Της Ολυμπίας
αποκλειστικά για την katanixi.gr

«Νά κάμνωμεν τόν Σταυρόν μας μέ πίστιν καθαράν καί μέ εὐλάβειαν» (Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός)

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

---

ΛΓ΄ Μέρος

Ὁ ταπεινός Ἱερομόναχος Πατροκοσμᾶς, αὐτός εἶναι πράγματι ὁ σπουδαῖος διδάσκαλος καί ὁ ρήτορας τοῦ Γένους τῶν Ῥωμηῶν, ὁ ὁποῖος πάντοτε ἐνδιαφερόταν γιά τούς πιστούς καί ἀφουγκραζόταν τή φωνή τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ ὁποῖος ἐξέφραζε μέσα ἀπό τήν Θεόπνευστη «Διδαχή» του, τήν ἀγαθή συνείδησή του μέ ὅλα τά χαρίσματα καί τίς ἰδιαιτερότητές του, ὡς Θεία δῶρα τοῦ Πανάγαθου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἑνῶ παράλληλα ἐπιβεβαίωνε μέ τόν Θεάρεστο πνευματικό ἀσκητικό τρόπο καί τό νηπτικό βίωμα, τήν μακραίωνη συνέχεια τοῦ μοναχισμοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὡς ἑνός πραγματικά ἄγρυπνου καί γνήσιου Παραδοσιακοῦ θεματοφύλακα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καί τῆς Ὀρθοδόξης Παράδοσης τοῦ Γένους τῶν Ῥωμηῶν.

Ὁ Πατροκοσμᾶς προσέφερε κυρίως μέ τό παράδειγμά του ἀλλά καί μέ τήν διδασκαλία του, τήν «μαρτυρία» τῆς πραγματικά ὀρθόδοξης πνευματικῆς καί γνήσιας παραδοσιακῆς αὐτοσυνειδησίας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀγαπάει καί τιμάει ὑπέρμετρα τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκουκαί Ἀειπαρθένου Μαρίας.

Παρθενία καί Γάμος Τιμῶνται ἐν τῷ Προσώπῳ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

“Εἰς τούς δώδεκα χρόνους ἐφώτισεν ὁ Θεός τόν πατέρα καί τήν μητέρα τῆς Θεοτόκου καί τήν ἀρραβώνιασαν διά πολλάς οἰκονομίας. (49)

Ἔστειλε κατόπιν ὁ Πανάγαθος Θεός τόν ἄγγελον καί λέγει τῆς Θεοτόκου:

– Μαρία, ἐσύ πρέπει νά χαίρεσαι περισσότερον ἀπό ὅλον τόν κόσμον· ἐσύ μέλλει νά γεννήσῃς τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, χωρίς ἄνδρα, Παρθένος.

Παρθένος, καί πάλιν Παρθένος νά μείνης, διά νά σώσῃς τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔαν καί ὅλον τό ἀνθρώπινον γένος.

Ἀποκρίνεται ἡ Κυρία Θεοτόκος καί λέγει:

– Κύριέ μου, ἀπορῶ καί σέ δοξάζω, σέ προσκυνῶ, σέ λατρεύω, ὁπού κατεδέχθης νά γεννηθῆς ἀπό ἐμένα τήν δούλην σου.

Ἑτοίμη εἶμαι λοιπόν καί ἄς γίνῃ τό θέλημά σου.

Καί εὐθύς ἔμεινεν ἔγκυος ἡ Θεοτόκος καί ἐγέννησε τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν μας, τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, χωρίς ἄνδρα, Παρθένος, καί πάλιν Παρθένος ἔμεινεν.

Ἐγεννήθη ὁ Κύριος μας ἀπό γυναίκα, διά νά εὐλογήση τήν γυναίκα.

Διότι ἡ γυναίκα ἔλαβεν τήν κατάραν πρώτη καί μᾶς ἐδίωξεν ἀπό τόν Παράδεισον.

Ἡ γυναίκα πάλιν ἔπρεπε νά λάβη τήν εὐλογίαν νά μᾶς βάλῃ πάλιν εἰς τόν Παράδεισον.

Ἐγεννήθη ὁ Κύριος μας ἀπό Παρθένον, διά νά προτιμήσῃ τήν Παρθενίαν.

– Ἐσύ, ἀδελφέ μου, ὁπού θέλεις νά φυλάξῃς Παρθενίαν, νά μισήσῃς τόν κόσμον· τότε εἶσαι καλός νά γίνης τρισμακάριος καί τότε φυλάγεις Παρθενίαν, τότε γίνεσαι ὡσάν ἄγγελος.

Ἐγεννήθη ὁ Κύριος ἀπό ἀρραβωνιασμένην, διά νά εὐλογήση τόν γάμον.

Ὁ Εὐλογημένος Γάμος – Ὁ Κατηραμένος Γάμος

Νά χαιρώμεθα, ἀδελφοί μου, καί νά εὐφραινώμεθα.

Ὁπού μᾶς ἔδωκεν ὁ Κύριός μας εὐλογημένον γάμον.

Καί παρήγγειλεν ὁ Κύριος νά παίρνη ὁ ἄνδρας μίαν γυναίκα· ὁμοίως καί ἡ γυναίκα ἕνα ἄνδρα.

Καί ἀφοῦ ἀρραβωνιασθοῦν, νά ἐξομολογηθοῦν τό ἀνδρόγυνον μέ πίστιν καθαράν, μέ φόβον καί τρόμον καί μέ εὐλάβειαν.

Καί νά μεταλαμβάνουν τά Ἄχραντα Μυστήρια μέ φόβον καί τρόμον καί εὐλάβειαν.

Καί ἀφοῦ μεταλάβουν, νά σ τ ε φ α ν ώ ν ω ν τ α ι μέσα εἰς τήν ἐκκλησίαν καί ὕστερα ἀπό τρεῖς ἡμέρας νά σμίγουνε.

Καί ἄν θέλετε, ἀδελφοί μου, νά κάμνετε χαράς, νά παίρνετε ψαλτάδες νά ψάλλουν ὅλην τήν ἡμέραν, νά δοξάζουν τόν Κύριόν μας.

Τότε, ἀδελφοί μου, λέγεται εὐλογημένος ὁ γάμος· τότε, ἀδελφοί μου, χιλιάδες, μυριάδες ἀμποδέματα καί μαγικά νά σᾶς κάμουν, δέν σᾶς κολλᾶ τίποτε.

Τότε, ἀδελφοί μου, ἐκεῖνο τό ἀνδρόγυνον κάμνει παιδιά εὐλογημένα, τό εὐλογεῖ ὁ Θεός καί τό ἀφήνει ἐδῶ εἰς ταύτην τήν ματαίαν ζωήν καί περνᾶ καλά καί εἰρηνικά καί πηγαίνει καί εἰς τόν Παράδεισον.

Εἰ δέ καί παίρνετε οἱ ἄνδρες δυό ἤ τρεῖς γυναίκας, ὁμοίως καί αἱ γυναῖκες ἀπό δυόἤ τρεῖς ἄνδρας, δέν εἶνε εὐλογημένος ὁ γάμος, ἀλλά λέγεται ἐκεῖνος ὁ γάμος πορνεία καί μοιχεία.

Ἕναν ἄνδρα ἔκαμεν ὁ Πανάγαθος Θεός καί μίαν γυναίκα νά παίρνωνται νά κάμνωσι παιδιά.

– Ἐπανδρεύθης, ἀδελφέ μου, ἔκαμες παιδιά;

– Δέν ἔκαμες, ἀπέθανεν ἡ γυναίκα σου;

Μή παίρνης ἄλλην γυναίκα· ἀμή γίνου Καλόγηρος νά δουλεύης διά τήν ψυχήν σου, νά ὑπάγης εἰς τόν Παράδεισον, παρά νά παίρνης πολλάς γυναίκας καί νά κερδήσῃς ὅλον τόν κόσμον, καί νά πηγαίνης εἰς τήν Κόλασιν.

– Ὡσάν πηγαίνης εἰς τήν Κόλασιν, τί ὄφελος κάμνεις;

Ἄλλο ὄφελος δέν κάμνεις, ἀδελφέ μου, παρά πού καίεσαι πάντοτε εἰς τήν Κόλασιν.

Οἱ Ἅγιοι Ἀνδρόνικος καί Ἀθανασία

Καί δέν παρατηρεῖς εἰς τό μηνολόγιον τάς ἐννέα Ὀκτωβρίου νά ἰδῆς τόν βίον τοῦ ἁγίου Ἀνδρονίκου καί τῆς ἁγίας Ἀθανασίας.

– Νά ἰδῆς τί ἀγώνα ἔκαμον;

– Καλότυχοι!

Ἦσαν ἀνδρόγυνον καί εἶχον δυό παιδία.

Καί ὁ Πανάγαθος Θεός ἐθέλησε νά τούς δοκιμάση καί ἐπῆρε καί τά δυό τά παιδία μίαν ἡμέραν.

– Τί ἔκαμεν, ἀδελφοί μου, ἐκεῖνο τό εὐλογημένον ἀνδρόγυνον;

Εὐθύς ἐμοίρασαν τά πράγματά των καί ἔγιναν καί οἱ δυό Καλόγηροι εἰς Μοναστήρια καί ἐπέρασαν καί ἐδῶ καλά καί εἰρηνικά καί ὑπῆγαν καί εἰς τόν Παράδεισον νά χαίρωνται πάντοτε μέ τά καλότυχα παιδιά των.

Ἀλλά ἄν κάμνετε τούς γάμους σας μέ τραγούδια καί βαρῆτε τύμπανα καί βιολιά καί κάμνετε ἐκεῖνα ὁπού ἀγαπᾶ ὁ διάβολος, τό καταρᾶται ἐκεῖνο τό ἀνδρόγυνον ὁ Πανάγαθος Θεός καί δέν προκόπτει.

Ἤ ὁ ἄνδρας ἀποθνήσκει ἤ ἡ γυναίκα παράκαιρα, καί τά παιδιά κάμνουν, καί ἐκεῖνα ὅλα κορίτσια, στραβά, κουτσά, λωλά, ἀναποδιασμένα.

Δέν σᾶς λέγω περισσότερα.

Μέγα Πράγμα ὁ Ἄνθρωπος

Μᾶς ἔκαμεν ὁ Πανάγαθος Θεός, ἀδελφοί μου, ἀνθρώπους καί δέν μᾶς ἔκαμε ζῶα· μᾶς ἔκαμε τιμιωτέρους ἀπό ὅλον τόν κόσμον.

Μᾶς ἔδωκεν ὁ Πανάγαθος Θεός, ἀδελφοί μου, τά μάτια, νά βλέπωμεν τόν οὐρανόν, τήν σελήνην καί τά ἄστρα καί νά λέγωμεν:

– Ὦ Θεέ μου, ἐάν ὁ ἥλιος, ὁπού εἶνε πλάσμα σου, εἶνε τόσον λαμπρός, ἀμή τό ἅγιόν σου ὄνομα, ὁπού εἶσαι ποιητής τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ποιητής καί πλάστης, πόσον εἶσαι λαμπρότερος;

– Ὦ Θεέ μου, ἀξίωσόν με νά σέ ἀπολαύσω.

Μᾶς ἔδωσεν, ἀδελφοί μου, τόν νοῦν εἰς τήν κεφαλήν μας.

Καί εἶνε ὁ νοῦς μας ὡσάν μέσα εἰς ἕνα πιάτο, νά βάνωμεν ὅλα τά νοήματα τοῦ Εὐαγγελίου.

Καί ὄχι νά βάνωμεν μύθους καί φλυαρίσματα τῆς τέχνης τοῦ διαβόλου.

Μᾶς ἔδωσε τό στόμα, νά δοξάζωμεν τόν Κύριόν μας.

– Νά λέγωμεν τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, διά τῆς Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων ἐλέησόν μας καί συγχώρησόν μας τούς ἁμαρτωλούς καί ἀναξίους δούλους σου».

Καί νά ἐξομολογούμεθα μέ πίστιν καθαράν, καί νά μεταλαμβάνωμεν τά Ἄχραντα Μυστήρια μέ πίστιν καθαράν καί φόβον καί τρόμον.

Ἔτσι μᾶς θέλει, ἀδελφοί μου, ὁ Θεός.

Καί ὄχι νά βλασφημοῦμεν, ὄχι νά προδίδωμεν ὁ ἕνας τόν ἄλλον.

Καί ὄχι νά κάμνωμεν ὅρκους καί νά λέγωμεν ψεύματα, ὄχι νά κλέπτη ὁ ἕνας τόν ἄλλον, νά παίρνη τό πράγμα τοῦ ἄλλου.

Καί ὄχι νά ὀμνύωμεν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ διά τό π α ρ α μ ι κ ρ ό ν.

Ὁ Ὅρκος

– Θέλεις, ἀδελφέ μου, νά εἰπῆς, μά τόν Θεόν;

– Δέν λέγεις, μά τήν ἀλήθειαν;

Ἐκεῖ ὁπού θά κάμης ὅρκον τοῦ ἀδελφοῦ σου, πές του ἐπ᾿ ἀληθείας, καί ἄν δέν σοῦ πιστεύση, τράβα τό δρόμο σου.

Νά ἀπέχωμεν, ἀδελφέ μου, νά ὁρκιζώμεθα εἰς τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἤ νά κάμνωμεν ὅρκους καί νά ὀνομάζωμεν τούς Ἁγίους μας· ἤ ὁπού ὀμνύουν κάποιοι ἄγνωστοι τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους· φωτιά πύρινη τούς καίει καί τούς φλογίζει.

Μέ τόν Θεόν, ὄχι μέ τόν διάβολον

– Ἠξεύρεις, ἀδελφέ μου, πῶς σέ θέλει ὁ Θεός;

Καθώς δέν θέλης ἐσύ, νά ἔχῃ ἡ γυναίκα σου καμμίαν συναναστροφήν μέ ἄλλον, ἔτσι σέ θέλει καί ὁ Θεός νά μή ἔχῃς καμμίαν μερίδα μέ τόν διάβολον.

– Εὐχαριστεῖσαι ἡ γυναίκα σου νά πορνεύη μέ ἄλλον;

– Ὄχι.

– Νά τήν φιλήση ἄλλος τήν γυναῖκα σου;

– Μήτε καί αὐτό δέν θέλεις.

Ἔτσι θέλει καί σένα ὁ Θεός, ἀδελφέ μου, νά μή ἔχῃς καμμίαν συναναστροφήν μέ τόν διάβολον.

– Καί μέ τί στόμα, ἀνόητε καί πονηρέ ἄνθρωπε, ἀποτολμᾶς καί ὑβρίζεις τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί τό παραδίδεις;

– Ὁμοίως καί τούς Ἁγίους;

– Δέν φοβᾶσαι, τρισάθλιε, μήπως ἀνοίξη ἡ γῆ καί σέ καταπίη;

Ὁ διάβολος δέν ἀποτολμᾶ νά ὑβρίζη τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διότι φοβεῖται μήπως πέση ἀστραπή καί τόν κατακαύση.

Καί σύ, ἄγνωστε ἄνθρωπε, ἀνοίγεις αὐτό τό κατηραμμένον σου στόμα καί παραδίδεις τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλοίμονον εἰς ἐκείνους ὁπού ὑβρίζουν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, διότι θά τούς καίη ὁ πύρινος ποταμός πάντοτε.

Μᾶς ἔδωκε τά χέρια νά κάμνωμεν τόν Σταυρόν μας μέ πίστιν καθαράν, μέ φόβον, τρόμον καί εὐλάβειαν.

Καί ὄχι νά πιάνωμεν τό τουφέκι καί νά σκοτώνωμεν τόν ἀδελφόν μας.

Καί νά τόν κλέπτωμεν καί νά τόν κατατρέχωμεν καί νά τόν θανατώνωμεν.

Καί νά τόν ὀνειδίζωμεν.

Μᾶς ἔδωκε τά πόδια νά περιπατῶμεν εἰς τόν δρόμον τόν καλόν, καί ὄχι νά περιπατῶμεν καί νά κάμνωμεν κακόν εἰς τούς ἀδελφούς μας.

Νά κάμνωμεν τόν Σταυρόν μας μέ πίστιν καθαράν καί μέ εὐλάβειαν”.

Ἄς ἐνθυμούμαστε πάντοτε ἀδέλφια μου, ὅτι τό Θεόπνευστο πνευματικό ἔργο τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ στηρίζεται στήν δύναμιν πού ἔχει ὁ Πανάγιος Σταυρός καί τό ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Διότι σύμφωνα μέ τήν Θεοπαράδοτη «Διδαχή» τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

“Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἰατρεύονται κάθε ἀρρωστεῖες.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» οἱ Ἀπόστολοι ἀναστοῦσαν νεκρούς καί ἰάτρευαν πάσαν ἀσθένειαν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἀποστομώνει ὁ ἄνθρωπος κάθε αἱρετικόν.

Μέ τόν Σταυρόν καί μέ τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» ἁγιάζει ὁ ἄνθρωπος καί πηγαίνει εἰς τόν Παράδεισον, νά χαίρεται καί νά εὐφραίνεται ὡσάν οἱ Ἄγγελοι”.

Ἀμήν, γένοιτο!

Συνεχίζεται…

49. Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός – Διδαχαί. http://users.uoa.gr/

Κάνε ἐγγραφή στό νέο κανάλι τῆς Κατάνυξης τοῦ Youtube πατώντας ἐδῶ: https://bit.ly/2WldGra

Δείτε σχετικά:
– Tο Θεόπνευστο έργο του Εθναποστόλου Κοσμά του Φιλοθεΐτου (Α΄ Μέρος, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Ζ΄, Η΄, Θ΄, Ι΄, ΙΑ΄, ΙΒ΄, ΙΓ΄, ΙΔ΄, ΙΕ΄, ΙΣΤ΄, ΙΖ΄, ΙΗ΄, ΙΘ΄, Κ΄, ΚΑ΄, ΚΒ΄, ΚΓ΄, ΚΔ΄, ΚΕ΄, ΚΣΤ΄, ΚΗ΄, ΚΘ΄, Λ΄, ΛΒ΄)