Ἄρθρο τοῦ πρωτοπρ. Νικολάου Μανώλη

Στήν ἐπικείμενη ἕνωση πρῶτος τῇ τάξει θά εἶναι ὁ Πάπας καί ἀμέσως μετά ἀπό αὐτόν ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Τό ἐργαστήριο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στήν Οὐκρανία καλά κρατεῖ

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Τό πρωί τῆς Κυριακῆς 8 Νοεμβρίου 2020, στόν πανηγυρίζοντα Ἱ. Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μεγάλου Ρεύματος στόν Βόσπορο, ἔλαβε χώρα ἡ τοποθέτηση τοῦ νέου Ἐξάρχου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στήν Οὐκρανία. Ὁ νέος Ἔξαρχος θά εἶναι καί Προεστώς τοῦ Σταυροπηγίου τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου στό Κίεβο καί δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τό Θεοφιλέστατο ἐψηφισμένο Ἐπίσκοπο Κομάνων κ. Μιχαήλ. Στή Θεία λειτουργία προεξῆρχε ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καί συμμετεῖχαν ὁ Περεγιασλάβσκι καί Βισνέβσκυ Ἀλέξανδρος, ἐπικεφαλῆς τῆς ἐπίσημης Ἀντιπροσωπείας τῆς ψευδο-Αὐτοκέφαλης Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, οἱ Μύρων Χρυσόστομος, Ἰκονίου Θεοληπτος καί Βολοδιμήρ-Βολίνσκι καί Τουρίσκ Ματθαῖος. Πρίν ἀπό τήν χειροτονία ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀπηύθυνε κάποιους λόγους, τούς ὁποίους καί πρόκειται νά σχολιάσουμε. 

Συγκεκριμένα εἶπε ὅτι ὁ Οἰκουμενικός Θρόνος σάν τόν Καλό Σαμαρείτη τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς φροντίζει τίς πληγές τῶν περιπεσόντων σέ ποικίλους λῃστές, πού λυμαίνονται σήμερα τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, χωρίς νά ξεχωρίζει μεταξύ ἡμετέρων καί ξένων, ὑπακούοντας στήν ἐντολή τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές Του: «Ἐντολήν καινήν δίδωμι ὑμῖν ἴνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς» (Ιωάν. ιγ΄ 34). Αὐτή ἡ ἀγαπητική μέριμνα εἶναι τό κίνητρο καί τό ἀμετακίνητο κριτήριο στήν ἀπόφασή του νά χορηγήσει αὐτοκέφαλο καθεστώς στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ἡ ὁποία ὑπέφερε ἀπό τή διάσπασή της καί ἐπιθυμοῦσε τήν ἐν Χριστῷ κοινωνία καί ἑνότητα. Τόνισε, τέλος, ὁ Πατριάρχης ὅτι ὅσα λέγονται καί γράφονται περί ἄλλων κινήτρων εἶναι μυθεύματα. 

Στή συνέχεια, ὁ Παναγιώτατος ἀναφερόμενος στή χορήγηση τοῦ Αὐτοκέφαλου στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, σημείωσε ὅτι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο εἶχε ἐπί μακρόν διεξαγάγει διάλογο μέ τό Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας γιά τήν ἐκκλησιαστική κατάσταση στήν Οὐκρανία καί ὅτι ἡ ρωσική Ἐκκλησία ἦταν αὐτή πού παρεμπόδιζε τήν πρόοδο καί τή θετική ἔκβαση αὐτοῦ του διαλόγου, καί γι’ αὐτό ὁδηγήθηκε τό Πατριαρχεῖο στό Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο, τό ὁποῖο κανένας καί τίποτε δέν μπορεῖ νά ἀκυρώσει. Κάθε τέτοια προσπάθεια ἀκύρωσης ἀμαυρώνει τήν εἰκόνα τῆς Ὀρθοδοξίας στά μάτια τῶν λοιπῶν χριστιανῶν καί ἐξασθενεῖ τή μαρτυρία της στό σύγχρονο κόσμο. Η δύναμη τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας δέν εἶναι κοσμική ἀλλά πνευματική, τήν διέπουν ἀδιαπραγμάτευτοι θεόγραπτοι καί θεοπαράδοτοι πνευματικοί νόμοι, εἶναι θεματοφύλακας τῆς Παραδόσεως τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, τήν συγκροτοῦν ἡ δογματική διδασκαλία καί ἡ κανονική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ λειτουργική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ἅγιοι καί οἱ Μάρτυρες τῆς Πίστεως, ἡ ἄσκηση καί ἡ προσευχή, ὁ σταυροαναστάσιμος βίος τοῦ χριστεπώνυμου πληρώματος. Κάθε ἀμφισβήτηση τοῦ ρόλου τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας κλονίζει τήν εὐστάθεια καί διαρρηγνύει τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας. 

Ἀμέσως μετά, τό λόγο πῆρε ὁ Ἐπίσκοπος Κομάνων καί ἐξέφρασε τήν ἀφοσίωσή του καί τό σεβασμό του πρός τό πρόσωπο τοῦ Πατριάρχη καί εὐχαρίστησε τούς Συνοδικούς Ἀρχιερεῖς μέ τά παρακάτω λόγια: “Μόνον ἡ Ἐκκλησία διασῴζει τόν αὐθεντικόν Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας. Μόνον ἡ Ἐκκλησία σῴζει τήν Ἀλήθειαν. Μόνον ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει καί διδάσκει τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ψυχή μου βρῆκε τήν Κιβωτό της στό σκάφος τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Στό πρόσωπό Σας βρῆκα τόν σωσάνθρωπο Νῶε ὁ Ὁποῖος μέ τόν ἦχο ὄχι ξύλου ἀλλά τῶν παλμῶν τῆς καρδιᾶς Σας, καλεῖτε πρός τήν ὁδό τῆς ὀρθῆς ἐκκλησιολογίας καί τῆς σωτηρίας κάθε ἄνθρωπο καλῆς Θελήσεως. Ἁγιότητα δίχως τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία δέν μποροῦμε νά ἐπιτύχουμε καί αὐτό δέν τό γνωρίζω ἀπό τά βιβλία μόνο, τό ζῶ ὡς ἐμπειρία πολύτιμη. Σᾶς εὐχαριστῶ γιά αὐτό τό βίωμα, καί γιά ὅλα, Παναγιώτατε”. Δέν περέλειψε βέβαια νά ἐκφράσει τίς ἰδιαίτερες εὐχαριστίες του καί πρός τόν Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κ. Ἐπιφάνιο, τούς Ἱεράρχες καί τόν ἱερό κλῆρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας γιά ὅλη τήν ἀγάπη καί τήν ὑποστήριξη πρός τό πρόσωπό του.

Στίς 6 Νοεμβρίου ὁ Παναγιώτατος, στήν ἀκρόαση στήν ὁποία δέχθηκε τήν ἐπίσημη ἀντιπροσωπεία ἀπό τήν Οὐκρανία, εἶπε τά ἑξῆς: “Σέ ὅλες αὐτές τίς δυσκολίες σας ἤσασταν στήν προσευχή καί τήν καρδιά τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μέχρις ὅτου ᾖρθε ἡ μεγάλη ἱστορική στιγμή τό Πατριαρχεῖο μας νά σᾶς δώσει καί τό καθεστώς τῆς αὐτοκεφαλίας. Ἦταν δικαίωμά σας [νά τή ζητήσετε] καί ἦταν δικαίωμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νά σᾶς δώσει αὐτή τήν αὐτοκεφαλία”. Ἐκ μέρους τῆς Ἀντιπροσωπείας μίλησε ὁ Μητροπολίτης κ. Ἀλέξανδρος, ὁ ὁποῖος εὐχαρίστησε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο γιά τή μέριμνα καί τήν ἀγάπη του πρός τό μαρτυρικό Οὐκρανικό λαό.

Καί ἡ παράσταση ἔλαβε τέλος… Ἀκριβῆ παραγωγή μέ εὐφάνταστο σενάριο καί σκηνοθεσία, καλογραμμένους διαλόγους… ὑποκριτική τοῦ διαβόλου, τῶν αὐλοκολάκων τοῦ μεσαίωνα. 

Πρωταγωνιστής πάντα ὁ ἐκλαμπρότατος… Οἱ συμπρωταγωνιστές ἐναλλάσσονται. Αὐτή τή φορά εἴχαμε τόν νεόκοπο ἔξαρχο τοῦ Πατριαρχείου στήν νεοσυσταθεῖσα Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, τόν Κομάνων Μιχαήλ. Καί τόν γνωστό καί μή ἐξαιρετέο, τό πρωτοπαλλήκαρο τῶν σχισματικῶν, τόν Ἀλέξανδρο Ντραμπίνκο.

Ἄν ἀκολουθήσει κανείς τό ρεπορτάζ, διαπιστώνει ὅτι ὁ Περεγιασλάβσκι καί Βισνέβσκυ Ἀλέξανδρος εἶναι ὁ περίφημος Ἀλέξανδρος Ντραμπίνκο, ὁ γνωστός μας στήν Ἑλλάδα ἀπό τήν ἀναστάτωση πού προκάλεσε ἀπό τό γεγονός ὅτι, μετά τήν ἀναγνώριση πού ἔλαβε ἡ “ἐκκλησία” του ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο, προσπάθησε χωρίς ἀποτέλεσμα, μέ ὁμάδα Οὐκρανῶν σχισματικῶν κληρικῶν, νά λειτουργήσει στά μεγάλα προσκυνήματα τῆς Ἑλλάδος. Εἶναι ὁ ἴδιος “ἐπίσκοπος” τῆς σχισματικῆς αὐτοκέφαλης «ἐκκλησίας» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στήν Οὐκρανία πού συμμετεῖχε σέ “συμπροσευχή” στό Κίεβο μέ χαρακτηριστικά ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ. Στήν “συμπροσευχή” αὐτή, ὅπου προεξῆρχε o ἴδιος καί ὁ Οὐνίτης ἀρχιεπίσκοπος Οὐκρανίας Σβιατοσλάβ καί συμμετεῖχαν ἐκπρόσωποι τῶν ἄλλων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν ἀλλά καί Ἑβραῖοι, ὁ Ἀλέξανδρος βρῆκε τήν εὐκαιρία νά ἐκφράσει ὅλη τήν οἰκουμενιστική του ἀποφορά. Ἔπλεξε τό ἐγκώμιο τοῦ Πάπα, τόν ἀποκάλεσε ἅγιο πατέρα, τοῦ ὁποίου οἱ πράξεις εἶναι ταυτισμένες μέ τίς ἐνέργειες τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους, καί τίς ὁποῖες πράξεις ἡ καρδιά του αἰσθάνεται ὅτι εἶναι πραγματικές, καί ἔκλεισε μέ τήν ἑξῆς ἀντίχριστη καί βδελυκτή διακήρυξη τῆς παγκοσμιοποιημένης πίστης του: «Ὁ Ἅγιος Πατέρας μας (ὁ Πάπας) προσφέρει μιά νέα παγκόσμια χριστιανική ταυτότητα. Μιά ταυτότητα πού δέν βασίζεται στίς ὁμολογιακές διαφορές, ἀφοῦ οἱ δογματικές διατυπώσεις μπορεῖ νά διαχωρίζουν τούς ἀνθρώπους, ἀλλά στήν ἀποτελεσματική ἀγάπη τοῦ εὐαγγελίου».

Ἡ διακύρυξή του αὐτή μᾶς βοηθᾷ νά καταλάβουμε πόσο «κοντά» βρίσκονται, (σχεδόν ταυτίζονται), ἰδεολογικά καί «θεολογικά», οἱ σχισματικοί τοῦ Ἐπιφανίου μέ τούς οὐνῖτες τῆς Οὐκρανίας, μέχρι σημείου νά ὀνομάζει ὁ κ. Ἀλέξανδρος τόν Πάπα «Ἅγιο Πατέρα μας», νά τόν προβάλλει ὡς πρότυπο «ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους» καί ὅτι δῆθεν «προσφέρει μιά νέα παγκόσμια χριστιανική ταυτότητα». Καί ἡ κυριακάτικη παράσταση πού παρακολουθήσαμε στό Πατριαρχεῖο στίς 8 Νοεμβρίου πιστοποιεῖ πόσο ἰδεολογικά καί θεολογικά ταυτίζονται οἱ σχισματικοί, πού ἐπικύρωσε ὁ Πατριάρχης, μέ τούς οὐνῖτες τῆς Οὐκρανίας, ἀλλά καί μέ τόν Πατριάρχη καί τήν πρωτόθρονη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μ’ αὐτά καί μ’ αὐτά οὔτε θεματοφύλακας τῆς Παραδόσεως τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων εἶναι, οὔτε τήν συγκροτοῦν ἡ δογματική διδασκαλία καί ἡ κανονική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ λειτουργική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, οἱ Ἅγιοι καί οἱ μάρτυρες τῆς πίστεως, ἡ ἄσκηση καί ἡ προσευχή, ὁ σταυροαναστάσιμος βίος τοῦ χριστεπώνυμου πληρώματος. Εἶναι ἀκριβῶς τό ἀντίθετο, ἔχει καταστεῖ ναός δαιμονίων, πλάνης, αἵρεσης, μπόχας καί ἀποφορᾶς. Μυρίζει πτωματίλα, Ἅδη καί κόλαση. Αὐτό τό ἔκτρωμα δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας, ὅπως τήν ἀποκαλεῖ ὁ Κομάνων Μιχαήλ καί σέ αὐτήν δέν βρῆκε βίωμα, ἁγιότητα καί σωτηρία, ἀλλά μᾶλλον ἀνάπαυση στά πάθη καί στά θελήματα (εὔκολα ὁ δαίμονας τά παρουσιάζει αὐτά δυσδιάκριτα στούς ἄπειρους καί ἄγευστους καί ἀπρόσεκτους στήν πίστη, πού ἐγκαταλείπουν τήν βακτηρία τῆς ὀρθῆς ἀκριβοῦς Ὀρθόδοξης Πίστης- αὐτή εἶναι ἡ τέχνη του). Στήν πνευματική χειραγώγηση τοῦ αἱρεσιάρχη κατέστη συνεργός σέ μεσαιωνικοῦ τύπου δολοπλοκία καί ἀπάτη. 

Ὁ Ντραμπίγκο ἤ Περεγιασλάβ Ἀλέξανδρος συμμετεῖχε μάλιστα στίς 12 Ἰανουαρίου 2020 στήν χειροτονία τοῦ ἑλληνοκαθολικοῦ Ἐπισκόπου (Οὐνίτη) Στεπάν Στούς, στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ Κιέβου τῆς Οὐκρανικῆς Οὐνιτικῆς Ἐκκλησίας. Στό λόγο του ὁ Μητροπολίτης Ἀλέξανδρος προέβλεψε τήν ἕνωση τῶν ὀρθοδόξων καί τῶν «ἑλληνοκαθολικῶν» (οὐνιτῶν) τῆς Οὐκρανίας. Κατ’ αὐτόν αὐτή θά εἶναι ἡ πληρότητα τῆς Ἐκκλησίας. 

Ἐξάλλου ἐμεῖς δέν ξεχνοῦμε ὅτι ὁ Πάπας εἶχε πεῖ ὅτι “ἡ Οὐκρανία εἶναι τό ἐργαστήριο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!” Ἀργά, σταθερά καί μεθοδικά ἀποδεχόμαστε τήν κοινωνία μέ σχισματικούς, δηλαδή ἐξοικειωνόμαστε μέ τήν ἀνυπαρξία Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς στήν Ἀρχιερωσύνη, συνηθίζουμε τίς σχέσεις μέ οὐνῖτες καί τελικά δέ θά δυσκολευτοῦμε νά βρεθοῦμε στήν ἀγκαλιά τοῦ Πάπα πού τόσο μᾶς “ἀγαπᾶ” καί αὐτός. Ἐκεῖ στήν Οὐκρανία γίνεται σέ ἀληθινό χρόνο τό πείραμα τῆς ἕνωσης μεταξύ τῆς «αὐτοκέφαλης» ἐκκλησίας τοῦ Ἐπιφανίου καί τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῶν Οὐνιτῶν, καί τό Φανάρι εἶναι τό χωνευτήρι ὅπου ὅλα αὐτά φιλτράρονται καί σερβίρονται στόν ἑλληνικό καί στόν ὑπόλοιπο ὀρθόδοξο χῶρο. Ὅπως διαβάζουμε σέ ἀνακοίνωση τοῦ ἐπίσημου διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολης Πειραιῶς μέ τίτλο “ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ «ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ”, πού ἀξίζει νά διαβαστεῖ ὁλόκληρο: “Σέ αὐτό τό πείραμα ἐμπλέκεται τό Βατικανό καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Τό Βατικανό κανόνισε μέσῳ τοῦ «Ποντιφικοῦ Συμβουλίου γιά τήν Ἑνότητα τῶν Χριστιανών» ραντεβού τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν οὐνιτῶν τῆς Οὐκρανίας μέ τόν Βαρθολομαῖο. Ἐκεῖ συμφώνησαν νά προχωρήσουν οἱ Οἰκουμενικές σχέσεις μεταξύ του Ἐπιφανίου καί τῶν Οὐνιτῶν στήν Οὐκρανία. Στήν πραγματικότητα αὐτή εἶναι ἡ πολιτική τοῦ Βατικανοῦ. Τό Βατικανό ἤθελε πάντοτε, ἀπό τότε πού ἀνέπτυξε τήν Οὐνία, καί ἔχει πάντα σάν στόχο νά κάνει τούς Ὀρθοδόξους Οὐνῖτες. Νά διατηρήσουν δηλαδή τήν παράδοσή τους, ἀλλά δογματικά νά ἀναγνωρίζουν τόν Πάπα ὡς ἀρχηγό τῆς Ἐκκλησίας μέ δικαίωμα νά δογματίζει. Ὁ Πάπας νά εἶναι ἀνώτατος νομοθέτης, ἀνώτατος διοικητής καί ἀνώτατος δικαστής” ………. “Σέ μιά πρώτη φάση ἐπιδιώκεται νά γίνει ἡ «ἕνωση» τῶν σχισματικῶν τοῦ Ἐπιφανίου μέ τούς οὐνῖτες τῆς Οὐκρανίας, ἔτσι ὥστε νά δημιουργηθεῖ μιά ἑνιαία τοπική «Ἐκκλησία», πού θά περιλαμβάνει τούς οὐνῖτες καί ὄσους ἀκολουθοῦν τόν Ἐπιφάνιο. Σέ μιά ἑπόμενη φάση θά ἐπιδιωχθεῖ, κατά πᾶσαν πιθανότητα, ἡ ἐνσωμάτωση ὅλων τῶν Ὀρθόδοξων Ἐκκλησιῶν πού ἀκολουθοῦν τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο μέ ὅλες τίς οὐνιτικές κατά τόπους «Ἐκκλησίες», οἱ ὁποῖες θά ὑπάγονται στό πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Καί τέλος σέ μιά τρίτη καί τελευταία φάση θά ἐπιδιωχθεῖ ἤ «ἕνωση» τῆς παγκόσμιας Ὀρθοδοξίας μέ τόν αἱρετικό Παπισμό μέσῳ ὅλων αὐτῶν τῶν ἐξουνιτισμένων ὑβριδικῶν «Ἐκκλησιῶν», πού θά ἔχουν ἐν τῷ μεταξύ δημιουργηθεῖ. Ὅλοι αὐτοί, («Ὀρθόδοξοι» καί Παπικοί), θά ὑπάγονται μέσῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στόν Πάπα. Ὁ πρῶτος τῇ τάξει θά εἶναι ὁ Πάπας καί ἀμέσως μετά ἀπό αὐτόν ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης. Ἡ ἕνωση τῆς παγκόσμιας Ὀρθοδοξίας μέ τόν αἱρετικό Παπισμό θά ἐπισημοποιηθεῖ μέ τήν θρυλούμενη «Οἰκουμενική Σύνοδο» τοῦ 2025, μέ τήν συμπλήρωση 1700 ἐτῶν ἀπό τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο, (325 μ.Χ.). Βεβαίως ποτέ δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε, ὅτι ἡ προετοιμαζόμενη, (;;), φρικτή καί ὀλέθρια αὐτή «ἕνωση» προωθεῖται καί ἀπό διεθνεῖς πολιτικούς καί οἰκονομικούς ὀργανισμούς καί τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, πίσω ἀπό τούς ὁποίους κρύβονται σκοτεινά καί ὑπόγεια κέντρα τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων καί τοῦ Διεθνοῦς Σιωνισμοῦ…”

Αὐτά τά δῆθεν «συνωμοσιολογικά μυθεύματα» εἶναι ἀδιάσειστες ἀλήθειες πού ξεσκεπάζουν τήν πνευματικά σκοτεινιασμένη ὑπόσταση τοῦ Πατριάρχη τοῦ Γένους! Ὅσο γιά τήν ποιότητα τῆς ἀγάπης τῆς πρωτόθρονης Ἐκκλησίας πού ἐπικαλεῖται ὁ Πατριάρχης σάν τό μόνο κίνητρό του γιά τήν χορήγηση τοῦ Αὐτοκέφαλου, ἔχουμε νά ποῦμε ὅτι συγκαλύπτει τό μῖσος καί τήν ἐκδίκηση γιά τήν ἀποχή τῆς Ρωσίας ἀπό τήν ἀπάτη τοῦ Κολυμπαρίου. Ὠμή, γυμνή εἶναι, ἴδια μέ τήν “ἀγάπη” πού διακατέχει π.χ. τόν ἱερέα τῆς Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ὁ ὁποῖος, ὅπως διαβάζουμε σέ σχετικό δημοσίευμα, ἀπειλοῦσε μέ ἀπειλητικά μηνύματα κατά τῆς ζωῆς του κληρικό τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας. Τόση ἀγάπη ἀπό τόν αἱμοσταγῆ ἀγκαλίτσα -ὅπως τόν εἴχαμε ἀποκαλέσει σέ προηγούμενο ἄρθρο τῆς Κατάνυξης– Πατριάρχη, πῶς νά τήν ἀντέξουμε!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Θύελλα αντιδράσεων! Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου αναγνωρίζει την Ψευδοεκκλησία της Ουκρανίας αντορθόδοξα, αντισυνοδικά και αυθαίρετα
– Οι αχαρίτωτες συμπροσευχές Ουνιτών και σχισματικών της Ψευδοεκκλησίας της Ουκρανίας
– Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ! Η λειτουργική σχέση των σχισματικών ψευδοεπισκόπων της Ουκρανίας με τους Ουνίτες(βίντεο)
– Ο διάβολος της Ουνίας κρύβεται εδώ, να΄τος: Πρόταση για κοινή Ευχαριστία Καθολικών-Ορθοδόξων
– Το Φανάρι κάνει την Ουκρανία δοκιμαστικό έδαφος για συνεργασία με Ουνία και ένωση με παπικούς
– Οικουμενισμός και Ουνία. “Ουνίτη! Προδότη της Ορθοδοξίας!”
– Γέφυρες με τους Ουνίτες ρίχνει ο Βαρθολομαίος με συνάντηση με τον Ουκρανό Αρχιεπίσκοπο
– Δεν έδωσε την κακοκεφαλία απλά σε σχισματικούς της Ουκρανίας ο Βαρθολομαίος, αλλά σε αιρετικούς…
– Σύναξις Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, Πατριάρχου Βαρθολομαίου Οικουμενιστικά Λεχθέντα και πραχθέντα (35, 34, 33, 32, 31, 30, 29, 28, 27, 26, 25, 24, 23, 22, 21, 20, 19, 18, 17, 16, 15, 14, 13, 12, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1)