του Απόστολου Σαραντίδη 
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Φρόντισαν βέβαια οι Μητροπόλεις ανά την επικράτεια να αφήσουν ακατήχητο το ποίμνιο ώστε να άγεται και να φέρεται σήμερα από καλοθελητάδες εξυπνάκηδες κάθε λογής…

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

Περί ανυπαρξίας και μνήμης του κακού, με ζακέτα ή άνευ

Α.Κ.ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ

Όλα τα είχαμε, ξεφύτρωσε κι αυτό. Είναι κάποιοι που ασχολούνται με τα αντικείμενα του τίτλου και προωθούν τις ως άνω διδασκαλίες ωσάν ορθόδοξες, και επιμένουν.

Με αφορμή αδημοσίευτο κείμενο που έπεσε στα χέρια μας, μάλλον του πολύ Ζηζιούλα που απαντά σε κάποιον ιερωμένο ο οποίος του ασκεί κριτική στις θέσεις του αυτές, θεωρούμε ανάγκη φορώντας τη ζακέτα μας αλλ’ όχι τη μάσκα, να διαπραγματευτούμε σύντομα για την καινοφανή τούτη αίρεση που έχει τις ρίζες της πολύ βαθιά στον χρόνο, τουλάχιστον στον Ωριγένη, τον οποίον και επικαλείται αρχικά αρνητικά. Αλλά και χωρίς ζακέτα, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.

Μπερδεμένα πράγματα στο κείμενο. Πολλή διανόηση. Εν ολίγοις, πολλή φασαρία για το τίποτα. Το γραπτό χωρίς ημερομηνία, ούτε καν υπογραφή πλην μιας χειρόγραφης που δεν διακρίνεται καλά τι λέει επάνω αριστερά, διατρέχεται από την έννοια του κακού και της μνήμης του κακού. Αυτά δεν πειράζουν. Ποιο όμως στο καλό είναι αυτό το κακό; Δεν λέει.

Επίσης σύγχυση και στην έννοια της Κολάσεως. Άλλο Κόλαση άλλο Άδης. Αυτό γνωρίζουμε όσοι ασχολούμεθα. Ούτε υπάρχει τιμωρία δικανική στην Κόλαση, όπως αφήνει να εννοηθεί ότι κατηγορεί τους παραδοσιακούς πως αναφέρουν.

Κι από πού προκύπτει ότι η Κρίση είναι κάθαρση της Ιστορίας παρακάτω, από το κακό, όπως λέει; Ποιο κακό και ποια Ιστορία αφού η Ιστορία στα έσχατα καταργείται μαζί με όλα τα θνητά;

Ποια ανυπαρξία κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή; Δεν λέγει αυτό ο Μάξιμος. Απομονώνεται τεχνηέντως φράση του «…εις τον μέλλοντα αιώνα τα έργα της αμαρτίας εις την ανυπαρξίαν χωρίσουσι, της φύσεως τας ιδίας δυνάμεις σώας απολαβούσης…», αναφερόμενος προφανώς εις το υποστατικόν κακόν, δηλαδή στο εκπεσόν κτίσμα του Διαβόλου και των δαιμόνων του διά φθόνον. Αλλά και να το έλεγε, θα συγκαταλέγονταν μαζί με τις αιρέσεις του Αυγουστίνου χωρίς να θίγεται η αγιότητα διότι δεν υπήρξε τότε αντίλογος. Αυτό, λέγεται Ορθοδοξία. Δεν είναι άσπρο – μαύρο αλλά ούτε καν και γκρι. Αυτό που θριαμβεύει πάντοτε είναι η Αλήθεια. Και η αλήθεια είναι υποστατική.

Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο αθάνατο κατά Χάριν και ό,τι έκτισε Εκείνος ουδέποτε επιστρέφει εις την ανυπαρξίαν, και μόνο ανακαινίζεται εις τα προ της πτώσεως, εις την πραγματικότητα δηλαδή. Όλη η κτίσις πάσχει μετά από την πτώση εξαιτίας του Διαβόλου ο οποίος είναι ο εφευρέτης του κακού και γι’ αυτό είναι αμετανόητος και δεν υπάρχει επιστροφή γι’ αυτόν. Όλος ο βίος των Αγίων πάλη με τον Διάβολο και τους δαίμονές του είναι. Πώς βρε παιδί μου, όλοι το ίδιο κάνουν, και αυτοί κηρύττουν την ανυπαρξία του;

Μόνο ο άνθρωπος δύναται να επιστρέψει και το κακό στη φύση του είναι θεραπεύσιμο διά της Εκκλησίας. Ο Χριστός ενανθρώπησε όχι μόνο για να σώσει από απέραντη αγάπη τον άνθρωπο και να τον κάνει κοινωνό της μακαριότητός Του, κατά Χάριν Θεό, αλλά ούτως ή άλλως και να μην έπεφτε θα εσαρκούτο για να ανεβάσει την ανθρώπινη φύση από το κατ’ Εικόνα εις το καθ’ Ομοίωσιν. 

Ο άνθρωπος πλάστηκε κατ’ εικόνα του Κτίστη του, του Υιού και Λόγου. Ο Αδάμ είχε την αιωνιότητα αλλά λόγω αυτεξουσίου μπορούσε να τη χάσει όπερ και εγένετο. Ο Θεός επέτρεψε τον θάνατο του ανθρωπίνου σώματος μετά την πτώση, από αγάπη προς τον άνθρωπο, για να μην παγιωθεί ο θάνατος. Στη Δευτέρα Του Παρουσία όλος ο άνθρωπος ψυχή τε και σώματι ανασταίνεται ανακαινισμένος εις την αιωνία μακαριότητα μαζί Του ή εις την αιωνία κόλαση μακριά Του, κατ’ επιλογήν του.

Πουθενά δεν υπάρχει επιστροφή σε ανυπαρξία σε δημιουργήματα Θεού. Όλη η δημιουργία ήταν και είναι καλή και ή θα μεταμορφωθεί μετά από την πτώση στην τελική κρίση ή με ευθύνη δική του ο αμετανόητος άνθρωπος ελεύθερα και αυτεξούσια, θα πάρει τη θέση που επέλεξε στην παρούσα ζωή με όλο το αναστημένο του σώμα. Μετάνοια μετά θάνατον είναι αδύνατη ελλείψει σώματος. Πρόκειται για μνημείο βλασφημίας η αποδοχή και αρχή της ανυπαρξίας των αμαρτωλών αλλά και των δαιμόνων. Θέτει νοησιαρχικώς έναν Θεό ψεύτη στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη ως προς τους δαιμονικούς πειρασμούς και καταλήψεις των ψυχών, ακόμη και προς τον ίδιον τον Χριστόν. Να αρνείται ουσιαστικά και να αναιρεί δημιουργήματά του ωσάν να έκανε λάθος και να τα διαγράφει κάνοντας Delete, με τη δικαιολογία και αιτιολόγηση της αγάπης. Δηλαδή έναν Θεόν ατελή που έχει τη δυνατότητα ακόμη και ως το κτιστό μαθηματικό άπειρο, να εξελίσσεται. Εξωφρενικό!

Είτε πρόκειται για ηλεκτρόνιο και κουάρκ είτε για ψυχή είτε για σώμα, αλλαγή και μεταμόρφωση  είναι αυτό που υπάρχει και γίνεται, κατά την του όρους Θαβώρ και των λεγόμενων φυσικών νόμων οι οποίοι δεν είναι αυτόνομοι. Φυσικό καλείται παν το κτιστό διά χειρός Θείου. Τουτέστιν, τα πάντα, ορατά και αόρατα πλην του ακτίστου Τριαδικού Θεού ο οποίος μας αποκαλύφθηκε όσο το λαμβάνει η φύση μας. Τι άλλο καλύτερο να μας έκανε; Το καθ’ ομοίωσιν από το κατ’ εικόνα ως αγιότητα, τα λέει όλα. Δεν πάει παραπάνω η ανθρώπινη φύση που κι εκεί έχει τόσες άρρητες διαβαθμίσεις μέχρι που το τερματίζει εις την τιμιωτέραν των Χερουβήμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την υψηλοτέραν των ουρανών… Απίθανα πράγματα με αρχή αλλά χωρίς τέλος. Τόση αγάπη, ώστε ανεβαίνει εκουσίως εις τον Σταυρόν ο αχώρητος και ακατάληπτος σαρκούμενος, διά να δοξάσει τον άνθρωπο.

Δεν είναι όμως σοβαρά πράγματα αυτά, όταν λέγονται τα αντίθετα. Η ουσία του Θεού δεν είναι η αγάπη όπως κακώς θεωρείται από πολλούς αλλά η αγάπη μέρος και τρόπος της Θείας Ενεργείας Του. Στην τεράστια υμνολογία της Εκκλησίας μας στην οποία είναι συγκεντρωμένη ποιητικά και λογοτεχνικά και αληθινά όλη η Δογματική Της ταυτιζόμενη με την Αγία Γραφή, δεν υπάρχει πουθενά αφηρημένη έννοια κακού ή γενικά κακό, ενώ αντίθετα αναφέρονται κατά κόρον ανθρώπινοι εχθροί, ασώματοι δαίμονες και Εωσφόρος, αγαθοί άγγελοι και κυριαρχεί η Σωτηρία από την πτώση και η επαναφορά εις το αρχαίον κάλλος. Ένας τεράστιος κόσμος δηλαδή, μα κτιστός.

Το ίδιο και στην Αγία Γραφή, το ίδιο και στους αγίους, σε όλη την Ιερά Παράδοση. Αυτό υπάρχει και στη μνήμη όλων των λαών. Ένας paradit perdus, χαμένος Παράδεισος μαζί με τη μεταγενεστέρα μνήμη του Κατακλυσμού, σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο διά συγκεκριμένου αρχαικάκου εφευρέτου του κακού, που φυσικά δεν είναι ο πρωτόπλαστος Αδάμ. Γι’ αυτό, επαναλαμβάνουμε, ότι και μπορεί να σωθεί εφόσον η κατάσταση δεν ήταν παγιωμένη και ο θάνατος του σώματος επετράπη από τον Πλάστη ακριβώς για αυτό, για να μην παγιωθεί η καταστροφή.

Εάν αυτό το πραγματικό πλαίσιο δεν γίνεται κατανοητό και αποδεκτό, πάμε με τη σκέψη να προσεγγίσουμε τα απλούστατα πραγματικά, και γίνεται τελικά ένας κακός χαμός, μπουσουλώντας στο σκοτάδι αφού χάθηκε η παραδείσια γνώση, θέλοντας ο άνθρωπος να γίνει Θεός και αντικαθιστώντας την με τη σκέψη. Η σκέψη, ο πολιτισμός, τα τεχνικά επιτεύγματα, είναι καταντήματα της πτώσεως. Ποιος το καταλαβαίνει αυτό; Δυστυχώς, ελάχιστοι. Οι τυφλές απαραίτητες πλέον προμηθεϊκές ελπίδες του Αισχύλου.

Η μνήμη κακού στη Βασιλεία του Θεού δεν έχει θέση όχι ως ανύπαρκτη αλλά ως μη έχουσα πλέον νόημα εις την αιωνίαν μακαριότητα. Η παραβολή του πλουσίου και του πτωχού που τη φέρνει ως παράδειγμα, αναφέρεται στον Παράδεισο και στον Άδη. Άλλο Παράδεισος άλλο Βασιλεία Θεού εν Χριστώ Ιησού δι’ Αγίου Πνεύματος, ταις πρεσβείαις της Παναγίας Του μητρός. Αυτά όμως θέλουν κατήχηση η οποία απουσιάζει. Φρόντισαν για αυτό οι συστημικοί επίσκοποι. Γι’ αυτό και βρίσκουν χώρο τέτοια κείμενα, τα οποία παλαιότερα έγραφε παρόμοια και ο γράφων, σκαλίζοντας με τη σκέψη, μέχρι που τράκαρε.

Λυπούμεθα για τον αφαιρετικό μας λόγο αλλά έχουμε την αίσθηση ότι απευθυνόμεθα σε ειδικό και εκπαιδευμένο θεολογικά αναγνωστικό κοινό. Διαφορετικά, θα έπρεπε να είμεθα αναλυτικοί με πολλές σελίδες και επαγωγικοί ως προς τη σύνθεση.

Ανακατεύοντας Γρηγόριο Νύσσης περί Σωτηρίας, Φλωρόφσκι να δείχνει άλλον δρόμο κατανόησης της σημασίας του Σταυρού και Παύλο να συμφωνεί δήθεν με Ωριγένη, κατά τη βασική Παύλεια αρχή ότι στα έσχατα το κακό δεν θα έχει υπόσταση επειδή τα πάντα θα τα διαπερνά η παρουσία του Θεού, προσπαθεί ο συγγραφέας να το τραβήξει από τα μαλλιά εκεί που το θέλει, ότι ο βασανισμός της Κολάσεως δεν είναι ψυχολογικός αλλά οντολογικός, με τη μνήμη να μην είναι αναγκαία για την ύπαρξη της προσωπικής ταυτότητας αλλά μάταια για όποιον γνωρίζει, ειδικά σωστά τη θεωρία του προσώπου. Στο ίδιο το «Πάτερ Ημών» διακρίνει την απάλειψη της μνήμης του κακού με δύο εσχατολογικές σχολές απάλειψης και μη απάλειψής της, με τα έσχατα να καθίστανται ο χώρος μιας απέραντης αμνησικακίας. Αυτά, περιληπτικά ως προς το περιεχόμενο.

Ο χαλκέντερος Ωριγένης, την πάτησε πανηγυρικά παρ’ όλο το σημαντικότατο έργο του περνώντας συνοδικά στη χορεία των αιρετικών. Ο Ζηζιούλας, περιμένει τη σειρά του μαζί με τον Νέλλα, τον Γιανναρά και όλους τους λεγόμενους μεταπατερικούς. ‘Άλλο η προσφορά τους σε άλλα. Δεν θα πούμε ποτέ ότι αναιρείται. Ο Νύσσης, ναι μεν μεγάλος άγιος, αλλά. Ποτέ όλες οι ρύσεις αγίων δεν περιέχουν αλάθητο παρά μόνον η διαχρονική δισχιλιετής Ορθόδοξη Ιερά Παράδοσις. Ούτε όλες οι αποφάσεις της διοικούσας εκκλησίας ακόμη και με Σύνοδο εάν δεν είναι επόμενες τοις αγίοις ημών πατράσι.

Ποτέ με τη σκέψη δεν προσεγγίζεται το άκτιστο αλλά χαρίζεται καρδιακά όχι ως μετοχή εις την ακατάλυπτη Θεία Ουσία αλλά διά των Θείων Ενεργειών. Για να κατοικήσει όμως στην καρδιά το Άγιο Πνεύμα, θέλει προϋποθέσεις  πνευματικής ζωής και αγώνα με ορθόδοξο πνευματικό και μετοχή εις τα Μυστήρια και συχνή Θεία Μετάληψη εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις.  Όχι από θεϊκή παραξενιά αλλά διότι δεν γίνεται διαφορετικά για να λειτουργήσει το αυτεξούσιο και η ελευθερία και να ενωθεί το αναστημένο ανθρώπινο σώμα με την αθάνατη ψυχή του, αδιαίρετα εις το Πρόσωπον του Χριστού. Και η ψυχή δεν ανασταίνεται απλά διότι δεν πεθαίνει, ως αθάνατη κατά Χάριν και όχι κατά φύσιν, αλλά καθαρίζεται εις τον κόσμον τούτον. Το σώμα μόνο θα αναστηθεί. Αυτό αποχωρίζεται βίαια από την ψυχή. Το φαινόμενο αποτελεί τον ορισμό του θανάτου. Αν γινόταν αλλιώς, θα μας την έκανε τη χάρη. Δεν γίνεται. Πόσοι πάλι τα γνωρίζουν αυτά;

Φρόντισαν βέβαια οι Μητροπόλεις ανά την επικράτεια να αφήσουν ακατήχητο το ποίμνιο ώστε να άγεται και να φέρεται σήμερα από καλοθελητάδες εξυπνάκηδες κάθε λογής. Κι ύστερα διερωτώμεθα γιατί ιερείς και επίσκοποι κυνηγούν τους πιστούς τους και στριγγλίζουν υπέρ των μασκών. Η μπάλα έχει χαθεί προ πολλού και η ευθύνη είναι ακέραια δική τους. Και των πνευματικών. Διέστρεψαν όλη την ορθόδοξη εκκλησιολογία, τη θεσμοθέτησαν το 2016 με μια δήθεν Σύνοδο – Συνέδριο Προκαθημένων, προχώρησαν σε αυτοκέφαλα Ουκρανικά υδροκέφαλα και τώρα πάνε σιγανά και με το μαλακό να κοινωνήσουν Σώμα και Αίμα Χριστού με μάσκες τον λαό του Θεού, με αραδιασμένες μπροστά στην Ωραία Πύλη λαβίδες σαν να είναι ο χώρος οδοντιατρείο. Αλλού, βουτώντας τες σε ξύδια και κρεμμύδια! Ζακέτα, μπορούμε να φορούμε κατά βούληση, όλοι, και οι αιρετικοί που είναι οι εριστικοί Οι καβγατζήδες δηλαδή διά στόματος δημόσια κηρύγματος αρχιεπισκόπου Αμερικής. Και δεν είναι μόνος.

Ντροπή σας θεομπαίχτες εικονομάχοι οικουμενιστές ρασοφόροι για τη διάσπαση και το κακό που κάνατε από την αρχή του περασμένου αιώνα και εντεύθεν ενώ πλήθος αιρέσεων και μαγείες αλωνίζουν ανενόχλητα με Χιλιάνθρωπους ψευδοχριστούς της Ανθρωπότητας και δεν συμμαζεύεται, και διαβρώνουν σαρωτικά τον κόσμο και διαλύουν ψυχές, σπίτια και οικογένειες!

Ευτυχώς τα παραπάνω δεν είναι προσωπικές σκέψεις ούτε καν φιλοσοφίες Πατέρων και παραξενιές Αποστόλων αλλά αποκάλυψη Ιησού Χριστού μέσα στην Ιστορία, στην Καινή Διαθήκη και ακατάρριπτη εμπειρική πραγματικότητα.

Είναι γνωστό και στους πρωτοετείς της Θεολογίας, μεταπατερικοί ζησιούληδες, ότι ο Ωριγένης είναι αιρετικός όσες σοφιστείες και προτεσταντικές παρερμηνείες αγίων να παραθέσετε.  Νέφος αγίων παλαιών και νέων, σας τα καταρρίπτει και σας τα ξετινάζει. Ορθόδοξος πνευματικός χρειάζεται σε αυτές τις περιπτώσεις, πλήρης υπακοή σε αυτόν, μυστηριακή ζωή και τίποτα άλλο. Δηλαδή ταπείνωση σε ορθόδοξο χώρο. Όποιος πάει με το μυαλό και μόνος, κατακρημνίζεται. Δυστυχώς. Άλλωστε ολόκληρη η υμνολογία μας βοά από την Αλήθεια. Ποιος όμως ασχολείται;

Πόσες φορές θα σας πούμε ότι είστε ιδιότυποι προτεστάντες και ουνίτες αιρετικοί; Βλαστήματα του μυαλού σας όλα. Μόνοι σας ψαχουλεύετε με τη σκέψη να βρείτε τον κακό σας τον καιρό, ειρωνευόμενοι τους εντίμους. Όταν θα τελειώσει η ανύπαρκτη θεολογία σας, αρχίζετε κατόπιν το υβρεολόγιο. Κλασικά πράγματα συμμοριών δηλαδή. Και νομίζετε πάλι ότι θα σας αφήσουμε; Να διαστρεβλώνετε τους αγίους; Τιμωρός Θεός που χαίρεται να βασανίζει; Αυτό καταλαβαίνετε ότι σας λέμε; Και θρίχες αγαπουλίστικες κατσαρές! Σας αναμένουμε. Βγάλτε χολή για να πάρετε την απάντηση που σας αξίζει. Είμεθα πανέτοιμοι. Αντί να βάλετε το κεφάλι σας κάτω και να πάτε να βρείτε εξομολόγο ορθόδοξο για να σωθείτε, επιμένετε στις πλάνες σας. «Λαγός την φτέρην έσειε, κακό του κεφαλιού του».

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Η μάσκα του Φαρισαίου υποκριτού – σύγχρονη μάσκα κορωνοϊού
– Θεία Κοινωνία με πλαστικά κουταλάκια
– Απάντηση στον επίσκοπο Γόρτυνος Ιερεμία και προς όλους τους Αρχιερείς
– Εγκύκλιος του Μητρ. Θεσσαλιώτιδος για κλάματα
– Η πονηρή έκκληση του Ι.Σ.Κ.Ε. προς τους πιστούς
– Μητροπολίτης Δημητριάδος: Κανείς δεν καταδιώκει την πίστη μας και κανείς δεν θέλει να σταματήσει να λειτουργεί η Εκκλησία
– Η Νέα εικονομαχία ξεκίνησε για τα καλά
– Οι λοιμωξιολόγοι έγιναν λειτουργιολόγοι και οι λειτουργιολόγοι έγιναν λαγοί
– Μητρ. Αμβρόσιος: “ξυπνήστε από το λήθαργο στον οποίο σας έχουμε υποβάλει εμείς οι εκκλησιαστικοί σας Ταγοί!”
– Η Πάτρα, η μάσκα και ένα ερώτημα!
– “Είναι για καλό”. Πού είδε την καλοσύνη ο Μητροπολίτης Φλωρίνης;;
– Το αχτύπητο δίδυμο Σύρου και Αλεξανδρουπόλεως
– Δημιουργική στατιστική και αβάσταχτα ψέματα (μέρος 1ο από 3)
– ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! Μητροπολίτες τρομοκρατούν τους ιερείς για τις μάσκες!
– Προσβολή της νοημοσύνης μας ή κύκνειο άσμα;