Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Καί πράγματι, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, τούς ἔκανε ὅλους νά τρέχουν στίς Ἱερές Ἀκολουθίες»...

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Η΄ Μέρος

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγειορίτης, στήν βιογραφία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ ἀναφέρει ὅτι: «Ὅπου κι’ ἄν πήγαινε ὁ τ ρ ι σ μ α κ ά ρ ι σ τ ο ς, γινόταν μεγάλη σύναξη τῶν Χριστιανῶν, καί ἄκουγαν μέ κατάνυξη καί εὐλάβεια, τή χάρη καί τή γλυκύτητα τῶν λόγων του, καί ἀκολουθοῦσε μεγάλη πρόοδος καί ψυχική ὠφέλεια.

Ἦταν δέ ἡ διδαχή του, καθώς καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τήν ἀκούσαμε, ἁπλούστατη, ὅπως καί ἐκείνη τῶν ψαράδων τῆς Γαλιλαίας, ἦταν γαλήνιος καί ἡσύχιος, καί φαινόταν γενικά ὅτι ἦταν γεμάτη ἀπό τήν χαρά τοῦ ἱλαροῦ καί ἥσυχου Ἁγίου Πνεύματος.

Μάλιστα δέ στό νησί τῆς Κεφαλλονιάς μεγάλο καρπό ψυχικῆς ὠφέλειας ἔκανε ὁ ἱερός αὐτός διδάσκαλος μέ τόν σπόρο τῆς διδασκαλίας του. (20)

Ἀλλά καί ὁ Πανάγαθος Θεός ἀπό ψηλά συνεργοῦσε καί βεβαίωνε τά λόγια του μέ τά ἀκόλουθα σημεῖα καί θαύματα, ὅπως κάποτε μέ τέτοια θαύματα βεβαίωνε καί τό κήρυγμα τῶν Ἱερῶν Ἀποστόλων του:

– Γιατί στό νησί αὐτό ἦταν ἕνας φτωχός ράφτης, ὁ ὁποῖος εἶχε ἀπό πολλά χρόνια τό δεξί χέρι παράλυτο· αὐτός λοιπόν τρέχοντας στόν Ἅγιο τόν παρακαλοῦσε νά τόν θεραπεύση.

Ὁ δέ Ἅγιος τόν παρακίνησε νά ἔλθη μέ εὐλάβεια στήν διδαχή του, καί ὁ Θεός θά τόν εὐσπλαχνισθῆ. Ὑπάκουσε ὁ φτωχός καί ἀφοῦ ἄκουσε τήν διδαχή του, ὦτοῦ θαύματος!

Τήν ἄλλη μέρα βρέθηκε τελείως θεραπευμένος.

– Ἄλλος πάλι παράλυτος ἀκούγοντας αὐτό τό παράδοξο ζήτησε νά τόν πάνε μέ τό κρεβάτι, τήν ὥρα τῆς διδαχῆς του, καί μετά ἀπό λίγες μέρες ἔγινε καί αὐτός ἐντελῶς ὑγιής, δοξάζοντας τό Θεό καί εὐχαριστώντας τόν Ἅγιο.

– Στό κάστρο τῆς Ἄσσως ἦταν ἕνας εὐγενής, ὁ ὁποῖος εἶχε φοβερή ἀσθένεια στά αὐτιά, πρίν πολλά χρόνια, δηλαδή εἶχε χάσει σχεδόν ἐντελῶς τήν ἀκοή του.

Καί αὐτός πηγαίνοντας μέ εὐλάβεια καί πίστη ἐκεῖ πού δίδασκε ὁ Ἅγιος, ἀμέσως ἄρχισε νά ἀκούει καθαρά, καί ἀπό τότε ἔμεινε θεραπευμένος.

– Ὑπάρχει κάποιο χωριό στήν Κεφαλλονιά πού ὀνομάζεται Κουρουνοί· ἀπό αὐτό τό χωριό περνώντας ὁ Ἅγιος καλοκαίρι δίψασε στό δρόμο καί ζήτησε νά τοῦ δώσουν νερό ἀπό τό ξεροπήγαδο πού ἦταν ἐκεῖ κοντά.

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ εἶπαν ὅτι ἦταν εὔκαιρο, ὅμως γιά νά κάνουν ὑπακοή, πῆγαν καί ἔβγαλαν ἀπό τό βάθος τοῦ πηγαδιοῦ νερό, γεμάτο ἀπό λάσπη καί χῶμα, καί τοῦ τό ἔφεραν καί βάζοντας το στό στόμα του ἤπιε λίγο.

Καί ἀπό τότε ἀνέβλυσε παραδόξως τό ξεροπήγαδο ἐκεῖνο μέ νερό καθαρό καί εἶναι πάντοτε γεμάτο καί τό Χειμώνα καί τό Καλοκαίρι καί σέ πολλές ἀσθένειες γίνεται ἱαματικό.

Ἐξ’ αἰτίας τοῦ πλήθους λαοῦ, πού δέν τούς χωροῦσε καμία ἐκκλησία, ἐξ’ ἀνάγκης ἔκανε τήν διδαχή του, ἔξω στίς πεδιάδες.

Γι’ αὐτό τό λόγο συνήθιζε καί ὅπου ἐπρόκειτο νά σταθῆ νά διδάξη πρῶτα ἔλεγε καί κατασκεύαζαν ἕνα Σταυρό ξύλινο μεγάλο καί τόν ἔστηναν ἐκεῖ.

Ἔπειτα ἀκουμπώντας πάνω στό ξύλο τοῦ Σταυροῦ τό σκαμνί, τό ὁποῖο, ὅπως λέγουν, τοῦ τό κατασκεύασε ὡς θρόνο ὁ Κούρτ Πασάς, ἀνέβαινε σ’ αὐτό καί δίδασκε.

Μετά τή διδαχή, τό μέν σκαμνί τό διέλυε καί τό ἔπαιρνε μαζί του, ὅπου κι’ ἄν πήγαινε, ὁ δέ Σταυρός ἔμενε ἐκεῖ σέ παντοτινή ἐνθύμηση τοῦ κηρύγματος του.

Σέ ἐκείνους λοιπόν τούς τόπους πού ἦταν στημένοι οἱ Σταυροί ἐνεργοῦσε ὁ Θεός πολλά θαύματα.

– Ὅπως στό μέσον τοῦ παζαριοῦ στό Ἀργοστόλι, πού εἶναι ἡ πρωτεύουσα τῆς Κεφαλλο­νιᾶς, ὅπου ἄφησε ὁ Ἅγιος ἕνα τέτοιο Σταυρό, ἀνέβλυσε ἕνα θαυμαστό νερό, τό ὁποῖο ἁγιασμένο νερό φαίνεται μέχρι σήμερα, χωρίς νά λιγοστεύει.

Ἀπό τήν Κεφαλλονιά πέρασε στή Ζάκυνθο καί τόν συνόδευαν περισσότερα ἀπό δέκα καΐκια γεμάτα ἀπό εὐλαβεῖς Κεφαλλονίτες ἀλλά ὅμως ἐκεῖ δέν εὐτύχησε ὁ εὐλογημένος.

Γι’ αὐτό, ἀφοῦ δίδαξε μόνο λίγο ἐκεῖ, γύρισε πάλι στήν Κεφαλλονιά καί ἀπό ἐκεῖ πήγε στήν Κέρκυρα, ὅπου τόν δέχτηκαν ὅλοι μέ εὐχαρίστηση καί ἰδιαίτερα ὁ ἡγεμόνας τοῦ νησιοῦ.

– Ἐπειδή ὅμως συγκεντρώθηκε πολύς κόσμος ἀπό τά χωριά γιά νά ἀκούσουν τή διδαχή τοῦ Ἁγίου, οἱ προεστοί τῆς πόλης, ἐπειδή φοβήθηκαν τόν φθόνο, τόν παρακάλεσαν νά φύγει τό γρηγορότερο.

Καί ἔτσι, γιά νά μή γίνει αἴτιος γιά σκάνδαλα καί ταραχές στό λαό, ἔφυγε ἀπό ἐκεῖ καί πῆγε στό ἀπέναντι μέρος τῆς Στερεᾶς, δηλαδή τῆς Ἀρβανιτιᾶς, πού ὀνομάζεται Ἅγιοι Σαράντα.

Καί ἐκεῖ δίδασκε τούς Χριστιανούς, περνώντας καί περιοδεύοντας ἐκείνες τίς βαρβαρικές ἐπαρχίες στίς ὁποίες κινδύνευε νά χαθεῖ τελείως ἡ εὐσέβεια.

Ἀλλά καί ἡ χριστιανική ζωή ἐξ’ αἰτίας τῆς μεγάλης ἀμάθειας πού εἶχαν οἱ χριστιανοί ἐκεῖ καί τῶν πολλῶν κακῶν καί φόνων καί ληστειῶν καί πολλῶν ἄλλων παρανομιῶν στίς ὁποίες εἶχαν ἐπιδοθεῖ καί ἦσαν στήν κακία σχεδόν χειρότεροι ἀπό τούς ἀσεβεῖς.

Γι’ αὐτό λοιπόν στίς χέρσες καί ἐξαγριωμένες καρδιές αὐτῶν τῶν Χριστιανῶν ἔσπειρε τόν σπόρο τοῦ Θείου λόγου ὁ Ἱερός Κοσμᾶς.

Καί ἔκανε, μέ τή συνεργεία τῆς Θείας Χάριτος πολλούς καί μεγάλους καρπούς!

Γιατί καί τούς ἄγριους ἡμέρωσε, τούς ληστές καταπράυνε, τούς ἄσπλαχνους καί ἀνελεήμονες τούς ἀνέδειξε ἐλεήμονες, τούς ἀνευλαβεῖς τούς ἔκανε εὐλαβεῖς, τούς ἀμαθεῖς καί ἀγροίκους τούς ἐμαθήτευσε στά Θεῖα Γράμματα μέ τήν Θεία Πίστη.

Καί πράγματι, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, τούς ἔκανε ὅλους νά τρέχουν στίς Ἱερές Ἀκολουθίες.

Καί ὅλους γενικά τούς ἁμαρτωλούς τούς ἔφερε σέ μεγάλη μετάνοια καί διόρθωση, ὥστε ἔλεγαν ὅλοι ὅτι στήν ἐποχή τούς φάνηκε ἕνας νέος Ἀπόστολος.

Ἔκτισε παντοῦ σχολεῖα μέ τήν διδασκαλία του καί Ἑλληνικά καί κοινά, τόσο στίς πρωτεύουσες ὅσο καί στά χωριά, γιά νά πηγαίνουν σ’ αὐτά τά παιδιά καί νά μαθαίνουν δωρεάν τά ἱερά γράμματα.

Καί ἔτσι ἀφ’ ἑνός μέν νά στερεώνονται στή πίστη καί τήν εὐσέβεια καί ἀφ’ ἑτέρου νά ὁδηγοῦνται στήν ἐνάρετη ζωή καί διαγωγή.

Ἔπεισε τούς πλούσιους καί ἀγόρασαν πάνω ἀπό τέσσερις χιλιάδες κολυμβήθρες μεγάλες καί χαλκωματένιες πρός δώδεκα γρόσια τήν κάθε μιά.

Καί τίς ἀφιέρωσαν στήν Ἐκκλησία, νά βρίσκονται ἐκεῖ πάντοτε στή μνήμη τους, γιά νά βαφτίζονται ὅπως πρέπει τά παιδιά τῶν Χριστιανῶν.

– Ἐπίσης ἔπεισε αὐτούς πού εἶχαν τήν οἰκονομική δυνατότητα νά ἀγοράζουν Πατερικά βιβλία μέ χριστιανικές διδασκαλίες, κομποσκοίνια, πολλά μικρά σταυρουδάκια, ὅπως ἐπίσης καί πολλές μαντήλες, ἀλλά καί πολλά χτένια.

– Ἀπό τά ὁποῖα τά μέν βιβλία τά χάριζε σέ ἐκείνους πού ὑπόσχονταν ὅτι θά μάθουν γράμματα γιά νά διαβάζουν.

– Τίς δέ μαντήλες–πάνω ἀπό σαράντα χιλιάδες– τίς μοίραζε στίς γυναίκες γιά νά σκεπάζουν τό κεφάλι τους.

– Τά δέ χτένια σέ ἐκείνους πού ἔταζαν νά ἀφήσουν γένια καί νά ζοῦν ἐνάρετα καί χριστιανικά.

– Τά δέ κομβοσκοίνια καί τά σταυρουδάκια–πάνω ἀπό πεντακόσιες χιλιάδες– τά μοίραζε στό λαό, γιά νά συγχωροῦν αὐτούς τούς δωρητές καί ἀγοραστές τους.

Τό ἱεραποστολικό ἔργο τοῦ Πατροκοσμᾶ μοιάζει μέ ἕνα διαρκές θαῦμα καί εἶναι ὄντως ἀνυπολόγιστο. Κατάφερε μέσα στήν πικρή σκλαβιά, μέ τήν ἄγνοια καί τήν ἀνέχεια τῶν Ῥωμηῶν καί πιστῶν Χριστιανῶν, νά χτίσει 210 ἑλληνικά σχολεῖα (γυμνάσια) καί νά ἀρχίσουν τή λειτουργία τους ἄλλα 1.100 κατώτερα (δημοτικά).

– Νά φτιάξει 4.000 κολυμβήθρες μέ χρήματα πλουσίων ὥστε νά μποροῦν νά βαπτίζονται τά νήπια Ἑλληνόπουλα τῆς σκλαβωμένης Πατρίδος.

– Νά ἐλευθερώσει 1.500 χριστιανές παραμάνες ἀπό τά παλάτια τῶν πασάδων καί τῶν μπέηδων.

– Λόγω τῆς ἀγάπης τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ γιά τήν φύση καί τήν δημιουργία τοῦ Θεοῦ καί ἀσφαλῶς μετά ἀπό δική του προτροπή κατάφερε νά μπολιαστοῦν χιλιάδες ἄγρια δέντρα καί νά μετατραποῦν κι’ αὐτά σέ καρποφόρα δέντρα.

– Νά δοθοῦν πάνω ἀπό 500.000 κομβοσχοίνια γιά τήν πνευματική ἐργασία τῆς νοερᾶς προσευχῆς τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί γιά τήν πνευματική τους στερέωση καί ἐνίσχυση τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος:

– Νά στερεωθοῦν, νά ἐξομολογηθοῦν καί νά ἐπανέλθουν στήν εὐσέβεια ἑκατομμύρια ἄνθρωποι!

Ὁ ἀείμνηστος π. Αὐγουστίνος Καντιώτης, εἶπε γιά τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ὅτι: “Ἑάν εἶχαμε γνώση καί συναίσθηση τοῦ μεγάλου ἔργου πού ἐπιτέλεσε ὁ ἱερομάρτυρας, ἐθνομάρτυς καί ἱσαπόστολος γιά τόν Ἑλληνισμό, αὐτή ἡ μέρα τοῦ μαρτυρίου του θά εἶχε ὁριστεῖ ὡς ἡ ἐθνική μας ἑορτή.

Ὥστε οἱ νεώτερες γενιές νά στρέφουν τή διάνοια καί τήν καρδιά τους, σέ Ἐκεῖνον πού ἔσωσε τό Γένος μας”.

Πράγματι, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός φλεγόταν καί ἔλιωνε νύχτα καί μέρα ἀπό τόν πόθο νά βγεῖ ἔξω στόν κόσμο καί νά διδάξει σέ ὅλους τούς συνανθρώπους του, τά Ἅγια Γράμματα καί τήν ἁγία Ὀρθόδοξη Πίστη μας. Ἐγνώριζε καλῶς ὅτι ὅποιος χάνει τήν γλῶσσα του, σιγά–σιγά, χάνει καί τήν Πίστη του. Ἔτσι πάντα συμβούλευε ὅλους τούς ἀνθρώπους νά ἀγαποῦν ἀληθινά καί νά συγχωροῦν.

Αὐτός εἶναι ὁ ὀρθόδοξος ἀσκητής, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός, καί ὁ ὁποῖος ἐκφράζει τήν μεγάλη ἀγάπη του μέ τήν ἀδιάλειπτη μονολόγιστη εὐχή, καί λέγοντας ταπεινά πρός τόν Θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό: «Κύριε γεννηθήτω ἐ­π’ ἐ­μοί τό Πανάγιον Σου θέλημα».

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

• 20. Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Νέον Μαρτυρολόγιον, σελ. 201- 208.
• Ἔκδοσις Ἀστέρος. Ἀθήναι, 1993. Τεύχος 106/2005: Εἰδικό Ἀφιέρωμα στόν Πατροκοσμᾶ. http://pefip.gr/
• Ἀπό pdf τῆς σελίδας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου. https://oikohouse.wordpress.com/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Το Συναξάρι του Αγίου Ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄)