Άρθρο της Πασχαλίδου Μαρίας

Το πόσο έχει προχωρήσει η διάβρωση του φρονήματος των Ορθοδόξων Ελλήνων αποδεικνύει το γεγονός ότι για να αντιμετωπίσουν υπαρξιακά προβλήματα, καταφεύγουν στον αποκρυφισμού και τις παραθρησκείες

Ο σημερινός Δυτικός άνθρωπος, που ζει μέσα σε συνθήκες υλικού ευδαιμονισμού, συχνά μπερδεύεται τόσο πολύ που φτάνει να πει σαν τον άφρονα πλούσιο: «Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά, φάγε, πίε, ευφραίνου». Η ψυχή όμως δεν καταναλώνει υλικά αγαθά και δεν χορταίνει μ’ αυτά την πνευματική της δίψα.

Κάποιοι που υιοθέτησαν μια υλιστική νοοτροπία ή που ανατράφηκαν μέσα σ’ αυτήν κάποια στιγμή καταλαβαίνουν ότι η ύλη δεν μπορεί να τους δώσει αυτό που καλά καλά δεν ξέρουν τι είναι, ξέρουν όμως ότι τους χρειάζεται. Αρχίζουν, λοιπόν, να αναζητούν. Καθώς είναι άπειροι πάνω σε πνευματικά ζητήματα, γίνονται εύκολη λεία για κάποιους επιτήδειους που έχουν εξασκηθεί ειδικά στην εξαπάτηση τέτοιων άπειρων πνευματικά ανθρώπων. Επειδή όμως ο Τριαδικός Θεός είναι ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, ανέδειξε μια εξέχουσα μορφή και μάλιστα από την Αμερικανική ήπειρο, τον π. Σεραφείμ Ρόουζ ο οποίος είχε ασχοληθεί εκτεταμένα με την ανατολική φιλοσοφία και υπήρξε μαθητής του γκουρού Alan Watts. Μελέτησε με ζήλο την ανατολική σοφία, αλλά διαπίστωσε ότι η ψυχή από τη φύση της αναζητά ένα προσωπικό Θεό. Όταν έγινε Ορθόδοξος, απέκτησε πολύ βαθιά γνώση της Ορθόδοξης πνευματικότητας, με αποτέλεσμα τα βιβλία του « Η Ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος» και «Η μετά θάνατον ζωή» να είναι μέχρι σήμερα best seller στην Αμερική και στη Ρωσία.

Πάντως δεν ήταν η ιστορική μαρτυρία που πρώτη τον έσπρωξε ν’ αγκαλιάσει την Ορθόδοξη πίστη, ήταν μάλλον το γεγονός ότι μόνο ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός ικανοποίησε τη δίψα του για αλήθεια και τον έφερε σε ζωντανή επαφή με τη χάρη του Θεού. Ήταν λοιπόν αρμόδιος να επισημάνει σε ανθρώπους που είχαν απορρίψει την ιδέα της πληρότητας της ψυχής από την ύλη, ότι καμμιά φορά διατηρούμε την νοοτροπία του καταναλωτή, και έχοντας την απειρία γινόμαστε η εύκολη λεία της ψευδοπνευματικότητας που κρατά τον άνθρωπο μακριά από αυτό που χρειάζεται: την Αλήθεια.

Στις ομιλίες του ο π. Σεραφείμ επέμενε πάντοτε να στέκεται στο ερώτημα «Πώς μπορεί ένας θρησκευτικός αναζητητής να αποφύγει τις παγίδες και τις πλάνες που συναντά στην έρευνα του; Κάποιος πρέπει να βρίσκεται σε θρησκευτική έρευνα όχι χάριν θρησκευτικών εμπειριών, που μπορεί να εξαπατήσουν, αλλά χάριν της αλήθειας».

Ζώντας δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη Μαξίμοβιτς και διδασκόμενος από εκείνον, είδε στην πράξη την Αποκάλυψη της Αλήθειας, δηλαδή του Θεού! «Η καρδιά συγκινείται και αλλοιώνεται από την παρουσία του Θεού ή από κάποιον που είναι πληρωμένος με το Πνεύμα Του ή απλά ακούγοντας να κηρύσσεται η αλήθεια γι’ Αυτόν. Για τον λόγο αυτό οι Απόστολοι είχαν τη δύναμη να πάνε σε όλη σχεδόν την οικουμένη με σκοπό να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλους τους λαούς μέσα στις πρώτες δεκαετίες μετά την ανάσταση του Χριστού! Τα παραδείγματα που μας δίνει η Καινή Διαθήκη πολλά, η αποκάλυψη της Θεότητας του Ιησού Χριστού από τον Φίλιππο στον Αιθίοπα (Πράξεις Αποστόλων 8:26-39), η συνάντηση των μαθητών με τον Χριστό στον δρόμο προς Εμμαούς ( κατά Λουκάν, κεφ. 24). Γιατί η Αλήθεια αποκαλύπτεται σε κάποιους και όχι σε άλλους; Υπάρχει κάποιο ειδικό όργανο για να δέχεται αποκαλύψεις από το Θεό; Ναι, η αποκάλυψη του Θεού δίνεται σε κάτι που λέγεται καρδιά που αγαπά. Ξέρουμε από τις Γραφές ότι ο Θεός είναι αγάπη∙ ο Χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αγάπης. Ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός λέει ότι οι πραγματικοί μαθητές Του διακρίνονται πάνω από όλα για την αγάπη τους, διότι η αποδοχή της πραγματικότητας απαιτεί καρδιά που αγαπά. Αυτή η καρδιά που αγαπά είναι ο λόγος που κάποιος φτάνει στη γνώση της αλήθειας, παρ’ ότι μερικές φορές ο Θεός πρέπει να συντρίψει και να ταπεινώσειμια καρδιά για να την κάνει δεκτική – όπως στην περίπτωση του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος κάποτε έπνεε μένεα κατά των Χριστιανών και τους καταδίωκε. Αλλά για το Θεό το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ανθρώπινης καρδιάς είναι όλα παρόντα, κι Εκείνος βλέπει πού μπορεί να παρέμβει και να επικοινωνήσει». Αυτά ανέφερε σε διάλεξή του στην Σάντα Κρουζ ο π. Σεραφείμ.

Το τρίτο σημείο της αποκαλυπτικής διαδικασίας του Θεού στην ανθρώπινη ψυχή είναι ο πόνος. Ο πόνος μπορεί να παράγει κάτι γνήσιο, ενώ η γεμάτη απολαύσεις ζωή μας εύκολα παράγει απάτη. Τον 4^ο αιώνα ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρεται στην « Ορθοδοξία που υποφέρει». Ο πόνος είναι παρών στην ιστορία της Εκκλησίας. Ο ίδιος ο Χριστός ήρθε σε μια ζωή πόνου και Σταυρού, οι Απόστολοι πέθαναν μαρτυρικά, τους τρεις πρώτους αιώνες οι πιστοί κατέφευγαν σε κατακόμβες σε μια συνεχή αναμονή θανάτου, βασανιστηρίων και διωγμών. Ύστερα ήρθε η εποχή των αιρέσεων και των αγώνων διατήρησης της καθαρότητας της Πίστης. Στους κατοπινούς αιώνες υπήρχαν οι εισβολές στις Ορθόδοξες επαρχίες από Άραβες, Τούρκους, άλλους μη χριστιανικούς λαούς, και τελικά – στις μέρες μας – από διάφορες πολιτικές ιδεολογίες και αθεϊστικά κινήματα. Η πίστη μας λοιπόν, είναι μια πίστη που υποφέρει και μέσα στον πόνο αυτόν η καρδιά αρχίζει να γίνεται μαλακή και δεκτική, κι έτσι λαμβάνει χώρα ένα είδος αποκάλυψης και η αρχή της γνήσιας πνευματικής ζωής.

Στο τέλος του αγώνα έρχεται το βραβείο, ανοίγει το παράθυρο στον φωτεινό δρόμο και ο δρομέας ξέρει πως ο Θεός είναι ο Ιησούς Χριστός της Ορθοδοξίας, ο προσωπικός του συνδαιτημόνας, ο πατέρας και αδελφός του, ο συνοδοιπόρος του στο ταξίδι της τελικής τους συνάντησης. Για όσους ανοίξανε την καρδιά τους με βοηθούς τον πόνο και την Χάρη της Αλήθειας οι μαρτυρίες είναι ίδιες, ο Θεός ήρθε και σάρωσε την ζωή τους.

Στο βιβλίο με τίτλο «Από τον Βουδισμό στον Χριστό» διαβάζουμε για την μεταστροφή του βουδιστή ιερέα Νilus Stryker στην Ορθοδοξία, μέσα από αναπάντεχα περιστατικά που δεν είχαν σχέση με εξωτερικές επιρροές και επιδράσεις. Μιλούσε η ψυχή που κουρασμένη και διψασμένη από τις ατελείωτες στείρες πρακτικές του διαλογισμού παραδέχθηκε η ίδια, όπως αναφέρει ο πρωταγωνιστής, την λαχτάρα της για τον Χριστό.

Μια άλλη μαρτυρία, παρουσιάζεται στο βιβλίο «Ο Γκουρού, ο νέος και ο Γέροντας Παΐσιος» όπου και εδώ επιβεβαιώνεται πως οι πρακτικές του διαλογισμού και των ανατολικών θρησκειών βρίσκονται στον αντίποδα της Ορθοδοξίας, και ας αφήνουν να εννοηθεί πως υπάρχει συμπόρευση. «Είναι βαθιά η πονηριά τους. Με το διαλογισμό, δηλαδή µε την αυτούπνωση και την αυθυποβολή, το πρόσωπο οδηγείται να σφυρηλατήσει µόνο του τις πνευματικές του αλυσίδες, µε τις οποίες θα τον δέσουν στο όχημα της πλάνης τους και θα τον κάνουν ουσιαστικά δούλο τους. Χρησιμοποιούν την ίδια τη νοητική δύναμη του ατόμου, για να το υποτάξουν», αναφέρει ο συγγραφέας του βιβλίου.

Οι γκουρού φτάνουν στη θεοποίηση του εαυτού τους χρησιμοποιώντας το διαλογισμό, διαλέγοντας ως αντικείμενο του διαλογισμού τους το Θεό. Προσπαθούν να ταυτισθούν μαζί Του, να γίνουν ένα μαζί Του, φανταζόµενοι ότι είναι οι ίδιοι τους θεοί, και τελικά η φαντασία τους γίνεται η πραγματικότητά τους, πιστεύοντας ότι είναι «θεοί», δεχόμενοι τη λατρεία των οπαδών τους παρασυρμένοι και σε αυτήν την πλάνη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Δαλάι Λάμα που από την παιδική τους ηλικία αναγνωρίζονται ως ενσαρκωμένοι Βούδες.

Όμως η Ορθοδοξία δεν είναι φαντασία, πρέπει να ταπεινωθείς, να βρεθείς σε μία κατάσταση όπου θα θέλεις την αλήθεια του Θεού, όχι την αναζήτηση «εμπειριών». Οι πατέρες της εκκλησίας μας παρέχουν ασφαλείς συμβουλές, για να αποφύγουμε την πλάνη των δήθεν φωτεινών οπτασιών και αγγελικών ενατενίσεων. Η άγνοια του Ορθόδοξου Δόγματος, των ασκητικών αγώνων και της φλογερής πίστης είναι επικίνδυνη για τους σπουδαστές του Ζεν, όταν καλούνται να «κάθονται σε Ζαζέν για 40 λεπτά κάθε απόγευμα» σαν ένα «πείραμα στον μυστικισμό», όπως αναφέρει ο κύριος Ζγουμπόπουλος, ο Τζίχο του Ζεν μοναστηριού.

Το Άγιο Πνεύμα μέχρι σήμερα δρα και καθοδηγεί την Ορθόδοξη Εκκλησία, και όλα όσα καθιέρωσε ο Χριστός περνούν από γενιά σε γενιά μέχρι σήμερα, και όχι η φαντασία, ο διαλογισμός και η υπέρβαση του νου και του σώματος. Ο Φίλιππος, για παράδειγμα, πήγε τον ευνούχο στο νερό και τον βάπτισε χωρίς αμφιβολία με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως γίνεται και σήμερα: με τρεις καταδύσεις εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό η Ορθοδοξία είναι γνωστή ως παλιομοδίτικη, επειδή τηρούνται εσκεμμένα και με προσοχή οι παραδοσιακοί τρόποι που μεταδόθηκαν από τον Χριστό, τους Αποστόλους και τους αρχαίους Πατέρες της Εκκλησίας.

Στο τέλος θα ήταν καλύτερα να αναφέρουμε όσα ο π. Σεραφείμ Ρόουζ επισημαίνει για την Αλήθεια, την Ορθοδοξία: «: Ο Χριστός ήρθε για να φωτίσει την ανθρωπότητα. Υπάρχουν πολλές θρησκείες έξω από την αποκάλυψή Του, όπου οι οπαδοί είναι ειλικρινείς – δεν ασκούν απλώς δαιμονολατρεία – και όπου η ψυχή προσπαθεί πραγματικά να φτάσει το Θεό. Θα έλεγα ότι, προτού οι άνθρωποι ακούσουν για τον Χριστό, αυτές οι θρησκείες είναι καλές μέχρι εκεί που πάνε, αλλά δεν μπορούν να μας φέρουν στο στόχο: ο στόχος είναι η αιώνια ζωή και η βασιλεία των ουρανών, και ο Θεός ήρθε εν σαρκί για να διανοίξει αυτά σε μας. Γι’ αυτό, ο Χριστιανισμός είναι ο αληθινός δρόμος∙ μπορεί να επισημανθούν σχετικά στοιχεία αλήθειας σε άλλες θρησκείες, και συχνά είναι πολύ βαθιά, αλλά δεν ανοίγουν τον ουρανό. Μόνον όταν ο Χριστός ήρθε στη γη και είπε στο ληστή «θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο», άνοιξε πραγματικά ο ουρανός για τους ανθρώπους. Οι καιροί μας βρίθουν τόσο πολύ από αυτά που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «αποκαλυπτικά» γεγονότα, που θα έπρεπε να είμαστε καλά πληροφορημένοι γι’ αυτά. Ο Κύριός μας λέει ότι, παρ’ ότι δεν γνωρίζουμε τη μέρα και την ώρα, πρέπει να πάρουμε παράδειγμα από τη συκιά, που όταν πρασινίζουν τα φύλλα της ξέρουμε ότι το καλοκαίρι είναι κοντά. Παρομοίως, όταν όλα αυτά τα φαινόμενα αρχίζουν να συμβαίνουν, – όταν υπάρξει η δυνατότητα να δημιουργηθεί μια παγκόσμια κυβέρνηση, όταν το Ευαγγέλιο κηρυχθεί σε όλα τα έθνη, όταν δημιουργούνται τόσα πολλά πνευματικά ρεύματα τα οποία είναι τόσο οφθαλμοφανώς απατηλά, – υπάρχουν καθαρά σημεία ότι κάτι βαρυσήμαντο πρόκειται να συμβεί, και είναι πολύ πιθανώς συνδεδεμένα με το τέλος του κόσμου».

Η κατάργηση του κατηχητικού χαρακτήρα των Θρησκευτικών και η άμβλυνση του φρονήματος, οδηγεί μέσω του συγκρητισμού στον δαιμονικό συνδιασμό της ορθοδοξίας, με πρακτικές ανατολικών θρησκειών

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: ΚΑΤΑΝΙΧI

Δείτε σχετικά:
– Το πρώτο Ζεν μοναστήρι στην Ελλάδα (Μέρος Α’)