της Μαρίας Κοσμίδου
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Ἐν τῇ Γεννήσει τήν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε… (Ἀπολυτίκιον Κοιμήσεως)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Παναγιά μου… πού πήγε τόση πίστη;

της Μαρίας Κοσμίδου

Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι μία από τις σπουδαιότερες θεομητορικές εορτές της Εκκλησίας μας. Ή μάλλον… ήταν. Μέχρι να έρθει στη ζωή μας κάτι σπουδαιότερο, ένας κατασκευασμένος φόβος. Είδαμε αυτή τη μεγάλη μέρα χριστιανούς να πηγαίνουν, για να τιμήσουν την Παναγία με προστατευτικές μάσκες. Είδαμε πόσο εύκολα μετριέται η πίστη μας. Δεν χρειάστηκε ούτε πόνος, ούτε μαρτύριο, ούτε λιοντάρια, ούτε φυλακή. Μόνο ένα τέχνασμα, ένας ψεύτικος κίνδυνος.

Τι να πει κανείς για τη τραγική αυτή εικόνα, να βλέπουμε πιστούς να φορούν μάσκες μέσα στους ιερούς ναούς. Ντροπή, απογοήτευση, πόνος, λύπη, οργή…

Πώς γίνεται να έχουμε ξεχάσει τόσο εύκολα τα θαύματα της Παναγίας μας και να φοβόμαστε ένα μικρόβιο; Όπου υπάρχει Ορθοδοξία, αλλά ειδικά εδώ, στην Πατρίδα μας, η εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου, ακόμα και για τον πιο αδιάφορο χριστιανό, σημαίνει θαύματα! Θυμάμαι από παιδάκι που όλοι συζητούσαν τέτοια μέρα για τα θαύματα της Μεγαλόχαρης. Αμέτρητα θαύματα! Αμέτρητα τάματα! Ποτάμια τα δάκρυα! Γονατιστοί μυριάδες χριστιανοί να προστρέχουν στη Μεγαλόχαρη, παρακαλώντας θερμά για ένα θαύμα! Γιατί έτσι μας έχει μαθημένους η Δέσποινά μας, η Μάνα μας, η Κυρία Θεοτόκος, να ζητάμε απλά και με πίστη το θαύμα και να μας το δίνει! Άπειρες οι εμφανίσεις και οι θαυμαστές επεμβάσεις της Παναγίας μας και σε ασθένειες και σε πολέμους και σε άλλους κινδύνους. «Μη φοβάστε, είμαι εδώ, μαζί σας!»

Άπειρες οι προσευχές κάθε γυναίκας, μάνας, συζύγου ή αδερφής, μπροστά στο εικόνισμα της Θεοτόκου, για ένα θαύμα: -Παναγιά μου δώσε μου, χάρισέ μου, φύλαγε το παιδί μου, σώσε με…

Αλλά φέτος πρέπει να Την τιμήσουμε τη Μεγαλόχαρη με προστατευτική μάσκα για το καλό όλων. Γιατί; Τι άλλαξε; Γιατί πρέπει να είναι αυτός ο ιός πιο ισχυρός από τη δύναμη της Θεοτόκου; Γιατί πρέπει να ξεχάσει ο λαός ότι χάρη στις μεσιτείες της στέκεται ακόμα η πλάση στη θέση της; Μπορούμε να αναλογιστούμε το μέγεθος της βλασφημίας; Αν ξεχνούμε ότι Αυτή είναι η καταφυγή μας, η ελπίδα μας, η μεσίτριά μας, τότε αλίμονό μας! Αν ψάλλουμε το απολυτίκιο της εορτής Της και δεν μας αγγίζει η σημασία του, είμαστε χαμένοι. 

-Παναγία μου, πού πήγε τόση πίστη; Πώς δέχεσαι να βάζουμε στην ίδια ζυγαριά, από τη μια Εσένα, που νίκησες τους νόμους της φύσης, που είσαι η πηγή της ζωής, που είσαι όντως η μόνη ελπίδα μας, και από την άλλη τις διαταγές της Κυβέρνησης με τις ευλογίες της Ιεραρχίας;

Κι αν τώρα, στην αρχή της δοκιμασίας, ξεχάσαμε την πίστη μας για έναν τεχνητό φόβο, τι θα συμβεί αργότερα, στα πιο δύσκολα που έρχονται καλπάζοντας; Το παρήγορο είναι ότι υπάρχει αντίδραση σ΄αυτή την ενορχηστρωμένη επίθεση κατά της Πίστης μας. Μαθαίνουμε και για τις απειλές που δέχονται ιερείς από τους προϊσταμένους τους, επειδή πράττουν το αυτονόητο και δε δέχονται τις βλάσφημες απαγορεύσεις της Κυβέρνησης. Είναι καιρός ομολογίας. Είναι καιρός να μετρηθεί η πίστη μας. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς!

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra