μόνο καθαίρεσε τον κακόδοξο Διόσκορο, αλλά ενέταξε τον αγιώτατο Φλαβιανό τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως στα δίπτυχα της Εκκλησίας. Τον μαρτυρικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φλαβιανό, ο Διόσκορος τον είχε καθαιρέσει κατά τη ληστρική σύνοδο της Εφέσου το 449 και μάλιστα η συνοδεία του Διόσκορου, μοναχοί και λαϊκοί έκαναν φοβερές βιαιοπραγίες εναντίον όσων δεν δέχονταν την κακοδοξία του μονοφυσιτισμού, και μεταξύ αυτών ήταν και ο Πατριάρχης Φλαβιανός, ο οποίος κακοποιήθηκε βάναυσα και εξαιτίας αυτού κατέληξε λίγο διάστημα αργότερα.

Αναγνωρίζοντας λοιπόν την αγιότητα αυτού του αντρός, ο Άγιος Ανατόλιος ενήργησε ώστε το τίμιο λείψανο του αγίου Φλαβιανού, να ανακομισθεί και να αποθησαυρισθεί στον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων.

Πλήρης χάριτος και πόθου να μαρτυρήσει υπέρ της Αληθείας του Χριστού, ο Άγιος Ανατόλιος, έστειλε εγκύκλιες επιστολές σε κάθε Επίσκοπο, εκθέτοντάς τους τα περί Ορθοδόξου πίστεως, παρακινώντας τους ταυτόχρονα να αναθεματίσουν τους πρώτους και αρχηγούς των αιρέσεων, δηλαδή τον Νεστόριο, τον Ευτυχή και τον Διόσκορο, αλλά και όλους εκείνους που δογμάτισαν ότι έπαθε σύγχυση ή τροπή η θεία φύση επί της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου.

Από αυτό διδασκόμαστε ότι δεν φωτίζονται όλοι οι Ποιμένες από το Άγιο Πνεύμα κατά τον ίδιο τρόπο, έστω και αν διάγουν βίο ορθό το σύνολο από αυτούς. Σε κάποιους εξαιρέτως αναπαύεται το Πνεύμα του Θεού και μέσω αυτών των εκλεκτών σκευών φανερώνει τους εχθρούς της πίστης και τις κακοδοξίες τους σε πολύ πρώιμα στάδια, προτού ακόμα προλάβει η σήψη και το καρκίνωμα της αίρεσης να απλωθεί. Αυτοί οι φωτισμένοι άνδρες, οι ποιμένες οι γνήσιοι αναλαμβάνουν εκ Θεού, να αναγνωρίσουν και να εκθέσουν την πλάνη, προστατεύοντας με τη Χάρη του Θεού την Εκκλησία μας. Αυτό έπραξε και ο Άγιος Ανατόλιος. Αυτό πράττουν και στις μέρες μας οι πατέρες της ευλογημένης Αποτείχισης. Έχει ο Κύριος σε κάθε καιρό τους δικούς του! Σε εμάς απομένει η επιλογή, να συστρατευτούμε μαζί τους και να βαδίσουμε την ασφαλή οδό της Ορθοδοξίας μας ή να μείνουμε αμέτοχοι ή ακόμα χειρότερα να περιφρονήσουμε το λόγο τους και να οδηγηθούμε με βέβαια βήματα στην αίρεση και άρα στην αιώνια Κόλαση. Θεός φυλάξοι!

Αυτό το διαμάντι της πίστης μας, ο Άγιος Ανατόλιος μέχρι την τελευταία του πνοή πολεμούσε τους αιρετικούς, αλλά και την πίστη στήριζε με κάθε τρόπο και έχοντας ως συμπαραστάτη τη βασίλισσα Πουλχερία έκτισε πλήθος Ναών. Και όταν αρρώστησε βαριά, θεραπεύτηκε από τον Άγιο Δανιήλ τον Στυλίτη, τον οποίο νωρίτερα ο Άγιος Ανατόλιος αναγνωρίζοντας την αγιότητά του τον υποστήριξε όταν οι άλλοι τον κατηγορούσαν ως αιρετικό. Οι συκοφάντες και οι ψιθυριστές ανά τους αιώνες προσπαθούν να βλάψουν τους Αγίους του Θεού.

Αυτός ήταν ο βίος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ανατόλιου, ο οποίος αφού ποίμανε με ορθόδοξο φρόνημα το λαό του Θεού και αγωνίστηκε μέχρι θανάτου για τη θεμελίωση και διατήρηση του αληθινού δόγματος, απήλθε προς Κύριον στις 3 Ιουλίου του 458, αφήνοντας διάδοχό του τον αγιώτατο Πατριάρχη Γεννάδιο.

Άγιε Ανατόλιε πρέσβευε υπέρ ημών!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI