Σεβασμιώτατε, μελετήστε τώρα που έχετε χρόνο την τέχνη του πολέμου του Σουν Τζού, ξαναθυμηθείτε τις πέντε αρετές ενός Στρατηγού.

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Τη στιγμή που ο Σεβασμιώτατος Μεσογαίας και Λαυρεωτικής απευθύνει ποιμαντική επιστολή στο ποίμνιό του, χρησιμοποιώντας τον τίτλο: «Σκέψεις για μια φετινὴ ψυχωφελή Τεσσαρακοστή», αναλώθηκε στην περιγραφή της κατάστασης, καθώς και στη διαπίστωση πως, ενώ η πορεία του ανθρώπου στην επιστήμη χαρακτηρίζεται από λαμπρά επιτεύγματα, από την άλλη καθίσταται ευάλωτος σε ένα νανοϊό! Ο κόσμος με τη σειρά του, παρά το λογικό αδιέξοδο και την αδυναμία του, και πάλι δε βλέπει το Θεό. 

Ο Σεβασμιώτατος δίνει μια ελπίδα αυτοκριτικής  με την αντίδρασή του πως το κλείσιμο των Εκκλησιών ήταν λάθος. Στη συνέχεια με μία στάση που παραπέμπει σε αρχαιοελληνική τραγωδία και αναγνωρίζοντας, κατόπιν εορτής, πως τη λάθος απόφαση “εμείς ( η Ιεραρχία) την πήραμε”, αναφωνεί: “Θεέ μου, τι κάναμε;”

Ακολουθεί ένα mix grill υψηλής διανόησης: Πρὸς τὸ παρόν, ζοῦμε μὲ τὴ νοσταλγία τῶν ἐμπειριῶν μας καὶ μὲ τὴν προσδοκία τῆς ἐκκλησιαστικῆς χαρᾶς καὶ ἐλπίδας μας. Πρέπει ὅμως καὶ μποροῦμε νὰ ζήσουμε τὴν πίστη καὶ τὴν κοινωνία μας μὲ τὸν Κύριο καὶ μὲ φρόνημα θυσίας. Ὅλοι γύρω μας κάνουν θυσίες καὶ ὑποβάλλονται σὲ στερήσεις. Ὅλοι αὐτοὶ προξενοῦν τὸν θαυμασμό μας καὶ μᾶς ἐμπνέουν. Γι’ αὐτὸ τοὺς εὐγνωμονοῦμε.

Και ακολουθεί μια θέση, που θα τη ζήλευε και το μαντείο των Δελφών: Ὁ λαὸς βέβαια ἔχει τρόπο νὰ κρατήσει τὴν πίστη του, οἱ ἱερεῖς ὅμως χωρὶς θυσιαστήριο πῶς νὰ διατηρήσουν τὴν ταυτότητα τῆς ἱερωσύνης τους; 

Στη συνέχεια προσπάθησε να δώσει μια προοπτική θεϊκού επιτιμίου στις γκάφες της Ιεραρχίας, αναγνωρίζοντας πως όλα έγιναν με την ευλογία της. Για όσους τυχόν θα πάρουν θάρρος, θεωρώντας αδύναμο έναν Ιεράρχη σε στιγμές αυτοκριτικής, μια πρέζα δεσποτοκρατικής αβροφροσύνης πάντα νοστιμίζει ένα μαγείρεμα: Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν κρίνουμε τὶς ἀποφάσεις της, ἀλλὰ ταπεινὰ ἐκφράζουμε τὸν πόνο μας καὶ ὑπακούουμε στὶς ὑποδείξεις της. Μήπως αὐτὸ τὸ φρόνημα μᾶς ὁδηγεῖ νομοτελειακὰ σὲ αὐτὸ ποὺ δὲν σκεπτόμαστε καὶ εἶναι ὄχι ἡ μετάνοια τῶν ἄλλων ἀλλὰ ἡ προσωπικὴ δική μας μετάνοια; Μεγαλύτερος ἐχθρὸς καὶ ἀπὸ τὸν ἰὸ καὶ ἐνδεχομένως τὶς Ὑπουργικὲς Ἀποφάσεις εἶναι μᾶλλον ὁ ἑαυτός μας.

Μετά χρυσώνει το χάπι: Ἡ περίοδος ποὺ διανύουμε μπορεῖ νὰ ἐξελιχθεῖ στὴν πιὸ «ψυχωφελῆ Τεσσαρακοστὴ» τῆς ζωῆς μας. Ἡ ὠφέλεια ποὺ συνήθως προέρχεται ἀπὸ τὴν εὐλογία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ τυπικοῦ, τὶς ἀκολουθίες, τὶς συνάξεις, τὶς ἑορτές καὶ ἰδιαίτερα τὶς θείες λειτουργίες, φέτος θὰ προκύψει ἀπὸ ἄλλους δρόμους καὶ ἄλλα μέσα ποὺ τὸ θησαυροφυλάκιο τῆς Ἐκκλησίας διαθέτει.

Επισημαίνοντας νέες δεξιότητες, σαν συμπαντικά soft skills, που πρέπει να αποκτήσει η Εκκλησία.
(α) MENTAL STRENGTHNESS ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
(β) ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
(γ) Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ
(δ) ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΤΗΤΑ
(ε) ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Και ολοκληρώνει την απίθανη αυτή λίστα με μια
(στ) ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΑΠΟΨΗ, που και πάλι θα τη ζήλευε το μαντείο των Δελφών: Ὑπάρχει καὶ κάτι ἀκόμη ποὺ θὰ μποροῦσε πολὺ νὰ ὠφελήσει. Εἶναι ἡ ἀγόγγυστη ὑποταγὴ στὶς ἄβολες γιὰ μᾶς ἀποφάσεις τῶν ἁρμοδίων. Ὅπως γράφει στοὺς Ρωμαίους ὁ θεῖος Παῦλος: «Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω· οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ» (Ρωμ. ιγ΄ 1), ἡ ὑποταγὴ στὴν ἐξουσία εἶναι ὑποταγὴ στὸν Θεό. Ὅπως ὅλοι οἱ πολίτες τοῦ τόπου ὑποτάσσονται στὶς ὑποδείξεις τῆς πολιτείας, τὸ ἴδιο θὰ κάνουμε κι’ ἐμεῖς. Καὶ ὁ Θεὸς θὰ εὐλογήσει καὶ ἐκείνους καὶ ἐμᾶς.

Τέλος (ζ) Ο επίλογός του, αφού εισάγει ατυχώς τον όρο όντως νηστεία, σαν η νηστεία των προηγουμένων ετών να ήταν “ντεμέκ” νηστεία  ή “wannabe” νηστεία, λέει: “Φαίνεται πὼς ἡ παροῦσα Σαρακοστὴ θὰ εἶναι περίοδος μεγάλων καὶ ἐπώδυνων στερήσεων. Θὰ εἶναι ὄντως νηστεία”. 

Και συνεχίζει με μία βολική προσέγγιση, που αποτελεί διαχρονικό αντίβαρο στο ποιμαντικό έλλειμα (για την προδοσία της πίστεως) από την εκκλησιαστική μας διοίκηση: “Τὴν ἑβδομάδα ποὺ μᾶς πέρασε, καθημερινὰ ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς θύμιζε τὴν παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου, ὁ ὁποῖος τότε «ἦλθε εἰς ἑαυτόν», ὅταν «ἤρξατο ὑστερεῖσθαι» (Λουκ. ιε΄ 17,14).  Ἐὰν ἡ στέρηση δὲν εἶναι συνέπεια τῆς ἁμαρτίας μας, ἀλλὰ παραχώρηση Θεοῦ «διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν», τότε θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἔρθουμε εἰς ἑαυτόν, λίγο νὰ καταλάβουμε τὴν ἀλήθεια μας, τὴν ἀξία τῶν εὐλογιῶν καὶ τῶν δώρων τοῦ Θεοῦ, νὰ μετανοήσουμε, νὰ δοῦμε καθαρότερα τὸν προορισμό μας”

Σεβασμιώτατε, μελετήστε τώρα που έχετε χρόνο την τέχνη του πολέμου του Σουν Τζού, ξαναθυμηθείτε τις πέντε αρετές ενός Στρατηγού. Η αποτυχία των “στρατηγών” της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος εκπηγάζει από τη στάση της για το Κολυμπάρι. Η αίρεση αποδιώχνει τη Χάρη του Θεού. Αυτό δεν θα σας το έχει πει ο Σουν Τζού;

Όταν κάποτε απαρνηθήκατε τις τιμές της επιστήμης και τις Μαύρες τρύπες στη NASA, είχατε δώσει μια συγκλονιστική απάντηση: “Αύτη η αλλοίωση της Δεξιάς του Υψίστου”. Τώρα  μην επιτρέψετε στη Μαύρη Τρύπα της παναίρεσης του Οικουμενισμού να αφανίσει τη γενεά μας “την άπιστη και διεστραμμένη”.

Διαβάσαμε στο imml.gr:

Μεσογαίας Νικόλαος: “H ἀπαγόρευση τῆς λατρείας εἶναι λάθος ποὺ πρέπει νὰ διορθωθεῖ”

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 154^Η

Θέμα: «Σκέψεις γιὰ μιὰ φετινὴ ψυχωφελῆ Τεσσαρακοστὴ»

Πρὸς τὸν εὐσεβῆ λαὸ  τῆς καθ’ ἡμᾶς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε.

Ζοῦμε χωρὶς ἀμφιβολία ὄχι ἁπλὰ δύσκολες, ἀλλὰ καὶ ἀποκαλυπτικὲς στιγμές. Τὰ ὅσα συμβαίνουν γύρω μας καὶ οἱ καθημερινὲς δραματικὲς ἀλλαγές, τὰ αἰφνιδιαστικὰ περιοριστικὰ μέτρα, ὁ βομβαρδισμὸς τῶν ψυχοπλακωτικῶν εἰδήσεων καὶ εἰκόνων, ὅλα εἶναι ἀσφαλῶς πρωτοφανῆ καὶ παραπέμπουν σὲ ἐσχατολογικοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, στὴν αἴσθηση τῆς παντελοῦς ἀνεπάρκειας τοῦ ἀνθρώπου. 

Ὅλοι κλεισμένοι στὰ σπίτια μας, σὰν νὰ περιμένουμε μιὰ ἐπερχόμενη καταιγίδα. Οἱ δρόμοι ἄδειοι. Πιθανὴ ἀπαγόρευση καὶ τῆς κυκλοφορίας. Μόνιμη συντροφιὰ ἡ τηλεόραση καὶ τὸ διαδίκτυο. Ἡ ἀλήθεια μπερδεμένη μὲ ὑπερβολὲς ἢ παραπλανητικὲς εἰδήσεις. Φόβος, ἔνταση, ἀναστατωμένο θυμικό, ἀγωνία, κόπωση, τεταμένες σχέσεις, ἐγωισμοὶ ποὺ μέχρι τώρα ἤτανε κρυμμένοι, βγαίνουν στὴν ἐπιφάνεια. Σκηνικὸ σκοτεινό καὶ καταθλιπτικό. «Πυρσὸς οὐδαμοῦ». Φῶς πουθενά.

Ἡ ἀλαζονεία τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας σὲ συντριβή, ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀποκρυπτογράφησης τοῦ γονιδιώματος καὶ τῶν βιοτεχνολογικῶν θαυμάτων, τῆς τεχνητῆς γονιμοποίησης, τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης, τῆς ρομποτικῆς καὶ τῆς νανοτεχνολογίας, τῶν ἀσύλληπτων ἐπιτευγμάτων, τῆς «κατάκτησης» τοῦ σύμπαντος, ὁ ψεύτικος γίγαντας τῆς γνώσης καὶ δυνάμεως, πλήρως ταπεινωμένος, ἀπόλυτα ἰσοπεδωμένος, κυνηγάει ἕναν νανοϊὸ ποὺ ἔχει ἀναστατώσει τὴν οἰκουμένη καὶ ἔχει παραλύσει τὰ πάντα καὶ ἀδυνατεῖ νὰ τὸν ἀντιμετωπίσει. Καὶ τὸ χειρότερο, παραμένει ἀταπείνωτος ἀκόμη. Δὲν βλέπει τὸν Θεό. Δὲν πιστεύει στὸν Θεό. Δὲν Τὸν θέλει. Θεὸς πουθενὰ στὸν ὁρίζοντα. Οὔτε τώρα. «Χριστὸς καθεύδει!»

Τελικά, δὲν μποροῦμε νὰ ἀγκαλιαστοῦμε οὔτε νὰ φιληθοῦμε οὔτε νὰ δώσουμε τὰ χέρια μας. Μὲ μάσκες στὰ πρόσωπα, μὲ ὀσμὴ ἀπολυμαντικοῦ, σὲ ἀπόσταση μεταξύ μας, μὲ ἀπαγορεύσεις καὶ πρόστιμα ἂν βρεθοῦμε μαζὶ περισσότεροι ἀπὸ δέκα, ἀνήμποροι νὰ συμφιλιωθοῦμε μὲ τὴν πιεστικὴ πραγματικότητα. Ἡ Ἐκκλησία ποὺ ἑνώνει τὴν οἰκουμένη, ποὺ συγχωρεῖ, ποὺ ἀγκαλιάζει, σιγὰ σιγὰ φαίνεται νὰ στερεῖται τὴ λατρευτική της δυνατότητα. Χάσαμε τὴ σύναξη μας ὡς πιστοί, ἀπαγορεύτηκε ἡ κοινωνία μας μὲ τὸν Χριστό, δὲν μᾶς ἐπιτρέπεται οὔτε ἡ τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας, τῆς ἀναίμακτης θυσίας, «ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου». Εὐτυχῶς, «προσωρινά» καὶ ὄχι ἀπὸ ἔχθρα καὶ πολεμική διάθεση. Μᾶλλον ἀπὸ σύνεση καὶ λίγη ὀλιγοπιστία. Ἔτσι θέλουμε νὰ πιστεύουμε. 

Παρὰ ταῦτα, ἡ ἀπαγόρευση τῆς λατρείας εἶναι λάθος ποὺ πρέπει νὰ διορθωθεῖ. Σὲ καμμία χώρα δὲν συνέβη κάτι τέτοιο ποτέ, παρά μόνο στὴν Ἑλλάδα. Ἡ λατρεία δὲν ἀπαγορεύθηκε οὔτε καὶ ἀπὸ τὸ Σοβιετικὸ κάθεστώς. Μόνον ὁ Ἐμβὲρ Χότζα τὸ ἔκανε στὴν Ἀλβανία. Οἱ συνάξεις μπορεῖ νὰ ἀπαγορευθοῦν, οἱ ναοὶ μπορεῖ νὰ κλείσουν, ἡ λατρεία ὅμως καὶ ἡ τέλεση τῆς θείας Εὐχαριστίας μὲ κανέναν  τρόπο. Μᾶς κόπηκε ἡ ἀναπνοή. Ἐλπίζουμε ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος στὰ πλαίσια τῆς εὐθύνης καὶ ἀποστολῆς της θὰ βοηθήσει τὴν Κυβέρνηση νὰ τὸ καταλάβει. Εἶναι δυνατὸ νὰ ἔρθει τὸ Πάσχα καὶ νὰ μὴ δοξάσουμε τὸν Ἀναστάντα; Εἶναι δυνατὸ νὰ ἔχουμε λάβει ὅλα τὰ μέτρα καὶ ἀπὸ τὸν ὁρίζοντά μας νὰ ἔχει ἐξορισθεῖ ὁ Θεός; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουμε Μεγάλη Πέμπτη καὶ νὰ εἴμαστε ὅλοι ἀκοινώνητοι, ἀκόμη καὶ οἱ ἱερεῖς; 

Πρὸς τὸ παρόν, ζοῦμε μὲ τὴ νοσταλγία τῶν ἐμπειριῶν μας καὶ μὲ τὴν προσδοκία τῆς ἐκκλησιαστικῆς χαρᾶς καὶ ἐλπίδας μας. Πρέπει ὅμως καὶ μποροῦμε νὰ ζήσουμε τὴν πίστη καὶ τὴν κοινωνία μας μὲ τὸν Κύριο καὶ μὲ φρόνημα θυσίας.

Ὅλοι γύρω μας κάνουν θυσίες καὶ ὑποβάλλονται σὲ στερήσεις. Οἱ θυσίες ποὺ ἔχει κάνει ἡ Κυβέρνηση στὸ δικό της ἐπίπεδο εἶναι θαυμαστές. Ἀλλὰ καὶ ὅλη ἡ κοινωνία ποὺ ἔχει μάθει ἀλλιῶς νὰ ζεῖ. Τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ μὲ τόσο κίνδυνο καὶ αὐταπάρνηση διακονοῦν τοὺς ἀσθενεῖς; Πόσοι δὲν ἀρρώστησαν ἀπὸ αὐτούς; Πόσοι δὲν τσακίστηκαν ἀπὸ τὴν  ἐξάντληση καὶ τὴν ὑπερένταση; Αὐτοὶ ποὺ προσβλήθηκαν χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν καὶ χωρὶς νὰ φταῖνε; Οἱ συγγενεῖς τους ποὺ μένουν στὸ ἴδιο σπίτι ἀλλὰ δίχως ἐπικοινωνία; Ὅλοι αὐτοὶ προξενοῦν τὸν θαυμασμό μας καὶ μᾶς ἐμπνέουν. Γι’ αὐτὸ τοὺς εὐγνωμονοῦμε.

Ὅλων ὁ δρόμος περνάει ἀπὸ μιὰ θυσία. Καὶ ὁ δικός μας, ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἀκόλουθοι τοῦ Ἐσταυρωμένου. Πολλοὶ διαμαρτύρονται ποὺ σήμερα Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως δὲν θὰ προσκυνήσουν στοὺς ναούς. Ἔχουν δίκιο. Ὅπως καὶ οἱ ἱερεῖς μας θὰ μείνουν ἀλειτούργητοι τέτοια μέρα. Ἀκόμη περισσότερο. Ὁ λαὸς βέβαια ἔχει τρόπο νὰ κρατήσει τὴν πίστη του, οἱ ἱερεῖς ὅμως χωρὶς θυσιαστήριο πῶς νὰ διατηρήσουν τὴν ταυτότητα τῆς ἱερωσύνης τους; Καλούμαστε νὰ κάνουμε ὅλοι τὴ θυσία μας, μάλιστα θυσιάζοντας πρὸς καιρὸν καὶ τὴν πνευματικὴ τροφή μας. Ἐξάλλου ἡ Θεία Κοινωνία δὲν εἶναι δικαίωμα οὔτε θέλημα ποὺ διεκδικεῖται, ἀλλὰ εὐλογία ποὺ προσφέρεται σὲ μᾶς, ἂν καὶ ἀνάξιοι, ὡς χάρις, δῶρο, φάρμακο καὶ ζωή. Ἂς σκεφθοῦμε πόσες φορὲς μέχρι τώρα κοινωνήσαμε ἀναξίως καὶ ἂς δεχθοῦμε ὅτι ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μέσα ἀπὸ τὰ γεγονότα μᾶς βάζει ἕνα ἐπιτίμιο γιὰ τις ἁμαρτίες μας, γιὰ τὴν ἀναξιότητά μας, ὄχι ἡ Κυβέρνηση. 

Ἐπιπλέον, ἀπουσιάζουμε μὲν ἀπὸ τοὺς ναοὺς καὶ στερούμεθα τὴ θεία λειτουργία, ἀλλὰ ὅλα συμβαίνουν μὲ τὴν εὐλογία τῆς ὑπεύθυνης γιὰ τὴ σωτηρία καὶ τὸν ἁγιασμό μας Ἐκκλησίας. «Αὐτὴ γὰρ ἀγρυπνεῖ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Ὁ Θεὸς φωτίζει τὴ Σύνοδο περισσότερο ἀπὸ ἐμᾶς. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν κρίνουμε τὶς ἀποφάσεις της, ἀλλὰ ταπεινὰ ἐκφράζουμε τὸν πόνο μας καὶ ὑπακούουμε στὶς ὑποδείξεις της. Μήπως αὐτὸ τὸ φρόνημα μᾶς ὁδηγεῖ νομοτελειακὰ σὲ αὐτὸ ποὺ δὲν σκεπτόμαστε καὶ εἶναι ὄχι ἡ μετάνοια τῶν ἄλλων ἀλλὰ ἡ προσωπικὴ δική μας μετάνοια; Μεγαλύτερος ἐχθρὸς καὶ ἀπὸ τὸν ἰὸ καὶ ἐνδεχομένως τὶς Ὑπουργικὲς Ἀποφάσεις εἶναι μᾶλλον ὁ ἑαυτός μας. 

Ἡ περίοδος ποὺ διανύουμε μπορεῖ νὰ ἐξελιχθεῖ στὴν πιὸ «ψυχωφελῆ Τεσσαρακοστὴ» τῆς ζωῆς μας. Ἡ ὠφέλεια ποὺ συνήθως προέρχεται ἀπὸ τὴν εὐλογία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ τυπικοῦ, τὶς ἀκολουθίες, τὶς συνάξεις, τὶς ἑορτές καὶ ἰδιαίτερα τὶς θείες λειτουργίες, φέτος θὰ προκύψει ἀπὸ ἄλλους δρόμους καὶ ἄλλα μέσα ποὺ τὸ θησαυροφυλάκιο τῆς Ἐκκλησίας διαθέτει.

(α) Ἡ ὁρατὴ ἀπειλὴ τῆς ἀσθένειας, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἀνυπαρξία προληπτικῶν ἐμβολίων ἢ θεραπευτικῶν φαρμάκων, κάνει εὐδιάκριτο τὸν θάνατο καὶ εὐκολότερα μᾶς βάζει στὴν προοπτική του.  Λίγη σκέψη γιὰ τὴν αἰωνιότητα μέσα ἀπὸ φόβους, ἀνασφάλειες, ἐρωτήματα καὶ ἀγωνίες, μπολιασμένη μὲ λίγη πίστη, ἐσωτερικὴ προσευχή, ἐλπίδα στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, παράδοση στὸ θέλημά Του μπορεῖ μεγάλη ὠφέλεια νὰ προξενήσει, ποὺ σὲ ἄλλη περίσταση δὲν θὰ τὴν εἴχαμε. Ποτὲ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τὸ πάθος τοῦ Κυρίου, ἂν δὲν διαλεχθοῦμε μὲ τὸν δικό μας θάνατο.

(β) Ἡ εὐθύνη μας ἀπέναντι τῶν ἄλλων, προκειμένου νὰ μὴ βλάψουμε τὴν ὑγεία τους, ἡ μέριμνά μας γι’ αὐτοὺς μὲ ὅποιο τίμημα, ἡ προσφορά τῆς ἀγάπης μας χωρὶς ἐκδηλώσεις ἐγγύτητας, τὸ νὰ προτάξουμε τὴν ἀξία τῆς ζωῆς τους ὡς μεγαλύτερη τῆς δικῆς μας, δὲν εἶναι καθόλου εὐκαταφρόνητες ἀρετὲς καὶ δὲν ἔχουμε συχνὰ τέτοιες εὐκαιρίες καὶ ἀφορμές. 

(γ) Ἡ ἀνάγκη ὑπέρβασης τοῦ μαζικοῦ πανικοῦ, τῆς αἴσθησης ἀδιεξόδου, τῆς στενοχωρίας, μᾶς ὁδηγεῖ σὲ βαθύτερη καὶ αὐθεντικότερη στροφὴ  πρὸς τὸν Θεό, πρὸς τὴν Παναγία καὶ τοὺς Ἁγίους μας. «Ἐπὶ τὸν Κύριον ἐλπίδα πᾶς τις κεκτημένος ὑψηλότερός ἐστί πάντων τῶν λυπούντων». Καιρὸς αὐτὸ ποὺ ψάλλουμε μὲ τὰ χείλη νὰ τὸ ζήσουμε καὶ μὲ τὴν καρδιά. 

(δ) Οἱ νέες συνθῆκες ζωῆς μᾶς ἐπιβάλλουν αἰφνίδια ἀλλαγὴ καὶ τῶν προγραμμάτων μας. Ὑποχρεωνόμαστε νὰ προσαρμοσθοῦμε σὲ μία πραγματικότητα γιὰ τὴν ὁποία δὲν εἴμαστε καθόλου ἕτοιμοι καὶ ἡ ὁποία δὲν μᾶς εἶναι καθόλου βολικὴ  οὔτε φυσικὰ ἐπιθυμητή. Ὅ,τι θέλημα δὲν μπορούσαμε μέχρι τώρα νὰ κόψουμε, τώρα μᾶς κόβεται καὶ μάλιστα χωρὶς προσπάθεια. Εὐκαιρία μοναδικὴ νὰ ἡσυχάσουμε, νὰ δοῦμε τὴν ἀλήθεια μας, νὰ ἐξομολογηθοῦμε μυστικά, νὰ προσευχηθοῦμε ἀπερίσπαστα.

(ε) Τὸ σύνθημα πάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἡ ἐκστρατεία τῆς Κυβέρνησης γιὰ τὴν προστασία μας εἶναι τὸ «Μένουμε Σπίτι». Εἶναι ἀσφαλῶς λίγο δύσκολο νὰ περιορισθοῦμε ὅλοι μαζὶ στὰ σπίτια μας καὶ ὁ κίνδυνος νὰ μεταδώσουμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο τὸ ἰὸ τῶν ἐντάσεων, τῶν ψυχολογικῶν μας ἐκρήξεων, τῶν διαφωνιῶν ἢ νὰ προβάλλουμε ἀμοιβαίως τοὺς φόβους καὶ τὶς ἀνασφάλειές μας ἢ τὶς ἰδιορρυθμίες, τὰ πείσματα καὶ τὶς διαφορετικὲς συνήθειές μας εἶναι ὁρατός. Ὅπως ὅμως προέτρεψε ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας, καλὸ εἶναι νὰ μετατρέψουμε τὰ σπίτια μας σὲ ἐκκλησίες. Μαζὶ νὰ προσευχηθοῦμε, μαζὶ νὰ μελετήσουμε, μαζὶ νὰ ἀγωνισθοῦμε, μαζὶ νὰ ἁγιασθοῦμε. Ἀλήθεια, γιατὶ ὄχι;  

(στ) Ὑπάρχει καὶ κάτι ἀκόμη ποὺ θὰ μποροῦσε πολὺ νὰ ὠφελήσει. Εἶναι ἡ ἀγόγγυστη ὑποταγὴ στὶς ἄβολες γιὰ μᾶς ἀποφάσεις τῶν ἁρμοδίων. Ὅπως γράφει στοὺς Ρωμαίους ὁ θεῖος Παῦλος: «Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω· οὐ γάρ ἐστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ» (Ρωμ. ιγ΄ 1), ἡ ὑποταγὴ στὴν ἐξουσία εἶναι ὑποταγὴ στὸν Θεό. Ὅπως ὅλοι οἱ πολίτες τοῦ τόπου ὑποτάσσονται στὶς ὑποδείξεις τῆς πολιτείας, τὸ ἴδιο θὰ κάνουμε κι’ ἐμεῖς. Καὶ ὁ Θεὸς θὰ εὐλογήσει καὶ ἐκείνους καὶ ἐμᾶς.

(ζ) Φαίνεται πὼς ἡ παροῦσα Σαρακοστὴ θὰ εἶναι περίοδος μεγάλων καὶ ἐπώδυνων στερήσεων. Θὰ εἶναι ὄντως νηστεία. Τὴν ἑβδομάδα ποὺ μᾶς πέρασε, καθημερινὰ ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς θύμιζε τὴν παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου, ὁ ὁποῖος τότε «ἦλθε εἰς ἑαυτόν», ὅταν «ἤρξατο ὑστερεῖσθαι» (Λουκ. ιε΄ 17,14).  Ἐὰν ἡ στέρηση δὲν εἶναι συνέπεια τῆς ἁμαρτίας μας, ἀλλὰ παραχώρηση Θεοῦ «διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν», τότε θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ἔρθουμε εἰς ἑαυτόν, λίγο νὰ καταλάβουμε τὴν ἀλήθεια μας, τὴν ἀξία τῶν εὐλογιῶν καὶ τῶν δώρων τοῦ Θεοῦ, νὰ μετανοήσουμε, νὰ δοῦμε καθαρότερα τὸν προορισμό μας.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Δείτε σχετικά:
– Μοναχού Σεραφείμ (Ζήση), Ο κορωνοϊός διδάσκει το «πως» της Αποτειχίσεως (…μάλλον δε και το «δια τι»)
– Θα κάνουμε τη Θεία Κοινωνία delivery ασχέτως αν ο πιστός μπορεί σωματικώς να παραστεί στη Θεία Λειτουργία;
– Ο Μητσοτάκης ταπείνωσε την Εκκλησία εκθέτοντάς την στην κοινή γνώμη ως ανεύθυνη. Ιδού το ΦΕΚ που «κλείνει» τις Εκκλησίες!
– Είναι εξοργιστικό να ακούς από χείλη Επισκόπων να μας παροτρύνουν να παρακολουθήσουμε από την τηλεόραση την Θ. Λειτουργία
– Η εωσφορική απόφαση της Δ.Ι.Σ. και η παρέμβαση του Καίσαρα Μητσοτάκη για αναστολή της Θείας Λειτουργίας
– Ιερώνυμος για κορωνοϊό: Η Εκκλησία εφαρμόζει τις οδηγίες των ειδικών – Δεν έχουμε «μετρητή πίστης»
– π.Νικόλαος Μανώλης, Η Θεία Κοινωνία και οι ασθένειες [ΒΙΝΤΕΟ 2020]
– Τρέμουν τον Κορωνοϊό και στη Βηθλεέμ!
– Εμείς στους ιερούς Ναούς δυναμώνουμε, θεραπευόμαστε και δεν αρρωσταίνουμε… ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ – πράξη νομοθετικού περιεχομένου
– Τί μας είπε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος για τον κοροναϊό!
– Άσπρο Μαύρο: Παπικο-ρωνοϊός